OXI ΑΛΛΕΣ ΚΡΥΜΜΕΝΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ...

"Έφυγε" ο Παύλος Βρέλλης

Τον άνθρωπο που ταύτισε το όνομά του με την τέχνη, τον πολιτισμό, τα γράμματα, την δημιουργία και τις ανώτερες αξίες, αποχαιρετούν τα Γιάννινα.

Ο διάσημος γλύπτης και ιδρυτής του Μουσείου Ελληνικής Ιστορίας Παύλος Βρέλλης, έφυγε σε ηλικία 87 ετών, αφήνοντας πίσω του μία τεράστια προίκα και μία βαριά κληρονομιά.

Η προσφορά του ανεκτίμητη. Το έργο του ανεπανάληπτο. Η ζωή του παράδειγμα. Το ταξίδι του, τεράστια απώλεια...

Γεννημένος στα Γιάννενα στις 25/3/1923, ορφάνεψε σε ηλικία 4 ετών από μητέρα. Εννέα χρόνια αργότερα χάνεται και ο πατέρας του.

Η θεία του, Σοφία Παραμυθιώτη, αδερφή της μητέρας του, τον μεγαλώνει και τον σπουδάζει. Ο ρόλος της, τόσο σαν παιδαγωγός (δασκάλα η ίδια), όσο και σαν παρουσία με σπουδαία καλλιτεχνική αγωγή, τον επηρεάζει βαθύτατα.

Το έργο της δύσκολο. Όχι μόνο επειδή ο Α' Παγκόσμιος πόλεμος άφησε έντονα τα σημάδια του, αλλά επειδή ο Παύλος είναι ο πλέον ζωντανός από τους ανιψιούς της. Η καλλιτεχνική του πλευρά, είχε αρχίσει ήδη να διαφαίνεται από την παιδική του ηλικία, όταν είχε ζωγραφίσει ή σμιλέψει σε ξύλο ή πέτρα, αγαπημένους του ήρωες. Η άλλη του πλευρά όμως ήταν αυτή που στάθηκε η αιτία να προχωρήσει μπροστά στη ζωή. Ο ζωντανός του χαρακτήρας και η αγάπη του για δράση και ανακαλύψεις, τον κράτησε ζωντανό πνευματικά, όταν -έφηβο πια- τον συνέλαβαν οι Γερμανοί κατά την περίοδο της κατοχής, χρησιμοποιώντας τον μαζί με άλλα παιδιά για να καθαρίζει απομεινάρια πολεμικού υλικού, που δεν είχε εκραγεί...

Έχοντας ζήσει σα μελλοθάνατος, σκάλιζε στη φυλακή απλά αντικείμενα σε ξύλο, περίμενε τις τελευταίες του στιγμές, είδε φίλους να χάνονται για πάντα, αποτύπωνε μορφές συγκρατούμενων του, με διαφορετική πια ενόραση. Άρχισε να έχει τις πρώτες του πνευματικές ανησυχίες, οι οποίες τώρα πια δε βασίζονταν απλά σε μια παρόρμηση για εξερεύνηση, αλλά σε μια ανάγκη για έκφραση, μέσα απ' αυτά που ένιωθε ότι τον αντιπροσώπευαν περισσότερο.

Μετά από επιθυμία και προτροπές της θείας του, θα τον δούμε το 1945, να μπαίνει στη Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία και να αποφοιτά το 1947.

Σε ηλικία 23 χρονών (πριν μπει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών), καταπιάνεται με τη δημιουργία προτομών.

Προτομές των Γ. Καλούδη, Γ. Λύτρα, Στρατηγού Ρέππα, προηγήθηκαν αυτής του Μητροπολίτη (και αργότερα Αρχιεπίσκοπου) Σπυρίδωνα Βλάχου. Η δουλειά του αυτή, τον σημάδεψε, όχι τόσο με την. Η δουλειά του αυτή, τον σημάδεψε, όχι τόσο με την πορεία της, όσο με το τέλος της. Επαινώντας τον για την προτομή που του ετοίμασε, ο Σπ. Βλάχος του πρόσφερε ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό για αμοιβή. Το αρνήθηκε, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι: "δε θέλω να αρχίσω την καριέρα μου με χρήματα". Έτσι απέκτησε μικρή πείρα σε προτομές, με τις λίγες γνώσεις ανατομίας και οστεολογίας, που έγιναν κτήμα του ύστερα από πολλούς κόπους. Εκείνα τα χρόνια, ασχολήθηκε πολύ με χαρακτική, κυρίως σε όρθιο και πλάγιο ξύλο, με εργαλεία που κατασκεύασε ο ίδιος. Έργα του με τεχνική λινόλεουμ, δημοσιεύτηκαν τότε σε τοπικές εφημερίδες.

Η παρατηρητικότητά του και η αγάπη για το αντικείμενο αυτό, καθώς και η πίστη του στην Τέχνη και τη Ζωή, ήταν οι κινητήριες δυνάμεις του. Έτσι, μετά από επιθυμία του ίδιου, τον βρίσκουμε σπουδαστή της Α.Σ.Κ.Τ., το 1949. Δυστυχώς όμως, η θητεία του στο στρατό την περίοδο του εμφύλιου πολέμου, όχι μόνο τον σημαδεύει ψυχικά, αλλά τον φέρνει πίσω σε όλη την πορεία, που είχε αρχίσει με τόσο κόπο να χαράζει.

