ΦόρουμΜπορεί να πιάνουμε πάτο, αλλά εξακολουθώ να είμαι "κότα"
Σελίδα 1 από 1
11122010
Μπορεί να πιάνουμε πάτο, αλλά εξακολουθώ να είμαι "κότα"
Το τέλος του κατήφορου είναι ο πάτος
Η πορεία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, όπως δείχνει και το τελευταίο «σαρωτικό» πολυνομοσχέδιο, αποδεικνύει ότι δεν μπορείς να εκπορνεύεσαι λίγο και κατά περίσταση. Από την στιγμή που υποπέσεις στο αμάρτημα μια φορά, θα καταλήξεις κάθε βράδυ στο πεζοδρόμιο. Με νταβατζήδες τη τρόικα και το ΔΝΤ, στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Γιατί οι διατάξεις του νόμου σκούπα, που εισάγεται με την διαδικασία του κατεπείγοντος στη Βουλή, δεν είναι απλά ότι τακτοποιούν κάποιες ανισότητες στο μισθολογικό καθεστώς των ΔΕΚΟ ή φροντίζουν , με την αναλογία 1:5 στις προσλήψεις/απολύσεις στο Δημόσιο, να αποσυμφορήσουν τη δημόσια διοίκηση από περιττούς υπαλλήλους. Στο όνομα κάποιων αλλαγών που έπρεπε να γίνουν ,στη πραγματικότητα κατεδαφίζουν τις υπάρχουσες εργασιακές σχέσεις γυρνώντας δεκαετίες πίσω.
Το πιο κραυγαλέο στοιχείο εδώ είναι ακριβώς οι αλλαγές που επιβάλλονται στον ιδιωτικό τομέα όπου, αντίθετα με την κατάσταση που επικρατεί σε φορείς του Δημοσίου, οι σημερινές απολαβές των εργαζόμενων και οι επικρατούσες εργασιακές σχέσεις θυμίζουν ήδη τριτοκοσμική χώρα. Ίσως η τρόικα να μην γνωρίζει ότι οι Έλληνες εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα στην Ελλάδα εργάζονται περισσότερο από τους Ευρωπαίους συναδέλφους τους αλλά αμείβονται λιγότερο και μάλιστα χωρίς την υποστήριξη του σχεδόν ανύπαρκτου κοινωνικού κράτους. Θα έπρεπε όμως να της το θυμίσει η ελληνική πλευρά , αρνούμενη να υποκύψει σε απάνθρωπες απαιτήσεις.
Το σχήμα είναι όμως σαφές: για πρώτη ίσως φορά στην ιστορία, η «παλιά καλή» συνταγή του ΔΝΤ εφαρμόζεται σε μια χώρα όπου δεν μπορεί να γίνει παράλληλα υποτιμηση του εθνικού νομίσματος. Ετσι, η όποια προσπάθεια αύξησης της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας επιχειρείται με την ισοπέδωση μισθών και εργασιακών δικαιωμάτων. Επειδή οι ιδιωτικοποιήσεις δεν είναι της μόδας ούτε –εκτός από την Κίνα-δεν υπάρχει διεθνώς ρευστό, δεν ιδιωτικοποιείται το νερό, όπως πχ είχε γίνει τη δεκαετία του 90 στη Βολιβία., αλλά το αποτέλεσμα ειναι το ίδιο : μια χώρα-μέλος της Ευρωπαικής Ενωσης, μετατρέπεται σε λατινοαμερικανική.
Με τους πολίτες να ζουν σε ενα καθεστώς σοκ και δέους όλους τους τελευταίους μήνες, με την αντιπολίτευση ανίκανη να αντιδράσει προβάλλοντας αξιόπιστες εναλλακτικές λύσεις , το πολυνομοσχέδιο θα υπερψηφισθεί και αυτό από την κυβερνητική πλειοψηφία, όπως και τα ανάλογα προηγούμενα. Αυτό που δεν δείχνουν να αντιλαμβάνονται στο ΠΑΣΟΚ είναι ότι χρεώνονται μια ιστορική ευθύνη, την οποία θα κουβαλά για δεκαετίες στη πλάτη του ένα άλλοτε σοσιαλιστικό κόμμα, ή ότι μετα τη τραγωδία θα απομείνει απ’ αυτό.
