OXI ΑΛΛΕΣ ΚΡΥΜΜΕΝΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ...

Οδικώς ο Μιλοσόσκι στην Κέρκυρα, λόγω αντιδράσεων






Τετάρτη, 24 Ιούνιος 2009 21:01






















Ευθυνόφοβοι
και δειλοί, που κρύβονται πίσω από τους γραφειοκράτες. Έκαναν πίσω οι
της κυβέρνησης (των ερασιτεχνών), πανικόβλητοι, υπό το φάσμα της
γενικευμένης λαϊκής κατακραυγής. Το αεροπλάνο του Μιλοσόσκι, τελικά δεν
θα προσγειωθεί στην Κέρκυρα. Βλάβες; Κάτι τέτοιο ειπώθηκε, όπως και ότι
τύπος θα έρθει στη Σύνοδο του ΟΑΣΕ μάλλον με... αυτοκίνητο! Έτσι
ακούγεται. Και αυτό, παρά τη νέα πολιτική και ενδοτική υποτροπή του
πρωθυπουργού, ο οποίος έχει τελικά το χούι να προσφέρει απλόχερη κάλυψη
σε όποια κακή απόφαση της κυβέρνησής του, που ψάχνει συνεχώς για
συνενόχους και εξιλαστήρια θύματα. Στην προκειμένη περίπτωση, της
Ντόρας Μπακογιάννη, η οποία κάτι ετοίμαζε, που της χάλασε λόγω της
ματαίωσης της άφιξης της Χίλαρι Κλίντον. Η κατακραυγή της ομογένειας
και οι επιστολές της Παμμακεδονικής, με τις πολύ σκληρές διατυπώσεις,
σόκαραν την κυβέρνηση.

Ψάχνουν για εξιλαστήρια θύματα
Εξηγούμαστε:
μετά τον πρέσβη-επικεφαλής της Α8 του ΥΠΕΞ που βρήκε (άδικα) το μπελά
του για το τηλεγράφημα από την Ουρουγουάη, τη νύφη πλήρωσε η Πολυτίμη
Κανέλλου, Διευθύντρια Αερομεταφορών της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας,
διότι απλά εκτέλεσε τις γραπτές μάλιστα εντολές του ΥΠΕΞ και του
Υπουργείου Μεταφορών. Όπως της επιβάλλουν ο κώδικας και οι υπηρεσιακοί
κανονισμοί. Συγκεκριμένα, η κρατική αυτή λειτουργός κλήθηκε εγγράφως να
εκδώσει ειδική άδεια υπέρπτησης στο κυβερνητικό αεροσκάφος των Σκοπίων,
που θα μετέφερε στην Κέρκυρα τον Σκοπιανό ΥΠΕΞ. Η κ. Κανέλλου
ακολούθησε τις γραπτές εντολές που έλαβε και προχώρησε στην έκδοση της
άδειας. Συνέπεια: ο διοικητής της ΥΠΑ, Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,
απομάκρυνε την Διευθύντρια Αερομεταφορών από τη θέση της, παρά τις
γραπτές εντολές που εκείνη μπορεί να επιδείξει! Η υπόθεση (που είχαμε απο τους πρώτους παρουσιάσει) ήδη πονοκεφαλιάζει την κυβέρνηση, που εκτίθεται ανεπανόρθωτα!

http://www.elkosmos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1744:2009-06-24-21-05-59&catid=95:2008-10-17-07-29-22&Itemid=282

«Στέρηση ακόμα και των ελάχιστων όρων αξιοπρέπειας» σε στρατόπεδο των Φερρών Έβρου

«Μαύρες» συνθήκες διαβίωσης καταγγέλλει σε στρατόπεδο των Φερρών Έβρου, αλλά και σε άλλες μονάδες και κέντρα της παραμεθόριου, η Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων. Φαντάροι της μονάδας, μάλιστα, απέστειλαν επιστολή στην Επιτροπή, περιγράφοντας την κατάσταση που επικρατεί εκεί.

Οι φαντάροι των μονάδων διαμαρτύρονται για άθλιες συνθήκες, εκβιασμούς της ιεραρχίας και αναλώσιμους φαντάρους, «αδιάφορες για τη στρατιωτική και πολιτική ηγεσία και τους διοικητές-αξιωματικούς σχηματισμών και μονάδων», αναφέρει η Επιτροπή.

Με επιστολή τους προς την Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων, οι φαντάροι από το 31 ΤΥΠ, μονάδα στο στρατόπεδο «Καμιά» της 31 Μ/Κ ΤΑΞ ΠΖ στην Καβυσσό Φερρών καταγγέλλουν:

«Στο 31 ΤΥΠ, στο στρατόπεδο «Καμιά» (αλλά και στις υπόλοιπες μονάδες εντός του στρατοπέδου), οι 80 περίπου φαντάροι της δύναμης βιώνουμε μια σειρά από πρωτόγνωρες και δραματικές συνθήκες, που απειλούν ακόμα και την ψυχική και βιολογική μας υπόσταση. Μαθαίνουμε πως σε στρατόπεδα, ειδικά της παραμεθορίου σε όλη την Ελλάδα, συνάδελφοι βιώνουν, με παραλλαγές, παρόμοιες συνθήκες.