Σαν καλλιτέχνης-δημιουργός, αρχίζει να εξερευνεί διάφορα μονοπάτια. Δημιουργεί με πρώτη ύλη πηλό και πατίνες δικές του, φρούτα που δεν απέχουν σχεδόν καθόλου σε εμφάνιση από τα φυσικά, σκιτσάρει οτιδήποτε τον ενδιαφέρει, δοκιμάζεται στη Ζωγραφική και τη Χαρακτική, παίρνοντας εγκωμιαστικές κριτικές από καθηγητές της Α.Σ.Κ.Τ., που ήθελαν να τον κρατήσουν στις Τάξεις τους.

Παράλληλα με το τέλος της θητείας του και τη συνέχιση των μαθημάτων, αθλείται στο γυμναστήριο του Φωκιανού και συμμετέχει ενεργά (και μάλιστα με διακρίσεις και πρωτιές), ως αθλητής στο άλμα επί κοντώ ("Άκτια"/1950, "Δωδωναία"/1950). Και δε σταματά τις αναζητήσεις του στην Τέχνη που διάλεξε και στον αθλητισμό που αγαπούσε. Επίσης, παρακολουθεί μαθήματα Βυζαντινής μουσικής και ορθοφωνίας.

Κάποιες από τις δραστηριότητες αυτές, πρέπει να διακοπούν, διότι τα μαθήματα της Α.Σ.Κ.Τ. γίνονται όλο και πιο απαιτητικά. Ο ίδιος, αργότερα, θα θεωρήσει τη διακοπή αυτή ευεργετική, μιας που η αφοσίωσή του, τον βοήθησε να τελειοποιήσει την Τέχνη του.

Διδάχθηκε Καλλιτεχνική Ανατομία από τον Αποστολάκη (πάνω σε πτώματα, όπως και οι φοιτητές της Ιατρικής) και όπως μας λέει, αυτή η γνώση αποτέλεσε την "ορθογραφία της δουλειάς του". Διδάχθηκε Ιστορία της Τέχνης από τον Παντελή Πρεβελάκη, ο οποίος ήταν και ο φορέας της πρότασης που του έκανε ο σπουδαίος Άγγλος γλύπτης Henry Moore, να γίνει επιμελητής του. Η απάντηση ήταν ότι, αφού "κάτω από μεγάλο δέντρο δε φυτρώνει τίποτε", θα ήθελε να γίνει αυτόνομη μονάδα και να αποτελέσει ο ίδιος, με το έργο του, σημείο αναφοράς.

Στα δικά του εδάφια της γλυπτικής, καθηγητής του ήταν ο Μιχάλης Τόμπρος. Ο ίδιος, τον κατονόμασε ως τον καλύτερο πορτρετίστα μαθητή του. Μακάρι και διάφορα άλλα πρόσωπα, κυρίως Ηπειρώτες, των οποίων τις προτομές φιλοτέχνησε, να είχαν την ίδια αντίληψη για την Τέχνη που υπηρετούσε. Όχι μόνο δεν τον βοήθησαν, αλλά και δεν τον πλήρωσαν, ούτε καν για τα υλικά και τα χυτήρια! Ίσως να έφταιγε το γεγονός, ότι ήταν ρεαλιστής και στη Ζωή και στην Τέχνη του κι έτσι οποιαδήποτε προσποιητή ωραιοπάθεια, δεν είχε θέση στις δημιουργίες του.

Το 1954, αποφοιτά από τη Σχολή του με Θεωρητικό και Πρακτικό Πτυχίο. Είναι, τώρα πια, ο πρώτος Ηπειρώτης που κατάφερε να περάσει στη Σχολή αυτή και ο πρώτος Ηπειρώτης που αποφοιτεί απ' αυτή, με τέτοια εφόδια.

Δε σταματά εκεί τις σπουδές του. Με υποτροφία, παρακολουθεί μαθήματα Τέχνης & Τεχνικής της Χαλκογλυπτικής στη Φλωρεντία (όπου εργάζεται για σύντομο χρονικό διάστημα) και Ψηφοθεσίας στη Ραβέννα.

Η αγάπη του για τη γλυπτική και τη ζωγραφική, ποτέ δεν τον αποδυνάμωσε απ' το να αναζητά οτιδήποτε θα μπορούσε να την αναγάγει σε κάτι ανώτερο. Ούτως ή άλλως, ο ίδιος πάντα πίστευε ότι το καλύτερο είναι "εχθρός" του καλού. Οι αρμονικές χαράξεις και η Κυβερνητική επιστήμη και σα θεωρία και σαν τρόπος θεώρησης για πρακτικές εφαρμογές, ήταν το επίκεντρο της παράλληλης αυτής μελέτης του, επί χρόνια. Προσπαθεί επίσης, να μη βρίσκεται μακριά από τις εξελίξεις της εποχής του. Ταξιδεύει συχνά στο εξωτερικό, προσπαθώντας να παρακολουθεί καινούριες εκθέσεις ή να επισκέπτεται Μουσεία, των οποίων τα εκθέματα θεωρεί σημαντικά.

