Τελικά όντως το διήμερο 19-20 Οκτώβρη στέκεται μοναδικά στην Ελληνική ιστορία και της δημιουργεί ένα τρομερό σχίσμα τις συνέπειες του οποίου θα της βιώσουμε στο επόμενο διάστημα.

Η πιο πετυχημένη γενική απεργία, οι πολύωρες συγκρούσεις στις 19 Οκτώβρη και η πρώτη απόπειρα μετά τις 5 Μάη 2010 για έφοδο στην βουλή, η εμβληματική γιαγιά που πέταγε πέτρες στα ΜΑΤ και περισσότερο η άθλια τραμπούκικη στάση των δυνάμεων του ΚΚΕ που προστάτευσαν την χουντοβουλή με κάθε τίμημα από την οργή του κόσμου, αποκάλυψαν και φανέρωσαν πολλά που κρύβονταν στα παρασκήνια.

Η στάση των υπολοίπων κομματιών της αριστεράς και των γραφειοκρατικών μηχανισμών ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ να δώσουν άνευ όρων στήριξη στον δωσιλογικό μηχανισμό του ΚΚΕ ξεμπρόστιασαν και τον δικό τους ρόλο στην σημερινή τραγική πραγματικότητα του ΔΝΤ και της μαζικής εξαθλίωσης.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά τους.

19 Οκτώβρη

Η τεράστια συμμετοχή του κόσμου στις διαδηλώσεις και η ανοχή-κατανόηση-υποστήριξη που έδειξε η πλειοψηφία του στους συγκρουόμενους μπροστά από την βουλή φανέρωσε ότι τα πράγματα εδώ είχαν φτάσει στο σημείο τήξης τους. Η κοινωνική δυσαρέσκεια που υπόβοσκε για μήνες έδειχνε πως θα ξεχυνόταν ασυγκράτητη και τα αστυνομικά σχέδια καταστολής βρίσκονταν σε αδυναμία υλοποίησης τους. Η τύχη του καθεστώτος κρεμόταν από μια κλωστή και για τις 20 Οκτώβρη έπρεπε να αναλάβουν οι από μηχανής θεοί του. Τέτοιος από μηχανής θεός βρέθηκε στο ΚΚΕ.

20 Οκτώβρη. Το ΚΚΕ αναλαμβάνει την προστασία του καθεστώτος από την οργή του κόσμου.

Το κόμμα του Στάλιν προχώρησε στην πιο βρώμικη συμπαιγνία της ιστορίας του. Κατεβάζοντας από πολύ πρωί οπλισμένα μέλη του, επιφορτισμένα να αποκλείσουν οργισμένους διαδηλωτές από το να προσεγγίσουν τον χώρο της χουντοβουλής, διάλεξε πλευρά. Τα συγχαρητήρια που δέχτηκε για αυτή την στάση του από ΜΜΕ, αστυνομία και ακροδεξιούς θα το κυνηγάνε μέχρι το τέλος του.

Η σύγκρουση που έγινε μεταξύ διαδηλωτών και του τραμπούκικου μηχανισμού αυτού του κόμματος ήταν περισσότερο από αναμενόμενη. Αυτό που δεν ήταν αναμενόμενο ήταν η λύσσα που θα έδειχναν οι κόκκινοι φασίστες προκειμένου να φυλάξουν τον χώρο της βουλής. Αυτό το κόμμα όλα αυτά τα χρόνια καθόταν παναγία μπροστά στις αστυνομικές δυνάμεις με το επιχείρημα ότι δεν μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την σωματική ακεραιότητα των μελών του σε μια πρόωρη σύγκρουση με τις αστυνομικές δυνάμεις. Δεν είχε όμως κανένα πρόβλημα να θέσει σε κίνδυνο την σωματική τους ακεραιότητα προστατεύοντας με πλάτη τα ΜΑΤ μια βουλή που ο λαός μισεί παθιασμένα! Αποκαλύφτηκε έτσι ότι αν πρόκειται να προστατεύσει το καθεστώς το κόμμα του λαού δεν φείδεται σε σπασμένα κεφάλια μελών του και δεν διστάζει να θέσει αυτά τα μέλη στον μεγαλύτερο κίνδυνο.