Στέλιος Κούλογλου
Η πορεία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, όπως δείχνει και το τελευταίο «σαρωτικό» πολυνομοσχέδιο, αποδεικνύει ότι δεν μπορείς να εκπορνεύεσαι λίγο και κατά περίσταση. Από την στιγμή που υποπέσεις στο αμάρτημα μια φορά, θα καταλήξεις κάθε βράδυ στο πεζοδρόμιο. Με νταβατζήδες τη τρόικα και το ΔΝΤ, στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Γιατί οι διατάξεις του νόμου σκούπα, που εισάγεται με την διαδικασία του κατεπείγοντος στη Βουλή, δεν είναι απλά ότι τακτοποιούν κάποιες ανισότητες στο μισθολογικό καθεστώς των ΔΕΚΟ ή φροντίζουν , με την αναλογία 1:5 στις προσλήψεις/απολύσεις στο Δημόσιο, να αποσυμφορήσουν τη δημόσια διοίκηση από περιττούς υπαλλήλους. Στο όνομα κάποιων αλλαγών που έπρεπε να γίνουν ,στη πραγματικότητα κατεδαφίζουν τις υπάρχουσες εργασιακές σχέσεις γυρνώντας δεκαετίες πίσω.
Το πιο κραυγαλέο στοιχείο εδώ είναι ακριβώς οι αλλαγές που επιβάλλονται στον ιδιωτικό τομέα όπου, αντίθετα με την κατάσταση που επικρατεί σε φορείς του Δημοσίου, οι σημερινές απολαβές των εργαζόμενων και οι επικρατούσες εργασιακές σχέσεις θυμίζουν ήδη τριτοκοσμική χώρα. Ίσως η τρόικα να μην γνωρίζει ότι οι Έλληνες εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα στην Ελλάδα εργάζονται περισσότερο από τους Ευρωπαίους συναδέλφους τους αλλά αμείβονται λιγότερο και μάλιστα χωρίς την υποστήριξη του σχεδόν ανύπαρκτου κοινωνικού κράτους. Θα έπρεπε όμως να της το θυμίσει η ελληνική πλευρά , αρνούμενη να υποκύψει σε απάνθρωπες απαιτήσεις.
Το σχήμα είναι όμως σαφές: για πρώτη ίσως φορά στην ιστορία, η «παλιά καλή» συνταγή του ΔΝΤ εφαρμόζεται σε μια χώρα όπου δεν μπορεί να γίνει παράλληλα υποτιμηση του εθνικού νομίσματος. Ετσι, η όποια προσπάθεια αύξησης της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας επιχειρείται με την ισοπέδωση μισθών και εργασιακών δικαιωμάτων. Επειδή οι ιδιωτικοποιήσεις δεν είναι της μόδας ούτε –εκτός από την Κίνα-δεν υπάρχει διεθνώς ρευστό, δεν ιδιωτικοποιείται το νερό, όπως πχ είχε γίνει τη δεκαετία του 90 στη Βολιβία., αλλά το αποτέλεσμα ειναι το ίδιο : μια χώρα-μέλος της Ευρωπαικής Ενωσης, μετατρέπεται σε λατινοαμερικανική.
Με τους πολίτες να ζουν σε ενα καθεστώς σοκ και δέους όλους τους τελευταίους μήνες, με την αντιπολίτευση ανίκανη να αντιδράσει προβάλλοντας αξιόπιστες εναλλακτικές λύσεις , το πολυνομοσχέδιο θα υπερψηφισθεί και αυτό από την κυβερνητική πλειοψηφία, όπως και τα ανάλογα προηγούμενα. Αυτό που δεν δείχνουν να αντιλαμβάνονται στο ΠΑΣΟΚ είναι ότι χρεώνονται μια ιστορική ευθύνη, την οποία θα κουβαλά για δεκαετίες στη πλάτη του ένα άλλοτε σοσιαλιστικό κόμμα, ή ότι μετα τη τραγωδία θα απομείνει απ’ αυτό.
