OXI ΑΛΛΕΣ ΚΡΥΜΜΕΝΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ...

ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ… ΚΟΙΤΑ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
ΑΡΗΣ ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ‘08
Παρατηρώντας κάποιος την καλλιτεχνική δημιουργία, τις θεατρικές παραστάσεις, τις εκδόσεις, τις ταινίες που προβάλλονται έχει την αίσθηση ότι η πολιτική επιστρέφει. Δυστυχώς ή ευτυχώς, ανάλογα την ταξική σκοπιά θέασης των πραγμάτων, η πολιτική επιστρέφει πρωταρχικά στα πεζοδρόμια. Έτσι λοιπόν ο δεντροφάγος δήμαρχος Αθήνας Ν. Κακλαμάνης μπορεί να μετρά τα χιλιόμετρα της καμένης ασφάλτου από τις συγκρούσεις του Δεκέμβρη, αλλά οι καλλιτέχνες, ως ευαίσθητοι σεισμογράφοι, συλλαμβάνουν τα μηνύματα των κινούμενων πλακών της ταξικής πάλης,, καταγράφουν τις αγωνίες και τα όνειρα, δίνουν κουράγιο και έμπνευση, με το έργο τους «στους πολιορκητές του ουρανού».
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ


ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΛΙΒΑΝΗΣ

Σε αυτή την κατηγορία συμπεριλαμβάνεται αναμφίβολα και ο πολυπράγμων, πολίτης του κόσμου Α. Χατζηστεφάνου. Όσοι παρακολουθούν το συγγραφικό του έργο, τη μάχιμη δημοσιογραφική του παρέμβαση, δεν εκπλήσσονται από τη δική του εκδοχή, για τα «γεγονότα του Δεκέμβρη».

Το νέο του βιβλίο, «ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ’08, ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ …ΚΟΙΤΑ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ», με το σπιρτσιόζικο ραδιοφωνικό στυλ πρέπει να αποτελέσει πιστεύουμε ανάγνωσμα σε όσους ήταν εκεί, τις μέρες του Δεκέμβρη και σε όσους θα ήθελαν να είναι εκεί. Δεν είναι μόνο η παράθεση και ο καταπληκτικός συνδυασμός των φωτογραφιών με τα πλούσια, εύστοχα αποφθέγματα και τους στίχους, αλλά κυρίως η άποψη, που δίνει τροφή στην σκέψη, εμπνέοντας την εμπιστοσύνη από ένα δημιουργό που ήταν μαζί μας, ενός αγωνιστή που ξεπερνά κατεστημένες παραδοχές και του αστικού κατεστημένου, αλλά και του κινήματος.

Την ώρα που πολιτικοί και διανοούμενοι, συχνά με προίκα τις χθεσινές αγωνιστικές παρακαταθήκες βρέθηκαν να κατακεραυνώνουν από τους προμαχώνες των τηλεοπτικών οθονών, ο Άρης διάλεξε να εκτεθεί και με μοναδικό τρόπο να διαγράψει μια γραμμή. Από εδώ εμείς, η Κούνεβα, ο Αλέξης, οι φοιτητές, τα ανεξάρτητα σωματεία, τα ενθουσιώδη δεκαπεντάχρονα και οι εξοργισμένοι, ξεβολεμένοι εργαζόμενοι γονείς τους και από εκεί όλοι εσείς: κυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ηγέτες της Ε.Ε., ΛΑΟΣ, ΚΚΕ, έμποροι και βιομήχανοι, μεγαλοδημοσιογράφοι και ομόσταυλοι διανοούμενοι του συστήματος.

Βλέπεις, το Πολυτεχνείο πολλοί επικαλέστηκαν, αλλά το Δεκέμβρη, «το σημαντικότερο πολιτικό και κοινωνικό γεγονός μετά την πτώση της χούντας» ελάχιστοι θα επικαλεστούν. Το γιατί, το απαντά ο διευθυντής του συντηρητικού περιοδικού Εξπρές, Κριστόφ Μπαρμπιέ:

«Ένα φάντασμα γενικευμένης εξέγερσης της ευρωπαϊκής νεολαίας, σαν ένα άρωμα άνοιξης των λαών, αιωρείται σήμερα μετά τις βιαιότητες της Αθήνας: ενάντια στην κρίση, ενάντια στους συντηρητισμούς, ενάντια στο καπάκι της τάξης που ασταμάτητα γίνεται πιο βαρύ, ενάντια στις παχύσαρκες αστικές τάξεις που έχουν οδηγήσει τις δυτικές κοινωνίες στο χείλος της αβύσσου και οι οποίες δεν αφήνουν στις γενιές που μεγαλώνουν παρά το αβέβαιο μέλλον ενός άλματος στο κενό. […] Η νεολαία ετοιμάζεται να ιππεύσει το ακόμα άγριο άλογο του 21ου αιώνα και του έχει ήδη πιάσει τη χαίτη: άλογο και καβαλάρης ορμούν μέσα από τα δακρυγόνα με τόση απελπισία όση ελπίδα υπήρχε το 1968. […] Βεβαίως, σε αυτή την εικονική επανάσταση, ο μηδενισμός των γκρουπούσκουλων χρησιμεύει ως φυτίλι στα κοκτέιλ μολότοφ, αλλά το μπουκάλι είναι γεμάτο από εξαιρετικά εύφλεκτη αγωνία».

Όσο και αν συγκλονίζει η περιγραφή «της γενιάς που ζει την κρίση», άλλο τόσο πρωτοτυπεί και ερεθίζει την σκέψη του κάθε αγωνιστή το κεφάλαιο με τίτλο «Βία στη βία της εξουσίας». Στην κοινωνία του θεάματος, όπου οι βολεμένοι θαμώνες του ΖΟΝΑΡΣ μετατράπηκαν σε ΖΩΑ, πρωταγωνιστές στο ριάλιτι του καταναλωτισμού και αδίστακτου, κοινωνικά ανάλγητου ευδαιμονισμού τους, αλλά κυρίως στην κοινωνία της απόγνωσης, οι οργανωμένες-ειρηνικές μάζες του κινήματος συνυπάρχουν, αλληλοδιαπλέκονται με τους μετανάστες, την νεολαία των ελληνικών γκέτο και την τυφλή οργή, που χρωμάτισε συγκεκριμένες στιγμές της εξέγερσης.

Ο Χατζηστεφάνου είναι ξεκάθαρος: «όλοι αυτοί οι θεατές της τυφλής βίας θα ήθελαν να φωνάξουν “Μην σπας τη βιτρίνα, δε θα κερδίσεις τίποτα”. Εκείνο το βράδυ (της Δευτέρας) όμως δεν το έκαναν. Ίσως γιατί αισθάνονταν ότι δεν είχαν κανένα επιχείρημα απέναντι στη βία. Γιατί δεν τους είχαν αφήσει κανένα επιχείρημα. Οι δικές τους πρωτοβουλίες είχαν πέσει στο κενό. Είχαν προσκρούσει στη βουβή βία του ίδιου του συστήματος. Τη βία των ιδιωτικοποιήσεων και του νεοφιλελευθερισμού. Τη βία του Βατοπεδίου και της Siemens. Τη βία της ανεργίας. Την τρομακτική βία που ασκεί κάποιος όταν στήνει ένα ακόμα ράντσο στο διάδρομο ενός νοσοκομείου.

Όσο γιγαντωνόταν αυτή η συστημική βία και όσο οι κυβερνήσεις αγνοούσαν κάθε ειρηνική μορφή δράσης τόσο όπλιζαν τα χέρια των διαδηλωτών με πέτρες και μολότοφ. Ήταν το ίδιο το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο που έκαψε το κέντρο των μεγαλύτερων ελληνικών πόλεων».

Ας αφήσουμε όμως όλους αυτούς που τώρα μαζί με το ΣΥΡΙΖΑ αγωνίζονται να διατυπώσουν το «σαβουάρ βιβρ»των επόμενων εξεγέρσεων, να αναζητούν τους τρόπους χειραγώγησης-ενσωμάτωσης, ιδιαίτερα των πιο ριζοσπαστικών-αντικαπιταλιστικών τμημάτων του κινήματος και ας πάμε στη Νομική Σχολή, το πραγματικό πολιτικό κέντρο της εξέγερσης, δίνοντας το λόγο σε έναν από τους ανώνυμους πρωταγωνιστές:

«Η αστική τάξη, και ο μηχανισμός προπαγάνδας της, μας μισεί και μας φοβάται. Νομίζω, πάμε καλά».

Ο συγγραφέας θα περιπλανηθεί από την Εκτέλεση στην Εξέγερση, τη Βία και την Καταστολή, τους Νοικοκυραίους και την Εξημέρωση, στη Δημοκρατία της Αγοράς και την Εξαγορά της Δημοκρατίας.

Τα βιβλία όπως αυτό του Χατζηστεφάνου δεν έχουν τέλος. Βλέπεις, ο Δεκέμβρης «αφύπνισε μια ολόκληρη γενιά απέναντι σε φαινόμενα αυταρχικής καταστολής, είτε αυτά προέρχονται από το κράτος είτε από τον ιδιωτικό τομέα. Κινητοποίησε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους σε πιο μαζικές και οργανωμένες μορφές δράσης. Η συμπαράσταση στον παλαιστινιακό λαό, οι κινητοποιήσεις των αγροτών, αλλά ακόμα και οι συγκρούσεις αστυνομίας-πολιτών που σημειώθηκαν τον Ιανουάριο στην Κυψέλη για το κόψιμο των δέντρων αποτελούν παρακαταθήκη της κοινωνικής έκρηξης. Κι αν κάποιοι κοιτάζουν από ψηλά, το Δεκέμβρη με φόβο …ας είναι. Αναπληρώνουν έτσι την έλλειψη σεβασμού που επέδειξαν όλα αυτά τα χρόνια στους από κάτω.

Καλώς ορίσατε στην πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωή μας».

Δεν είναι τυχαίο ότι το βιβλίο ολοκληρώνεται με φωτογραφία από την διεθνιστική αντιπολεμική κινητοποίηση-καταδίκης της βάρβαρης εισβολής του Ισραηλινού στρατού στη Γάζα. που διοργάνωσε η Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση, την Πρωτοχρονιά.