Για τις 2 μολότωφ που έπεσαν σε μέλη της περιφρούρησης του ΚΚΕ και για άλλα παραλειπόμενα της σύγκρουσης.

Πολλοί που αηδίασαν με τον ρόλο του ΚΚΕ στις 20 Οκτώβρη στάθηκαν στο γεγονός ότι από την μεριά των διαδηλωτών ρίχτηκαν μολότωφ που ήταν αχρείαστες και έκριναν ότι τελικά θα έπρεπε πάση θυσία να αποφύγουμε την σύγκρουση καθώς όποια κι αν ήταν η έκβαση της δεν θα έφερνε ποτέ κάτι θετικό.

Ξεχνούν ότι αυτή η σύγκρουση δεν ήταν δική μας επιλογή αλλά κάτι μου μας επιβλήθηκε εκ των πραγμάτων. Κι ότι αφότου ξεκίνησε θα συνιστούσε μέγιστη αναξιοπρέπεια να μην εμπλακούμε σε αυτή την στιγμή που τα κόκκινα ρόπαλα ξεσπούσαν εναντίον δικαίων και αδίκων και οι ορδές των κόκκινων φασιστών καταδίωκαν άσχετο κόσμο όταν δεν τον πέταγαν από τα 5 μέτρα και δεν έριχναν πέτρες στην ίδια την πλατεία.

Η σύγκρουση εξ αρχής ήταν ασύμμετρη και άνιση.

Η μια πλευρά (των κόκκινων φασιστών του ΚΚΕ) ήταν συμπαγής, οργανωμένη, έτοιμη, εξοπλισμένη και λειτουργούσε με σχέδιο, αρχηγούς και εντολοδόχους. Η άλλη πλευρά ήταν ετερόκλητη, χωρίς σχέδιο και αρχηγούς με μόνες κινητήριες δυνάμεις της το αυθόρμητο και την οργή.

Σε μια τέτοια ασύμμετρη σύγκρουση θα βρίσκονταν από την μεριά μας άνθρωποι που θα χρησιμοποιούσαν “τα μεγάλα όπλα” που προορίζονταν για τους μπάτσους. Ας τονιστεί όμως ότι σε σχέση με τα πολεμοφόδια που είχαν στα χέρια τους οι διαδηλωτές, ελάχιστα χρησιμοποιήθηκαν κατά των κομματικών μπράβων και οι ελάχιστες μολότωφ που έπεσαν, ρίχτηκαν την στιγμή που το συμπαγές μπλοκ των ΚΚΕδων ετοιμαζόταν να ξανακάνει έφοδο στον κόσμο.Σε κάθε περίπτωση η ευθύνη βαραίνει αυτούς που τις έριξαν αλλά σε αυτό το σημείο ας αναρωτηθούμε: Αν τον ρόλο του ΚΚΕ να προστατεύσει αυτή την βουλή τον αναλάμβανε οποιοσδήποτε άλλος μηχανισμός, είτε πληρωμένοι μπράβοι είτε φασίστες της χρυσής αυγής είτε μαντρόσκυλα της ΓΣΕΕ κι αν αυτός ο άλλος μηχανισμός επιδείκνυε την ίδια δολοφονικότητα με αυτή του ΚΚΕ, τι θα δικαιολογούταν και τι όχι σαν αυτονόητη αυτοάμυνα;

Το επιχειρήμα κάποιων αριστερών ότι το ΚΚΕ είχε κάθε δικαίωμα να περιφρουρήσει την συγκέντρωση του είναι και αστείο και θρασύτατο.


Στις 20 Οκτώβρη δεν ήταν προγραμματισμένη κάποια τυπική συγκέντρωση του ΚΚΕ.Η 20 ΟΚτώβρη ήταν η κορύφωση μιας ιστορικής 48ωρης γενικής απεργίας και αυτό που περιφρουρούσε το ΚΚΕ με πλάτη τα ΜΑΤ δεν ήταν η συγκέντρωση του αλλά η ίδια η βουλή. Όσοι κάνουν πως αυτό δεν το καταλαβαίνουν αποδεικνύονται πολιτικοί κρετίνοι του χειρότερου είδους.

