ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Το Πάσχα, ειδικά με τον τρόπο που γιορτάζεται στην Ελλάδα, πρέπει είναι –πιστεύω- η πιο βάρβαρη γιορτή στον κόσμο.

Την περίοδο του Πάσχα, ο Έλληνας εκδηλώνει τα απωθημένα του, τις μικρότητές του, τις κακίες του, τα συμπλέγματά του και –κυρίως- την υποκρισία του, καθώς όλες αυτές τις εκδηλώσεις τις αποκαλεί, με τον χαρακτηριστικό φαρισαϊσμό που τον διακρίνει, «θεία κατάνυξη», «θρησκευτική ευλαβικότητα», «ιερή μέθεξη» και άλλα τέτοια ωραία και βαρύγδουπα…

Μπορώ να επικαλεστώ πλείστους όσους λόγους οι οποίοι να αποδεικνύουν τη βαρβαρότητα του Πάσχα των Ελλήνων, όμως θα απαριθμήσω αυτούς που θεωρώ ως πιο χαρακτηριστικούς:

Πρώτον, η περιβόητη «νηστεία». Και ιδού τι εννοώ με ένα απλό παράδειγμα: Πριν λίγα χρόνια, βρέθηκα Μεγάλη Εβδομάδα σε ένα ελληνικό νησί. Εκεί, δύο ζευγάρια –εμφανώς νεόπλουτοι και οι 4- είχαν παραγγείλει… αστακομακαρονάδες (αυτήν έτρωγαν προφανώς και στα χωριά τους όταν ήταν μικροί κάθε Μεγάλη

Παρασκευή…). Ένα έδεσμα δηλαδή «μέσα στην… κατάνυξη»! Ανάμεσα στις αστακομακαρονάδες, στις γαριδοσαλάτες και στο χταποδάκι για το ούζο, μπαίνει στην αυλή της ταβέρνας ένα πιτσιρίκι που «ήταν, δεν ήταν» 7 – 8 χρονών και που κράταγε ένα παγωτό πύραυλο. Οι «ευλαβικοί χριστιανοί» με τις αστακομακαρονάδες, προφανώς επειδή βαριόντουσαν ακόμη και να μιλήσουν μεταξύ τους και δεν είχαν τι άλλο να κάνουν, θεώρησαν «ιερή υποχρέωση» (σε απλά ελληνικά να κάνουν επίδειξη «εξυπνάδας») να «προγκίξουν» τον πιτσιρίκο που έτρωγε παγωτό Μεγαλοπαρασκευιάτικο με τη χαρακτηριστική «μαγκιά» του «Ελληνάρα».

Αμέσως, όλο το μαγαζί «με μια φωνή» πήρε το μέρος των 4 αστακομακαρονοδαφάγων. –«Το παγωτό έχει γάλα, άρα δεν είναι σωστό!» ο ένας, – «καλά, μάνα δεν έχει αυτό το παιδί να το ορμηνέψει;» μια άλλη. Με το που άνοιξα κουβέντα για το θράσος των «θεοσεβούμενων» αστακομακαροναδοφάγων να κάνουν –και το κυριότερο με τέτοιο αντιαισθητικά «εξυπνακίστικο» ύφος- παρατήρηση σε ένα πιτσιρίκι που είχε μείνει σαστισμένο, όλο το μαγαζί, ξανά «με μια φωνή»: – «Ο αστακός είναι νηστίσιμος, δεν είναι κρέας»! –«Το παγωτό έχει γάλα! Πίνει κανένας ορθόδοξος γάλα τέτοια μέρα;». Τώρα, πώς γίνεται πάνω σε ένα τραπέζι, «μετρημένες» πάνω από 10.000 θερμίδες να θεωρούνται «ευλαβικές» και το χωνάκι του πιτσιρίκου «βλάσφημο», αυτό μόνο η «ευλάβεια» του Ελληνάρα θεματοφύλακα της ορθοδόξου ημών παραδόσεως μπορεί να το εξηγήσει!

Δεύτερον, ο «εκκλησιασμός». «Μέσα σε κλίμα κατάνυξης» αναφέρονται με τη συνήθη ξύλινη γλώσσα τους τα δελτία ειδήσεων στις ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας και της Ανάστασης. Τώρα, το αν με ότι με το που ακούγεται το «Χριστός Ανέστη» οι «πιστοί» βάζουν τα πόδια στον ώμο για να πλακωθούν στις μαγειρίτσες, στα τσουρέκια, στα αυγά και στους μπακλαβάδες, εκδηλώνεται αυτό το «κλίμα κατάνυξης», αυτό μόνο «ο ποιητής» το ξέρει! Χαβαλέ, παράτες, μπάντες, παρελάσεις κι όλα αυτά, γουστάρει ο ΄’Έλληνας. Είτε χαρούμενα είτε πένθιμα (γι αυτό και γεμίζει το κέντρο στις κηδείες των «επιφανών» συμπατριωτών του)! Λαμπάδα, κομμωτήριο, πιστόλι με κροτίδες, την καινούργια γραβάτα, το έξωμο, τη λαμέ τσάντα και… «πάμε εκκλησία;»