Υποδοχή του νέου έτους εν μέσω συνθημάτων.

«ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ»

Εξορκισμός για να «φύγει» η ομοφυλοφιλία
http://www.tvxs.gr/v15164

Να δούμε τι αλλο θα δούμε ακόμη...

Το τσιγάρο σβήνει - το χάος ανάβει

Τρίτη, 30 Ιούνιος 2009 07:36

Χάος επικρατεί μία ημέρα πριν από την έναρξη εφαρμογής των αντικαπνιστικών μέτρων. Δήμαρχοι και καταστηματάρχες βρίσκονται στο σκοτάδι αφού το υπουργείο Υγείας δεν έχει εκδώσει ακόμη τη σχετική υπουργική απόφαση με τους όρους και τις προδιαγραφές για τη διαμόρφωση των χώρων. Στο παρά πέντε- μόλις χθες- άρχισαν να χορηγούνται και τα ειδικά σήματα που πρέπει να προμηθευτούν όσα καταστήματα μικρότερα των 70 τετραγωνικών μέτρων επιλέξουν να χαρακτηρίζονται ως καπνιζόντων. Και αυτά, μόνο σε ορισμένους από τους δήμους της χώρας. «Σχεδόν όλα τα καταστήματα έχουν κάνει αιτήσεις για καπνιζόντων, αλλά καμία εγκύκλιος δεν έχει έρθει σε εμάς, δεν είμαστε ενημερωμένοι ούτε τα σήματα έχουν φτάσει», δηλώνει ο δήμαρχος Πάρου Χρήστος Βλαχογιάννης. Τα σήματα έφτασαν χθες στον δήμο της Γλυφάδας, αλλά όπως δηλώνει ο δήμαρχος Γιάννης Θεοδωρόπουλος, από τα 4.000 μαγαζιά της περιοχής ελάχιστα έχουν υποβάλει αιτήσεις. «Ίσως περιμένουν μήπως δοθεί κάποια παράταση», αναφέρει και προσθέτει πως «μέχρι να οριστικοποιηθεί η κατάσταση, πιστεύω ότι θα έχουμε τροποποιήσεις». Τα προβλήματα είναι εντονότερα στον Δήμο Αθηναίων, όπου χθες παραδόθηκαν τα ειδικά σήματα. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς πως εκκρεμεί η έκδοση 4.000 αποφάσεων που θα εγκρίνουν- ή όχι- το αίτημα των ιδιοκτητών των καταστημάτων κάτω των 70 τ.μ. να οριστούν τα μαγαζιά τους αποκλειστικά για καπνίζοντες ή όχι. Πηγές του Δήμου Αθηναίων ανέφεραν πως το τελευταίο διάστημα έχουν κατατεθεί και 400 αιτήσεις καταστηματαρχών, οι οποίοι ζητούν άδεια ώστε να εγκριθούν οι μετατροπές στα εσωτερικό των επιχειρήσεών τους με στόχο να προλάβουν τον χειμώνα. Παρ΄ όλα αυτά, τους τελευταίους μήνες η ηγεσία του υπουργείου Υγείας μεταθέτει την έκδοση της σχετικής υπουργικής απόφασης για... αύριο. Την υπουργική απόφαση αναμένει και ο αρχιτέκτονας Σπύρος Τσαγκαράτος, ο οποίος είναι μεταξύ άλλων και από τους δημιουργούς μεγάλου νυχτερινού κέντρου. «Αν δεν την δούμε, δεν μπορούμε να ξέρουμε» σχολιάζει. Για παράδειγμα επισημαίνει ότι πρέπει να διευκρινιστεί πώς θα τοποθετείται το διαχωριστικό ύψους 2 μέτρων σε μαγαζιά, τα οποία είναι αμφιθεατρικά και υπάρχουν σημεία όπου το ελεύθερο μέρος του κτιρίου μέχρι την οροφή φτάνει τα 12 μέτρα. Ο ίδιος πάντως υποστηρίζει πως δεν τίθεται θέμα ασφάλειας του διαχωριστικού αλλά αποτελεσματικότητας. Ζήτημα αποτελεσματικότητας θέτει και ο αναπληρωτής καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Μάνθος Σανταμούρης. «Ο διαχωρισμός σε χώρο καπνιζόντων και μη καπνιζόντων με διαχωριστικό 2 μέτρων μπορεί να είναι σωστό μέτρο. Ποιος όμως ξέρει να τα κάνει αυτά; Ακόμη και εάν υποθέσουμε ότι ξέρουν, ποιος θα τα πιστοποιεί; Ποιος έχει τέτοιες γνώσεις;» λέει. Πρακτικό θέμα εφαρμογής Όπως επισημαίνει ο κ. Σανταμούρης, «ο αστυνομικός ή ο υπάλληλος της νομαρχίας θα δει μόνο τα 2 μέτρα και τον ανεμιστήρα, αλλά υπάρχει πρακτικό θέμα εφαρμογής των τεχνικών προδιαγραφών», εφόσον κατάλληλα όργανα για τέτοιου είδους μετρήσεις διαθέτουν μόνο δυο- τρία εργαστήρια σε όλη τη χώρα. ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙΣ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ Το υπουργείο Υγείας δεν έχει εκδώσει την απόφαση με τους όρους και τις προδιαγραφές για τη διαμόρφωση των χώρων «Κανένας δεν μας ενημερώνει» ΧΑΜΕΝΟΙ στην... απουσία συγκεκριμένων οδηγιών από το υπουργείο Υγείας βρίσκονται οι καταστηματάρχες όλης της χώρας, οι οποίοι δηλώνουν πως δεν έχουν ενημέρωση για τα μέτρα που θα ισχύσουν από αύριο. «Τα μέτρα μπάζουν από παντού. Κατ΄ αρχάς κανείς δεν μας ενημέρωσε τι πρέπει να κάνουμε, ενώ το κόστος για τη δημιουργία χώρου καπνιστών, ο οποίος είναι απαραίτητος για τα μπαρ, αποκλείεται να είναι κάτω από 15.000 ευρώ. Επιπλέον, στην έκδοση άδειας εμπλέκεται η Πολεοδομία και είναι άγνωστο πώς θα καταφέρει να εξυπηρετήσει τόσες χιλιάδες καταστήματα», υποστηρίζει ο Σάκης Τσερβέτης, υπεύθυνος μπαρ της Θεσσαλονίκης άνω των 70 τετραγωνικών μέτρων. «Έκανα αίτηση στον δήμο ώστε το μαγαζί να είναι καπνιστών. Ωστόσο, ακόμα δεν μας έχει έρθει το σήμα ούτε καν η εγκύκλιος του υπουργείου Υγείας για το τι πρέπει να κάνουμε», σημειώνει ο Στέλιος Σιαβός, ιδιοκτήτης καφέμπαρ μικρότερου των 70 τ.μ. στη Θεσσαλονίκη. «Υποτίθεται ότι πρέπει να φτιάξουμε κάποια διαχωριστικά για τους καπνίζοντες και τους μη καπνίζοντες. Κανείς δεν μας είπε τίποτα. Δεν υπάρχουν σαφείς οδηγίες και δεν πιστεύω ότι θα γίνουν έλεγχοι, αφού επίσημη ενημέρωση σε εμάς δεν υπάρχει», υπογραμμίζει η Ελένη Παπαγεωργίου, ιδιοκτήτρια καφέμπαρ άνω των 70 τ.μ. στην προκυμαία της Μυτιλήνης.

WWW.PIERIACITY.GR

sellos έγραψε:Εξορκισμός για να «φύγει» η ομοφυλοφιλία
http://www.tvxs.gr/v15164

Να δούμε τι αλλο θα δούμε ακόμη...

τι βλακείες είναι αυτά, εξορκισμοί και λοιπά πιθηκίσια. Ντουφέκι να τελειώνουμε!

γιατί πιστεύω ότι ο εξορκισμός
δεν διαφέρει από ένα πυροβόλο όπλο και πολύ;

mario5 έγραψε:γιατί πιστεύω ότι ο εξορκισμός
δεν διαφέρει από ένα πυροβόλο όπλο και πολύ;

το πυροβόλο όπλο είναι οριστική θεραπεία και εξυγίανση

ΝΕΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Στο πλαίσιο της αδυναμίας του καπιταλισμού να διαμορφώσει μια μακρά περίοδο οικονομικής ευφορίας ωριμάζει μια ιστορική αναμέτρηση ανοιχτή σε πολλαπλές και απρόβλεπτες διαφοροποιήσεις και παραλλαγές, αλλεπάλληλα αγωνιστικά επεισόδια και μεταστροφές που θα περιστρέφονται αμείλικτα γύρω από δύο ενδεχόμενα: είτε μια νέα εργατική επανάσταση προς τον κομμουνισμό είτε μια καταστροφική πορεία της ανθρωπότητας και του κοινωνικού ανθρώπου.
ΚΩΣΤΑΣ ΤΖΙΑΝΤΖΗΣ


Εποχή νέων επαναστατικών προκλήσεων

ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟ ΡΕΥΜΑ

Τα αποτελέσματα των πρώτων εκλογών στις συνθήκες της κρίσης αποτυπώνουν (με μεγάλη, ωστόσο, σχετικότητα) και τις «κρίσιμες» αντιφάσεις των γενικότερων πολιτικών συσχετισμών στη χώρα μας και σε διεθνές επίπεδο.

Η βασική νέα πλευρά αυτών των συσχετισμών αξίζει να αναδειχτεί και να διερευνηθεί ξανά και ξανά. Πρόκειται για τις αυξανόμενες διαφοροποιήσεις απέναντι στην συντριπτική αστική πολιτική-πολιτιστική υπεροχή σε βάρος του εργατικού κινήματος που, παρ’ όλα τα πρώτα ρήγματα, εξακολουθεί ακόμα να σφραγίζει την ιστορική περίοδο των δύο τελευταίων δεκαετιών και συνδέεται με την σαρωτική επέλαση του σύγχρονου καπιταλισμού και τις πολλαπλές καταρρεύσεις του «αντίπαλου δέους».