Προσωπικά όταν ξεκίνησε η σύγκρουση βρισκόμουν στην πλατεία συντάγματος μαζί με χιλιάδες άλλο κόσμο που είχε αγανακτήσει με τον ρόλο του ΚΚΕ και την περιφρούρηση του. Βρέθηκα στο πεδίο μάχης πάλι μαζί με χιλιάδες άλλου κόσμου όταν κυκλοφόρησε σαν καταιγίδα η είδηση ότι το ΚΚΕ χτυπάει κόσμο και δεν τον αφήνει να πλησιάσει την βουλή και η πρώτη εικόνα μου ήταν να δω διαδηλωτές να καταδιώκονται και να ξυλοφορτώνονται από τα ΚΝΑΤ. Εκεί είδα ότι οι περισσότεροι είμασταν χωρίς κουκούλα και εξοπλισμό και τρέξαμε τα ΚΝΑΤ μόνο με την δύναμη των αριθμών μας για να καταδιωχτούμε αργότερα από αυτά σε αντεπίθεση τους ακριβώς γιατί στερούμασταν τον εξοπλισμό τους που θα μας προστάτευε από την βίαιη δολοφονική εφόρμηση τους.

Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΑΠΟ ΜΜΕ, ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΕΣ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ-ΔΕΞΙΑ


Όταν ο Καρλ Λήμπνεχτ (μια προσωπικότητα του επαναστατικού μαρξισμού που δολοφονήθηκε άγρια το 1919 μαζί με την Ρόζα Λούξεμπουργκ στο εξεγερμένο τότε Βερολίνο) χειροκροτήθηκε κάποτε στο Γερμανικό κοινοβούλιο από πολιτικούς του αντιπάλους απάντησε: ” Αποσύρω ό,τι είπα.Σίγουρα είπα κάτι λάθος που ευχαρίστησε τους πολιτικούς μου εχθρούς χωρίς να το καταλάβω“

Το ΚΚΕ αντίθετα όχι μόνο δεν θα αποσύρει ό,τι είπε και έκανε παίρνοντας χειροκρότημα από ΜΜΕ, γραφειοκράτες ΑΔΕΔΥ, καθεστωτικά κόμματα και όλους τους υπόλοιπους που το ίδιο περιέγραφε μέχρι πρόσφατα σαν πουλημένους αντικομμουνιστές αλλά δείχνει και να καλοπιάνεται από μια τέτοια ανίερη υποστήριξη όταν δεν την ενορχυστρώνει το ίδιο.

Η ΑΔΕΔΥ στην ανακοίνωση της είδε αναρχοφασισταριά με διακρυγόνα αλλά δεν είδε πουθενά τους μπράβους του ΚΚΕ να χτυπάνε κόσμο και να τον πετάνε από τα 5 μέτρα. Τα κανάλια περιέγραψαν την σύγκρουση σαν να ήταν μεταξύ άοπλων οπαδών του ΠΑΜΕ και εξοπλισμένων κουκουλοφόρων και έκαναν πως δεν είδαν τα ρόπαλα και τα κράνη του ΚΚΕ ούτε την συμπεριφορά λυνταρίσματος που έδειξαν οι τραμπούκοι του σε άοπλο κόσμο.

Αν όμως ήταν αναμενόμενη η στήριξη στο ΚΚΕ από ΜΜΕ, καθεστωτικά κόμματα, αστυνομία (που έσωσε τα κόκκινα καθάρματα όταν αυτά δεν μπορούσαν πια να τα βγάλουν πέρα) και γραφειοκράτες του εργατικού κινήματος, ήταν η στήριξη που πήρε από την εξωκοινοβουλευτική αριστερά και το ΣΥΡΙΖΑ που έβγαλε τον κόσμο από τα ρούχα του.

Νομίζαν οι κομματικές μούμιες της αριστεράς ότι στηρίζοντας το ΚΚΕ στην πιο δύσκολη στιγμή του θα προωθούσαν την ενότητα της αριστεράς και θα άνοιγαν δίαυλο στνεργασίας μαζί του.

Στην πραγματικότητα έχασαν κάθε υπόλειμμα αξιοπιστίας και παρασύρθηκαν αμετάκλητα μαζί του στον όλεθρο του δωσιλογισμού.