Από τις πιο σπουδαίες εμπειρίες του, ήταν η ανάθεση της συντήρησης τμημάτων του Μουσείου Ακροπόλεως από τον Ιερό Βράχο, κάτι που τον τιμά ιδιαίτερα και τον συγκινεί ακόμη και σήμερα. Ο ίδιος δούλεψε, μετέπειτα, για 3 περίπου χρόνια και στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Κατά την περίοδο αυτή, απέκτησε δυο αναγνωρισμένα διπλώματα ευρεσιτεχνίας. Τα χρησιμοποίησε για να υλοποιήσει τη δημιουργία τμήματος αναπαραγωγής Κλασικών Αρχαιοτήτων του Μουσείου. Τη δημιουργία του την εισηγήθηκε ο ίδιος. Ανέλαβε επίσης και τη θεμελίωσή του.

Οι προβληματισμοί του για το σύστημα εκπαίδευσης, τον οδηγούν στο να καταρτίσει και να εισηγηθεί καινούργια προγράμματα μαθημάτων, με συγκεκριμένη παιδαγωγική μέθοδο. Εφαρμόζονται πρώτα στο Τζάνειο Πειραματικό Γυμνάσιο του Πειραιά, όπου δίδαξε επί χρόνια με επιτυχία. Ενδεικτικό της παρουσίας του αυτής, είναι οι ξεναγήσεις που έκανε στους μαθητές σε Αρχαιολογικούς χώρους (Βράχος Ακρόπολης, Αρχαιολογικό Μουσείο, Κεραμεικός), θεωρώντας ότι αποτελούν οργανικό [άρα και αναπόσπαστο] κομμάτι της παιδείας που θα πρέπει να δίνεται. Σαν ξεναγός, ταξίδεψε και χάρηκε παρουσιάσεις τόπων, όπως η Αρχαία Ολυμπία, οι Δελφοί, ο Μιστράς, η Κωνσταντινούπολη, η Αρχαία Δωδώνη, το Νεκρομαντείο της Νικόπολης, τα μοναστήρια του Νησιού των Ιωαννίνων,...

Παντρεύεται την (εδώ και χρόνια αγαπημένη του) Μαρία Γιαννίση το 1962 και μεταφέρει τη ζωή και τις δραστηριότητές του στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Η ζωή για ένα γλύπτη στην επαρχία, είναι πιο σκληρή απ' ότι περιμένει. Μπορεί αρκετά έργα του να βρίσκονται τοποθετημένα σήμερα σ' όλη την Ήπειρο, όμως αυτά είναι κυρίως προτομές ή Ηρώα. Οι δημιουργίες ενός ανθρώπου που ασχολείται με έργα πρωτοποριακής σύλληψης και σύγχρονου χαρακτήρα.... δεν ευδοκιμούν στο "Ηπειρωτικό" κλίμα. Παρ' όλα αυτά, συνεχίζει να παίρνει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις γλυπτικής στην Ελλάδα. Περιοδεύει επίσης σε όλη την Ήπειρο, για να δώσει διαλέξεις, αλλά και για να μελετήσει από κοντά την Ηπειρώτικη Λαϊκή Τέχνη, όπως είχε κάνει και παλιότερα.

Εργάζεται όμως, κυρίως, σαν καθηγητής Τεχνικών σε Γυμνάσια και Λύκεια. Ανακαλύπτει τις αδυναμίες του συστήματος της εκπαίδευσης και προετοιμάζει κατάλληλα, με τα μαθήματά του αυτά, μελλοντικούς υποψήφιους Αρχιτεκτονικής. Μιας που δεν υπάρχει ανάλογος κύκλος μαθημάτων για υποψήφιους Α.Σ.Κ.Τ., ιδρύει δική του σχολή (την οποία και διατηρεί για αρκετά χρόνια), δίνοντας απαραίτητα εφόδια, όχι μόνο με μαθήματα όπως γραμμικό και ελεύθερο σχέδιο που διδάσκει, αλλά και με τη γενικότερη καλλιτεχνική αγωγή του. Αποκτά δυο παιδιά, τον Κωνσταντίνο (1966) και την Άννα (1970).

Το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων τον αποσπά για 7 χρόνια, προκειμένου να παραδώσει μαθήματα Ιστορίας της Τέχνης (και ειδικότερα, Σύγχρονα Ρεύματα Τέχνης). Μέσα από αρκετές γνωριμίες του με άλλους καθηγητές, τολμά να προκαλέσει με τη στάση του, κάποιους ανθρώπους που πίστευαν στη θεωρητική και μόνο προσέγγιση μαθημάτων. Ιδιαίτερα στο θέμα της Ιστορίας, δείχνει μια εξαιρετική ευαισθησία, μιας που τη θεωρεί πάντα ζωντανή μέσα σε όλους και πάντα απαραίτητη για όλους.

Το 1975, σαν πείραμα μιας κατάστασης που θα βοηθά τον "διδάσκοντα" να παρουσιάσει με μοναδικό τρόπο το ιστορικό θέμα που επιθυμεί, διάλεξε να εκθέσει το πρώτο θέμα που δημιούργησε, το "Κρυφό Σχολειό". Μεταμόρφωσε ένα χώρο, έτσι ώστε ο επισκέπτης να γίνεται υποκείμενο του (άρα και της ιστορίας που αναπαριστά). Τον ζωντάνεψε δημιουργώντας ανθρώπινες μορφές από κερί, οι οποίες έχουν και το ρόλο των πρωταγωνιστών. Πρώτα είχε προηγηθεί η δουλειά ενός γλύπτη, εφοδιασμένου με κλασική παιδεία, που δουλεύει το μοντέλο του πρώτα σε πηλό, δημιουργεί εκμαγείο από γύψο και χυτεύει, τέλος, το κερί. Προσφέροντας στο έργο μια ολοκλήρωση με όλα τα πνευματικά εφόδια που είχε αποκομίσει έως τώρα, δημιούργησε κάτι που ενθουσίασε, πρώτα, τον κύκλο των ανθρώπων για τον οποίο δημιουργήθηκε. Ύστερα όλη την Ελλάδα. 8.000.000 περίπου επισκέπτες πέρασαν απ' το Μουσείο αυτό.