Αυτή η χαρακτηριστική αστική πολιτική «παντοδυναμία» που σημαδεύει και «νοθεύει από την κούνια της» μια συνολική εποχή νέων επαναστατικών προκλήσεων αμφισβητείται, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, από ένα ανερχόμενο, πολυδαίδαλο ρεύμα πολιτικής απονομινοποίησης, αποσταθεροποίησης και διεκδίκησης. Το ρεύμα αυτό διαμορφώνεται κυρίως με βάση την χρόνια επιδείνωση της κατάστασης της εργατικής τάξης, της εργαζόμενης και σπουδάζουσας νεολαίας, τους μεγάλους μετασχηματισμούς τους και τις γενικότερες πολιτικές εμπειρίες και αντιφάσεις τους. Παραμένει το πιο ελπιδοφόρο στοιχείο των εξελίξεων. Πρόκειται για ένα εν δυνάμει ανατρεπτικό ρεύμα που διαθέτει υπέρτερη αντικειμενική προοπτική με βάση την απογείωση των θεμελιακών ταξικών αντιθέσεων, αλλά και ξεκινάει αναγκαστικά από την πιο χαμηλή ιστορική «πολιτική βάση». Εξακολουθεί έτσι να βρίσκεται ακόμα σε μια ιδιόμορφη εξάρτηση απέναντι στις πολλαπλές εκστρατείες τρομοκράτησης, χειραγώγησης, εκτόνωσης και ανασύνθεσης του αστικού συστήματος. Είναι ένα ρεύμα που τείνει να διαχωρίζεται αλλά και να επανασυνδέεται πολύπλευρα αλλά και να επανασυνδέεται πολύπλευρα με την κυρίαρχη λογική του κοινωνικού τρόμου, των ατομικών λύσεων και της πολιτικής προσαρμογής.

Είναι ένα ρεύμα αναγκασμένο να διατρέχει, να δοκιμάζει ξανά και να συμπυκνώνει στον ιστορικό χρόνο εργατικές εμπειρίες πολλών ιστορικών περιόδων και κυρίως να τις συνδιάζει με τις εκρηκτικές ανάγκες και τις μεγάλες δυνατότητες μιας εξαιρετικά πρωτότυπης εποχής.

Αυτά τα διπλά χαρακτηριστικά αναδείχτηκαν και στη χώρα μας στην καταλυτική έκρηξη του Δεκέμβρη, αλλά όχι μόνο. Η κρίσιμη συνισταμένη αυτού του ελπιδοφόρου αντιφατικού ρεύματος είναι βέβαια η διατηρούμενη στρατηγική και πολιτική ανεπάρκεια του ταξικού εργατικού κινήματος και των αριστερών «πρωτοπορειών» συνολικά, παρ’ όλες τις διαφορές τους, όσον αφορά την συμβολή τους στον αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό του, στην διεύρυνση και στην ανεξάρτητη πολιτική και στρατηγική συγκρότησή του, στην ενίσχυση της ενωτικής αγωνιστικής αλληλεπίδρασής του με τις ανάγκες της εργαζόμενης πλειονότητας μέσα στις καθοριστικές συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης...

...

ΝΕΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Παρ' όλες τις αλληλοσυγκρουόμενες εξαγγελίες ανύψωσης του ηθικού της αγοράς από μέρους των κάθε λογής μεγαλόσχημων οικονομικών παραγόντων και των διεθνών οργανισμών οι ενδείξεις σταδιακής ανάκαμψης από την κρίση παραμένουν εξαιρετικά πενιχρές. Απ' την άλλη μεριά αυξάνονται ειδικά για την Ευρωπαϊκή οικονομία και την Ιαπωνία οι προβλέψεις συρρίκνωσης κοντά στο "πλην" 5% και στο "πλην" 7% αντίστοιχα για το 2009, γεγονός που δείχνει το βάθεμα της κρίσης στην "πραγματική οικονομία" όπως εκφράζεται κυρίως σ' αυτές τις κατ' εξοχήν περιοχές βιομηχανικής παραγωγής και εξαγωγής, πράγμα που επιδρά ιδιαίτερα στις ιδιομορφίες της δικής μας χώρας που φτάνουν μέχρι και σε απειλή χρεοκοπίας και ενός είδους Αργεντινοποίησης. Ο ΟΟΣΑ προειδοποιεί ότι οι όποιες τάσεις ανάκαμψης θα 'ναι "αργές και εύθραυστες" με παράλληλη εκτίναξη της ανεργίας τουλάχιστον για την επόμενη πενταετία σε εφιαλτικά επίπεδα.

Εν τω μεταξύ το βάθεμα της κρίσης στην πραγματική οικονομία διαμορφώνει συνθήκες νέας φούσκας στον χρηματοπιστωτικό τομέα με αποτέλεσμα την εξοργιστική κλιμάκωση των ενέσεων ρευστότητας στο τραπεζικό σύστημα ειδικά στον Ευρωπαϊκό χώρο. Η προσπάθεια "μετασχηματισμού" της κρίσης από χρηματοπιστωτική και παραγωγική σε "κυρίως δημοσιονομική", με βάση τα ελλείμματα απ' τις τεράστιες παροχές στο κεφάλαιο, σφραγίζει την αστική στρατηγική για μια δεκάχρονη τουλάχιστον περίοδο απότομης και απόλυτης επιδείνωσης και εξαθλίωσης των εργατικών αμοιβών και των συνθηκών ζωής των καταπιεζομένων σε παγκόσμια κλίμακα.

Η σημερινή κρίση αποτελεί μια πρώτη μόνο εκδήλωση ενός ανώτερου κύκλου ιστορικής ιστορικής κρίσης του καπιταλισμού, κλονισμού του ρόλου της "ανταλλακτικής αξίας" και του χρήματος, της καπιταλιστικής ατομικής ιδιοκτησίας. Είναι κρίση δυνητικής δομικής αποσταθεροποίησης των κυρίαρχων κοινωνικών σχέσεων, της αστικής πολιτικής ηγεμονίας και κυριαρχίας που δεν "χωράνε" την εκτίναξη των κατακτήσεων του κοινωνικού πολιτισμού, την ποσοτική και ποιοτική ανάπτυξη της σύγχρονης εργατικής τάξης, τις ανώτερες, εν δυνάμει, πολιτικές και πολιτιστικές ανάγκες και δυνατότητές της.

Ανεξάρτητα από τις πολλαπλές σκοπιμότητες των αστικών εξαγγελιών η κρίση με την σημερινή έκφρασή της σταδιακά, αργά η γρήγορα, πρόκειται να "ξεπερασθεί" μόνο και μόνο για να "επιστρέψει" με νέες μορφές και με μεγαλύτερη ένταση στα πλαίσια αυτού του νέου ιστορικού κύκλου.

Ωστόσο οι τάσεις αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής ανάπτυξης της εργατικής αντίστασης και πάλης δεν εξαρτώνται αυτόματα από την βασική οικονομική πλευρά της κρίσης, αλλά συνδέονται διαλεκτικά με τις πολλαπλές εκφράσεις και διακυμάνσεις του συνολικού ιστορικού χαρακτήρα της, με την εξέλιξη της ταξικής πάλης και την συνειδητή παρέμβαση του επαναστατικού υποκειμενικού παράγοντα. Άλλωστε όπως έχει παρατηρηθεί ιστορικά και όπως εμφανίζεται και στην πρώτη φάση της σημερινής συγκυρίας, είναι οι κληρονομημένοι συσχετισμοί, το "πάγωμα", ο κοινωνικός φόβος και η αγωνία της απότομης επιδείνωσης που βαραίνουν συνήθως σε πρώτο επίπεδο, μέχρις ότου διαμορφωθούν οι συνθήκες "του δεν πάει άλλο" που σφραγίζουν κατά κανόνα τα "μακρά κύματα" των οικονομικών και δομικών κλονισμών σαν κι αυτό που ξετυλίγεται μπροστά στα έκθαμβα μάτια της σύγχρονης κοινωνίας.

Απέναντι σ' αυτή την προοπτική το βασικό για τον καπιταλισμό και την αστική στρατηγική δεν είναι μόνο ή κυρίως η όσο το δυνατόν "ανώδυνη" κοινωνικά και πολιτικά διέξοδος από τη σημερινή πρωτοφανή υφεσιακή συγκυρία. Το βασικό για τον καπιταλισμό είναι να διαμορφώσει παραγωγικές κοινωνικοπολιτικές και γεωστρατηγικές προϋποθέσεις για να μπορέσει να κατακτήσει μια νέα και ανώτερη αν είναι δυνατόν μακρά περίοδο δυναμικής άνθησης και ανάπτυξης της κερδοφορίας και "διαιώνισης" της αναπαραγωγής του. Ας σημειωθεί ότι τέτοιες σχετικά μακρόχρονες ανοδικές περιόδους ο καπιταλισμός γνώρισε ιστορικά μόνο δύο. Την πρώτη του περίοδο στο αρχικό του στάδιο μέχρι την αντιδραστική τομή και την κρίση του τέλους του 19ου αιώνα και την δεύτερη στην "χρυσή εποχή" μετά τις τεράστιες καταστροφές και το τέλος του 2ου παγκόσμιου πολέμου, μια περίοδος που παρατάθηκε "πολιτικά" παρά την κρίση του 1973 μέχρι περίπου το 1997 με βάση την καπιταλιστική ανασυγκρότηση και την στρατηγική ήττα του εκφυλισμένου πλέον εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος.

Μια τέτοια όμως προοπτική με βάση τη σημερινή ποιοτική όλων των θεμελιακών του αντιφάσεων είναι καθαρά ουτοπική.