Έτσι η μοναδική ευκαιρία να απομονωθεί το ΚΚΕ σύσσωμα από την αριστερά και να στηλιτευτούν οι μέθοδοι και οι πρακτικές του σπαταλήθηκε για να γίνει ακριβώς το αντίθετο:να παρουσιαστεί η υπόλοιπη αριστερά σαν δεκανίκι κόκκινων τραμπούκων που φυλάνε την βουλή.

Αν νομίζουν ότι αυτή η στήριξη τους θα οδηγήσει σε ενότητα της αριστεράς με το ΚΚΕ τότε είναι γελασμένοι.

Το ΚΚΕ πάλι στοχοποίησε το ΣΥΡΙΖΑ γιατί στο ραδιόφωνο του είπε το αυτονόητο ότι το σύνταγμα δεν είναι ιδιοκτησία του ΚΚΕ. Όσον αφορά την ΑΝΤΑΡΣΥΑ τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Μόλις πριν λίγο καιρό το ΚΚΕ κατηγορούσε τους φοιτητές της σαν νέους ΕΚΟΦίτες ενώ τώρα στοχοποιεί τα πρωτοβάθμια σωματεία ότι φιλοξενούν ασφαλίτες και συνεχίζει να αποκαλεί συλλήβδην τις δυνάμεις του σαν αντικομμουνιστικές.

Ακόμη όμως κι αν γινόταν το απίθανο και το ΚΚΕ καλωσόριζε συνεργασία μαζί τους μετά τις 20 Οκτώβρη, αυτή η συνεργασία θα ήταν σφραγισμένη με τα σπασμένα κεφάλια αντικαθεστωτικών διαδηλωτών και δεν θα είχε καμιά νομιμοποίηση στα μάτια του υπόλοιπου κόσμου.

Στην πραγματικότητα η 20 Οκτώβρη συνιστά το τέλος όλης της αριστεράς στην Ελλάδα. Όχι τυχαία πολλά μέλη αριστερών ομάδων νιώθων τώρα το ηθικό τους εξαιρετικά πεσμένο και προβληματίζονται για την συμμετοχή τους σε αυτές. Είναι καιρός για όλο τον υγιή κόσμο που επανδρώνει τις γραμμές της αριστεράς να την εγκαταλέιψει και να στελεχώσει κινήματα που δεν έχουν αριστερό καπέλο και έλεγχο.Γιατί ούτως ή άλλως ήρθε ο:
ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

Στις 25 Μάη και για δύο μήνες διαδραματίστηκε στην Ελλάδα κάτι μοναδικό και πρωτόγνωρα ακηδεμόνευτο.

Οι πλατείες της χώρας με πρώτη την πλατεία Συντάγματος γέμισαν από κόσμο που ήθελε να εκφραστεί αδιαμεσολάβητα και χωρίς την παρουσία κομμάτων.

Στο Σύνταγμα απαγορεύτηκε ρητά η λειτουργία τους. Χωρίς την φανερή ύπαρξη κομματικών μηχανισμών στήθηκε ένα νέο κίνημα που για πολύ καιρό κινητοποίησε εκατομμύρια ανθρώπους και έδωσε λόγο σε όλους όσους ήθελαν να ρίξουν αυτό το καθεστώς και να φέρουν ένα πολύ καλύτερο. Προμετωπίδα του ήταν η άμεση δημοκρατία. Αυτό το κίνημα τελικά έσβησε αφού πρώτα οι ομάδες αυτοοργανώσης του αλώθηκαν από μεταμφιεσμένους κομματικούς και αφού κυριάρχησε στις τάξεις του ένας αφελής ειρηνισμός που το παρόπλισε στην καταστολή του καθεστώτος.

Εκείνο το κίνημα είχε καταγγελθεί ανοιχτά από το ΚΚΕ που όμως δεν είχε τολμήσει τότε να αναμετρηθεί στρατιωτικά μαζί του. Αυτό το έκανε στις 20 Οκτώβρη καθώς περισσότερο κι από τους αναρχικούς ήταν ο κόσμος της πλατείας που στοχοποίησαν και χτύπησαν οι τραμπούκοι του κι έτσι φυσιολογικά η συνέλευση του Συντάγματος κατείγγειλε αυτή την δράση του ΚΚΕ.