Στέλιος Κούλογλου
sellos- Respected
- Αριθμός μηνυμάτων : 25978
Ηλικία : 15
Τόπος : ΑΘΗΝΑ
Ομάδα :
Registration date : 01/11/2008
Μοιραστείτε αυτή τη δημοσίευση στο:
Μπορεί να πιάνουμε πάτο, αλλά εξακολουθώ να είμαι "κότα" :: Σχόλια
Κυρ 12 Δεκ 2010 - 20:10 από sellos
Εργασιακός Μεσαίωνας
Χειρότερο εφιάλτη από την πολιτική της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου απέναντι στους εργαζόμενους δεν θα μπορούσε πριν από έναν χρόνο να φανταστεί ούτε ο πιο εμπαθής, ακόμη και σε βαθμό... παράνοιας εχθρός του ΠΑΣΟΚ! Βάσει του νομοσχεδίου που προώθησε την Πέμπτη στη Βουλή το υπουργικό συμβούλιο και το οποίο θα ψηφίσουν κατεπειγόντως σε νόμο οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ο κάθε εργοδότης του ιδιωτικού τομέα θα μπορεί πλέον να μειώνει όσο θέλει τους μισθούς των εργαζομένων, χωρίς κανένα όριο πέραν του κατώτατου μισθού των 740 ευρώ μεικτά: από τα π.χ. 1.500 ή και 2.500 ευρώ να τους ρίχνει στα... 1.000 ή και στα 740 ευρώ!!!
Πιο αντεργατικός νόμος δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία του ελληνικού κράτους, ούτε στη διάρκεια των πιο ειδεχθών δεξιών δικτατορικών καθεστώτων. Στόχος του νόμου αυτού δεν είναι μόνο ο πλήρης μισθολογικός εξευτελισμός των εργαζομένων, αλλά και η ηθική απαξίωση και ο διασυρμός τους ενώπιον των εργοδοτών. Να αισθάνονται δηλαδή οι εργαζόμενοι ότι ανά πάσα στιγμή βρίσκονται στο απόλυτο έλεος του αφεντικού τους, που μπορεί να τους λιώσει!
Είναι τόσο απεχθής αυτή η πολιτική, που ακόμη και ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Πολ Τόμσεν αισθάνεται την ανάγκη να διακηρύσσει κάθε μέρα, όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, ότι το ΔΝΤ δεν ζήτησε μειώσεις των μισθών στον ιδιωτικό τομέα από την κυβέρνηση Παπανδρέου. Εννοεί έτσι ότι είναι αποκλειστική επιλογή του πρωθυπουργού η λεηλασία των εισοδημάτων των Ελλήνων εργαζομένων και όχι επιταγή ή απαίτηση των ξένων επικυρίαρχων της πατρίδας μας. Πρόκειται δηλαδή για εφαρμογή του πραγματικού κυβερνητικού προγράμματος του Γ. Παπανδρέου, το οποίο υπερβαίνει τις εντολές των ξένων δυναστών της Ελλάδας.
Οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει σχέδιο να πετάξει στον κοινωνικό Καιάδα τους εργαζόμενους. Αργά αργά κάποιοι αρχίζουν να αντιδρούν. «Η ΠΑΣΚ Σιδηροδρομικών δεν είναι διατεθειμένη να βαδίσει στον ολισθηρό δρόμο που επέλεξε η σημερινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Αποφάσισε σήμερα να διακόψει κάθε δεσμό με αυτές τις πολιτικές και τους εκφραστές της» υπογραμμίζει σε ανακοίνωση που εξέδωσε την Πέμπτη.