Ο καπιταλισμός ωστόσο θα κυνηγήσει ως το τέλος το νέο καπιταλιστικό όνειρο οργανώνοντας πρωτοφανείς στρατηγικές αναδιαρθρώσεις στο τεχνολογικό και παραγωγικό του μοντέλο, στην παραπέρα καθήλωση και διαστρέβλωση των παραγωγικών δυνάμεων, στην ανασυγκρότηση όλων των κοινωνικών και εργασιακών σχέσεων και βασικά στο δομικό κατακερματισμό και στην διάσπαση της εργατικής τάξης, στο συνολικό πολιτικό εποικοδόμημα και στις διεθνείς γεωστρατηγικές σχέσεις που εγκυμονούν εφιαλτικές καταστροφές για την εργατική τάξη και τους λαούς. Σ' αυτά τα πλαίσια ωριμάζει μια κορυφαία καμπή στην ιστορία των ταξικών αγώνων μια ιστορική αναμέτρηση ανοιχτή σε πολλαπλές και απρόβλεπτες διαφοροποιήσεις και παραλλαγές αλλεπάλληλα αγωνιστικά επεισόδια και μεταστροφές βίαιες καπιταλιστικές επιθέσεις και ενδιάμεσες ανακωχές που θα περιστρέφονται αμείλικτα γύρω από δύο βασικά, αντίθετα και ασυμφιλίωτα ενδεχόμενα. Είτε μια νέα εργατική επανάσταση προς το κομμουνισμό που θα ξεπερνάει και θα ολοκληρώνει όλες τις μέχρι τώρα επαναστάσεις, είτε μια αδύνατον να υπολογισθεί σήμερα καταστροφική πορεία της ανθρωπότητας και του κοινωνικού ανθρώπου που θα "ξεπερνάει" όλες τις μέχρι τώρα καταστροφές και όλες τις ήττες.

Μπροστά σ' αυτήν την προοπτική η Αριστερά και ειδικά οι επαναστατικές της δυνάμεις είναι υποχρεωμένες να επανατοποθετήσουν σε νέες αφετηρίες μια διπλή αλληλένδετη προσπάθεια σύνδεσης της επαναστατικής κομμουνιστικής στρατηγικής με την αντικαπιταλιστική τακτική. Η προσπάθεια αυτή αφορά πρώτον μια πιο συγκεκριμένη πολιτική αποσαφήνιση του άμεσου αντικαπιταλιστικού προγράμματος που θα επιδιώκει υλικά τακτικά ρήγματα στην συνέχεια των βασικών νόμων της καπιταλιστικής κυριαρχίας και ειδικά στο νόμο της σχετικής (και απόλυτης σήμερα) εξαθλίωσης των εργαζομένων και της νεολαίας, στο νόμο της αστικής πολιτικής ηγεμονίας απέναντι στον ανεξάρτητο πολιτικό ρόλο του μαζικού κινήματος και στο νόμο του συνδυασμού των εθνικών και διεθνών πλευρών της καπιταλιστικής κυριαρχίας. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα που θα μπορεί να προωθεί την πιο πλατεία αγωνιστική ενότητα, να αποσπά νίκες και κατακτήσεις προς όφελος των εργαζομένων, να κλονίζει την καπιταλιστική στρατηγική και να προωθεί έμπρακτα με την ίδια την πείρα των εργαζομένων την επαναστατική αναγκαιότητα και δυνατότητα προς τον κομμουνισμό. Στην παραπάνω βάση η πολιτική μάχη θα δοθεί σε τέσσερις βασικούς άξονες: στο κοινωνικό ζήτημα, στα πεδία της αντικαπιταλιστικής αναδιανομής του εισοδήματος (με την απότομη μείωση των κερδών απέναντι στην μείωση των αμοιβών), γενικότερα στα ζητήματα της εργασίας, των απολύσεων της ανεργίας, της ασφάλισης, των ιδιωτικοποιήσεων, της περιβαλλοντικής αναβάθμισης, της παιδείας. της υγείας κλπ. Στο ζήτημα της Δημοκρατία; και των ελευθεριών που απαιτεί η εποχή μας με βασικό μέτωπο την πολιτική συγκρότηση του ανεξάρτητου μαζικού κινήματος των εργαζομένων και την ντε φάκτο επιβολή του υπέρτατου "δίκαιου του αγώνα". Στο ζήτημα της ΕΕ, του πολέμου, της αποδέσμευσης από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Στο ζήτημα του γενικότερου πολιτισμικού πολέμου απέναντι στην σκοταδιστική εκστρατεία του κεφαλαίου, στην αναγέννηση ενός νέου εργατικού διαφωτισμού, στην τομή όσον αφορά τον ενωτικό πολιτισμό του ταξικού και επαναστατικού αγώνα, της εργατικής, επαναστατικής και κομμουνιστικής οργάνωσης.

Η προσπάθεια αυτή προϋποθέτει παράλληλα μια όσο το δυνατόν πιο άμεση τομή στην προγραμματική στρατηγική και πολιτική φυσιογνωμία και συσπείρωση των κομμουνιστικών δυνάμεων της εποχής μας, όλων των ρευμάτων όλων των γενιών και "όλων των όπλων". Υπάρχει αναγκαιότητα και δυνατότητα, μέσα από μεγάλες αμοιβαίες προσπάθειες των ανεξάρτητων πρωτοπόρων κομμουνιστών όλων των ρευμάτων και όλων των κομμάτων και ειδικά της επαναστατικής Αριστεράς που επιδιώκουν να προωθήσουν μια τομή στο πρόγραμμα του κομμουνισμού και της επαναστατικής πάλης της εποχής μας, να συμβάλλουν στην συγκέντρωση των δυνάμεων ενός νέου κόμματος του επαναστατικού κομμουνισμού και της εργατικής χειραφέτησης από κάθε καταπίεση. Να συμβάλουν έτσι στην άμεση υλική προβολή της αναγκαιότητας και της δυνατότητας των λύσεων της επανάστασης προς τον κομμουνισμό στα κρίσιμα πολιτικά μέτωπα της σημερινής αναμέτρησης και στη γονιμοποίηση της σχετικά αυτοτελούς αντικαπιταλιστικής πολιτικής γραμμής.

ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ, ΑΝΩΤΕΡΗ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΠΡΟΣΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

Το πιο καθοριστικό και ταυτόχρονα το πιο άμεσο καθήκον των επαναστατών, ιδιαίτερα στην κατάσταση της εμφανιζόμενης νέας ιστορικής κρίσης του συστήματος, είναι να υπερασπίζονται την δυνατότητα και την προοπτική μιας νέας και ανώτερης από κάθε άλλη φορά, επανάστασης προς τον κομμουνισμό. Μιας επανάστασης που θα στηρίζεται στις ποιοτικά προωθημένες απαιτήσεις, τις ιστορικές εμπειρίες και τις κατακτήσεις του κοινωνικού και εργατικού πολιτισμού της εποχής μας. Αυτό το καθήκον δεν σημαίνει ότι ευτελίζεις την επανάσταση σε ζήτημα άμεσης επιβολής, σε προγραμματικό ελιξήριο "για όλες τις χρήσεις", όταν δεν υπάρχουν ακόμα οι επαναστατικές συνθήκες και οι συσχετισμοί, όταν κορυφώνεται, όπως συμβαίνει σήμερα, η αντίθεση ανάμεσα στις νέες αντικειμενικές αναγκαιότητες - δυνατότητες και στην ανετοιμότητα και στην καθήλωση του υποκειμενικού παράγοντα και του συνολικού εργατικού κινήματος. Αντίθετα σημαίνει ότι η μετασχηματισμένη στρατηγική της επανάστασης γίνεται οδηγός για δράση, "παίκτης - προπονητής", για το σχετικά αυτοτελές άμεσο πολιτικό πρόγραμμα, για την ενωτική αντικαπιταλιστική πάλη και την ανατροπή της εξοντωτικής επίθεσης του κεφαλαίου, για την επιβίωση και τις ελευθερίες των εργαζομένων. Αυτό το καθήκον σημαίνει συμβολή στη προσπάθεια κατάκτησης του δικού τους εργατικού "επαναστατικού δρόμου" με την αγωνιστική εμπειρία και με την σκέψη τους. Σημαίνει σε κάθε περίπτωση αυτοτελής αντικαπιταλιστική πολιτική γραμμή και πάλη σε περιεχόμενο και μορφή, γύρω απ' όλα τα μεγάλα προβλήματα της επιβίωσης της ελευθερίας και της συνολικής χειραφέτησης σε αντιπαράθεση με τα σύγχρονα δόγματα, την στρατηγική, τις κυβερνήσεις, τους θεσμούς και την ηγεμονία της αστικής πολιτικής και των μορφών της. Σημαίνει διαπάλη για ηγεμονία της αντικαπιταλιστικής πολιτικής "μέσα απ' την αγωνιστική ενότητα" σ' ένα μετασχηματιζόμενο μαζικό πολιτικό κίνημα των εργαζομένων και της νεολαίας, και όχι το αντίστροφο. Σημαίνει πάλη για την συγκρότηση της νέας ευρύτερης εργατικής κομμουνιστικής πρωτοπορείας με βάση τις γνώσεις και τις δυνατότητες της εποχής μας για τον ριζικό ματασχηματισμό και την ενιαία δράση του πολιτικού μαζικού εργατικού κινήματος. Σημαίνει Κόμμα για το εργατικό κίνημα και όχι εργατικό κίνημα για το κόμμα. Σημαίνει πάλη για υλικές - πολιτικές κατακτήσεις , για μικρές και μεγάλες νίκες, για φωτεινά μονοπάτια στην εμπειρία των εργαζομένων, που να μπορούν να μετατρέπουν και τις ήττες σε ανώτερη σκέψη και πράξη. Σημαίνει μέτωπο απέναντι στον πολιτισμό της ατομικής ιδιοκτησίας των ιδεών, της πολιτικής και των κοινωνικών ανθρώπων μέσα στο εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα. Η ελπιδοφόρα προσπάθεια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οι ευρύτερες δυνάμεις της κομμουνιστικής και επαναστατικής Αριστεράς και της αντικαπιταλιστικής πάλης θα συμβάλλουν καταλυτικά και στην συγκρότηση του πόλου της επαναστατικής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και στην συγκέντρωση των δυνάμεων του νέου προγράμματος και του επαναστατικού κόμματος και στην οικοδόμηση του αυτοτελούς πολιτικού μετώπου του μαζικού κινήματος.