Ο διοικητής του σχηματισμού, ταξίαρχος Δούρος Κωνσταντίνος, έχει φροντίσει ώστε η ταξιαρχία να διαθέτει όλα εκείνα τα αποκρουστικά χαρακτηριστικά για τη ζωή του προσωπικού, που ζητάνε οι προϊστάμενοί του στο ΓΕΣ για να θεωρούν πως είμαστε «αξιόμαχοι» δηλαδή υπάκουο αναλώσιμο κρέας για τους εξοπλισμούς τους. Οι διοικητές των μονάδων, όπως ο αντισυνταγματάρχης Λαουντζής – διοικητής του 31 ΤΥΠ – φροντίζουν ώστε να εφαρμόζονται οι βασικές κατευθύνσεις που πηγάζουν από τον Ταξίαρχο Δούρο και το ΓΕΣ.

Μας λένε πως «σε περίπτωση πολέμου, δε θα έχουμε ανέσεις και ώρα για ξεκούραση». Με αυτό το (ιδιοφυές και πρωτότυπο) επιχείρημα μας επιβάλλουν τρέξιμο, αγγαρείες μέχρι εξόντωσης, στέρηση ακόμα και των ελάχιστων όρων αξιοπρέπειας για μια – κάπως υποφερτή – θητεία, «για το καλό της μονάδας».

Προφανώς, εξαιτίας της προετοιμασίας για αυτή την «κατάσταση πολέμου», στο στρατόπεδο ζούμε χωρίς πόσιμο νερό εδώ και καιρό! Ο μόνος τρόπος για να πιεις νερό χωρίς υγειονομικούς κινδύνους, είναι να αγοράζεις μπουκαλάκια νερού από το ΚΨΜ και τα μηχανήματα. Παντού στο στρατόπεδο υπάρχουν πινακίδες που αναγράφουν πως το νερό δεν πίνεται! Μετά από έκθεση του προβλήματος από τους φαντάρους στη μονάδα, ο ταξίαρχος κος Δούρος και οι διοικητές των μονάδων, όπως ο κος Λαουντζής στο 31 ΤΥΠ, βρήκαν τη λύση. «Δεν υπάρχει πρόβλημα με το νερό. Μπορείτε να πίνετε»!

Ήδη από το Μάρτη βιώνουμε μια κατάσταση μόνιμης «εμπλοκής» στις υπηρεσίες. Από το Μάρτη, έχουμε ξεκινήσει ένα τρομακτικό σερί, που προβλέπει 1 έξοδο για κάθε μήνα υπηρεσίας! Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, «έξοδοι» δίνονται μόνο με - αραιά και που - υπηρεσιακά για κάποιες ώρες της ημέρας ανάμεσα στις διαρκείς υπηρεσίες. Τον τελευταίο μήνα δε, η κατάσταση έχει χειροτερεύσει ακόμα πιο πολύ.

Οι ώρες έξω από το στρατόπεδο με υπηρεσιακό σημείωμα, μειώνονται συνεχώς με αποτέλεσμα να έχουν φτάσει το 2ωρο! Αυτό πρακτικά σημαίνει πως, το μόνο που προλαβαίνουμε να κάνουμε είναι να αγοράζουμε τα απολύτως αναγκαία που δεν βρίσκουμε μέσα στο στρατόπεδο και να γυρνάμε πάλι πίσω στις σκοπιές και τις αγγαρείες.

Όμως, η «αξιόμαχη» εικόνα του στρατοπέδου δεν εξαντλείται μόνο στις ασκήσεις και τις συνεχείς υπηρεσίες. Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση της εμπλοκής και των συνθηκών «ιδρυματισμού» των φαντάρων, σε συνθήκες όπου δεν έχουμε καν τα απαραίτητα μέσα για την επιβίωσή μας, απομονωμένοι από την υπόλοιπη κοινωνική ζωή, απαιτούν από μας να είμαστε «προβλεπόμενοι» και «υπόδειγμα στρατιώτη».

Οι «εγκληματικές ενέργειες» (που ρίχνουν το ηθικό του στρατεύματος), όπως το να μην έχεις προλάβει να ξυριστείς τέλεια μετά από εξαντλητική 8ωρη ή 12ωρη υπηρεσία, να μην έχεις προλάβει να γυαλιστείς «προβλέπει» μετά από άσκηση, να μην έχεις τέλεια τετραγωνισμένο Μ-71 κλπ ή να μη θυμάσαι όλα τα ονόματα της ιεραρχίας, που σε ρωτάει αξιωματικός, γυρνώντας από «πυρ και κίνηση» τιμωρούνται με κρατήσεις και φυλακίσεις.

