Στο πολυσυζητημένο βιβλίο του Τζον Κινγκ «Εργοστάσιο ποδοσφαίρου» ο Τόμι- κεντρικό πρόσωπο του μυθιστορήματος που παρουσιάζει με ρεαλισμό και γλαφυρότητα τον χουλιγκανισμό στα βρετανικά γήπεδα- αποτυπώνει σε δύο φράσεις τα αισθήματα που νιώθει ο χούλιγκαν λίγο πριν από το «ραντεβού του θανάτου» των οπαδών της Τσέλσι με τους μισητούς εχθρούς της Μίλγουολ: «Όλοι είναι έτοιμοι για τη μεγάλη ώρα, αποφασισμένοι να κάνουν το καθήκον τους απέναντι στον σύλλογο, σ τον σύνδεσμο, στους φίλους και στον εαυτό τους. Απόψε θα αποδείξουμε ότι η φήμη μας δεν είναι τυχαία, προσθέτοντας μία ακόμη ένδοξη σελίδα στην ιστορία μας». Αυτά τα λόγια δεν απέχουν πολύ από την πραγματικότητα που βιώνουμε (και) στα ελληνικά γήπεδα, όπου τα κρούσματα βίας αντί να εξαλείφονται αυξάνονται επικίνδυνα.

Τι είναι όμως αυτό που ωθεί (ακόμη και συναρπάζει) κάποιον να πετάξει μια πέτρα, να παίξει ξύλο με τους οπαδούς της αντίπαλης ομάδας και γενικώς να τα σπάσει;Το «Βήμα» έψαξε, βρήκε και συνομίλησε με έναν ταραξία των γηπέδων (θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του), ο οποίος πλέον έχει αποσυρθεί από την... ενεργό δράση αλλά γνωρίζει καλά την ψυχοσύνθεση, τη νοοτροπία, τον τρόπο σκέψης και την εν γένει στάση ζωής ενός χούλιγκαν.

-Πάντοτε είχα την απορία:Με ποια ψυχολογία πας σε ένα ραντεβού για ξύλο;

«Με την ψυχολογία ότι πρέπει να αποδείξουμε πως είμαστε ανώτεροι από τους άλλους, ότι επικρατούμε στον δρόμο, ότι σαν άτομα είμαστε καλύτεροι και ότι δεν κάνουμε πίσω. Ξέρεις ότι πας για να κάνεις ζημιά».

-Δεν φοβάσαι όμως μήπως τραυματιστείς ή σε μαχαιρώσουν;

«Πάντα φοβάσαι γιατί λες ότι αν γίνει μια στραβή, μείνεις μόνος και σε τσιμπήσουν οι άλλοι, δεν θα είναι και η καλύτερη κατάληξη. Επικρατεί όμως ο ενθουσιασμός της στιγμής και όχι ο φόβος».

-Πώς προετοιμάζεται ένα «ραντεβού θανάτου» ή «σκηνικό» όπως το αποκαλείτε εσείς;

«Για όλα αυτά που γίνονται υπάρχουν σχέδια. Δεν ξεκινάς έτσι απλά από τα κλαμπ με ρόπαλα, μηχανάκια και πας τυχαία. Ξέρεις και πού θα πας και πώς θα πας και συνήθως και τι θα συναντήσεις. Οταν προετοιμάζεσαι για κάτι τέτοιο επιλέγεις τους καλύτερους, αυτούς που δεν θα κάνουν πίσω. Προτιμάς την ποιότητα και όχι την ποσότητα.

-Ισχύει ή είναι μύθος ότι κάποιες φορές πριν από τέτοια ραντεβού προηγείται συνεννόηση με τους οπαδούς της αντίπαλης ομάδας;

«Σε ορισμένες περιπτώσεις ναι, σε άλλες όχι. Γνωρίζουμε όμως ότι πριν από τα ντέρμπι υπάρχει μια ατμόσφαιρα που όλοι ψάχνονται. Ή να κάνεις ή να δεχτείς πέσιμο».

-Κατά τη διάρκεια της συμπλοκής έχεις χρόνο να σκεφτείς;

«Οχι, δεν σκέφτεσαι τίποτε εκείνη την ώρα. Απλά πρέπει να έχεις τον νου σου μην την κάνουν οι δικοί σου, μείνεις μόνος και γίνει πάρτι (γέλια)»...