ΤΑΚΤΙΚΗ – ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ

Κοινή δράση της Αριστεράς

ΜΑΖΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Η πιο χαρακτηριστική εκδήλωση των διαστρεβλώσεων της επαναστατικής τακτικής-στρατηγικής, από μέρους της συμβιβασμένης Αριστεράς, αλλά και γενικότερα της μη επαναστατικής Αριστεράς, είναι η άρνηση, στην ουσία με διάφορες μορφές, της πολιτικής συγκρότησης του εργατικού και γενικότερου «λαϊκού» κινήματος, του λεγόμενου «μαζικού κινήματος», του «αγώνα που συνεχίζεται». Είναι η άρνησή τους να προωθήσουν την θεωρία και την πρακτική του «κυρίαρχου» πολιτικού ρόλου του, της αυτοτέλειάς του απ’ τους θεσμούς της αστικής εξουσίας, αλλά με άλλο τρόπο και της «κυρίαρχης» σχετικής αυτοτέλειας απ’ τα επαναστατικά κόμματα και τις πρωτοπορείες. Είναι η αδυναμία τους για τη σύνδεση περιεχομένου – μορφής της αντικαπιταλιστικής πολιτικής της επαναστατικής τακτικής και στρατηγικής. Όπως το περιεχόμενο των αντικαπιταλιστικών διεκδικήσεων, έτσι, αντίστοιχα, και οι μορφές τους δεν θεωρείται ότι μπορούν να «υλοποιηθούν» σχετικά, στις σημερινές συνθήκες σε σύγκρουση με το νόμο της ηγεμονίας της αστικής πολιτικής, χωρίς κάποιου είδους συμμετοχή στην αστική εξουσία για την ρεφορμιστική αριστερά, χωρίς επαναστατική κατάσταση και επαναστατική εξουσία για τις πιο αριστερές τάσεις. Έτσι το λεγόμενο μαζικό κίνημα συνεχίζει να διατηρείται καθηλωμένο στον «οικονομικό αγώνα», σε διαρκή ακρωτηριασμό στα όρια της πολιτικής εργολαβίας της ταξικής πάλης από τις όποιες κομματικές πρωτοπορείες, γεγονός που υποβαθμίζει τόσο το μαζικό κίνημα όσο και τον αποφασιστικό ρόλο των πρωτοπορειών. Συγκροτείται, τελικά, σε μια νεφελώδη κατάσταση πολιτικής και οργανωτικής «εικονικότητας», υποκριτικής ενότητας και αντίστοιχης πολυδιάσπασης, αδιέξοδων ή υπόγειων ανταγωνισμών που εκπροσωπούν και διαιωνίζουν την αστική κατεύθυνση. Αντίθετα η προώθηση της αυτοτελούς συγκρότησης του εργατικού μαζικού κινήματος, ο κυρίαρχος ρόλος του στον καθορισμό του «προγράμματος» του εργατικού αγώνα μέσα από μια όχι πλασματική ενότητα και διαπάλη των διαφορετικών πρακτικών, η συγκεκριμένη επίδρασή του στον πολιτικό συσχετισμό, αποτελούν τον βασικό «υλικό» τρόπο την βασική μορφή αντικαπιταλιστικής κατάκτησης συνολικών κοινωνικών και πολιτικών θέσεων της εργατικής τάξης στις διάφορες καμπές της ταξικής πάλης. Η επίσημη Αριστερά, τροποποιεί, όταν το κάνει, την δράση της «στα μουγκά» όσον αφορά, την γενική πολιτική γραμμή και πολύ περισσότερο την πολιτική του μαζικού κινήματος. Συνήθως αυτοδικαιώνεται, γιατί στην «αυτοκριτική» της επικρατεί το γνωστό αστικό «επικοινωνιακό» (τηλεοπτικό) σχήμα «τα καινούργια προβλήματα ρίχνουν στη λήθη τα παλιά».

Ποιος θυμάται σήμερα τις υποκλοπές ή το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου, ποιος θυμάται τις αλλεπάλληλες «συγκυβερνήσεις» με τον ρεφορμισμό του συνόλου της κυρίαρχης αριστεράς στην ΓΣΕΕ απ’ όλους όσους σωστά διαμαρτύρονται για την ρεφορμιστική κατάντια του σημερινού συνδικαλιστικού κινήματος;

Η βασική αιτία γι’ αυτή τη στάση της Αριστεράς είναι η άρνησή της, ακόμα και στις σημερινές συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης, να προχωρήσει σε ριζικές τομές στην πολιτική και την στρατηγική της και ιδιαίτερα σε πολιτικές τομές γύρω απ’ τον πολιτικό ρόλο του εργατικού μαζικού κινήματος, και την ενωτική συμβολή σ’ αυτή την επιτακτική κατεύθυνση. Αντίθετα σήμερα περισσότερο από ποτέ το μαζικό κίνημα αποτελεί το καθοριστικό πεδίο άσκησης της εργατικής πολιτικής. Είναι το βασικό πεδίο μιας ντε φάκτο επιβολής του «αγωνιστικού δικαίου» των εργαζομένων και της νεολαίας, σε διαρκή «παραβίαση», σύγκρουση και υπέρβαση, απέναντι στους βασικούς νόμους της καπιταλιστικής κυριαρχίας. Αυτό είναι, το κορυφαίο δημοκρατικό «Σύνταγμα» της ταξικής πάλης, ο καταστατικός χάρτης των σύγχρονων ελευθεριών, ο ανώτερος δείκτης ωριμότητας της εργατικής τάξης και η συμπυκνωμένη υλική μορφή της «δημοκρατίας» ειδικά στη σημερινή εποχή. Σ’ αυτό το πεδίο κυρίως θα κριθεί η κοινή δράση της Αριστεράς και η ανταπόκριση στις ενωτικές επιταγές του πρωτοπόρου κόσμου του αγώνα για την ανατροπή της νέας καπιταλιστικής σταυροφορίας.
ΚΩΣΤΑΣ ΤΖΙΑΝΤΖΗΣ
Ενδιαφέρουσα σίγουρα η άποψη του τύπου αν και διαφωνώ σε κάποια σημεία,έχει αρκετά καλά επιχειρήματα που στηρίζει το λόγο του...

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ
(727 σελίδες με έργα του Μαρξ)
Ένα φάντασμα πλανιέται στην Ευρώπη: το φάντασμα του κομμουνισμού. Όλες οι δυνάμεις της γερασμένης Ευρώπης ενώθηκαν σε μια ιερή συμμαχία για να κυνηγήσουν αυτό το φάντασμα: ο πάπας και ο τσάρος, ο Μέτερνιχ κι ο Γκιζό, γάλλοι ριζοσπάστες και γερμανοί αστυνομικοί. Ποιο κόμμα της αντιπολίτευσης δεν έχει κατηγορηθεί σαν κομμουνιστικό από τους αντιπάλους του που κυβερνούν, ποιο κόμμα της αντιπολίτευσης δεν αντέκρουσε με την κατηγορία του κομμουνισμού τους πιο προοδευτικούς αντιπολιτευόμενους, καθώς και τους αντιδραστικούς αντιπάλους του; Δυο πράγματα βγαίνουν απ’ το γεγονός αυτό: Ο κομμουνισμός αναγνωρίζεται πια απ’ όλες τις ευρωπαϊκές δυνάμεις σαν μια δύναμη. Είναι καιρός πια οι κομμουνιστές να εκθέσουν ανοιχτά μπροστά σ’ όλο τον κόσμο τις αντιλήψεις τους, τους σκοπούς τους, τις επιδιώξεις τους και ν’ αντιπαραθέσουν στο παραμύθι του κομμουνιστικού φαντάσματος ένα Μανιφέστο του ίδιου του κόμματος.
ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ
Διαβάστε ολόκληρο το (ΑΦΙΕΡΩΜΑ: KAΡΛ ΜΑΡΞ), πατώντας το παρακάτω link. Βάλτε τον Κωδικό που σας δίνει και ανοίχτε το doc
http://rapid-share.gr/download.php?file=226AFIERWMA_KARL_MARKS.doc

ΜΑΡΞ ΚΑΡΛ


· Η Αδιαφορία για την πολιτική

· Αποτελέσματα της άμεσης διαδικασίας παραγωγής

· ΜΙΣΘΟΣ, ΤΙΜΗ, ΚΕΡΔΟΣ

· ΑΙΜΑΤΗΡΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΜΕΝΟΥΣ
ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΛΗ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ.
ΝΟΜΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

· «Η λεγόμενη πρωταρχική συσσώρευση»

· ΓΙΑ ΤΟΝ Π. Ζ. ΠΡΟΥΝΤΟΝ

· Η πάλη ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία και τ' αποτελέσματά της

· Η ιστορική τάση της κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης

· Από τον επίλογο στη δεύτερη γερμανική έκδοση του Α' τόμου του «Κεφαλαίου»

· Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας

· TI EINAI H ΔΙΕΘΝΗΣ

· Η λεγόμενη πρωταρχική συσσώρευση

· Για την εργάσιμη μέρα

· ΤΟ KOMMOYNIΣΤΙΚΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ

· ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ

· Η υπόθεση Νετσάγιεφ

"...Το δικό μας καθήκον είναι να κάνουμε την επανάσταση Διαρκή, μέχρις ότου λίγο-πολύ όλες οι ιδιοχτήτριες τάξεις απαλλοτριωθούν, μέχρις ότου το προλεταριάτο καταχτήσει την εξουσία και όχι μονάχα σε μια χώρα, αλλά σε όλες τις σημαντικές χώρες του κόσμου...". (Κ. Μαρξ - Φ. Εγκελς: "Επανάσταση και Αντεπανάσταση στη Γερμανία"). Ο Τρότσκι, λίγο πριν, στη διάρκεια, κι αμέσως μετά την Ρώσικη Επανάσταση του 1905, ανέπτυξε δημιουργικά την αντίληψη του Μάρξ στις νέες παγκόσμιες συνθήκες. Βασισμένος σε μια διαλεκτική ανάλυση της διεθνούς κατάστασης - των παγκόσμιων ιστορικών όρων της ιμπεριαλιστικής εποχής - και των ταξικών σχέσεων στη Ρωσία, διατύπωσε την μεγαλοφυή του πρόγνωση: τα άλυτα αστικοδημοκρατικά προβλήματα της Ρώσικης Επανάστασης θα ΄φερναν στην εξουσία, με τη βοήθεια της φτωχής αγροτιάς, το ρώσικο προλεταριάτο, που δε θα σταματούσε στη δημοκρατική ολοκλήρωση αλλά, χωρίς διακοπή, θα ΄παιρνε μέτρα σοσιαλιστικού χαρακτήρα. Η δημοκρατική επανάσταση, κάτω από τη δικτατορία του προλεταριάτου, θα μετεξελισσόταν σε σοσιαλιστική, θα γινόταν ΔΙΑΡΚΗΣ. Η σοσιαλιστική οικοδόμηση θα άρχιζε στην καθυστερημένη Ρωσία. Θα ολοκληρωνόταν, όμως, και θα έλυνε τις εσωτερικές της αντιφάσεις μόνο σε διεθνή κλίμακα, με την επέκταση και τη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες.