Συνεχίζει να γράφει ποίηση (κάτι που έκανε από νεαρή ηλικία, αλλά επειδή ο ίδιος έκρινε αυστηρά τον εαυτό του δε δημοσίευσε ποτέ τίποτε). Τα τρία πρώτα του βιβλία αυτής της περιόδου, είναι: "Θύμησες" / 1969, "Φόρμες" / 1972, "Σίδερα, Πέτρες και Λουλούδια" / 1975.

Το 1981, έχει ήδη προσθέσει και άλλα θέματα-αίθουσες. Και έχει σχέδια για πολύ περισσότερα έργα, αλλά δε μπορεί να πραγματώσει τίποτε σε τόσο μικρό χώρο.

Κυκλοφορεί τις δυο επόμενες ποιητικές του συλλογές: "Ήταν και Είναι" & "Λαμαρίνες και Παράνομοι" / 1982. Παράλληλα, έχοντας συνταξιοδοτηθεί με το βαθμό του Γυμνασιάρχη, αποφασίζει να ασχοληθεί μόνο με το έργο του.

Το 1983 (60 χρονών τότε), αγοράζει με το εφ' άπαξ του ένα χώρο 17 στρεμμάτων, στο χωριό Μπιζάνι. Χάραξε δρόμους και πλατείες. Διαμόρφωσε τον εξωτερικό χώρο ώστε να μη δημιουργεί "οπτική μόλυνση" στο περιβάλλον. Τον πλούτισε φυτεύοντας πάμπολλα δέντρα. Τέλος, έδωσε ο ίδιος μορφή αστικής φρουριακής αρχιτεκτονικής της ενδοχώρας της Ηπείρου κατά τον 18ο αιώνα, στο κτίριο που θα στέγαζε το καινούριο του Μουσείο, με απόλυτο σεβασμό στην παράδοση.

Στο ίδιο το κυρίως κτίριο, διαιρεί το εσωτερικό με ανάλογα επίπεδα (παράλληλα, συνάλληλα, διάλληλα) και δημιουργεί έτσι ένα χώρο απολύτως μοναδικό. Αποδεσμευμένος από τις γνωστές "αίθουσες-βιτρίνες", διαμορφώνει τον εσωτερικό αυτό χώρο, προσπαθώντας να φτιάξει ποικίλα σκηνικά, που θα ενσωματώνουν τα ομοιώματά του. Όλα τους, παρμένα απ' την Ελληνική Ιστορία. Στο δύσκολο αυτό έργο στάθηκαν πάντα δίπλα του παλιοί φίλοι και μαθητές του και ο Σύλλογος "Φίλοι του Μουσείου Παύλου Βρέλλη". Σημαντικότατη και η προσφορά του κράτους στα τελειώματα του Μουσείου, όταν η Μελίνα Μερκούρη (Υπουργός Πολιτισμού) και ο Αλέξανδρος Παπαδόπουλος (Υπουργός Οικονομικών), βοήθησαν το έργο του, υποστηρίζοντάς τον και ηθικά και οικονομικά.

Το Μουσείο αυτό αρχίζει να δέχεται επισκέπτες στις 31/7/1995 και τα σχόλια που εισπράττει ο καλλιτέχνης για το έργο του, τον δικαιώνουν για την προσπάθεια τόσων χρόνων χειρωνακτικής και πνευματικής εργασίας. Πίστευε ότι: "Πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει χρήματα, αλλά αυτός που προσφέρει. Και εγώ είμαι πλούσιος, γιατί κατάφερα και πρόσφερα στον Έλληνα τούτο το έργο".

www.epiruspost.gr


Υ.Γ το εργο του εχει παρουσιαστει απο κοντα σε πανω 8 εκατομύρια ανθρωπους..
Σπουδαίος καλλιτεχνης, σιγουρα η Ηπειρος ειναι πιο φτωχλη πλεον..

15-20 χρόνια όλα τα Ελληνόπουλα δεν θα μπορούν να περάσουν στο λύκειο αν δεν γνωρίζουν καλά την Τουρκική;

Τεύχος: Β
Αριθμός: 867
Ημ/νία ΦΕΚ: 10/07/2006
Ημ/νία Κυκλοφορίας ΦΕΚ: 19/07/2006
ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ
Αριθμ. 61539/Γ2

Αναλυτικό Πρόγραμμα Σπουδών για τη διδασκαλία της Τουρκικής Γλώσσας στην Α΄, Β΄ και Γ΄ τάξη του Γυμνασίου.