Φανταστείτε, για ένα φαντάρο που ξέρει πως θα βγει με έξοδο μετά από ένα μήνα και περιμένει ένα δίωρο τη βδομάδα για να αγοράσει δυο πράγματα πρώτης ανάγκης ή να πιει καφέ εκτός στρατοπέδου, να μένει μέσα τιμωρημένος γιατί ο «υποφάκελός» του εξείχε μερικά εκατοστά! Φανταστείτε, για εμάς που είμαστε συνεχώς εξαντλημένοι από όλο το τρέξιμο, να πηγαίνουμε ακόμη και στο φαγητό με «παράταξη, βήμα» και τρέξιμο!

Τώρα τελευταία, μάλιστα, οι αξιωματικοί μας βρήκαν έναν ακόμη πιο βάρβαρο και απροσχημάτιστο τρόπο για να μας κρατάνε μέσα, να μας χρησιμοποιούν ως «τζάμπα» σκλάβους για τις ανάγκες της καριέρας και του στρατοπέδου τους. Οι προγραμματισμένες άδειες, που οι φαντάροι περιμένουν εδώ και μήνες μετρώντας μέρες και κάνοντας σκοπιές, περίπολα και θαλαμοφυλίκια, κόβονται γιατί «δεν επαρκούν οι ανάγκες της μονάδας»! Ακόμα όμως και έτσι, για να ικανοποιηθούν οι παράλογοι σχεδιασμοί του ταξίαρχου και των αξιωματικών της μονάδας για τη φύλαξη και τις ασκήσεις, γίνονται «μαγειρέματα» στα νούμερα των υπηρεσιών. Αποτέλεσμα είναι φαντάροι (με πολλές μέρες υπηρεσιών στην πλάτη) να κάνουν, μέσα σε ένα 24ωρο, ολόκληρα 13ωρα σκοπιάς!

Αναρωτιόμαστε: δεν υπάρχουν διαταγές και κανονισμοί του ΓΕΣ, που τα απαγορεύουν όλα αυτά;

Ίδιες μαθαίνουμε πως ήταν οι συνθήκες στον 31ο ΛΜΧ, λίγο πιο μακριά στο Δορίσκο, ένας άτυχος συνάδελφος, ο στρατίωτης μηχανικού Απ. Κούστας, είχε αυτοκτονήσει κάτω από παρόμοιες συνθήκες. Εμείς δεν πρόκειται να επιτρέψουμε τη βιολογική, ηθική και ψυχολογική εξόντωση κανενός συναδέλφου μας και των εαυτών μας. Ο ταξίαρχος Δούρος και οι αξιωματικοί της μονάδας, μπορεί να ενδιαφέρονται για την καριέρα τους και την ικανοποίηση των εντολών και των σχεδιασμών του ΓΕΣ και του Δ’ ΣΣ. Δε βιώνουν τις μαύρες συνθήκες που βιώνουμε εμείς. Όμως και εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι να θυσιαστούμε στα δικά τους σχέδια και τις δικές τους καριέρες.

ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΦΑΝΤΑΡΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΣΟΥΝ ΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΑΜΕΣΑ
ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΕΞΟΝΤΩΤΙΚΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΚΛΠ
ΝΑ ΣΒΗΣΤΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΟΙ ΑΔΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΞΟΝΤΩΤΙΚΕΣ ΠΟΙΝΕΣ ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ
ΝΑ ΔΩΘΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΔΕΙΕΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΔΕΙΕΣ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ

Φαντάροι από το 31 ΤΥΠ και άλλες μονάδες του στρατοπέδου «Καμιά» της 31 Μ/Κ ΤΑΞ ΠΖ»

tvxs.gr











google_protectAndRun("ads_core.google_render_ad", google_handleError, google_render_ad);

ΚΥΒΕΡΝΟ-ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ: ΑΠΡΟΣΜΕΝΗ ΗΤΤΑ ΤΟΥ ΣΑΡΚΟΖΙ
Το ανώτατο συνταγματικό συμβούλιο της Γαλλίας τίναξε στον αέρα τα σχέδια του Σαρκοζί και της παγκόσμιας βιομηχανίας του θεάματος να δημιουργήσουν μια αστυνομία του κυβερνοχώρου για τον εντοπισμό και την τιμωρία όσων διακινούν προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας. Ο σχετικός νόμος προέβλεπε ότι ειδικό σώμα αστυνομικών θα παρακολουθούσε το Διαδίκτυο και ύστερα από τρείς προειδοποιήσεις θα τιμωρούσε τους «δράστες» με διακοπή της πρόσβασής τους στο Ιντερνετ. Το συνταγματικό συμβούλιο έκρινε ότι ο νόμος αντιστρατεύεται στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, όπως η ελεύθερη ανταλλαγή πληροφοριών σε ένα δημόσιο μέσο όπως το Ιντερνετ, ενώ καταστρατηγεί και την αρχή της διάκρισης των εξουσιών επιτρέποντας στην αστυνομία να παρακάμπτει τις δικαστικές αρχές.
ΆΡΗΣ ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ

Ουσιαστικά ο νόμος παραβίαζε την αρχή ότι κάθε πολίτης είναι αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίον αφού δεν επέτρεπε στον «δράστη» να υπερασπιστεί τον εαυτό του ενώπιον δικαστηρίου. Ο νόμος Σαρκοζί αποτελούσε μια παγκόσμια πρόβα τζενεράλε για τη δημιουργία κυβερνο-αστυνόμων με απεριόριστες αρμοδιότητες – ουσιαστικά δηλαδή ότι συμβαίνει στην Ελλάδα με την Αρχή Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος η οποία παρακολουθεί το διαδίκτυο με γελοία προσχήματα όπως… οι αυτοκτονίες χρηστών του Ιντερνετ. Ο Σαρκοζί είχε στο πλευρό του την παγκόσμια βιομηχανία μουσικής και κινηματογράφου που θα χρησιμοποιούσε το παράδειγμα της Γαλλίας ως πρότυπο για την επιβολή ανάλογων ρυθμίσεων σε όλο τον κόσμο.
Στο πλευρό όμως του Γάλλου Μεγάλου Αδερφού βρίσκεται και η ΕΕ η οποία η οποία πρόσφατα απέρριψε προτάσεις να οριστεί η χρήση του διαδικτύου ως ανθρώπινο δικαίωμα – πρόταση που θα περιόριζε, θεωρητικά τουλάχιστον, τη δυνατότητα της αστυνομίας να παρακολουθεί και να φακελώνει εκατομμύρια χρήστες αλλά και να επιβάλλει απαγόρευση πρόσβασης στον κυβερνοχώρο.
Η απόφαση του συνταγματικού συμβουλίου της Γαλλίας πάντως συνέπεσε με την εντυπωσιακή άνοδο του κόμματος των Σουηδών πειρατών το ποσοστό των οποίων εκτινάχτηκε στο 7% στις ευρωεκλογές προσφέροντάς τους μια έδρα στο ευρωκοινοβούλιο. Αν και το κόμμα των πειρατών αποτέλεσε και ψήφο διαμαρτυρίας είναι σαφές ότι το αίτημά τους για ελεύθερη διακίνηση της πνευματικής δημιουργίας βρίσκει ένα ολοένα και μεγαλύτερο ακροατήριο. Πολύ περισσότερο που οποιαδήποτε προσπάθεια απαγόρευση αυτού του δικαιώματος συνεπάγεται κατάφορη παραβίαση ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων – πιο απλά η αστυνομία μπορεί να παρακολουθεί τα πάντα με πρόσχημα την πάταξη της πειρατείας.
Η διαμάχη αναμένεται να λάβει πολύ μεγαλύτερη διάσταση τα επόμενα χρόνια καθώς αφορά την ίδια τη λειτουργία του σύγχρονου καπιταλισμού στις αναπτυγμένες χώρες. Ήδη στις ΗΠΑ ακαδημαϊκοί, οι οποίοι μόνο σοσιαλιστές δεν μπορούν να χαρακτηριστούν, προειδοποιούν ότι οι σημερινές απαγορεύσεις προκαλούν μακροχρόνια ζημιά σε ένα σύστημα που εξαρτάται όλο και περισσότερο από την άμεση και ελεύθερη διακίνηση πληροφοριών. Κατάλαβαν έστω και αργά ότι έχουν μπροστά τους ένα σύστημα που εμποδίζει την περαιτέρω ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων.

Ειρωνικό άρθρο για τον Λ.ΚΥΡΚΟ και τις απαράδεκτες ψευτοαριστερές δηλώσεις του-συμβουλές για τον υπεραριστερό(κατά αυτόν) ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Έκανε και η "σοφή" ψείρα κώλο... :xaxa:


ΚΥΡΚΟΥ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ: Η ΝΑΦΘΑΛΙΝΗ ΉΤΑΝ… ΛΗΓΜΕΝΗ;
Για σκέψου… Οι «ανανεωτικές – εκσυγχρονιστικές»… καλοσυνάτες νοικοκυρούλες το 1989 κατάντησαν την Αριστερά καλοσυνάτη υπηρέτρια του Μητσοτάκη και τώρα, είκοσι χρόνια αργότερα, «καίγονται», να τη βάλουν στη δούλεψη του πιο δεξιού ΠΑΣΟΚ όλων των εποχών. Ποιος ξέρει, ίσως αυτό τελικώς να σημαίνει «ανανέωση»: να αλλάζει κατά περιόδους ο καρχαρίας, τον οποίο η Αριστερά ( θα απαλλάσσει από τα παράσιτα, ως αιώνιο «ψάρι – καθαριστής». Ο Λεωνίδας, αν μη τι άλλο, ήταν ανέκαθεν συνεπής σε αυτήν την αρχή.
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΣ


Τρελό Γουικέντ στο Μπέρνι, τίτλος παλιάς κινηματογραφικής κωμωδίας, στην οποία πρωταγωνιστούσε ένα… πτώμα. Αλλόκοτο, όμως: χόρευε, όταν ακουγόταν μουσική. Αλλά όχι, ο προσήκων σεβασμός στους παλιούς αγώνες του Λεωνίδα Κύρκου και στις διώξεις που έχει υποστεί μας υποχρεώνουν να αντικαταστήσουμε στο νου μας την πολιτική φορμόλη με πολιτική ναφθαλίνη. Δυο φορές το τελευταίο εξάμηνο ο Λεωνίδας βγήκε από την ένδοξη, ιστορική ναφθαλίνη του και χόρεψε, κτυπώντας ο ίδιος το πιο άγριο, δεξιό ντέφι. Η παλιά φυσαρμόνικα θα ηχούσε πολύ «σοφιστικέ» για τις περιστάσεις…