Τρίτον, το «κάψιμο του Ιούδα». Το γραφικό αυτό θέαμα όπου οι «πιστοί» εκτονώνονται (ο ένας για το δάνειο που δεν μπορεί να εξοφλήσει στην Αγροτική, η άλλη για τις φάπες που τρώει όλο το χρόνο από τον άντρα της, η παραάλλη -η θεούσα- επειδή «οι αντίχριστοι οι Εβραίοι, κακόχρονο νάχουνε, σταυρώσανε τον Χριστό») με ντουφεκιές, καψίματα, βρισιές και όλα αυτά τα «κατανυκτικά» είναι όντως μέσα στο «Πνεύμα της Αγάπης» συνάδοντας αν μη τι άλλο και με το βαθύτερο νόημα του Πάσχα (και τον υφέρποντα ρατσισμόν βεβαίως).

Τέταρτον, η γαστρορραγία. Ένας κλάδος που μου γίνεται ιδιαιτέρως συμπαθής αυτές τις ημέρες είναι οι νοσοκομειακοί, οι οδηγοί των ασθενοφόρων, όσοι έχουν βάρδιες στα εφημερεύοντα. Ο λαός με τα πιο παχύσαρκα παιδιά στην Ευρώπη, ξεδιπλώνει για άλλη μια φορά τέτοιες μέρες το μεγαλείο του με τις γαστρορραγίες από την πολυφαγία. «Χριστιανικό πνεύμα» -λέει- το φαγητό μέχρι σκασμού κι ας διακηρύσσει η χριστιανική θρησκεία πως η λαιμαργία είναι ένα από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Για την υποκρισία δεν λέει τίποτε! Λέει; Ε; Δε λέει…!

Πέμπτον, τα βεγγαλικά. Δεν πα΄ να βγαίνουν κάθε χρόνο μάτια, να κόβονται χέρια, να προξενούνται εγκαύματα, να καίγονται οι φρεσκοκομμένες «κουπ» των κυριών… Πάνω απ όλα η «παράδοση». Και από κοντά, τα κανάλια να παραμυθιάζουν τον κόσμο για τα πανάρχαια έθιμα, για καταγωγή από την Τουρκοκρατία (και αυτό, γιατί δηλαδή να θεωρείται «αξιωματικά» σαν κάτι ιερό; ) για τις «παραδόσεις μας». Προσωπικά έχω δει και σκοτωμούς και έχω βρεθεί και σε εμπόλεμη ζώνη, αλλά αυτό το πράγμα του «ιμιτασιόν πολέμου» χωρίς αιτία, είναι απλώς μια βάρβαρη ηλιθιότητα.

Έκτον, «οι ρίζες». Επί 362 ημέρες το χρόνο, ο Έλληνας δεν ενδιαφέρεται καν να κάνει ένα τηλέφωνο στους συγγενείς να δει αν ο άλλος ζει ή πέθανε. Δηλώνει πάντα πολυάσχολος και τα λοιπά («τρέχω», «δεν προλαβαίνω»,κ.λπ.) είτε ως executive είτε ως απλός υπάλληλος. Και ξαφνικά, οι «Αθηναίοι» εκδράμουν στα χωριά τους για 3 – 4 ημέρες, να δουν τους γονείς, τα πεθερικά, τους κουμπάρους, τους μπατζανάκηδες, τις συννυφάδες, να ταλαιπωρηθούν, να κουτσομπολέψουν, να επιδειχθούν στα σόγια και τους συγχωριανούς για το ποιος κρατιέται καλύτερα «τσέπη τε και σώματι». Και στο γυρισμό (με τις ατέλειωτες ουρές στην εθνική) γκρίνια, μιζέρια, κατήφεια. Και μέσα σε όλα, καψουροτράγουδα, ανάκατα με κλαρίνα, ζουρνάδες και τα κιτς «χιτάκια» της εποχής που κατοπτρίζουν τον πολιτισμό μας.

Ως έβδομο «αμάρτημα», θεωρώ τα «ειδωλολατρικά» εκείνα έθιμα τα οποία με χριστιανικό μανδύα προσβάλουν τον «μετανευτώνειο» πολιτισμό και την κοινή λογική (και ο νοών, νοείτω…).

Υ.Γ.1: Όχι, δεν θα περιλάβω στα 7 θανάσιμα αμαρτήματα της Λαμπρής το σούβλισμα, καθώς ως φανατικός πολέμιος της κρεοφαγίας δεν θα είμαι αντικειμενικός. Θα αρκεστώ πάντως να παρατηρήσω ότι θεωρώ αποτρόπαιο το έθιμο των εκατοντάδων χιλιάδων αρνιών που σφάζονται αυτές τις ημέρες.

Υ.Γ.2: Έως τις 14:00 του Μεγάλου Σαββάτου, οι νεκροί από τα τροχαία δυστυχήματα της πασχαλινής εξόδου (ήτοι από τη Μεγάλη Δευτέρα) ήταν 34 και οι τραυματίες ξεπερνούσαν τους 280 (εκ των οποίων οι 34 πολύ σοβαρά). Αυτό το αμάρτημα (μαγκιά, αλκοόλ κι οδήγηση) κι αν είναι “θανάσιμο”…