Το κίνημα της 25 Μάη με τις αδυναμίες, τις αντιφάσεις και τα ελαττώματα του παραμένει ένα κίνημα που έρχεται από το μέλλον και είναι τμήμα μιας παγκόσμιας νέας τάσης ανάλογων κινημάτων που πρωτοέδρασαν στις αραβικές χώρες.

Όταν εκείνο το κίνημα ήταν στα φόρτε του, πολλοί το κατηγόρησαν για την κομματοφοβία του.

Τα γεγονότα της 20 Οκτώβρη 2011 και η άθλια στάση όλης της αριστεράς δικαίωσαν όμως όσο τίποτα άλλο την κομματοφοβία του κινήματος της 25 Μάη.

Τα κόμματα, όλα τα κόμματα από το ΚΚΕ ως την Χρυσή Αυγή, αποδεικνύονται μηχανισμοί που ενδιαφέρονται μόνο να διαιωνίσουν την ύπαρξη τους εις βάρος του λαού και προς όφελος του σημερινού καθεστώτος.

Η διαφορά βρίσκεται στο στυλ και στο θράσος τους. Η Χρυσή αυγή θα χτυπάει θρασύτατα μετανάστες σε συνεγασία με τους μπάτσους.Το ΚΚΕ θα χτυπάει θρασύτατα εξεγερμένους διαδηλωτές σε συνεργασία με τους μπάτσους. Η υπόλοιπη αριστερά θα χειροκροτεί το ΚΚΕ και θα το δικαιώνει ενώ η υπόλοιπη δεξιά θα χειροκροτεί την χρυσή αυγή και θα την δικαιώνει.

Κανείς όμως από αυτούς δεν χειροκροτεί και δεν δικαιώνει διαδηλωτές που θέλουν να εισβάλουν στην βουλή. Όλοι τους κατηγορούν σαν ανεύθυνους μπαχαλάκηδες αν δεν τους συκοφαντούν σαν ασφαλίτες.

Η αριστερά με την πολιτική της ατιμία να δώσει δικαιόλογηση σε κομματικούς μπράβους που υπεράσπιζαν την βουλή ας λουστεί τώρα το ανάθεμα του λαού που θέλει να βλέπει όλα τα κόμματα σαν το ίδιο πουλημένα και στηρίγματα του καθεστώτος. Αν κάποιοι από μας αντιστέκονταν στην ισοπέδωση που παρουσίαζε όλα τα κόμματα σαν το ίδιο. τώρα και μετά τις 20 Οκτώβρη είμαστε οι ίδιοι που θα συνηγορούμε σε αυτή την ισοπέδωση.

Ο αναρχικός κόσμος ευτυχώς βρίσκεται όσο ποτέ ενωμένος μετά τα γεγονότα. Οι ανακοινώσεις τόσο της ΑΚ όσο και της αναρχικής συσπείρωσης (που στο πρόσφατο παρελθόν δίχαζαν τους αναρχικούς) είναι απόλυτα σωστές και όσοι με περισσό θράσος εξισώνουν τις 2 μολότωφ που έφαγε η περιφρούρηση του ΚΚΕ με το γεγονός στην Μαρφίν προφανώς δεν βρέθηκαν μπροστά στον τρόμο να έχουν να αντιμετωπίσουν οργανωμένο μπουλούκι κόκκινων παρακρατικών. Αν είχαν αυτή την εμπειρία θα έβλεπαν σε άλλο πλαίσιο την ρίψη αυτών των μολότωφ και θα είχαν άλλους συνειρμούς…


Η επερχόμενη εξέγερση κατά του καθεστώτος θα είναι αναγκαστικά και μοιραία εξέγερση ενάντια και σε όλα τα κόμματα που το καθένα με το τρόπο και το στυλ του το στηρίζει.

Η νέα κοινωνία ανθρωπιάς, αλληλεγγύης και ελευθερίας δεν θα χωρά γραφειοκρατικά μορφώματα με επαγγελματικά στελέχη που αποφασίζουν σε κλειστές πόρτες το μέλλον μας.