Ρήξη με την κυβέρνηση ενδέχεται να επιλέξει και η ΠΑΣΚΕ, η συνδικαλιστική παράταξη του ΠΑΣΟΚ, ακόμη και σε κεντρικό επίπεδο. Αυτό το συμπέρασμα συνάγεται τουλάχιστον αν πάρει κανείς τοις μετρητοίς ανακοίνωση της ΠΑΣΚΕ, όπου τονίζεται ότι «η ΠΑΣΚΕ υπηρετεί τους εργαζόμενους, αρχές και αξίες και όχι νεοφιλελεύθερες συνταγές που υλοποιεί η κυβέρνηση». Λόγια του αέρα, μπορεί εύκολα να αντιτάξει κανείς, λαμβάνοντας υπόψη το αμαρτωλό παρελθόν των κυβερνητικών συνδικαλιστών. Ισως. Μερικές φορές όμως τα πράγματα αλλάζουν. Εκατό χρόνια πίσω φέρνει τους εργαζόμενους της χώρας μας η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ από πλευράς εργασιακών σχέσεων. Στην εποχή πριν από την αιματηρή Πρωτομαγιά του 1886 στο Σικάγο, η οποία σηματοδότησε τη σταδιακή καθιέρωση της οκτάωρης εργασίας και την πορεία βαθμιαίας κατάκτησης εργατικών δικαιωμάτων. Ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής (!) Διεθνούς Γιώργος Παπανδρέου παίρνει τώρα πίσω από τους Ελληνες όλα όσα κέρδισαν με αγώνες στη διάρκεια ενός αιώνα.
Η εθνική ταπείνωση στην οποία οδήγησε την Ελλάδα ο πρωθυπουργός, ακολουθώντας την εντελώς αντίθετη πορεία με τον πατέρα του, τον Ανδρέα Παπανδρέου, συνοδεύει την εξαθλίωση του ελληνικού λαού. «Το τελευταίο διάστημα χάνω τις κυριακάτικες προπονήσεις μου στο ποδόσφαιρο γιατί ασχολούμαι με την Ελλάδα» είπε περιφρονητικά στους Ελληνες βουλευτές ο Φινλανδός κομισάριος Ολι Ρεν, αφού προηγουμένως τους είχε αφήσει να τον περιμένουν στη Βουλή 40 λεπτά μετά την καθορισμένη ώρα. «Σιγά μην προσβληθούν οι υποτελείς» σκέφθηκε προφανώς.
Η γενική απεργία της Τετάρτης θα δείξει αν οι Ελληνες εργαζόμενοι είναι έτοιμοι να αντιδράσουν στην επιστροφή στον εργασιακό Μεσαίωνα που τους οδηγεί η κυβέρνηση ή αν θα περάσουμε μια «εργασιακή... τουρκοκρατία» πριν εξεγερθούν οι σύγχρονοι «ραγιάδες»...
Γιωργος Δελαστικ
"Εθνος"
Χειρότερο εφιάλτη από την πολιτική της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου απέναντι στους εργαζόμενους δεν θα μπορούσε πριν από έναν χρόνο να φανταστεί ούτε ο πιο εμπαθής, ακόμη και σε βαθμό... παράνοιας εχθρός του ΠΑΣΟΚ! Βάσει του νομοσχεδίου που προώθησε την Πέμπτη στη Βουλή το υπουργικό συμβούλιο και το οποίο θα ψηφίσουν κατεπειγόντως σε νόμο οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ο κάθε εργοδότης του ιδιωτικού τομέα θα μπορεί πλέον να μειώνει όσο θέλει τους μισθούς των εργαζομένων, χωρίς κανένα όριο πέραν του κατώτατου μισθού των 740 ευρώ μεικτά: από τα π.χ. 1.500 ή και 2.500 ευρώ να τους ρίχνει στα... 1.000 ή και στα 740 ευρώ!!!
Πιο αντεργατικός νόμος δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία του ελληνικού κράτους, ούτε στη διάρκεια των πιο ειδεχθών δεξιών δικτατορικών καθεστώτων. Στόχος του νόμου αυτού δεν είναι μόνο ο πλήρης μισθολογικός εξευτελισμός των εργαζομένων, αλλά και η ηθική απαξίωση και ο διασυρμός τους ενώπιον των εργοδοτών. Να αισθάνονται δηλαδή οι εργαζόμενοι ότι ανά πάσα στιγμή βρίσκονται στο απόλυτο έλεος του αφεντικού τους, που μπορεί να τους λιώσει!