Ο ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ

΄Εχοντας υπόψη: 1. Τις διατάξεις του εδαφ. γ. της παραγράφου 11 του άρθρου 5 του ν. 1566/1985 (ΦΕΚ 167 Α΄/23.9.1985, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει με τις διατάξεις 1 και 2 του άρθρου 7 του ν. 2525/1997 «Ενιαίο Λύκειο, πρόσβαση των αποφοίτων στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ 188 Α΄/23.9.1997).
2. Του άρθρου 90 του «Κώδικα Νομοθεσίας για την Κυβέρνηση και τα Κυβερνητικά Όργανα» που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του π.δ. 63/2005 (ΦΕΚ Α΄ 98), και το γεγονός ότι από την απόφαση αυτή δεν προκαλείται δαπάνη σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού.
3. Την υπ’ αριθμ. 37876/ΣΤ5 (ΦΕΚ 608 τ.Β΄/26.4.2004) απόφαση με θέμα «Καθορισμός αρμοδιοτήτων Υφυπουργών του Υ.ΠΕ.Π.Θ.».
4. Την εισήγηση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, όπως αυτή διατυπώθηκε στην υπ’ αριθμ. 7/2006 πράξη του Τμήματος Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης,
αποφασίζουμε:

Καθορίζουμε το Αναλυτικό Πρόγραμμα Σπουδών για τη διδασκαλία Τουρκικής Γλώσσας στην Α΄, Β΄ και Γ΄ τάξη του Γυμνασίου ως εξής:

ΕΠΙΠΕΔΟ ΑΡΧΑΡΙΩΝ
1. Ειδικοί Σκοποί
Με τη διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας στο Γυμνάσιο επιδιώκεται οι μαθητές να αναπτύξουν την επικοινωνιακή ικανότητα προκειμένου να έρθουν σε επαφή με την επίσημη γλώσσα μιας γειτονικής χώρας, της Τουρκίας. Συγκεκριμένα: .
· Να κατανοούν και να παράγουν προφορικό και γραπτό λόγο. .
· Να αναπτύσσουν γλωσσολογική και κοινωνιογλωσσική ικανότητα. Η εκμάθηση της τουρκικής γλώσσας θα συμβάλλει στην ενεργό συμμετοχή σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία και την κατανόηση της διαφορετικότητας. .
· Να εξοικειώνονται με διαφορετικά επίπεδα και είδη λόγου. .
· Να αναπτύσσουν πραγματολογική ικανότητα, δηλαδή να αναπτύσσουν λειτουργικές δεξιότητες λόγου. .
· Να χρησιμοποιούν την τουρκική γλώσσα ως μέσο απόκτησης νέων γνώσεων και πολιτισμικών εμπειριών.
2. Στόχοι, Θεματικές ενότητες, Ενδεικτικές δραστηριότητες
Ορίζονται μόνο θεματικές περιοχές μέσα από τις οποίες πραγματώνονται οι γλωσσικές πράξεις και η κοινωνιογλωσσική διάσταση της γλώσσας.
Συνθετικές εργασίες (projects)
1) Συνθετική εργασία που προέρχεται από την ύλη που διδάχτηκαν κατά τη διάρκεια ενός σχολικού τριμήνου. Στόχος είναι η δημιουργική, συμμετοχική εμπέδωση της διδαχθείσας ύλης.
2) Οι μαθητές διερευνούν την επίδραση της Τουρκικής στην καθημερινή τους πραγματικότητα. Εντοπίζουν ομοιότητες και διαφορές στο πλαίσιο πολιτισμικής προσέγγισης.
3) Ανακαλύπτουν και συγκρίνουν κοινά στοιχεία και στις δύο γλώσσες.
4) Οι μαθητές διερευνούν, εντοπίζουν και συλλέγουν κοινούς μύθους, παραμύθια, τραγούδια της περιοχής. Εντοπίζουν ομοιότητες, παραλλαγές, αλληλεπιδράσεις.
5) Εντοπίζουν τις διαφορές ανάμεσα στις δύο γλώσσες που αφορούν την απόδοση του ίδιου θέματος (κοινωνιογλωσσική και διαπολιτισμική προσέγγιση)
6) Οι μαθητές αναζητούν και καταγράφουν επίθετα (επώνυμα) ατόμων που προέρχονται από την τουρκική γλώσσα και κάνουν εννοιολογική προσέγγιση.
Για την υλοποίηση αυτών των εργασιών, οι μαθητές ανατρέχουν σε σχετική με το θέμα βιβλιογραφία, χρησιμοποιούν τα ηλεκτρονικά μέσα, έρχονται σε επαφή με ανθρώπους της περιοχής. Με τον τρόπο αυτόν αναπτύσσονται δεξιότητες όπως για παράδειγμα η συνεργασία, η κριτική σκέψη, η διερεύνηση, η μελέτη γραπτών και προφορικών πηγών πληροφόρησης κ.α.

ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
Για να επιτευχθούν οι στόχοι της διδασκαλίας της τουρκικής γλώσσας ο διδάσκων οφείλει να υιοθετεί και να εφαρμόζει διδακτικές προσεγγίσεις λαμβάνοντας υπόψη τα εξής:
Α) Την ηλικία των μαθητών.
Β) Τις μαθησιακές τους ανάγκες.
Γ) Το μαθησιακό τύπο τους.
Δ) Τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντά τους.
Ε) Το επίπεδο της γλωσσομάθειάς τους.
ΣΤ) Την ιδιαιτερότητα της περίπτωσης, δεδομένου ότι η τουρκική γλώσσα είναι η μητρική γλώσσα μερίδας του πληθυσμού της Ελλάδας. Χρησιμοποιείται κατ’ εξοχή η μέθοδος της επικοινωνιακής προσέγγισης, η οποία όμως εναλλάσσεται με τον παραδοσιακό τρόπο εκμάθησης (που περιλαμβάνει την αποστήθιση, την επανάληψη, τη χρήση της μητρικής γλώσσας), όπως επίσης και με τη χρήση εποπτικών μέσων (κασέτες ήχου, με κείμενα, τραγούδια, διαλόγους ή video, DVD, εικόνες, αφίσες, φωτογραφίες, χάρτες, κ.λπ.).
Μορφές Δραστηριοτήτων
Οι δραστηριότητες διαφοροποιούνται ανάλογα με το επίπεδο γνώσεων των μαθητών. .
· Επικοινωνιακές: Ο μαθητής καλείται να υποδυθεί ένα ρόλο σαν να επρόκειτο για μια αυθεντική επικοινωνιακή κατάσταση. Στόχος είναι η ανάπτυξη της ικανότητας επικοινωνίας. .
· Διαδραστικές: Στόχος η ανάπτυξη της εκφραστικής/ λεκτικής πρωτοβουλίας.
· Γνωστικές: Στόχος η κατάκτηση της γλώσσας μέσα από προσληπτικές και παραγωγικές ικανότητες. Ο μαθητής κατανοεί γραπτά και προφορικά κείμενα και εξελίσσει την προφορική και γραπτή έκφραση. Επεξεργάζεται μορφοσυντακτικά φαινόμενα και κατανοεί τη χρήση τους.
· Παιγνιώδεις - δημιουργικές: Χρησιμοποιούνται διάφορες τεχνικές: Ο μαθητής υποδύεται ρόλους μέσα σε επικοινωνιακό περιβάλλον, μιμείται, αναθέτει ρόλους στους συμμαθητές του. Οι ρόλοι αυτοί εναρμονίζονται με την ηλικία, τα ενδιαφέροντα, την κοινωνική πραγματικότητα και το άμεσο περιβάλλον των μαθητών.
· Συνθετικές μορφές εργασίας: Ο μαθητής έχει την ευκαιρία να δημιουργήσει ρόλους, να αφηγηθεί καταστάσεις, να δηλώσει τα ενδιαφέροντά του, να περιγράψει τον τόπο του, το οικογενειακό και το σχολικό περιβάλλον του, και να μάθει να χρησιμοποιεί την τουρκική γλώσσα σε επικοινωνιακό περιβάλλον. Με τον τρόπο αυτό ο μαθητής αυτενεργεί, εκφράζεται, δημιουργεί και μαθαίνει να χρησιμοποιεί σωστά την τουρκική γλώσσα προκειμένου να κατακτά νέες γνώσεις και εμπειρίες.

ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΩΝ
Μεταχειριζόμαστε τις νέες τεχνολογίες για να εξοικειωθεί ο μαθητής με τη διαφορετική προφορά από τόπο σε τόπο και από άτομο σε άτομο, ώστε να αναπτύξει τις προσληπτικές και παραγωγικές δεξιότητές του. Παράλληλα, αναπτύσσει την ικανότητα αντίληψης/ κατανόησης της ξένης γλώσσας. Η πολυμορφία των οπτικο-ακουστικών μέσων βοηθάει το μαθητή να επωφεληθεί από τη φωνητική ποικιλία (φωνή, τονισμό, επιτονισμό, προφορά, διαφορετική προφορά, εκφράσεις, καθημερινή γλώσσα) και να εμπεδώσει τα μορφοσυντακτικά φαινόμενα και τη δομή της γλώσσας γενικότερα). Επίσης, ο μαθητής έχει προσλαμβάνουσες εικόνες από την καθημερινή ζωή, τα ήθη, τα έθιμα, τον τρόπο ένδυσης, τα ενδιαφέροντα, τις διατροφικές συνήθειες του «άλλου» και διαπιστώνει τις διαφορές και τα κοινά στοιχεία. Τα θέματα που επιλέγονται έχουν άμεση σχέση με την ηλικία, τα ενδιαφέροντα, το κοινωνικό περιβάλλον των μαθητών, τον τρόπο ζωής της περιοχής.

ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ
Έχει απόλυτη σχέση με την ηλικία, τα ενδιαφέροντα και το άμεσο περιβάλλον του μαθητή.
Αποτελείται από: .
· Κείμενα (κατασκευασμένα, αυθεντικά, έντυπο υλικό). Προτιμούνται τα αυθεντικά κείμενα διότι ο μαθητής τοποθετείται σε πραγματικό επικοινωνιακό περιβάλλον.
Τα κείμενα μπορεί να είναι:
- πληροφοριακά, αφηγηματικά, εκτελεστικά, περιγραφικά.
- πίνακες, διαφημίσεις….
- ένηχα (κασέτες, τραγούδια….)
- εικονικά ( εικόνες, φωτογραφίες, βίντεο…).
- εικονογραφημένα (διαφημιστικά κείμενα, ιστορίες εικονογραφημένες). .
· Καταγραφές προφορικού λόγου (Διάλογοι, τραγούδια, τηλεφωνικές συνδιαλέξεις…) .
· Θεματικές ομαδοποιήσεις λεξιλογίου .
· Συνθετικούς/ανακεφαλαιωτικούς πίνακες (για την απομνημόνευση γραμματικών στοιχείων, κανόνων, θεματικού λεξιλογίου). .
· Ασκήσεις για την εμπέδωση των μορφοσυντακτικών θεμάτων. .
· Δραστηριότητες (όπως αναφέρονται στη σχετική παράγραφο).