-Στο νοσοκομείο κατέληξες ποτέ έπειτα από επεισόδια;

«Οχι. Εχω χτυπήσει αλλά δεν πήγα σε νοσοκομείο. Υπάρχει ο κίνδυνος να συλληφθείς».

-Κάτι τέτοιο δεν σε βάζει στη διαδικασία να αναλογιστείς αν τελικά αξίζει τον κόπο η εμπλοκή σε επεισόδια;

«Ναι, το σκεφτόμουν μέχρι την επόμενη Κυριακή. Τελικά επικρατούσε το μικρόβιο μέσα μου και συνέχιζα».

-Ακούμε πολλά για το προφίλ των χούλιγκαν. Εσύ τι απαντάς στην ερώτηση:τι είναι χούλιγκαν;

«Χούλιγκαν είναι άτομα τα οποία υποστηρίζουν φανατικά, ως και υπερβολικά, την ομάδα τους, πρόσκεινται σε συνδέσμους και προσπαθούν να αποδείξουν στους οπαδούς των άλλων ομάδων ότι είναι ανώτεροί τους κάνοντας ζημιές στους συνδέσμους τους, στα μηχανάκια τους, στα λάβαρά τους, στους ίδιους».

-Πώς χτίζεται ένας τέτοιος χαρακτήρας;

«Από πιτσιρικάς μπαίνει στο κλαμπ, βλέπει καταστάσεις, στην αρχή τις βιώνει εξωτερικά γιατί δεν μπορεί να συμμετέχει και αν συμμετέχει θα είναι σε “ελαφριά” πράγματα και σταδιακά εφόσον αυτοί που κανονίζουν τα πάντα κρίνουν ότι δεν θα κάνει πίσω, δεν θα μας πουλήσει, δεν θα μιλήσει και θα είναι άτομο εμπιστοσύνης, θα μπει και σε πιο δύσκολες φάσεις. Σε πεσίματα δηλαδή».

-Προέρχεται από συγκεκριμένους χώρους ή από όλα τα κοινωνικά στρώματα;

«Προέρχεται από όλα τα στρώματα. Οπως σε κάποιους αρέσουν τα αυτοκίνητα και οι μηχανές, ανεξάρτητα αν είναι πλούσιοι ή φτωχοί, έτσι σε κάποιους άλλους αρέσει να παίζουν ξύλο. Τα παιδιά αυτά εντάσσονται σε συνδέσμους, αγαπούν την ομάδα τους υπερβολικά και εκφράζονται με αυτόν τον τρόπο».

-Τελικά το ζήτημα είναι να αποδείξεις ότι η ομάδα που υποστηρίζεις είναι ανώτερη;

«Ναι, πρέπει να αποδείξουμε ότι είμαστε οι πιο μάγκες. Εντός του γηπέδου είναι θέμα των παικτών, έξω από αυτό είναι δική μας υπόθεση». -Οι σημερινοί 40άρηδες που είχαν συμμετοχή σε επεισόδια συνηθίζουν να λένε ότι παλιά ήταν αλλιώς τα πράγματα. Ισχύει;

«Ετσι είναι. Πήγαινες να παίξεις ξύλο, άντε κρατώντας ένα ρόπαλο ή ένα καδρόνι. Αυτή τη στιγμή δεν μετράει η ποιότητα αλλά η ποσότητα. Κυκλοφορούν πολλά μαχαίρια, οι πιτσιρικάδες πηγαίνουν είκοσι-είκοσι και την πέφτουν σε δύο και τρία άτομα. Και παίζουν και άλλες καταστάσεις πολύ χειρότερες, όπως να σε γδύσουν, να σε ξεφτιλίσουν και να τραβήξουν βίντεο. Δεν είναι σωστά αυτά. Μπορεί να είναι αντίπαλός μου αλλά δεν θέλω να τον ξεφτιλίσω, όπως δεν θα ήθελα να κάνουν το ίδιο σε εμένα. Πολλοί πιτσιρικάδες δεν ξέρουν καν γιατί μπλέκονται, ακόμη και αλλοδαποί συμμετέχουν πλέον. Μόνο και μόνο για να κάνουν φασαρίες. Με ενοχλούσε όταν έρχονταν παιδιά στον σύνδεσμο, έβλεπαν φωτογραφίες παλαιών παικτών της ομάδας και δεν τους γνώριζαν».