ANTIFA_KALOGREZA έγραψε:Ο Τρότσκι, λίγο πριν, στη διάρκεια, κι αμέσως μετά την Ρώσικη Επανάσταση του 1905, ανέπτυξε δημιουργικά την αντίληψη του Μάρξ στις νέες παγκόσμιες συνθήκες. Βασισμένος σε μια διαλεκτική ανάλυση της διεθνούς κατάστασης - των παγκόσμιων ιστορικών όρων της ιμπεριαλιστικής εποχής - και των ταξικών σχέσεων στη Ρωσία, διατύπωσε την μεγαλοφυή του πρόγνωση: τα άλυτα αστικοδημοκρατικά προβλήματα της Ρώσικης Επανάστασης θα ΄φερναν στην εξουσία, με τη βοήθεια της φτωχής αγροτιάς, το ρώσικο προλεταριάτο, που δε θα σταματούσε στη δημοκρατική ολοκλήρωση αλλά, χωρίς διακοπή, θα ΄παιρνε μέτρα σοσιαλιστικού χαρακτήρα. Η δημοκρατική επανάσταση, κάτω από τη δικτατορία του προλεταριάτου, θα μετεξελισσόταν σε σοσιαλιστική, θα γινόταν ΔΙΑΡΚΗΣ. Η σοσιαλιστική οικοδόμηση θα άρχιζε στην καθυστερημένη Ρωσία. Θα ολοκληρωνόταν, όμως, και θα έλυνε τις εσωτερικές της αντιφάσεις μόνο σε διεθνή κλίμακα, με την επέκταση και τη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες.

Λεκτικά σχεδόν άψογο.

ANTIFA_KALOGREZA έγραψε:"...Το δικό μας καθήκον είναι να κάνουμε την επανάσταση Διαρκή, μέχρις ότου λίγο-πολύ όλες οι ιδιοχτήτριες τάξεις απαλλοτριωθούν, μέχρις ότου το προλεταριάτο καταχτήσει την εξουσία και όχι μονάχα σε μια χώρα, αλλά σε όλες τις σημαντικές χώρες του κόσμου...".

Βιασμός!

Και να σκεφτεί κανείς ότι είναι στην ίδια παράγραφο...

Τι έχει να πει ο κ. Δημητράς; Γύφτοι (κατά τους κατοίκους) ξυλοκοπούν Κερκυραίους!






Τρίτη, 30 Ιούνιος 2009 17:59






















Εκτεταμένα
επεισόδια είχαμε το βράδυ της Δευτέρας στο χωριό Αϊ Γιάννης, του Δήμου
Παρελίων, της Κέρκυρας, μεταξύ κατοίκων του χωριού και Γύφτων (πάντα
κατά τους κατοίκους). Για το τι προκάλεσε την συμπλοκή υπάρχουν δύο
εκδοχές. Η μία και πιθανότερη είναι, ότι ξεκίνησε όταν διερχόμενο
αγροτικό αυτοκίνητο που οδηγούσαν γύφτοι (κατά τους κατοίκους) κόντεψε
να χτυπήσει τον ιδιοκτήτη μίνι μάρκετ της περιοχής. Η δεύτερη εκδοχή
μιλά για φασαρία που ξεκίνησε μετά από μικροκλοπή εις βάρος του ίδιου
καταστηματάρχη. Όπως και να έχει, τρεις (κατά τους κατοίκους) γύφτοι,
επιτέθησαν κατά του συγκεκριμένου ατόμου. Όταν κάποιοι συγχωριανοί του,
προσπάθησαν να επενέβουν, δέχτηκαν επίθεση από δεκάδες ή εκατοντάδες
Ρομά (κατά τον κύριο Δημητρά), οι οποίοι οπλισμένοι με λοστούς και
ξύλα, έστειλαν στο νοσοκομείο πέντε με δέκα άτομα, κατοίκους του χωριού
και Έλληνες (κατά το σύνταγμα και τους ίδιους).
Εξαγριωμένοι οι
κάτοικοι του χωριού, μαζεύτηκαν στο σημείο του περιστατικού, απειλώντας
θεούς και δαίμονες, καθώς συνειδητοποίησαν, ότι πλέον κινδυνεύει η ίδια
η ζωή τους ή αυτή των παιδιών τους, καθώς τέτοιου είδους περιστατικά
συμβαίνουν με ολοένα και αυξανόμενη συχνότητα. Σε βίντεο που
προβάλλεται στο zougla.gr
μπορείτε να παρακολουθήσετε τους οργισμένους κάτοικους. Κατηγορούσαν
ιδιαίτερα τον Δήμαρχο και τις τοπικές αρχές, οι οποίες έχουν θέσει στο
απυρόβλητο τον καταυλισμό των αθιγγάνων (κατά το politically correct),
καθώς το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι οι ψήφοι τους.

Τελευταίοι και καταιδρωμένοι αστυνομία και δημοτική αρχή
Στον
τόπο με κάποια καθυστέρηση έφθασαν τόσο ο αστυνομικός διευθυντής, όσο
και ο Δήμαρχος, οι οποίοι προσπαθούσαν να ηρεμήσουν τους κατοίκους, οι
οποίοι απειλούσαν ότι θα εγκαταλείψουν τον τόπο ή ότι θα πάρουν την
δικαιοσύνη στα χέρια τους. Και οι δυό τους, αντιμετωπίστηκαν με μπόλικη
ειρωνεία από τους κατοίκους, ενώ μάταια κάποιοι "συνοδοί" αρκετών
κυβικών του Δημάρχου, προσπαθούσαν να τους ηρεμήσουν. Οι δηλώσεις του
Δημάρχου, περιορίστηκαν στο "δεν είδα τίποτε, δεν ξέρω τίποτε".
Αυτό όμως που κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, είναι οι δηλώσεις του
Αστυνομικού διευθυντή της περιοχής, Δημήτρη Τσιότσιου, ο οποίος
προφανώς έχει πιάσει για τα καλά το νόημα, περί του τι χρειάζεται να
λες για να πάς μπροστά σήμερα: μιλώντας στην τοπική ΕΡΑ χαρακτήρισε τις
αντιδράσεις των κατοίκων ως υπερβολικές, και έκανε λόγο για
"υποβόσκουσα ένταση την οποία οι φορείς της πολιτείας και της
Αυτοδιοίκησης θα πρέπει να αντιμετωπίσουν με την παροχή κοινωνικής
πρόνοιας και αντιμετώπισης των προβλημάτων της κοινότητας των
αθιγγάνων".
Βέβαια, θα μπορούσε κανείς να ρωτήσει τον κ. Τσιότσιο αν
καμιά 10αριά ανοιγμένα κεφάλια είναι... υποβόσκουσα ένταση, προφανώς
για να ασχοληθεί, θα πρέπει να γίνει... ολοκαύτωμα στο νησί. Όσο για τα
περί παροχών και λοιπά, θα παραδεχθούμε ότι η λογική του Προκόπη
Παυλόπουλου, έχει κάνει τελική δική της σχολή.
Εμείς απλά θα τους παραδώσουμε στην κρίση των κατοίκων!
http://www.elkosmos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1819:2009-06-30-18-04-21&catid=87:epikairotita&Itemid=277

Η σειρά των "φιλήσυχων" μαυριτανών για να αλληλομαχαιρωθούν στην Ομόνοια






Τρίτη, 30 Ιούνιος 2009 17:25






















Μαχαιρωμένος βρέθηκε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες ένας 27χρονος
Μαυριτανός, λίγο μετά τις 01:00 τα ξημερώματα από αστυνομικούς, στη
συμβολή των οδών Πειραιώς και Σωκράτους στην περιοχή της Ομόνοιας.
Οι
αστυνομικοί βρήκαν τον 27χρονο πεσμένο στο έδαφος, ενώ δεν υπήρχαν
αυτόπτες μάρτυρες για να δώσουν κάποια στοιχεία για το περιστατικό.
Ο αλλοδαπός διακομίστηκε σοβαρά τραυματισμένος στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός».
Τον
τελευταίο καιρό στην ίδια περιοχή έχουν σημειωθεί παρόμοια περιστατικά,
με πρωταγωνιστές κατά κύριο λόγο, άτομα Αφρικανικής καταγωγής.

καλό ταξίδι στον αραπάκο, αυτό για να μάθει να μπλέκει με μαφίες....
ΕΞΩ ΟΙ ΞΕΝΟΙ!!!

SKINHEAD14 έγραψε:καλό ταξίδι στον αραπάκο, αυτό για να μάθει να μπλέκει με μαφίες....
ΕΞΩ ΟΙ ΞΕΝΟΙ!!!