Είναι τόσο απεχθής αυτή η πολιτική, που ακόμη και ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Πολ Τόμσεν αισθάνεται την ανάγκη να διακηρύσσει κάθε μέρα, όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, ότι το ΔΝΤ δεν ζήτησε μειώσεις των μισθών στον ιδιωτικό τομέα από την κυβέρνηση Παπανδρέου. Εννοεί έτσι ότι είναι αποκλειστική επιλογή του πρωθυπουργού η λεηλασία των εισοδημάτων των Ελλήνων εργαζομένων και όχι επιταγή ή απαίτηση των ξένων επικυρίαρχων της πατρίδας μας. Πρόκειται δηλαδή για εφαρμογή του πραγματικού κυβερνητικού προγράμματος του Γ. Παπανδρέου, το οποίο υπερβαίνει τις εντολές των ξένων δυναστών της Ελλάδας.
Οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει σχέδιο να πετάξει στον κοινωνικό Καιάδα τους εργαζόμενους. Αργά αργά κάποιοι αρχίζουν να αντιδρούν. «Η ΠΑΣΚ Σιδηροδρομικών δεν είναι διατεθειμένη να βαδίσει στον ολισθηρό δρόμο που επέλεξε η σημερινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Αποφάσισε σήμερα να διακόψει κάθε δεσμό με αυτές τις πολιτικές και τους εκφραστές της» υπογραμμίζει σε ανακοίνωση που εξέδωσε την Πέμπτη.
Ρήξη με την κυβέρνηση ενδέχεται να επιλέξει και η ΠΑΣΚΕ, η συνδικαλιστική παράταξη του ΠΑΣΟΚ, ακόμη και σε κεντρικό επίπεδο. Αυτό το συμπέρασμα συνάγεται τουλάχιστον αν πάρει κανείς τοις μετρητοίς ανακοίνωση της ΠΑΣΚΕ, όπου τονίζεται ότι «η ΠΑΣΚΕ υπηρετεί τους εργαζόμενους, αρχές και αξίες και όχι νεοφιλελεύθερες συνταγές που υλοποιεί η κυβέρνηση». Λόγια του αέρα, μπορεί εύκολα να αντιτάξει κανείς, λαμβάνοντας υπόψη το αμαρτωλό παρελθόν των κυβερνητικών συνδικαλιστών. Ισως. Μερικές φορές όμως τα πράγματα αλλάζουν. Εκατό χρόνια πίσω φέρνει τους εργαζόμενους της χώρας μας η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ από πλευράς εργασιακών σχέσεων. Στην εποχή πριν από την αιματηρή Πρωτομαγιά του 1886 στο Σικάγο, η οποία σηματοδότησε τη σταδιακή καθιέρωση της οκτάωρης εργασίας και την πορεία βαθμιαίας κατάκτησης εργατικών δικαιωμάτων. Ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής (!) Διεθνούς Γιώργος Παπανδρέου παίρνει τώρα πίσω από τους Ελληνες όλα όσα κέρδισαν με αγώνες στη διάρκεια ενός αιώνα.
Η εθνική ταπείνωση στην οποία οδήγησε την Ελλάδα ο πρωθυπουργός, ακολουθώντας την εντελώς αντίθετη πορεία με τον πατέρα του, τον Ανδρέα Παπανδρέου, συνοδεύει την εξαθλίωση του ελληνικού λαού. «Το τελευταίο διάστημα χάνω τις κυριακάτικες προπονήσεις μου στο ποδόσφαιρο γιατί ασχολούμαι με την Ελλάδα» είπε περιφρονητικά στους Ελληνες βουλευτές ο Φινλανδός κομισάριος Ολι Ρεν, αφού προηγουμένως τους είχε αφήσει να τον περιμένουν στη Βουλή 40 λεπτά μετά την καθορισμένη ώρα. «Σιγά μην προσβληθούν οι υποτελείς» σκέφθηκε προφανώς.
Η γενική απεργία της Τετάρτης θα δείξει αν οι Ελληνες εργαζόμενοι είναι έτοιμοι να αντιδράσουν στην επιστροφή στον εργασιακό Μεσαίωνα που τους οδηγεί η κυβέρνηση ή αν θα περάσουμε μια «εργασιακή... τουρκοκρατία» πριν εξεγερθούν οι σύγχρονοι «ραγιάδες»...