ΕΡΓΑΣΙΑ VS ΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Όμως πως θα έρθει αυτή η κοινωνία και μάλιστα πώς θα λειτουργεί χωρίς κόμματα;

Ο περισσότερος κόσμος δυσκολεύεται ακόμη να καταλαβεί το προφανές: ότι αυτό που κινεί μια κοινωνία δεν είναι η πολιτική αλλά η ίδια η εργασία του.

Αν μια κοινωνία έχει τροφή, στέγη, επικοινωνίες και μεταφορές αυτό δεν γίνεται γιατί το αποφασίζουν κάποιοι πολιτικοί αλλά αντίθετα γιατί υπάρχουν άνθρωποι που εργάζονται για να δημιουργήσουν τροφή, στέγη, επικοινωνίες και μεεταφορές. Οι πολιτικοί στέκονται πάντα σαν παράσιτα πάνω στις δυνάμεις της εργασίας και παριστάνουν τους σπουδαίους μεσολαβητές που αποφασίζουν για τους ανθωπους του μόχθου.

Θα μιλάνε αόριστα και γενικά για όλα αυτά που είναι ορισμένα και συγκεκριμένα αερολογώντας για νέες κοινωνίες που θα έρθουν όταν αυτοί γίνουν ισχυροί την στιγμή που το κλειδί για την νέα κοινωνία το κρατούν χωρίς να το ξέρουν όλοι οι απλοί άνθρωποι που η εργασία τους εξασφαλίζει την επιβίωση και την προκοπή όλης της κοινωνίας.

Είναι καιρός να δωθεί προτεραιότητα στις δυνάμεις της εργασίας κόντρα σε όλα τα πολιτικά παράσιτα που μιλάνε εξ ονόματος της.

Ειδικά στην εποχή μας, πολλές από αυτές τις δυνάμεις πετιούνται στον δρόμο και μένει αναξιοποίητο το δυναμικό τους από τις δυνάμεις του χρήματος που έχουν κηρύξει από κοινού με τις πολιτικές δυνάμεις πόλεμο στις τάξεις της εργασίας.

Είναι καιρός να αξιοποιηθεί όλο το τεχνολογικό δυναμικό που διευκολύνει την παραγωγικότητα της εργασίας μαζί με μια νέα εργοδημοκρατία που θα βασίζεται στην συνεργασία των ανθρώπων του μόχθου προς όφελος όλης της κοινωνίας και χωρίς την αλλοτριωτική ανάγκη του χρήματος.Τώρα μάλιστα που:
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΧΕΙ ΣΥΓΧΩΝΕΥΤΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΥΠΟΤΑΣΣΟΜΕΝΗ ΠΛΗΡΩΣ ΣΤΙΣ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥΣ

Όταν το ΚΚΕ απολύει εργαζόμενους του δικαιολογώντας αυτές τις απολύσεις με τα ίδια επιχειρήματα που χρησιμοποιεί μια χρεωκοπημένη ανώνυμη εταιρεία τότε καταλαβαίνουμε ως πιο σημείο η λογική του χρήματος διαπερνά όλους τους κομματικούς μηχανισμούς.

Η συζήτηση που γίνεται σε όλη την αριστερά στηρίζεται στην προκείμενη αν υπάρχουν λεφτά ή όχι και πως μπορούν να βρεθούν χρήματα για τον λαό και άλλα συναφή που de facto αποδέχονται την λογική του χρήματος και δεν θέτουν καν σε αμφισβήτηση την ανάγκη να υπάρχει το χρήμα σαν βασικός τρόπος διακανονισμού των ανθρώπινων σχέσων και αναγκών.

Γι’αυτούς είναι ξεχασμένο ότι όλο το έργο του Μαρξ κατευθυνόταν ενάντια στο χρήμα και στον φετιχιστικό και αλλοτριωτικό του χαρακτήρα. Ότι η ξεφτίλα του καπιταλισμού δηλαδή είναι ότι μετέτρεψε την ζωντανή εργασία σε ένα ιδιότυπο εμπόρευμα ανυψώνοντας το άψυχο εμπόρευμα πάνω από την ζωή.

