Ο Αμαράντο γεννήθηκε στην Ελλάδα πριν από 7 χρόνια, από Αλβανούς γονείς, μετανάστες. Όταν καταλάβανε ότι είναι αυτιστικός, ο πατέρας του έφυγε. Εδώ και 2 χρόνια, η μητέρα του έχει να παλέψει με τόσα… Κυρίως με το φόβο της σύλληψης και της απέλασης, αφού ακόμη δεν έχει χαρτιά.

«Αισθάνομαι ότι είμαι τελείως μόνη μου. Μπορείς να έρθεις στη θέση μου;», με ρώτησε η 28χρονη Βέρα. Θα έβαζα στοίχημα ότι είναι πολύ μεγαλύτερη….

Άραγε πόσο δυνατά πρέπει να φωνάξει για να ακουστεί στο Υπουργείο Εσωτερικών το αίτημά της να της χορηγήσουν άδεια παραμονής για εξαιρετικούς λόγους; Και μέχρι πότε;

Όταν πριν από δύο χρόνια ο άνδρας της έφυγε από το σπίτι, η Βέρα δεν είχε μυαλό να τρέξει για την άδεια παραμονής στο Δήμο Θεσσαλονίκης. Από τη μια ήταν το ανάπηρο παιδί που δεν είχε κανέναν για να το προσέχει, από την άλλη έπρεπε να δει πώς θα βρει καμιά δουλειά.

Άργησε, έχασε την προθεσμία και πήγε να καταθέσει τα δικαιολογητικά με καθυστέρηση πέντε ημερών! Η επίκληση της ανωτέρας βίας δεν έγινε αποδεκτή από την υπηρεσία του δήμου, που αρνήθηκε να δεχθεί τα δικαιολογητικά και έτσι έμεινε χωρίς χαρτιά.

Στις 10 Ιουνίου του 2008, η Νομική Ομάδα Υποστήριξης Μεταναστών και Προσφύγων Θεσσαλονίκης ανέλαβε, αφιλοκερδώς, να καταθέσει αίτηση στο Υπουργείο Εσωτερικών προκειμένου να της χορηγηθεί άδεια παραμονής «για εξαιρετικούς λόγους».

Από τότε υπομονή και αναμονή… Και δουλειά ως καθαρίστρια σε κανένα σπίτι- μέχρι τις 12 όμως- γιατί σχολάει το ειδικό σχολείο και πρέπει να γυρίσει γρήγορα στον Αμαράντο. Τα φάρμακά του είναι πανάκριβα και δεν είναι ασφαλισμένοι. Το σχολείο είναι καλό και δωρεάν. Αυτό φοβάται αν την απελάσουν στην Αλβανία. Εκεί δεν έχει τίποτα για τα αυτιστικά άτομα. Από την άλλη, πώς θα την δεχθούν οι γονείς της χωρίς σύζυγο και με ανάπηρο παιδί...

«Μάνα Κουράγιο»

Πέρασε ένας χρόνος και η Βέρα αναγκάστηκε να κατέβει η ίδια στην Αθήνα για να καταθέσει αίτηση επίσπευσης, προκειμένου να εξετασθεί πιο γρήγορα η υπόθεσή της. Τι διάολο, μητέρα, μονογονεϊκής οικογένειας με ανάπηρο παιδί, θα απαντήσουν…Αλλά, Χριστούγεννα 2009 και τίποτα ακόμα.
Όταν η δικηγόρος της Βέρας ρώτησε τηλεφωνικώς, αλλά και μέσω φαξ, το Υπουργείο Εσωτερικών πότε αναμένεται να συζητηθεί η αίτηση της Βέρας, η απάντηση που δόθηκε είναι ότι «αυτή τη στιγμή εξετάζονται οι αιτήσεις που είχαν υποβληθεί το 2006(!). Ότι στην ουσία δηλαδή, θα πρέπει να περιμένει ούτε λίγο ούτε πολύ άλλα δύο χρόνια.

Παρά την υπόμνηση ότι πρόκειται για μια εξαιρετική περίπτωση, η απάντηση των αρμοδίων του ΥΠΕΣ ήταν ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι.

«Η Βέρα Σαράνι είναι μια από τις κατεξοχήν περιπτώσεις που δικαιούνται άδεια παραμονής για εξαιρετικούς λόγους. Στην περίπτωσή της, το κράτος και η γραφειοκρατία επέδειξαν το χειρότερο πρόσωπό τους και την αντιμετώπισαν με περισσή αναλγησία δυο φορές:

Μια όταν αρνήθηκαν να της δώσουν την άδεια παραμονής, επειδή καθυστέρησε να υποβάλει στο δήμο τα δικαιολογητικά για την ανανέωση και τα υπέβαλε πέντε μέρες μετά από τη λήξη της προθεσμίας. Χωρίς να της αναγνωρίσουν ότι αποτελεί ανωτέρα βία το γεγονός ότι πρόκειται για μια μονογονεϊκή οικογένεια με αυτιστικό παιδί!

Δεύτερη, με την κωλυσιεργία του Υπουργείου Εσωτερικών, επί ενάμιση χρόνο, να απαντήσει στο αίτημά της για χορήγηση άδειας διαμονής για εξαιρετικούς λόγους. Η αντιμετώπισή της Βέρας και του 7χρονου αυτιστικού γιου της από το ελληνικό κράτος συνιστά κατάφορη παραβίαση των ατομικών και πανανθρώπινων δικαιωμάτων και είναι ντροπή όλων μας», δηλώνει στο TVXS, η δικηγόρος της Βέρας και μέλος της Ομάδας Νομικής Υποστήριξης Μεταναστών-Προσφύγων, Έφη Τελλή.

Αξίζει να αναφερθεί η κατάληξη που είχε μια ανάλογη περίπτωση: Το Υπουργείο Εσωτερικών είχε απαντήσει θετικά στο αίτημα ενός φορέα του AIDS για χορήγηση άδειας παραμονής για εξαιρετικούς λόγους, μια εβδομάδα μετά από το θάνατό του(!)

Μιλήσαμε χθες το βράδυ στο τηλέφωνο με τη Βέρα. Πριν της πω ότι εκτίθεται με τη δημοσιότητα και κινδυνεύει να συλληφθεί, μου ψιθύρισε: «Δεν αντέχω άλλο»…

Του Αρίστου Αναγνώστου
tvxs.gr