Δεν μπορώ να σε καταλάβω φίλε μου SKINEAD14, η'' κι αν σε καταλάβω θα πρέπει να σου πω πως τέτοιου είδους εκφράσεις εδώ μέσα καλόν είναι να μην υπάρχουν.
Και ξέρεις γιατί ?
Γιατί αυτά που εσύ πιστεύεις και γράφεις εδώ μέσα, άλλοι δεν τα πιστεύουν και άλλοι τα κατηγορούν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργείται και πάλι μία κόντρα που εδώ μέσα δεν έχει χώρο.
Επίσης ορμώμενος από το post σου, από την υπογραφή σου και από τις υπογραφές - avatars αρκετών εδώ μέσα και όχι μόνο, αλλά και από πάρα πολλά posts, καταλαβαίνω πως κάτι δεν πάει καλά και κάτι δεν μου αρέσει. Ως απλός οπαδός μέσα σε forum oπαδών, το μόνο που δεν θέλω να βλέπω είναι FA, ANTIFA, XITLER, ANTIXITLER, ΑΓΚΥΛΩΤΟΥΣ ΣΤΑΥΡΟΥΣ, ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ, ΚΟΜΜΑΤΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΛΑΟΣ κλπ.
Όλοι μας κάπου και σε κάτι πιστεύουμε.....όχι όμως να εκθέτονται στο forum.
Πρέπει αυτά να μην υπάρχουν εδώ μέσα.
Δυστυχώς κάποιος κάπου και κάποτε ξεκίνησε όλο αυτό το απαράδεκτο θέμα.
Δυστυχώς και πάλι, αυτό συνεχίστηκε με τρόπο ωραίο για κάποιους και τώρα έχει πάρει κάποιες μεγαλύτερες διαστάσεις.
Δυστυχώς επίσης, το θέμα ψιλοξέφυγε και από την προσοχή των υπευθύνων του forum, με αποτέλεσμα τώρα κάποιοι να στεναχωριούντε με αυτά που διαβάζουν.
Kάτι πρέπει να γίνει, ώστε να σταματήσει αυτή η απαράδεκτη κατάσταση.
Επειδή λοιπόν έστω και καθυστερημένα υπέπεσε στην αντίληψη των υπευθύνων του forum η παραπάνω απαράδεκτη κατάσταση, σας γίνεται γνωστό πως ήδη φτιάχνονται εκ νέου κανόνες, μέσα στους οποίους θα δίδονται οδηγίες και για τα παραπάνω.
Παρακαλείστε λοιπόν όσοι ασχολείστε με τα παραπάνω που γράφονται με κεφαλαία γράμματα, να συμμορφωθείτε μη γράφοντας θέματα που αυτά αφορούν, καθώς επίσης και να αντικαταστήσετε τα avatar σας - υπογραφές σας με άλλα και άλλες που καμία σχέση έχουν και πάλι με τα κεφαλαία γράμματα.
Εύχομαι όλα να πάνε καλά, όλα να διορθωθούν και να μην έχουμε στεναχώριες.

Φτιάξτε ένα Blog ρε παιδιά.
Υπάρχουν για όλα τα θέματα.
Απο κανίς σε φούρνους μικροκυμάτων μέχρι Κάντι-Κάντι και απο Γκάντι μέχρι τον Παΐτέρη.
Λέω να φτιάξω και εγώ ένα για τον Πρόεδρα.
Χαλαρώστεεεεε .

SKINHEAD14 έγραψε:καλό ταξίδι στον αραπάκο, αυτό για να μάθει να μπλέκει με μαφίες....
ΕΞΩ ΟΙ ΞΕΝΟΙ!!!

Ρε παιδια δεν περναμε ιδεες πολιτικες εδω...

Η Ύβρις των νεοβαρβάρων






Τρίτη, 30 Ιούνιος 2009 07:56






















Ο
μεγάλος αρχιτέκτων, ζωγράφος και διανοητής Δημήτρης Πικιώνης, έγραφε
κάποτε: «Του θείου αισθάνθηκε ο αρχαίος Έλληνας την αποκάλυψη, στου
φυσικού κόσμου τα όντα και τις δυνάμεις. Και στις δυνάμεις της ψυχής
και του Νου».
Ένας περίπατος στους δρόμους κάτω από την Ακρόπολη
των Αθηνών, με τη σκέψη νοερά να μεταφέρεται σε άλλες εποχές, αρκεί να
μας κάνει, όσους τουλάχιστον θέλουμε ακόμη, να συνειδητοποιήσουμε την
πραγματική διάσταση του χώρου εκείνου. Κάτι το μαγικό και ανεξιχνίαστο
φαίνεται πως έχει ακόμη και στις μέρες μας αυτό το μέρος, ένα περίεργο
αίσθημα σε καταλαμβάνει καθώς ανέρχεσαι προς τους ναούς της Ακροπόλεως,
κατά το χριστιανικό «άνω σχώμεν τα καρδίας». Άλλη μια ένδειξη της
φυλετικής συνέχειας των Ελλήνων. Των Ελλήνων και όχι των νεοελλήνων.
Αυτής της παράξενης φυλής που σε αντίθεση με τους Έλληνες δεν είναι
άξιοι να δημιουργούν παρά μόνο να καταστρέφουν. Και αυτό δεν είναι
ορατό μόνο στην Ακρόπολη αλλά και γενικότερα σε όλα τα μνημεία της
αρχαίας μας κληρονομιάς. Οι βάρβαροι νεοέλληνες τα κατέστρεψαν όλα,
αρκεί να πάτε μια βόλτα μέχρι τον Μαραθώνα, εκεί που οι άθλιοι
πολιτικάντηδες δημιούργησαν ένα κωπηλατοδρόμιο για τα Olympic games,
καταστρέφοντας τον αρχαιολογικό χώρο, και σήμερα έχει γίνει ένας βάλτος
με σκουπίδια και μπάζα! Ο Τύμβος των Μαραθωνομάχων, της σημαντικότερης
μάχης της παγκόσμιας ιστορίας κατά τη γνώμη όλων των ιστορικών, μέχρι
πριν λίγα χρόνια ήταν τόπος νομής προβάτων! Ακόμη και στην Κνωσό, όπου
εμφανίσθηκε ένας από τους μεγαλύτερους πολιτισμούς του ανθρώπου, οι
νεοβάρβαροι έχουν τοποθετήσει μοναδικά αρχαιολογικά ευρήματα, μέσα σε
κασόνια για πορτοκαλάδες!
Ποιος ευθύνεται γι' αυτή τη κατάσταση, αν
όχι η συντεχνία του πολιτικού κόσμου και των πλουτοκρατών; Αυτοί που
για να γεμίσουν τις τσέπες τους με αμέτρητα δις, διοργάνωσαν τα Olympic
games, που ως δια μαγείας στην Αθήνα τότε είχαν εξαφανιστεί όχι απλά οι
αλλοδαποί και οι ναρκομανείς, αλλά ακόμη και οι αδέσποτες γάτες! Και
φυσικά ούτε λόγος για τρομοκράτες και ...αντιεξουσιαστές... Και όλα
αυτά όχι φυσικά για το «καλό» της χώρας μας, όπως πιστεύουν οι αδαείς,
αλλά για να πλουτίσουν οι νεοδοσίλογοι, και μαζί με αυτούς μια ολόκληρη
συμμορία που καταχράστηκε το χρήμα του ελληνικού λαού και ταυτόχρονα
κατέστρεψε τις ελληνικές αρχαιότητες.
Και όμως όλοι αυτοί είναι
ακριβώς οι ίδιοι που τους είδαμε γεμάτους κομπασμό, να μιλούν για τον
ελληνικό πολιτισμό στα εγκαίνια του περιβόητου μουσείου της Ακρόπολης.
Μέχρι και αυτό το γεγονός βρήκαν αφορμή τα ανδρείκελα του
κοινοβουλευτισμού για να κάνουν κομματική προπαγάνδα. Ποιός τελικά
εμπνεύστηκε το «όραμα» του μουσείου, ο «αείμνηστος» Καραμανλής ή η
«αείμνηστη» Μελίνα; Τελικά η Ελλάδα πρέπει να είναι η χώρα με τους
περισσότερους «αείμνηστους»!
Κατασκεύασαν ένα κτήριο- τέρας που
δεν έχει καμία σχέση με την αισθητική και την ιστορία του χώρου, μόνο
και μόνο για να φάνε τις μίζες και τις προμήθειες οι εργολάβοι. Σε λίγα
χρόνια θα τα μάθουμε και αυτά. Μόνο και μόνο για να κάνουν
μικροκομματική προπαγάνδα εν όψει εκλογών, να δηλώσουν πως «μάχονται»
για τον πολιτισμό, και ταυτόχρονα να παριστάνουν τους «μαρμαρομάχους»
για τα γλυπτά του Παρθενώνος, που είναι τόσο αγράμματοι και άσχετοι του
τα λένε «ελγίνεια μάρμαρα». Και όλα αυτά μέχρι τις εκλογές φυσικά.
Κατέστρεψαν
την Ακρόπολη, τη γέμισαν σκαλωσιές και πινακίδες, εξαφάνισαν μέχρι και
τον Ναό της Απτέρου Νίκης που βρισκόταν στην αριστερή γωνία του βράχου!
Και έχουν το θράσος να μας μιλάνε για πολιτισμό οι γραικύλοι. Μιλούν
για τους ψευτο-αείμνηστους και δεν είπαν ούτε μια λέξη για τον Δ.
Πικιώνη, αυτόν τον πραγματικό και σεμνό Έλληνα, που ό,τι βλέπουμε
σήμερα στην Ακρόπολη είναι δικό του δημιούργημα. Η οδός Διονυσίου
Αρεοπαγίτου, η μαρμάρινη κλίμακα του Ηρωδείου, οι πλακόστρωτοι και
λιθόστρωτοι δρόμοι που οδηγούν στην Ακρόπολη και στου Φιλοπάππου, όλη η
διαμόρφωση του περιβάλλοντα χώρου. Και μετά απ' αυτόν ήρθαν οι
νεοβάρβαροι, να στήσουν ταβέρνες για να εισπράττουν δημοτικά τέλη, να
πουλάνε λάδια και χαϊμαλιά, να ντροπιάζουν με την παρουσία τους την
μνήμη των προγονών μας. Ήρθαν οι φωστήρες του υπουργείου Πολιτισμού να
κατασκευάσουν ένα τερατούργημα, να απογυμνώσουν τους ναούς και να
τοποθετήσουν σε τζάμια τα έργα της ελληνικής τέχνης.
Οι Έλληνες
υπάρχουν ακόμη, δεν έγιναν λαός μουσειακός για να τοποθετείται η
ιστορία του σε προθήκες, η θέση των γλυπτών του μουσείου είναι στον
φυσικό τους χώρο, στον Παρθενώνα, στα Προπύλαια, στο ναό του Ερεχθέα
Ποσειδώνα, στο θέατρο του Διονύσου. Μόνο με την πλήρη αναστύλωση και
αποκατάσταση της Ακρόπολης θα μπορούμε να έρθουμε σε ουσιαστική επαφή
με το παρελθόν μας.
Λένε πως έβαλαν τα γλυπτά στο μουσείο για να
τα προστατέψουν από τη μόλυνση του περιβάλλοντος. Είναι όμως
απροστάτευτα από τους γραικύλους που έχουν μολύνει ανεπανόρθωτα αυτόν
τον τόπο.