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΔΟΣΗΣ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΗ
Μέθοδοι και τεχνικές αξιολόγησης:
Αξιολογείται όχι μόνο η γλωσσική ικανότητα του μαθητή, αλλά, κυρίως, η ικανότητα επικοινωνίας και διάδρασης μέσα από επικοινωνιακές καταστάσεις.
Συχνά οι επικοινωνιακές καταστάσεις στις οποίες ο μαθητής καλείται να συμμετάσχει είναι κυρίως τεχνητές, προσποιητές, ενώ οι αυθεντικές περιπτώσεις επικοινωνίας είναι περιορισμένες. Η αξιολόγηση της επικοινωνιακής ικανότητας πρέπει επομένως να κινείται και στα δύο αυτά πλάνα λαμβάνοντας δηλαδή υπόψη δύο διαστάσεις, την επικοινωνιακή και την μετεπικοινωνιακή.
Η αξιολόγηση της επίδοσης του μαθητή επιτυγχάνεται:
Από την οργανωμένη και συστηματική παρατήρηση της ενεργού συμμετοχής του στην καθημερινή εργασία της τάξης, της συνολικής δραστηριότητάς του στο πλαίσιο του σχολείου, της προσπάθειάς του, του ενδιαφέροντος που επιδεικνύει, των πρωτοβουλιών που αναπτύσσει, της προόδου που σημειώνει, του βαθμού συνεργασίας και επικοινωνίας.
Από τα αποτελέσματα της επίδοσής του στις γραπτές δοκιμασίες αξιολόγησης, οι οποίες διακρίνονται σε ενδιάμεσες, ολιγόλεπτες ή ωριαίες.
Η αξιολόγηση της ικανότητας κατανόησης και παραγωγής προφορικού λόγου επιτυγχάνεται μέσα από τις δραστηριότητες που αναφέραμε ήδη πιο πάνω (διαδραστικές, παιγνιώδεις, δραματοποίηση, παιγνίδια ρόλων …).
Εναλλακτικοί τρόποι αξιολόγησης
Με τους εναλλακτικούς τρόπους αξιολόγησης ελέγχονται οι διαδιακασίες κατάκτησης και διαχείρισης της γνώσης, δηλαδή ο βαθμός χρησιμοποίησης και εφαρμογής των όσων έχουν μάθει οι μαθητές εντός ή εκτός σχολείου μέσα από την απόκτηση διεπιστημονικών και μεταγνωστικών ικανοτήτων.
Αξιολόγηση βάσει φακέλου (Portfolio assesment)
Αξιολογείται η επίδοση του μαθητή μέσα από διάφορες εργασίες, ατομικές ή συλλογικές.
Στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς ο διδάσκων σε συνεργασία με το μαθητή συναπ οφασίζει τα περιεχόμενα του φακέλου.

Portfolio Γλωσσών
Με το Portfolio Γλωσσών ο μαθητής μετέχει ενεργά στην αξιολόγηση και διαχείριση της μαθησιακής του πορείας. Θέτει στόχους, προτεραιότητες, καταγράφει την εξέλιξη της μάθησής του μέσα από την απόκτηση κοινωνιογλωσσικών δεξιοτήτων και πολιτισμικών εμπειριών.
Στο Portfolio Γλωσσών καταγράφονται δεξιότητες- κλειδιά που θα πρέπει να κατέχουν οι μαθητές για να επικοινωνήσουν και να συνδιαλλάσσονται σε μια πολυπολιτισμική και πολυγλωσσική Ενωμένη Ευρώπη.
Επειδή η αξιολόγηση του μαθητή αποτελεί συνεχή διαδικασία και οργανικό στοιχείο της διδακτικής πράξης, ο διδάσκων οφείλει να εντάσσει σε αυτή τρόπους ετεροαξιολόγησης και συναξιολόγησης ανά ζεύγη ή ομάδες που βοηθούν το μαθητή να αναπτύξει τρόπους αυτοαξιολόγησης με απώτερο στόχο την αυτόνομη μάθηση.