Η πρεμούρα όλων αυτών των κομμάτων είναι ίδια με αυτή των καπιταλιστικών επιχειρήσεων: να μην χρεοκοπήσουν και τότε πώς θα συντηρούν τα επαγγελματικά στελέχη-κηφήνες που όλη η ζωή τους είναι η υλοποίηση της γραμμής του κόμματος;

Έτσι η σαπίλα και ο δωσιλογισμός όλων των κομματικών μηχανισμών στην εποχή του ΔΝΤ δεν είναι άσχετος από την προηγούμενη αλλοτρίωση τους από τις δυνάμεις του χρήματος. Ως ένα βαθμό αυτά τα κόμματα είναι δημιουργήματα του χρήματος και τώρα που το χρήμα βρίσκεται πιο δύσκολα τα έχει καταβάλει η αγωνία για το πώς θα συνεχίσουν να υπάρχουν.

Κανένα από αυτά δεν μιλάει για την ανάγκη να οργανωθεί η κοινωνία σε άλλες μη χρηματικές βάσεις και για το πώς αυτό είναι σήμερα εφικτό και ας έχουν οι παραγωγικές δυνάμεις (για να χρησιμοποιήσουμε μια φθαρμένη μαρξιστική ορολογία) παγκόσμια υπερωριμάσει για μια τέτοια προοπτική.

Μετά τα γεγονότα της 20 Οκτώβρη πάντως:
Οι επόμενες βδομάδες είναι εξαιρετικά κρίσιμες για το μέλλον και τις προοπτικές της εξέγερσης.

Όλη η συζήτηση γίνεται με φόντο την συνεχιζόμενη εξαθλίωση του λαού, το κούρεμα του χρέους που θα συνοδεύεται από νέες βάρβαρες επιθέσεις, την αυξανόμενη συνειδητοποίηση ότι χρειαζόμαστε μια σαρωτική εξέγερση που θα βάλει στην θέση τους όλους όσους τώρα μας δυναστεύουν.

Ο αποδεδειγμένος ρόλος της αριστεράς να σταθεί σαν μπράβος αυτού του καθεστώτος και να συκοφαντήσει τους εξεγερμένους σαν παρακρατικούς κάνει περισσότερο από ποτέ επιτακτική την ανάγκη να δημιουργήσουμε αυτοοργανωμένα δίκτυα αλληλεγγύης και κοινωνικής αντεπίθεσης.

Τώρα ξέρουμε ότι για να ρίξουμε αυτό το σύστημα και για να φέρουμε κάτι άλλο θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε όχι μόνο τις κατασταλτικές δυνάμεις του κράτους αλλά και τις οργανώσεις της αριστεράς που έχουν ανταλλάξει την νομιμότητα που τους δίνει το καθεστώς με την μετατροπή των μελών τους σε μπράβους υποστήριξης του.

Ας μην μας σοκάρει αυτή η νέα συνειδητοποίηση αλλά ας μας οπλίζει με περισσότερο πείσμα και ευθύνη.

Η 20 Οκτώβρη ας στέκεται σαν φάρος της νέας εξεγερμένης δυναμικής μας.

Μαζί μας έχουμε όλο τον λαό που θέλει να δει αυτό που είδε η λαός της Χιλής πριν λίγες μέρες:Την εισβολή του κόσμου στο κοινοβούλιο. Κι ας ξέρουν οι κομματικοί γραφειοκράτες της αριστεράς ότι την επόμενη φορά που θα εμποδίσουν μια τέτοια εισβολή θα τους πάρει ο διάολος μαζί με τους μπάτσους.

Δεν ξεχνάμε ότι ως τις 17 Νοέμβρη πιθανά θα προκύψουν πολλά γεγονότα που θα δείξουν την εξεγερσιακή ετοιμότητα του λαού.Η συνεχιζόμενη επίθεση του καθεστώτος στο βιοτικό επίπεδο και στις ελευθερίες μας εγγυάται σε ένα μεγάλο βαθμό για αυτή την προοπτική.

Για τις 17 Νοέμβρη έχουμε χρέος και ευθύνη να πάρουμε πίσω την σπουδαιότητα και τον συμβολισμό αυτής της μέρας από αυτούς που την χρέωσαν σε προβοκάτορες και ασφαλίτες.

Επιτέλους!



ΠΗΓΉ: sxoliastesxwrissynora.wordpress.com