Λες κι έδινε εξετάσεις… εξαμήνων. Κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων του Δεκέμβρη εμφανίστηκε για να γράψει και να πει – σε αδρές γραμμές – ότι αυτό που διαδραματιζόταν ήταν κυρίως «μπάχαλο» και καταστροφή, πριν ζητήσει (τι άλλο σύμπλευση του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ. Στην προεκλογική περίοδο απέφυγε έστω και μια προσχηματική, τυπική δήλωση στήριξης στο ΣΥΡΙΖΑ, προφανώς για να μη μπερδευτεί κανένας μουτζαχεντίν της «ανανέωσης» και σπάσει την εκλογική «λευκή απεργία» (χωριό που φαίνεται, ομολογία δεν θέλει). Έπειτα από τις εκλογές, έγινε λαλίστατος – αυτές, προφανώς, ήταν οι εξετάσεις του Ιουνίου.

«Ταπεινωτική ήττα» χαρακτήρισε το 4,7% και ζήτησε να…διαλυθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Τέτοια ξαφνική… εκλογική απαιτητικότητα! Ποιος; Ο Λεωνίδας… Ο επί 40 έτη πρύτανης της «ανανέωσης», υπό την πεφωτισμένη ηγεσία του οποίου το ΚΚΕ Εσωτερικού γευόταν – μια ζωή – ποσοστά αντίστοιχα εκείνων που συγκεντρώνει σήμερα το Κόμμα των Κυνηγών. Τώρα βγήκε ο Λεωνίδας για κυνήγι φθηνών εντυπώσεων, μπας και γεμίσει το πιάτο του ΠΑΣΟΚ. Ποιοι άλλοι, νεώτεροι «εκσυγχρονιστές»… λύσσαξαν; Οι υποστηρικτές της «υπεύθυνης», «κεντροαριστερής», «ευρωπαϊκής» γραμμής, της οποίας η πλήρης και ανόθευτη εφαρμογή έκανε το 1993 το ΣΥΝ εξωκοινοβουλευτικό. Οι υποστηρικτές της πολιτικής ρότας, της οποίας επιφανείς καπεταναίοι (Δαμανάκη, Μπίστης, κλπ.) γρήγορα αγκυροβόλησαν στο πράσινο λιμάνι της καρδιάς τους. Το 2000 και 2004, δηλαδή προτού αποτολμήσει να «κλίνει επ’ αριστερά» (όσο, τέλος πάντων, το έκανε), το εν λόγω κόμμα εξασφάλισε με την ψυχή στο στόμα την είσοδο στη Βουλή. Ο Λεωνίδας αγρό αγόραζε με τα «3% συν κάτι» της εποχής εκείνης, αλλά τώρα απαιτεί να καταργηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ του 5,04% στις βουλευτικές 2007 και του 4,70% στις πρόσφατες ευρωεκλογές. Θαυμάστε ειλικρίνεια και πολιτική ντομπροσύνη…

Έλεος! Μιλά αφ’ υψηλού για… ποσοστά ο Λεωνίδας, «χάρη» στον οποίον κάποτε το ΚΚΕ Εσωτερικού απέκτησε το – ποιητικό, πλην μελαγχολικό – προσωνύμιο «σύντροφοι της ατέλειωτης πίκρας». Ακόμη κι όταν αυξανόταν στην Ευρώπη η απήχηση του λεγόμενου ευρωκομμουνισμού, στην Ελλάδα το κόμμα του σοφού Λεωνίδα είχε γίνει συνώνυμο της έννοιας «εκλογική νίλα». Δεν βαριέστε, όμως… Την αυτάρεσκη, ελιτίστικη εξήγηση την είχε έτοιμη ο Λ. Κύρκος: «Σημασία έχει η λάμψη των ιδεών – η πολιτική μας είναι σύνθετη, γι’ αυτό δεν την καταλαβαίνει ο κόσμος». Και να το 2,72% το 1977 (σύμπραξη του ΚΚΕ Εσωτερικού με άλλα πέντε μικρά κόμματα). Να και το 1,35% το ’81. Ε, το ’85 συγκίνησε μερικές ακόμη «καλοσυνάτες νοικοκυρούλες» η ρητορική δεινότητα του Λεωνίδα και το ποσοστό ανήλθε στο 1,84%. Κατόπιν κατέφθασε η εποχή της κατ’ ουσία ανύπαρκτης ΕΑΡ και η δρομολόγηση των… διαδικασιών για τον «Τζανετακισμό». Με ευθύνη, φυσικά, και της ηγεσίας του ΚΚΕ.