Γιωργος Δελαστικ
"Εθνος"
Δευ 13 Δεκ 2010 - 11:30 από sellos
Η κατεδάφιση της κοινωνίας
Η πολιτική του ΔΝΤ συνιστά μια κοινωνική μηχανική (social engineering) για την Ελλάδα, με βάση μια φιλοσοφία.
Ας σκεφτούμε την υπόθεση της αλλαγής των εργασιακών σχέσεων μέσα από μια ιστορική οπτική. Ας δούμε την εποχή που σχηματίζονταν οι σύγχρονες βιομηχανικές κοινωνίες· δεν υπήρχε τότε θέση για τους πληθυσμούς που γίνονταν εργάτες στην πόλη. Δεν είχαν δικαιώματα, ούτε υπόσταση. Αντιμετωπίζονταν ως «επικίνδυνες τάξεις», με ένα πλέγμα απέχθειας, φόβου, καταστολής και ελεημοσύνης. Η έννοια του «κοινωνικού» αναδύθηκε στον δημόσιο χώρο μέσα από την ανάγκη να βρει η κοινωνία κάποιο τρόπο για να βολέψει αυτές τις καινούργιες μάζες. Αλλες χώρες προηγήθηκαν, άλλες καθυστέρησαν, πάντως ο τρόπος απάντησης στο πρόβλημα έδωσε μορφή στο πολιτικό της σύστημα και στους ανταγωνισμούς του 20ού αιώνα.
Η μεγάλη αλλαγή του 20ού αιώνα σε Ευρώπη και Αμερική ήταν η ενσωμάτωση αυτών των νέων πληθυσμών στην οργανωμένη πολιτικά κοινωνία, στην πολιτεία. Το «κοινωνικό» αναδύθηκε στον πολιτικό χώρο, απέκτησε τη μορφή της κοινωνικής πολιτικής που διευθετούσε σχέσεις ανάμεσα σε ισότιμα πολιτικά υποκείμενα. Οι άγριοι ανταγωνισμοί, οι καταστροφές μηχανών, οι εξεγέρσεις και οι απεργίες πολιτικοποιήθηκαν και θεσμοποιήθηκαν. Οι εργασιακές σχέσεις υποβλήθηκαν σε κανονισμούς. Ζητήματα όπως η βρεφική ηλικία, η αρρώστια, τα γηρατειά, έγιναν πρώτη φορά αντικείμενα δημοσίου ενδιαφέροντος. Οι μεγάλοι ευρωπαϊκοί πόλεμοι και ο φόβος επαναστάσεων έπαιξαν ρόλο καταλύτη στη δημιουργία του κράτους πρόνοιας και της ενσωμάτωσης των εργατικών στρωμάτων στις αστικές δημοκρατίες της Δυτικής Ευρώπης. Αυτές άλλωστε οι ενσωματωτικές διαδικασίες δημιούργησαν τις σύγχρονες ευρωπαϊκές κοινωνίες, τον ευρωπαϊκό τύπο πολιτείας. Καρδιά του κοινωνικού συμβολαίου ήταν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Η οικονομική δύναμη αντισταθμιζόταν από τη δύναμη της συλλογικότητας, δηλαδή από την πολιτική δύναμη. Τι παρατηρούμε τώρα, με πρωτοπορία την Ελλάδα; Την αντίστροφη διαδικασία. Την απορροή πληθυσμιακών ομάδων από την πολιτικά οργανωμένη κοινωνία, την απίσχνανση του «κοινωνικού» ως έννοιας και πολιτικής. Απίσχνανση σταδιακή. Πρώτα η αδυναμία ενσωμάτωσης των μεταναστών. Υστερα των νέων που μπήκαν στην αγορά εργασίας με έωλα ασφαλιστικά δικαιώματα, με ρυθμίσεις διαφορετικές από τις προηγούμενες γενιές. Συνολικά η αγορά εργασίας άρχισε να γλιστρά έξω από την έννοια της πολιτείας, παράγοντας εργαζομένους που δεν ήταν πολίτες. Τώρα, με τα καινούργια μέτρα, και επίσημα στην Ελλάδα, σπρώχνεται στον χώρο της χωρίς θεσμούς εργασιακής αγοράς η πλειοψηφία του πληθυσμού.