Ευάγγελος Χ. Χανιώτης

πάμμαχον έγραψε: Άλλη μια ένδειξη της
φυλετικής συνέχειας των Ελλήνων. Των Ελλήνων και όχι των νεοελλήνων.
Αυτής της παράξενης φυλής που σε αντίθεση με τους Έλληνες δεν είναι
άξιοι να δημιουργούν παρά μόνο να καταστρέφουν.

πολύ εύστοχο άρθρο! Θα σχολιάσω μόνο την παραπάνω φράση (με τα υπόλοιπα συμφωνώ)
αν αυτό το αίσθημα σημαίνει φυλετική συνέχεια
τότε εκατομμύρια ξένοι και πολύ ελάχιστοι σημερινοί συμπατριώτες μας
έχει να κάνει με αυτήν την συνέχεια..

πιστεύω ότι με νεοελλαδίτες σαν αυτόν που κότσαρε το παλιοημερολογίτικο
μαγαζί του (λυόμενο εκκλησάκι μετά της προσωπικής του οικείας)
μέσα στον αρχαιολογικό χώρο της Κνωσσού
επειδή λέει του το είπε η Παναγία στον ύπνο μαζί με όσους τον άφησαν και
το επιτρέπουν αυτό, δεν είμαστε καθόλου ίδιο έθνος..
(με την αρχαία σημασία της λέξης)

Πολύ σύντομα στην υπηρεσία των πολιτών της Πιερίας

«Το νέο νοσοκομείο της Κατερίνης, μετά από περιπέτειες χρόνων έφτασε στο τέλος του. Το έργο παρουσιάζει σημαντική πρόοδο και πλέον μπορούμε να εκφράσουμε τη βεβαιότητα πως πολύ σύντομα θα τεθεί στις υπηρεσίες των πολιτών της Πιερίας», λέει ο βουλευτής Πιερίας της Ν.Δ Κώστας Κουκοδήμος. Τη βεβαιότητά του αυτή ο κ. Κουκοδήμος τη στηρίζει στην πρόσφατη ενημέρωση που είχε από την ΙΝΤΡΑΚΑΤ, την εταιρεία που κατασκευάζει το νέο νοσοκομείο, στην οποία όπως φαίνεται κάνει «στενό μαρκάρισμα», προκειμένου να έχει ακριβή εικόνα για την πορεία των εργασιών. Ως γνωστό, τον περασμένο Μάρτιο, ο βουλευτής είχε βρεθεί στο εργοτάξιο του νέου νοσοκομείου με τον διευθύνοντα σύμβουλο της κατασκευάστριας εταιρείας, από τον οποίο είχε λάβει τη διαβεβαίωση ότι οι εργασίες θα έχουν ολοκληρωθεί το νωρίτερο έως τις 30 Ιουνίου, το αργότερο έως τις αρχές Σεπτεμβρίου τρέχοντος έτους. Κι αφού ο Ιούνιος παρήλθε, ο κ. Κουκοδήμος επανήλθε με νέο ερώτημα στην ΙΝΤΡΑΚΑΤ. Η εταιρεία ανταποκρίθηκε κι έστειλε προχθές ενημερωτικό σημείωμα προς τον βουλευτή Πιερίας, στο οποίο, χωρίς να αναφέρει νέες δεσμευτικές ημερομηνίες, σημειώνει πως «ως προς το οικοδομικό μέρος το νοσοκομείο έχει ολοκληρωθεί», πως «ήδη μεταφέρονται και τοποθετούνται ο ιατρικός και ο ξενοδοχειακός εξοπλισμός» και πως «απομένει η ολοκλήρωση πρόσθετων εργασιών σε ό,τι αφορά τις ειδικές ηλεκτρομηχανολογικές εγκαταστάσεις, μαγειρεία, νεκροτομείο, τον περιβάλλοντα χώρο και τη δοκιμαστική λειτουργία των εγκαταστάσεων». Η εταιρεία υπογραμμίζει (και πάλι) ότι δεν έχει ανατεθεί ακόμη η κατασκευή ψυχιατρικής κλινικής, την οποία κρίνει ως «απαραίτητη για τη λειτουργία του νοσοκομείου και τις ανάγκες της περιοχής». Ανάμεσα στις «μπαγιάτικες» ειδήσεις του ενημερωτικού σημειώματος της ΙΝΤΡΑΚΑΤ είναι και οι πληροφορίες για την ταυτότητα του νέου νοσοκομείου. Ότι δηλαδή «το Γενικό Νοσοκομείο Κατερίνης κατασκευάζεται σε έκταση 68.829 τ.μ. που βρίσκεται δυτικά της Κατερίνης, σε απόσταση τεσσάρων χιλιομέτρων από την πόλη», ότι το συνολικό εμβαδόν του είναι περίπου 33.000 τ.μ. και ο συνολικός αριθμός των κλινών ανέρχεται σε 222 κλίνες» κι ότι προβλέπονταν αρχικά και η κατασκευή Ψυχιατρικής Νοσηλευτικής Μονάδας. Σημειώνει επίσης πως στον περιβάλλοντα χώρο παρέχονται συνολικά 392 θέσεις στάθμευσης αυτοκινήτων, ενώ προβλέπεται και χώρος ελικοδρομίου. Τονίζει τέλος πως, μεταξύ των τμημάτων που προβλέπεται να λειτουργήσουν στο νέο νοσοκομείο, είναι δυο νοσηλευτικές μονάδες χειρουργικού τομέα, δυο νοσηλευτικές μονάδες παθολογικού τομέα, μαιευτική, γυναικολογική, παιδιατρική, μονάδα εντατικής θεραπείας, μονάδα βρεφών και προώρων, μονάδα τεχνητού νεφρού, AIDS, ψυχιατρική, βραχείας νοσηλείας, παρακολούθησης εγκύων και οικογενειακού προγραμματισμού, κοινωνικής ιατρικής, διαγνωστικά κέντρα και άλλα. Να υπενθυμίσουμε πως διαβεβαιώσεις για την ολοκλήρωση των εργασιών και στον περιβάλλοντα χώρο του κτιρίου ως την 30ή Ιουνίου του 2009 είχαν δώσει στον βουλευτή Πιερίας, αρχές Μαρτίου τρέχοντος έτους, όχι μόνο οι υπεύθυνοι της κατασκευάστριας εταιρείας αλλά και οι υπεύθυνοι της Δημόσιας Επιχείρησης Ανέγερσης Νοσοκομειακών Μονάδων, της ΔΕΠΑΝΟΜ. Φαίνεται όμως πως έχει δοθεί νέα παράταση, μέχρι τον ερχόμενο Σεπτέμβρη τουλάχιστον. Σύμφωνα με πληροφορίες, «αγκάθι» στην έναρξη λειτουργίας του νέου νοσοκομείου αποτελούν τα παράλληλα έργα, τα οποία δεν έχουν ολοκληρωθεί. Μεταξύ αυτών και η οδική σύνδεσή του με την πόλη και την εθνική οδό, την οποία ο κ. Κουκοδήμος εκτιμούσε ως σημαντικό πρόβλημα πριν από τέσσερις μήνες, δεσμευόμενος να επιδιώξει συνάντηση με το νομάρχη Πιερίας και τις αρμόδιες υπηρεσίες της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας για τη λύση του. Για το θέμα αυτό (εκ των ουκ άνευ για τη λειτουργία του νέου νοσοκομείου) δεν υπάρχουν νεώτερα, ωστόσο ο κ. Κουκοδήμος εμφανίζεται περισσότερο αισιόδοξος από ό,τι πριν από τέσσερις μήνες, όταν δήλωνε επιφυλακτικός για το νέο χρονοδιάγραμμα περαίωσης του έργου στο τέλος του 2009.

WWW.PIERIACITY.GR

Κάτω τα ξερά σας από το Indymedia!


Mέσα στα πλαίσια των κατασταλτικών μεθοδεύσεων από το κράτος
και τους φασίστες εντάσσεται και η σημερινή δημοσιοποίηση του εξώδικου
του ΟΤΕ με σκοπό να κλείσει το athens.indymedia.
Αφού απέτυχαν στις προηγούμενες προσπάθειές τους με τεχνικές μεθοδεύσεις
προσπαθούν τώρα να γενικεύσουν την απόλυτη καταστολή. Το σχέδιό τους
διαφαίνεται πια ξεκάθαρο. Μετά τις εισαγγελικές "παραγγελίες" ενάντια σε
καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, τα πογκρομ ενάντια στους μετανάστες,
ακολουθεί το indymedia, αφού η αντιπληροφόρηση έπαψε προ πολλού να είναι ένα
απλό πείραμα και αποδείχτηκε πολλές φορές στο παρελθόν η χρησιμότητά της.
Το Indymedia, εκτός από μέσο διακίνησης ιδεών, αποτελεί ένα αδιαμεσολάβητο μέσο
ενημέρωσης σε ό,τι αφορά τις κινηματικές δράσεις.
Η απάντηση στην καταστολή δεν μπορεί παρά να είναι άμεση, κινηματική και πολιτική.

Το indymedia είναι δικό μας και θα μείνει ζωντανό, για όσο το χρειαζόμαστε,
στην πορεία για την αλλαγή αυτού του κόσμου.

http://athens.indymedia.org/

σόρρυ αντιφα που στα έσβησα,
είχες 2 ποστ με διαφορα 2 λεπτών το ίδιο κείμενο,
έσβησα το ένα αλλά έφυγε και το άλλο ! και δεν είχες το λινκ.
αν θέλεις πρόσθεσε. Αλλά το νόημα της είδησης είναι το παραπάνω..

είχα λινκ ρε συ.οκ πάντως με κάλυψες