Για σκέψου… Οι «ανανεωτικές – εκσυγχρονιστικές» καλοσυνάτες νοικοκυρούλες το 1989 κατάντησαν την Αριστερά καλοσυνάτη υπηρέτρια του Μητσοτάκη και τώρα είκοσι χρόνια αργότερα, «καίγονται» να τη βάλουν στη δούλεψη του πιο δεξιού ΠΑΣΟΚ όλων των εποχών. Ποιος ξέρει, ίσως αυτό τελικώς να σημαίνει «ανανέωση»: να αλλάζει κατά περιόδους ο καρχαρίας, τον οποίο η Αριστερά ( θα απαλλάσσει από τα παράσιτα, ως αιώνιο «ψάρι – καθαριστής». Ο Λεωνίδας, αν μη τι άλλο, ήταν ανέκαθεν συνεπής σε αυτήν την αρχή. Από τη μεταπολίτευση. Τότε προέβαλλε την – αλήστου μνήμης – στρατηγική της «Εθνικής Αντιδικτατορικής Δημοκρατικής Ενότητας», υποχρεώνοντας το ΚΚΕ Εσωτερικού να παρατηρεί αμήχανα, εκ του μακρόθεν, τη ριζοσπαστικοποίηση που συντελούνταν στην ελληνική κοινωνία. Το κόμμα του Λεωνίδα πρώτα απέκτησε το – ελάχιστα τιμητικό – παρατσούκλι «καραμανλική Αριστερά» και κατόπιν παραδόθηκε στην «ατέλειωτη πίκρα».

Υπάρχει, άραγε, ανέκδοτο ικανό να σταθεί επαξίως δίπλα στο «Λεωνίδας ξιφουλκεί για εκλογικό αποτέλεσμα»; Ναι. Το «Λεωνίδας προστάτης της εσωκομματικής δημοκρατίας». Εν μία νυκτί είχε διαγράψει τη Β’ Πανελλαδική, δηλαδή την πλειοψηφία του «Ρήγα Φεραίου». Σύμφωνοι, έπειτα από τόσα χρόνια δικαιούνται να τύχουν κάποιας παραγραφής και οι πρακτικές του «ανανεωτικού» σταλινισμού. Αρκεί οι δράστες να παραμένουν στη ναφθαλίνη τους. Δικαίωμά τους να μην κάνουν την παραμικρή αυτοκριτική. Όταν όμως βγαίνουν από τη ναφθαλίνη, μοιραία χάνουν τα πλεονεκτήματα που εγγυάται η ταμπέλα «μην αγγίζετε – ιστορικό είδος». Ε, όταν επιπροσθέτως ακούς τον Λεωνίδα να μιλά για εκλογικά ποσοστά, αναρωτιέσαι: τι στην ευχή, ληγμένη ήταν η ναφθαλίνη;

'ωραίο άρθρο.
μου άρεσε η μεταφορά με το ψάρι καθαριστή του καρχαρία..
από τη μια σταλινισμός από την άλλη άτομα με γεροντική άνοια, να δω πότε θα καθαρίσει από αυτά τα δύο η Αριστερά στην Ελλάδα..

Πρόκειται για μια δημοσκόπηση της Guardian σχετικά με την επιστροφή των μαρμάρων του παρθενώνα.

http://www.guardian.co.uk/culture/poll/2009/jun/24/elgin-marbles

Όσοι θέλουν ας διαθέσουν μερικά λεπτά από το χρόνο τους προκειμενου να ψηφίσουν.

ψηφισα ναι, (97,7%) έχει
αλλά κατά βάθος νομίζω ότι είμαστε οι πλέον ανικανοι
ως κράτος στο να διαφυλάξουμε ή να διασώσουμε
και αντίστοιχα ικανοί στο να καταστρέφουμε τα μνημεία μας
είτε ανθρώπινα δημιουργήματα είτε φυσικά..

να δεις τώρα ψηφαλάκια η ΝΔ.......

Πέσαμε στο 97.5

Και τώρα στο 97,1......

Και είστε

Η αναταραχή στο Ιράν
Η αναταραχή που ξέσπασε στο Ιράν μετά τις Προεδρικές εκλογές της 12ης Ιουνίου και την ανακήρυξη ως νικητή του Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ αποτελεί την μεγαλύτερη πολιτική κρίση που γνωρίζει η χώρα και το θεοκρατικό της καθεστώς 30 χρόνια μετά την Ιρανική Επανάσταση του 1979. Οι μαζικές κινητοποιήσεις, κυρίως στην Τεχεράνη κι άλλες σε μικρότερο βαθμό σε άλλες πόλεις που συνάντησαν και συναντούν την άγρια κρατική καταστολή με δεκάδες νεκρούς και εκατοντάδες φυλακισμένους έχουν σαν ηγεσία τον προεδρικό υποψήφιο Χουσεΐν Μουσαβί, ο οποίος κατήγγειλε ότι υπήρξε εκτεταμένη νοθεία.
Σάββας Μιχαήλ