Αυτά είναι τεκτονικές μεταβολές. Η οικονομική κρίση ήλθε και κάποτε θα παρέλθει. Οι αλλαγές αυτές θα μείνουν γιατί εκφράζουν μια νέα αντίληψη κοινωνικής συμβίωσης. Η καταστροφή θεσμών που χρειάστηκε σχεδόν ενάμισης αιώνας θυσιών και προσπαθειών για να δημιουργηθούν είναι μέγα ζήτημα. Η διαδικασία της απορροής του κοινωνικού από το πολιτικό είναι κεντρικό ζήτημα για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Πρόκειται για την απίσχνανση του πολιτικού και για τη διαρροή του κοινωνικού έξω από τη σφαίρα της πολιτικής διαμεσολάβησης. Αλλά το κοινωνικό που δεν διαμεσολαβείται από το πολιτικό προοιωνίζεται σκοτεινές εξελίξεις.
Αντώνης Λιάκος
(καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.)
"ΒΗΜΑ"
Η πολιτική του ΔΝΤ συνιστά μια κοινωνική μηχανική (social engineering) για την Ελλάδα, με βάση μια φιλοσοφία.
Ας σκεφτούμε την υπόθεση της αλλαγής των εργασιακών σχέσεων μέσα από μια ιστορική οπτική. Ας δούμε την εποχή που σχηματίζονταν οι σύγχρονες βιομηχανικές κοινωνίες· δεν υπήρχε τότε θέση για τους πληθυσμούς που γίνονταν εργάτες στην πόλη. Δεν είχαν δικαιώματα, ούτε υπόσταση. Αντιμετωπίζονταν ως «επικίνδυνες τάξεις», με ένα πλέγμα απέχθειας, φόβου, καταστολής και ελεημοσύνης. Η έννοια του «κοινωνικού» αναδύθηκε στον δημόσιο χώρο μέσα από την ανάγκη να βρει η κοινωνία κάποιο τρόπο για να βολέψει αυτές τις καινούργιες μάζες. Αλλες χώρες προηγήθηκαν, άλλες καθυστέρησαν, πάντως ο τρόπος απάντησης στο πρόβλημα έδωσε μορφή στο πολιτικό της σύστημα και στους ανταγωνισμούς του 20ού αιώνα.
Η μεγάλη αλλαγή του 20ού αιώνα σε Ευρώπη και Αμερική ήταν η ενσωμάτωση αυτών των νέων πληθυσμών στην οργανωμένη πολιτικά κοινωνία, στην πολιτεία. Το «κοινωνικό» αναδύθηκε στον πολιτικό χώρο, απέκτησε τη μορφή της κοινωνικής πολιτικής που διευθετούσε σχέσεις ανάμεσα σε ισότιμα πολιτικά υποκείμενα. Οι άγριοι ανταγωνισμοί, οι καταστροφές μηχανών, οι εξεγέρσεις και οι απεργίες πολιτικοποιήθηκαν και θεσμοποιήθηκαν. Οι εργασιακές σχέσεις υποβλήθηκαν σε κανονισμούς. Ζητήματα όπως η βρεφική ηλικία, η αρρώστια, τα γηρατειά, έγιναν πρώτη φορά αντικείμενα δημοσίου ενδιαφέροντος. Οι μεγάλοι ευρωπαϊκοί πόλεμοι και ο φόβος επαναστάσεων έπαιξαν ρόλο καταλύτη στη δημιουργία του κράτους πρόνοιας και της ενσωμάτωσης των εργατικών στρωμάτων στις αστικές δημοκρατίες της Δυτικής Ευρώπης. Αυτές άλλωστε οι ενσωματωτικές διαδικασίες δημιούργησαν τις σύγχρονες ευρωπαϊκές κοινωνίες, τον ευρωπαϊκό τύπο πολιτείας. Καρδιά του κοινωνικού συμβολαίου ήταν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Η οικονομική δύναμη αντισταθμιζόταν από τη δύναμη της συλλογικότητας, δηλαδή από την πολιτική δύναμη. Τι παρατηρούμε τώρα, με πρωτοπορία την Ελλάδα; Την αντίστροφη διαδικασία. Την απορροή πληθυσμιακών ομάδων από την πολιτικά οργανωμένη κοινωνία, την απίσχνανση του «κοινωνικού» ως έννοιας και πολιτικής. Απίσχνανση σταδιακή. Πρώτα η αδυναμία ενσωμάτωσης των μεταναστών. Υστερα των νέων που μπήκαν στην αγορά εργασίας με έωλα ασφαλιστικά δικαιώματα, με ρυθμίσεις διαφορετικές από τις προηγούμενες γενιές. Συνολικά η αγορά εργασίας άρχισε να γλιστρά έξω από την έννοια της πολιτείας, παράγοντας εργαζομένους που δεν ήταν πολίτες. Τώρα, με τα καινούργια μέτρα, και επίσημα στην Ελλάδα, σπρώχνεται στον χώρο της χωρίς θεσμούς εργασιακής αγοράς η πλειοψηφία του πληθυσμού.