ΕΠΙΠΕΔΟ ΠΡΟΧΩΡΗΜΕΝΩΝ-ΦΥΣΙΚΩΝ ΟΜΙΛΗΤΩΝ
Ειδικοί Σκοποί
H διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας στο Γυμνάσιο σε προχωρημένους και φυσικούς ομιλητές στοχεύει στο να εμπλουτίσουν οι μαθητές τις γνώσεις τους στην τουρκική γλώσσα και λογοτεχνία καθώς και να καλλιεργήσουν τις επικοινωνιακές τους δεξιότητες τόσο στο γραπτό όσο και στον προφορικό λόγο. Συγκεκριμένα: .
· Να κατανοούν και να παράγουν σύνθετες μορφές γραπτού και προφορικού λόγου. .
· Να αναπτύξουν τη γλωσσολογική και κοινωνιογλωσσική ικανότητα. .
· Να γνωρίζουν και να αναγνωρίζουν τα διαφορετικά επίπεδα και είδη λόγου. .
· Να αναπτύσσουν πραγματολογική ικανότητα κυρίως στο γραπτό λόγο. .
· Να έρθουν σε επαφή με κλασσικά κείμενα της τουρκικής λογοτεχνίας. .
· Να μελετήσουν μεταφρασμένα κείμενα αντίστοιχων Ελλήνων συγγραφέων για να αναπτύξουν δεξιότητες στον τομέα της συγκριτικής λογοτεχνίας. .
· Να γνωρίσουν τις ιστορικές και κοινωνιολογικές διαστάσεις του τοπικού πολιτισμού μέσα από επιστημονικές αναλύσεις των μύθων, ηθών και εθίμων της περιοχής ούτως ώστε να ευαισθητοποιηθούν ως προς την πολυπολιτισμικότητα που βιώνουν. .
· Η διδασκαλία της Τουρκικής σε προχωρημένους και σε φυσικούς ομιλητές αποβλέπει στη διεύρυνση της επικοινωνιακής ικανότητας και την εμβάθυνση στη δομή και τη χρήση της γλώσσας σε διαφορετικά περιβάλλοντα λόγου.
Συνθετικές εργασίες (projects)
1) Συνθετική εργασία που βασίζεται στην ύλη που διδάχτηκε ο μαθητής κατά τη διάρκεια του κάθε σχολικού τριμήνου. Στόχος της εργασίας αυτής είναι η δημιουργική, συμμετοχική εμπέδωση της διδαχθείσας ύλης.
2) Συνθετική εργασία με θέμα συλλογή μύθων και παραμυθιών της περιοχής.
- Αναζήτηση κοινών μύθων στις δύο γλώσσες (στα ελληνικά και στα τουρκικά).
- Ανακάλυψη και σύγκριση κοινών στοιχείων (τίτλοι, δομή .)
- Εντοπισμός κοινών λέξεων και εκφράσεων
- Εντοπισμός των διαφορών μεταξύ των δύο γλωσσών που αφορούν την απόδοση του ίδιου θέματος (κοινωνιογλωσσική και διαπολιτισμική προσέγγιση).
Για την εργασία αυτή ο μαθητής χρειάζεται να ανατρέξει σε σχετική βιβλιογραφία, έντυπη και ηλεκτρονική, να συνεργαστεί και να συντονιστεί με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας που ερευνά το ίδιο θέμα. Με τον τρόπο αυτό αναπτύσσει δεξιότητες, όπως η συνεργασία, η συνεννόηση, η οργάνωση, η διερεύνηση, η επικοινωνία, κ.α.
3) Συνθετική εργασία με θέμα τη συλλογή τουρκικών τραγουδιών που έχουν αποδοθεί στην ελληνική γλώσσα και αντιστρόφως.
-Οι μαθητές αναζητούν το υλικό από διάφορες πηγές (προσωπικές συλλογές, δισκοπωλεία, διαδίκτυο, ραδιοφωνικούς σταθμούς, τοπικούς τραγουδιστές δημοτικού τραγουδιού κλπ., και το ταξινομούν ανά γλώσσα, είδος, ανάλογα με τη χρονική περίοδο.
Με τον τρόπο αυτόν εκτός του ότι αναπτύσσονται οι δεξιότητες που αναφέραμε και στην προηγούμενη εργασία, οι μαθητές εξοικειώνονται με τα είδη τραγουδιού, μουσικής, κατανοούν αυθεντικά κείμενα. Στόχος είναι η κατανόηση της διαπολιτισμικής διάστασης και των κοινωνικοπολιτικών αιτίων της σύνθεσης των συγκεκριμένων τραγουδιών.
4) Συνθετική εργασία με θέμα την έρευνα των τοπικών παραδοσιακών επαγγελμάτων.
-Οι μαθητές ερευνούν τα παραδοσιακά επαγγέλματα, τα κατατάσσουν τοπικά, χρονικά.
- Ερευνούν τα τοπικά επώνυμα και κατά πόσο αυτά έχουν σχέση με τα επαγγέλματα.
-Αναζητούν και καταγράφουν δάν εια και αντιδάνεια στην ελληνική και τουρκική γλώσσα.
Με την εργασία αυτή διαπιστώνουν την αλληλεπίδραση της ελληνικής και της τουρκικής γλώσσας και τη διαπολιτισμική πραγματικότητα της περιοχής.


Επειδή η αξιολόγηση του μαθητή αποτελεί συνεχή διαδικασία και οργανικό στοιχείο της διδακτικής πράξης, ο διδάσκων οφείλει να εντάσσει σε αυτή τρόπους ετεροαξιολόγησης και συναξιολόγησης ανά ζεύγη ή ομάδες που βοηθούν το μαθητή να αναπτύξει τρόπους αυτοαξιολόγησης με απώτερο στόχο την αυτόνομη μάθηση.

Η ισχύς της παρούσης αρχίζει από το σχολικό έτος 2006 - 2007. Η απόφαση αυτή να δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

Αθήνα 20 Ιουνίου 2006
O YΦΥΠΟΥΡΓΟΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΛΟΣ

sellos έγραψε:συμφωνω απολυτα μαζι σου..
αλλωστε εκει ειναι η ουσια
που νομιζω το εχουμε ξανα συζητησει καποιες σελιδες πιο πισω (με αφορμη μια σημαια που ειχε καθηλωθει)

εξαιτιας των διπλωματικων τερτηπιων,περιθωριοποιουνται και πιεζονται ανθρωποι..

βεβαια ετσι παιζεται η εξωτερικη πολιτικη διαχρονικα και σε ολα τα κρατη και ποτε (η εξωτερικη πολιτικη),δεν νοιαστηκε για τους ανθρώπους..