-Παρ΄ όλα αυτά υπάρχει η αίσθηση ότι τα τελευταία χρόνια αυξάνονται τα κρούσματα βίας στα γήπεδα...

«Σε αυτό συμβάλλει η τηλεόραση και τα πολλά μέσα ενημέρωσης. Παλιά έπεφτε ανελέητο ξύλο στον δρόμο και δεν έγραφαν τίποτα οι εφημερίδες, ενώ τώρα γράφεται το παραμικρό».

-Θεωρείς ότι η προβολή των επεισοδίων από τα μέσα ενημέρωσης αποτελεί διαφήμιση για όσους συμμετέχουν;

«Ασφαλώς, γιατί αυτός που κάνει τα επεισόδια γουστάρει που τα βλέπει στην τηλεόραση και την επόμενη φορά, λέει “πάμε να κάνουμε τα ίδια και χειρότερα για να μας ξαναδείξουν”. Είναι σαν να κάνεις επίδειξη στη δουλειά τους».

-Ναρκωτικά υπάρχουν στις εξέδρες;

«Ναι, και βέβαια υπάρχουν, δεν θα πω ψέματα».

-Υπάρχει σύνδεση ανάμεσα στους οπαδούς και τις ΠΑΕ;

«Αν υπάρχει, λέει (γέλια); Αριστες σχέσεις με τους περισσότερους. Μέχρι που τους βάζουν σε δουλειές και χίλια δυο άλλα»...

-Νιώθεις καλύτερα τώρα ή έχεις μετανιώσει που τα παράτησες;

«Νιώθω καλύτερα και δεν μετανιώνω που τα παράτησα. Και θεωρώ μεγάλη υπόθεση που έβγαλα όλη αυτή την ιστορία έχοντας καθαρό ποινικό μητρώο. Μεγάλη ιστορία γιατί μπορεί από μια βλακεία να στιγματιστείς για μια ολόκληρη ζωή».



-Τι άποψη έχει ο οπαδός για την Αστυνομία;

«Η Αστυνομία πάντοτε στο γήπεδο υπάρχει και θα υπάρχει ως αντίπαλος».

-Πώς νιώθεις όταν κατά τη διάρκεια επεισοδίων έχεις απέναντί σου αστυνομικούς;

«Πάντα υπάρχει φόβος γιατί ο αστυνομικός έχει τη δύναμη να σε συλλάβει και μετά θα χρεωθείς πράγματα. Ισως και περισσότερα από όσα πρέπει».

-Υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις οποίες η Αστυνομία αντί να λειτουργεί κατασταλτικά,με τη στάση της εξωθεί σε πιο σκληρή αντιπαράθεση;

«Υπάρχουν πολλά περιστατικά, κυρίως σε εκδρομές στην επαρχία όπου η Αστυνομία σταματούσε τα πούλμαν χωρίς λόγο, μας έγδυναν για σωματικό έλεγχο, μας είχαν χωρίς τουαλέτες, χωρίς νερό και μας έβαζαν στο γήπεδο στο 30΄. Αυτά επιδρούν αρνητικά στην ψυχολογία και όταν τον αμολάς τον άλλο στο γήπεδο υπό αυτές τις συνθήκες το πρώτο πράγμα που έχει στο μυαλό του είναι τα επεισόδια. Η Αστυνομία τα τελευταία χρόνια φαίνεται ότι έμαθε κάποια πράγματα από τα λάθη της αλλά όχι αρκετά. Ισως δεν θέλει να μάθει και περισσότερα»...

-Μπορεί να εξαλειφθεί η βία από τα γήπεδα;

«Ναι, αλλά πρέπει να υπάρξουν αυστηροί νόμοι οι οποίοι θα εφαρμόζονται. Οταν ο άλλος φεύγει από το σπίτι του και γνωρίζει ότι αν κάνει επεισόδια μπορεί να συλληφθεί και θα γυρίσει σπίτι του έπειτα από έναν χρόνο, θα το σκεφτεί πάρα πολύ. Το πιο σημαντικό είναι να εφαρμοστούν οι νόμοι. Οχι να σε πιάνουν σήμερα και αύριο να είσαι έξω».

-Θεωρείς ότι η πολιτεία είναι ικανή να λύσει το πρόβλημα;

«Μέσα σε 48 ώρες! Αν πραγματικά το θελήσει δεν θα κουνιέται φύλλο στα γήπεδα. Τόσο απλά».

πηγή: Το Βήμα της Κυριακής