Μια ένδειξη γι’ αυτό, κατά τον Μουσαβί, είναι ότι το καθεστώς άρχισε να ανακοινώνει τα αποτελέσματα και την εκλογική επικράτηση του Αχμαντινετζάντ πολύ γρήγορα μετά το τέλος της ψηφοφορίας. Το «περίεργο», όμως, είναι ότι ο ίδιος ο Μουσαβί άρχισε τις καταγγελίες του για νοθεία αρκετές ώρες πριν κλείσουν οι κάλπες, μια πρακτική που την έχουμε δει να εφαρμόζεται και σε πολλές άλλες περιπτώσεις των λεγομένων φιλοδυτικών «έγχρωμων επαναστάσεων» και πιο πρόσφατα στις εκλογές της Μολδαβίας…

Αναμφίβολα τα συνθήματα που προβάλλουν οι διαδηλωτές εκφράζουν απόλυτα θεμιτές δημοκρατικές διεκδικήσεις ενάντια στο θεοκρατικό δεσποτισμό, την καταπίεση των δικαιωμάτων των γυναικών, της νεολαίας, των ομοφυλοφίλων, των εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων. Όπως εξίσου αναμφίβολο είναι ότι οι ιμπεριαλιστές της Δύσης, της Βρετανίας, της Γερμανίας, ο αντιδραστικός Σαρκοζύ της Γαλλίας, η τσεχική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης , ο σιωνιστής ηγέτης Εχούντ Μπάρακ στηρίζουν με τον πιο κραυγαλέο τρόπο την αντιπολίτευση του Μουσαβί και προσπαθούν να χειραγωγήσουν το δημοκρατικό κίνημα για να επιφέρουν μια εκ τω έσω φιλοϊμπεριαλιστική «αλλαγή καθεστώτος» στην Τεχεράνη. Η κυβέρνηση Ομπάμα , από την άλλη μεριά, λόγω των δικών της στρατηγικών σχεδιασμών σε Ιράκ, Αφγανιστάν και την όλη Μέση Ανατολή, κρατάει μια πιο συγκρατημένη στάση, δεχόμενη διαρκώς τις πιέσεις της δεξιάς πτέρυγας του Δημοκρατικού Κόμματος, του σιωνιστικού λόμπυ και των Ρεπουμπλικάνων νεοσυντηρητικών να ακολουθήσει μια πιο επιθετική πολιτική.

Οι ιμπεριαλιστικές πιέσεις και συνωμοσίες δεν ασκούνται σε κοινωνικό κενό αλλά βρίσκουν τα εσωτερικά πολιτικά και κοινωνικά ερείσματα.

Παρόλο που τα αιτήματα της δημοκρατικής εκκοσμίκευσης κυριαρχούν ανάμεσα στους διαδηλωτές-κυρίως φοιτητές και γυναίκες των μικροαστικών και μεσοαστικών στρωμάτων της πρωτεύουσας και των μεγάλων πόλεων του Ιράν- η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε κοσμικές και κληρικαλιστικές δυνάμεις δεν είναι σαφής. Πρώτα και κύρια ο υπ’ αριθμόν 2 της θεοκρατικής ιεραρχίας, πρόεδρος του Συμβουλίου των Σοφών και διεφθαρμένος δισεκατομμυριούχος χοτζατολεσλάμ Αλή Ακμπάρ Χασεμί Ραφσαντζανί βρίσκεται πίσω από τον Μουσαβί, τον οποίον υποστηρίζουν κι ο παρ’ ολίγον διάδοχος του Χομέινι αγιατολάχ Μονταζερί κι ο πρόεδρος της Βουλής αγιατολάχ Αλή Λαριτζανί, ο καθένας για δικούς του λόγους. Στη πραγματικότητα δεν έχουμε μια άμεση αντιπαράθεση θεοκρατίας και κοσμικών δυνάμεων αλλά διάσπαση του ίδιου του θεοκρατικού καθεστώτος από τις άλυτες κοινωνικές αντιφάσεις της χώρας που πυροδοτούνται σήμερα από την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση. Ο ίδιος ο «ανώτατος ηγέτης» αγιατολάχ Χαμενέι, παίζοντας το ρόλο του Βοναπάρτη κι αφού απέτυχε να βρει κάποιο συμβιβασμό με τον Ραφσαντζανί , υποστήριξε ανοιχτά τον Αχμαντινετζάντ και την καταστολή των κινητοποιήσεων.

Η καταστολή δεν πρόκειται να γεφυρώσει το σχίσμα μέσα στο ίδιο το θεοκρατικό καθεστώς, το αντίθετο. Ένα μεγάλο μέρος του ισλαμικού κλήρου που πλούτισε τις τελευταίες δεκαετίες έγινε στόχος της λαϊκιστικής δημαγωγίας του Αχμαντινετζάντ που το ιερατείο της Κομ κάθε άλλο παρά τον βλέπει με καλό μάτι και θα χαιρόταν με την εκπαραθύρωσή του. Από την άλλη μεριά ένα μεγάλο τμήμα της ιρανικής αστικής τάξης υποστηρίζει τον Μουσαβί κι είναι αντίθετο με τον Αχμαντινετζάντ για τρεις βασικούς λόγους. Πρώτον, γιατί με το πυρηνικό πρόγραμμα εμποδίζει το άνοιγμα στην ιμπεριαλιστική Δύση και στο διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο. Δεύτερον, γιατί ακολουθεί μια λαϊκιστική πολιτική επιδοτήσεων στα πιο φτωχά στρώματα της υπαίθρου και των πόλεων. Τρίτον, γιατί αντιτίθεται στην μεταφορά των πετρελαϊκών εσόδων προς μια αναπτυσσόμενη ιδιωτική καπιταλιστική σφαίρα.

Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Αχμαντινετζάντ είναι κάποιο είδος «ισλαμιστή-σοσιαλιστή». Το πρόγραμμά του παραμένει μέσα στο καπιταλιστικό πλαίσιο και προωθεί τις ιδιωτικοποιήσεις κι αυτός. Το κάνει, όμως, με ένα τρόπο, όπως τον κατηγορεί η αντιπολίτευση του Μουσαβί, που θυμίζει τις από τα πάνω ιδιωτικοποιήσεις στην μετασοβιετική Ρωσία και τη σχέση κρατισμού-ολιγαρχών επί Πούτιν, ενώ η αντιπολίτευση ζητά την πλήρη φιλελευθεροποίηση της οικονομίας. Ακόμα παραπέρα, η σκοταδιστική-λαϊκιστική πολιτική του Αχμαντινετζάντ ανοίγει τον δρόμο στον ιμπεριαλισμό με τις αντιδραστικές μεθόδους που χρησιμοποιεί και τον συμβιβασμό με την Δύση που κάθε άλλο παρά αποκλείει. Γι’ αυτό καμιά υποστήριξη δεν μπορεί να του δίνουν οι επαναστατικές αντι-ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και πρώτα-πρώτα οι επαναστάτες μαρξιστές.

Η Αριστερά μέσα κι έξω από το Ιράν, στη πλειοψηφία της σέρνεται πίσω από τα γεγονότα και συνήθως πίσω από την ουρά του Μουσαβί. Το αδελφό κόμμα του ΚΚΕ στο Ιράν, το Τουντέχ, στην απόφασή του της 19ης Ιουνίου καλεί στην πλήρη ενότητα των αριστερών δυνάμεων με τους «μεταρρυθμιστές» του Μουσαβί. Πρόκειται για μια πολιτική ουράς σαν κι αυτή με αντίθετο πρόσημο που ακολούθησε το Τουντέχ απέναντι στον Χομέινι: αφού το 1953 έμεινε «ουδέτερο» το Τουντέχ απέναντι στο πραξικόπημα που έριξε τον Μωσαντέκ κι έφερε τον Σάχη στην εξουσία, εγκαταλείποντας έτσι την αντισαχική λαϊκή αντιπολίτευση στα χέρια του Χομέινι και των μουλλάδων, αργότερα, το 1978-79 υποτάχτηκε πολιτικά πλήρως στην ηγεσία του Χομέινι μέχρι να το στήσουν οι μουλλάδες στο εκτελεστικό απόσπασμα…Μια ανάλογη στάση κράτησαν το 1979 κι οι μαοϊκοί Φενταγίν αλλά κι οι τροτσκιστές του ΗΚS με τα ίδια τραγικά αποτελέσματα.

Σήμερα επαναλαμβάνουν την ίδια ολέθρια γραμμή, μέσα κι έξω από το Ιράν, ακολουθώντας την αντιπολίτευση του Μουσαβί όπως λ.χ. οι Φενταγίν και το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα του Ιράν. Στο διεθνές επίπεδο, παρά την σαφή υποστήριξη που έδωσε ο Τσάβες στον Αχμαντινετζάντ, ένας γνωστός ιεροκήρυκας του τσαβισμού, ο Άλαν Γουντς χαιρέτισε την δημοκρατική αντιπολίτευση σαν την «έναρξη της επανάστασης(!) ενώ το γαλλικό Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα του Μπεζανσενό βιάστηκε να δηλώσει την υποστήριξή του σε «όλες και όλους που θέλουν να βάλουν τέρμα στην Ισλαμική Δημοκρατία», κλείνοντας τα μάτια ότι ανάμεσα σ’ αυτούς βρίσκονται και ντόπιοι καπιταλιστές και ιμπεριαλιστές της Δύσης, μαζί κι Σαρκοζύ…

Η Ισλαμική Δημοκρατία απέδειξε, 30 χρόνια μετά την λαϊκή επανάσταση του 1979, ότι οδηγεί στην πλήρη διάλυση των κεκτημένων της και στην επιστροφή του ιμπεριαλισμού. Πρέπει να ανατραπεί, όχι, όμως για να την διαδεχτεί μια φιλοϊμπεριαλιστική «δημοκρατία» των ανδρεικέλων της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου, του Παρισιού, του Βερολίνου ή των Βρυξελλών αλλά μια σοσιαλιστική Δημοκρατία των εργατών και των αγροτών του Ιράν βασισμένη στα Συμβούλιά τους και με προοπτική της Σοσιαλιστική Ομοσπονδία των λαών της Μέσης Ανατολής.