Αυτά είναι τεκτονικές μεταβολές. Η οικονομική κρίση ήλθε και κάποτε θα παρέλθει. Οι αλλαγές αυτές θα μείνουν γιατί εκφράζουν μια νέα αντίληψη κοινωνικής συμβίωσης. Η καταστροφή θεσμών που χρειάστηκε σχεδόν ενάμισης αιώνας θυσιών και προσπαθειών για να δημιουργηθούν είναι μέγα ζήτημα. Η διαδικασία της απορροής του κοινωνικού από το πολιτικό είναι κεντρικό ζήτημα για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Πρόκειται για την απίσχνανση του πολιτικού και για τη διαρροή του κοινωνικού έξω από τη σφαίρα της πολιτικής διαμεσολάβησης. Αλλά το κοινωνικό που δεν διαμεσολαβείται από το πολιτικό προοιωνίζεται σκοτεινές εξελίξεις.
Αντώνης Λιάκος
(καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.)
"ΒΗΜΑ"
Δευ 13 Δεκ 2010 - 14:49 από Επισκέπτης
[quote="sellos"]Η κατεδάφιση της κοινωνίας
Η πολιτική του ΔΝΤ συνιστά μια κοινωνική μηχανική (social engineering) για την Ελλάδα, με βάση μια φιλοσοφία.
Social Engineering: Δημιουργία ψευδούς κοινωνικής κατάστασης για πειραματικούς ή ερευνητικούς σκοπούς.
Πηγή: john gate-5-
Η πολιτική του ΔΝΤ συνιστά μια κοινωνική μηχανική (social engineering) για την Ελλάδα, με βάση μια φιλοσοφία.
Social Engineering: Δημιουργία ψευδούς κοινωνικής κατάστασης για πειραματικούς ή ερευνητικούς σκοπούς.
Πηγή: john gate-5-
Παρόμοια θέματα» «Είμαι κι εγώ ένας αλήτης, ρουφιάνος, δημοσιογράφος»
» ACTION IMAGES ΚΑΙ ΑΛΛΑ SITES ME ΦΩΤΟΣ
» Δήμαρχο καλό βρίσκεις, αλλά στην... Ανδαλουσία
» Σήμερα η ώρα της γης... Αλλά πριν αποφασίσουμε να κλείσουμε τα φώτα ---> (το βρήκα σε ένα άλλο site)
» Δεν ψηφίζω κανέναν, δεν περιμένω τίποτα από κανέναν, είμαι λέφτερος
» ACTION IMAGES ΚΑΙ ΑΛΛΑ SITES ME ΦΩΤΟΣ
» Δήμαρχο καλό βρίσκεις, αλλά στην... Ανδαλουσία
» Σήμερα η ώρα της γης... Αλλά πριν αποφασίσουμε να κλείσουμε τα φώτα ---> (το βρήκα σε ένα άλλο site)
» Δεν ψηφίζω κανέναν, δεν περιμένω τίποτα από κανέναν, είμαι λέφτερος
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης