Απ: ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ....

από **Σαντικαι4** Σαβ 9 Φεβ 2013 - 0:18

Γεια σου χαρα σου ΟΜΙΛΕ
ξανα μες στο Γεντι Κουλε..

από **Centaur** Σαβ 9 Φεβ 2013 - 1:02

Καλα ρε σεις. Τοση ωρα και ουτε ενα + στον Ζαχο?
Αυριο θα κανω κατι το ακατανομαστο. Θα βαλω και στον μικρο ευαγγελατο.

από **Σαντικαι4** Σαβ 9 Φεβ 2013 - 1:06

Κατα βαθος ολοι με αγαπατε..
Ειμαι η θετικη αυρα του φορουμ..
Ασε που κατεβαζω τον μεσο ορο ηλικιας του φορουμ μαζι με τζον γκειτ 5
γιατι αλλιως θα συζητουσατε καθε Δευτερα που θα πατε εκδρομη την Κυριακη
με τα αλλα κοριτσια..

από **Centaur** Σαβ 9 Φεβ 2013 - 1:10

Ρε θετικη αυρα του φορουμ. Παρασκευη σημερα, δεν πας να στριμωξεις καμια κοπελια που καθεσαι με τα γεροντια του μπετα? :lolll:

από **Σαντικαι4** Σαβ 9 Φεβ 2013 - 1:25

Οτι κανω το κανω μερα..Την νυχτα προσεχω το Ηρακλειο Γκοθαμ σιτυ..

από **veteranos-6-** Σαβ 9 Φεβ 2013 - 1:52

Μας μπερδεψες Ηρακλειο μενεις η Ροδο??

από **Σαντικαι4** Σαβ 9 Φεβ 2013 - 2:07

πηγαινοερχομαι ρε..γενικα εχω υπο την επιβλεψη μου Δωδεκανησα,Ροδο,Κρητη..
Δεν μπορω να επεκταθω περαιτερω..

από **veteranos-6-** Σαβ 9 Φεβ 2013 - 2:17

Καλο κουραγιο,και τι επαγγελεστε αν επιτρεπετε?

από **Σαντικαι4** Σαβ 9 Φεβ 2013 - 2:21

Αντιπροσωπος της KRAFT στις περιοχες που προανηγγειλα..

από **zaxos4snakes** Σαβ 9 Φεβ 2013 - 8:19

από **sellos** Τρι 12 Φεβ 2013 - 12:35

12 Φεβρουαρίου 1945: Η υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας

Του Μάνου Ιωαννίδη*

12 Φεβρουαρίου 1945. Αποφράδα μέρα για το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και γενικά την αριστερά. Είναι η μέρα υπογραφής της Συμφωνίας της Βάρκιζας.

Ας δώσουμε μερικά στοιχεία της για τους νεότερους.

Υπεγράφη στη βίλα Κανελλόπουλου στη Βάρκιζα Αττικής για τον τερματισμό της δεκεμβριανής αιματοχυσίας και τη συμφιλίωση του ελληνικού λαού -όπως λεει στο προοίμιό της- μεταξύ των εκπροσώπων του ΚΚΕ (Γ. Σιάντου), του ΕΑΜ (Μ. Παρτσαλίδη), της ΕΛΔ (Η. Τσιριμώκου) και των εκπροσώπων της δοτής από τους Άγγλους και τον αντιβασιλέα αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό κυβέρνησης του Νικ. Πλαστήρα (Ι. Στεφανόπουλου, Π. Ράλλη και Ι. Μακρόπουλου), με την ενεργό συμμετοχή στις διαπραγματεύσεις και των Άγγλων Μακ Μίλαν (υπουργού Μεσογείου) και Ρ. Λήπερ (πρεσβευτή στην Αθήνα).

Με τη Συμφωνία η κυβέρνηση εξέφρασε τη σταθερή θέλησή της για την αποκατάσταση της ενότητας του κράτους και την επαναφορά της εσωτερικής ειρήνης και πολιτικής ομαλότητας με την ανάπτυξη «ελεύθερου και ομαλού πολιτικού βίου, του οποίου κύριον χαρακτηριστικόν θα είναι ο σεβασμός της πολιτικής συνειδήσεως των πολιτών, η ειρηνική διαφώτισις και διάδοσις πολιτικών ιδεών και ο σεβασμός προς τας ελευθερίας τας οποίας ο καταστατικός χάρτης του Ατλαντικού και αι αποφάσεις της Τεχεράνης διεκήρυξαν και η συνείδησις των δι' αυτάς αγωνιζομένων λαών απεδέχθη».

Για τους παραπάνω σκοπούς η κυβέρνηση ανέλαβε την υποχρέωση να εξασφαλίσει την ελεύθερη εκδήλωση των πολιτικών και κομματικών φρονημάτων, την απρόσκοπτη λειτουργία των ατομικών ελευθεριών, όπως του συνέρχεσθαι, του συνεταιρίζεσθαι, την ελευθερία του Τύπου και την κατάργηση κάθε προηγούμενου ανελεύθερου νόμου, την αποκατάσταση των συνδικαλιστικών ελευθεριών και την άρση του Στρατιωτικού Νόμου.

Προέβλεπε επίσης τη συγκρότηση Εθνικού Στρατού με τακτική στρατολογία (στρατολογικές κλάσεις) με σεβασμό στα πολιτικά και κοινωνικά φρονήματα των στρατευομένων, την αποστράτευση του ΕΛΑΣ και της Εθν. Πολιτοφυλακής και την παράδοση των όπλων τους, την απόλυση των ομήρων του ΕΛΑΣ (ήδη είχαν απολυθεί), την εκκαθάριση των δημοσίων υπαλλήλων, του στρατιωτικού προσωπικού και των Σωμάτων Ασφαλείας από τους δωσιλόγους και την επαναφορά εκείνων που είχαν απομακρυνθεί λόγω της αντιστασιακής δράσης τους, καθώς επίσης και τη διενέργεια δημοψηφίσματος (βασιλεία ή δημοκρατία) εντός του έτους και τάχιστα -μετά από αυτό- εκλογές για Συντακτική Συνέλευση.

***

Η Συμφωνία κυρώθηκε με συνταγματική πράξη που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης (φύλλο 68/1965 τεύχος Α') και απέκτησε όχι απλά ισχύ νόμου, αλλά επαυξημένη συντακτική δύναμη.

Είχε προηγηθεί στις 11 Ιανουαρίου η υπογραφή της ανακωχής των δεκεμβριανών συγκρούσεων μεταξύ του «αρχιστρατήγου των στρατιωτικών δυνάμεων εν Ελλάδι» Ρ. Σκόμπυ και των αντιπροσώπων της Κ.Ε. του ΕΛΑΣ.

Μέχρις εδώ, όλα καλά. Και φαίνεται ότι επιτυγχανόταν ο στόχος του πίσω μέρους του μυαλού της ηγεσίας μας, που με τις ντουφεκιές του Δεκέμβρη ήλπιζε ότι ίσως θα τα καταφέρναμε μόνοι μας να εξασφαλίσουμε καλύτερους όρους ύπαρξης της αριστεράς στη μεταπελευθερωτική Ελλάδα με τη δυναμική που είχε το ΕΑΜικό κίνημα, παρά τις συμφωνίες των Στάλιν - Τσώρτσιλ στη Μόσχα για τα ποσοστά επηρροής τους στην Ελλάδα (10% και 90% αντίστοιχα -βλέπε "Αυγή" 6-7.12.2011
Γιατί έγινε ο Δεκέμβρης του 1944)) αφού όλα σχεδόν τα παραπάνω ήταν μέσα στο πρόγραμμα του ΕΑΜ.

Αποτέλεσαν όμως και τη μία βάση της διπρόσωπης πολιτικής και στρατηγικής του Ν. Ζαχαριάδη από τη μέρα της απελευθέρωσής του από το γερμανικό στρατόπεδο του Νταχάου και της άφιξής του στην Ελλάδα (29.5.45) μέχρι την ολοκλήρωσή της με το «πάλι στ’ άρματα». Η οποία βάση έκρυβε από τη μια τη δικαίωση των πεπραγμένων τής μέχρι τότε ηγεσίας του ΚΚΕ, αλλά από την άλλη την εξουδετέρωση του Άρη Βελουχιώτη (με το πέρασμά του στις ανατολικές χώρες) ή ακόμη και την εξόντωσή του, τον οποίο με κανένα τρόπο δεν ήθελε στην κεφαλή του νέου αντάρτικου που σχεδίαζε. Πράγματα όμως που δεν είναι του παρόντος.

***

Η Συμφωνία όμως περιείχε και την προδοσία του ΕΑΜικού κινήματος, όπως ειπώθηκε από τους πολλούς, ή το μεγάλο λάθος, όπως παραδέχθηκαν -κατόπιν εορτής όμως- κορυφαία στελέχη του ΚΚΕ, όπως ο Μ. Παρτσαλίδης και ο Γ. Ιωαννίδης, οι οποίοι όμως το απέδωσαν σε συμβουλές του Δημητρώφ (τέως γραμματέα της Γ' Κομουνιστικής Διεθνούς και τότε επικεφαλής του τμήματος Διεθνών Σχέσεων της Κ.Ε. του ΚΚΣΕ), ο Ν. Ζαχαριάδης, που τη χαρακτήρισε όμως όχι συνθηκολόγηση και υποχώρηση, αλλά αναγκαίο ελιγμό μπροστά στον Στάλιν, αλλά και ο ίδιος ο Στάλιν όταν τον Γενάρη του 1950 συναντήθηκε με τους Παρτσαλίδη και Ζαχαριάδη. Τέλος και το ίδιο το ΚΚΕ με αποφάσεις των αρμοδίων οργάνων του. Έγκαιρα δε και έμπρακτα ο Άρης Βελουχιώτης, ο οποίος ούτε αποστρατεύτηκε ούτε παρέδωσε τα όπλα του.

Η προδοσία, το λάθος ή ο «ελιγμός» βρισκόταν στους όρους της Συμφωνίας για τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ, στην αοριστία για το ποιοι θα συγκροτούσαν τις επιτροπές που θα έκριναν τα στελέχη του στρατού, των Σωμάτων Ασφαλείας και των δημοσίων υπηρεσιών, στη διατήρηση της αναστολής των άρθρων 5, 10 και 12 των Συντάγματος που αφορούσαν τα των φυλακίσεων, συλλήψεων, δημοσίων συγκεντρώσεων, το απαραβίαστο κατοικίας και αλληλογραφίας και κυρίως στο άρθρο 3 της Συμφωνίας που αφορούσε την αμνηστία.

Με το άρθρο αυτό δεν συμφωνήθηκε γενική αμνηστία που επεδίωκε η αντιπροσωπεία μας. Ενέδωσε τελικά να χορηγηθεί η αμνηστία μόνο για τα «πολιτικά» αδικήματα που τελέστηκαν από της 3ης Δεκεμβρίου 1944 και μετά. Αλλά και από αυτή την αμνηστία εξαιρέθηκαν «τα συναφή αδικήματα κατά της ζωής και της περιουσίας, τα οποία δεν ήσαν απαραιτήτως αναγκαία διά την επιτυχίαν του πολιτικού αδικήματος». Μάλιστα, επειδή από την ασαφή αυτή διατύπωση (ποια ήταν τα πολιτικά αδικήματα) κινδύνευε να διωχθεί και η ΕΑΜική ηγεσία, η αντιπροσωπεία μας φρόντισε με ιδιαίτερο παράρτημα της Συμφωνίας να εξαιρεθούν, δηλαδή να αμνηστευθούν γενικά πενήντα ηγετικές προσωπικότητες που αυτή θα όριζε!

***

Έτσι, από αυτά τα κενά και τις ασάφειες ξεκίνησε η νόμιμη αντιΕΑΜμική θύελλα που σάρωσε απ' άκρη σ' άκρη όλη τη χώρα, με την αιματηρή βοήθεια του παρακρατικού μηχανισμού και των εθνικιστικών ληστοσυμμοριών. Σε σημείο που ο Ι. Σοφιανόπουλος σε μια προεκλογική του συγκέντωση (εκλογές 5.3.1950) να εξομολογηθεί δημόσια ότι, αν και οι άλλοι δύο κυβερνητικοί αντιπρόσωποι στη Βάρκιζα (Π. Ράλλης και Ι. Μακρόπουλος) είχαν δεχτεί τη χορήγηση της γενικής αμνηστίας, καθώς επίσης και ο αντιβασιλέας και ο πρωθυπουργός με όλα τα μέλη της κυβέρνησης, είχαν δε καμφθεί και οι Άγγλοι, εκείνος παρέμεινε ανένδοτος μέχρι τέλους, με τη βεβαιότητα ότι θα υποχωρήσει η ΕΑΜική αντιπροσωπεία. Και πρόσθεσε: «Αν εγνώριζα όμως ότι η δεξιά θα παρασπονδήση κατά τοιούτον αναίσχυντον τρόπον παραβιάζουσα την Συμφωνίαν, θα προτιμούσα να μου κοπή το χέρι, παρά να υπογράψω την Συμφωνίαν εκείνην».

Ειπώθηκε αργότερα ότι αυτός ο αριστερίζων πολιτικός (είχε εξορισθεί και επί Ι. Μεταξά) με την επιμονή του αυτή επιδίωκε να αποκομίσει πολιτικά οφέλη από τις διώξεις των ΕΑΜικών αγωνιστών και συγκεκριμένα ότι οι διώξεις θα απομάκρυναν από το ΚΚΕ και το ΕΑΜ μεγάλες μάζες οπαδών τους που θα τους υποδέχονταν ο νέος πολιτικός οργανισμός που σκόπευε να δημουργήσει (Σ. Πατατζής στο βιβλίο του Ιωάννης Σοφιανόπουλος).

Η Συμφωνία της Βάρκιζας ξεκίνησε με αίτημα της ηγεσίας του ΚΚΕ και του ΕΑΜ από τα Τρίκαλα, όπου μετά την ήττα του Δεκέμβρη είχαν την έδρα τους και υπήρξε σφοδρό παρασκήνιο για τα πρόσωπα που θα συμμετείχαν στις συζητήσεις, γιατί οι Άγγλοι και ολόκληρος ο αντίπαλος πολιτικός κόσμος, ήθελαν να διαπραγματευτούν μόνο με το ΚΚΕ. Ο Α. Σβώλος (πρόεδρος της ΕΛΔ) ωστόσο αρνήθηκε να συμμετάσχει προσωπικά και τελικά κάμφθηκε και έστειλε τον γραμματέα της ΕΛΔ, Η. Τσιριμώκο. Δεν ήθελε φαίνεται να του επιρρίψουν και άλλες ευθύνες πέραν εκείνων που του καταλόγισε το ΚΚΕ για την ενδοτική του στάση στον Λίβανο, ως αρχηγού τότε της αντιπροσωπείας μας.

***

Γνώριζε το ΚΚΕ τι θα πήγαινε να κάνει στη Βάρκιζα; Το γεγονός ότι εκείνο είχε ζητήσει τις συζητήσεις μάς οδηγεί στο συμπέρασμα ότι γνώριζε και ότι πρέπει να είχε καθορίσει κόκκινες γραμμές, όπως θα λέγαμε σήμερα. Πού όμως ήταν αυτές οι κόκκινες γραμμές, αφού ο ΕΛΑΣ, παρά την ήττα της εφεδρικής του δύναμης της Αθήνας με τα λιανοντούφεκά της και ελάχιστων ανταρτικών του τμημάτων, ήταν ανέπαφος, παντοδύναμος και πάνοπλος σε όλη την Ελλάδα. Όταν η ΕΑΜική εξουσία και διοίκηση απλωνόταν σε όλη τη χώρα; Όταν το μέγα μέρος του λαού ήταν ακόμη με το μέρος του, όπως έδειξαν οι αμέσως μετά παλλαϊκές συγκεντρώσεις;

Εδώ δεν μπορώ να μην παρεμβάλλω και την αποκάλυψη του ταγματάρχη Θ. Μακρίδη (εφημ. "Ελευθεροτυπία" 22.5.1977), αυτού του αναγνωρισμένης αξίας επιτελικού αξ/κού του Γ.Σ. του ΕΛΑΣ και στρατιωτικού συμβούλου του ΚΚΕ, όταν ρωτήθηκε από την ηγεσία μας για τη συνέχιση του ένοπλου αγώνα, που έδωσε στις 15.1.45 (τέσσερις μέρες δηλαδή μετά την Ανακωχή) και γνωμάτευσε ότι ο ΕΛΑΣ θα είναι πανέτοιμος να αντιμετωπίσει τους Άγγλους έξω από την Αθήνα το πολύ σε ένα μήνα. Και για τη συμβουλή του στον Μ. Παρτσαλίδη στις 2.2.45 στα Τρίκαλα, όταν η αντιπροσωπεία μας ξεκινούσε για την Αθήνα, ότι «σε 8-10 μέρες είμαστε έτοιμοι, παρατείνετε τις διαπραγματεύσεις και τότε τα λέμε». Μέρες που συνέπιπταν με τις συνομιλίες στη Βάρκιζα. Ο Μ. Παρτσαλίδης, που ζούσε τότε (22.5.77), δεν τον διέψευσε!

Οι παραχωρήσεις της ηγεσίας του ΚΚΕ κατά το προηγούμενο έτος στον Λίβανο και στην Καζέρτα, οι παλινωδίες της στις παραμονές του Δεκέμβρη, ο χαλαρός τρόπος διεξαγωγής της μάχης του Δεκέμβρη, η αδιαλλαξία της στη σύσκεψη με τον Τσώρτσιλ τις παραμονές των Χριστουγέννων, δείχνουν ότι, αν υπήρχε κάποια κόκκινη γραμμή, αυτή έφτανε μέχρι του σημείου να μην παραβιάσουν τη Συμφωνία της Μόσχας και το διεθνιστικό τους καθήκον απέναντι στη «Μητέρα Πατρίδα» χωρίς να εξασφαλίσουν τους ελάχιστους όρους ύπαρξης και δράσης της αριστεράς στα χρόνια που έρχονταν (βλ. "Αυγή" ό.π.). Άλλωστε ότι το καθήκον τους αυτό το έβαζαν πάντοτε πάνω απ' όλα το ομολόγησαν αργότερα σε επιστολή της Κ.Ε. του ΚΚΕ από 22.8.1949 προς το Κ.Κ. Αλβανίας (σχετική με τις επιχειρήσεις του ΔΣΕ σε Γράμμο - Βίτσι) που την υπογράφουν οι Ν. Ζαχαριάδης, Β. Μπαρτζιώτας, Δ. Βλαντάς, Γ. Βοντίσιος με την υποσημείωση ότι είναι σύμφωνοι και οι σ. Παρτσαλίδης και Ιωαννίδης) και όπου γράφουν ότι «Εμείς πάντα υποτάσσαμε και υποτάσσουμε τα συμφέροντα του κινήματός μας στα γενικότερα συμφέροντα του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινηματος» (ΑΣΚΙ, Αρχείο ΚΚΕ κ.353 - βλ. και Ν. Κέδρος Ο Εμφύλιος στη Φλώρινα, έκδ. Βιβλιόραμα 2011).

***

Υπογράφοντας λοιπόν πέτυχαν το πρώτο, αλλά αρκέστηκαν σε αόριστες υποσχέσεις για το δεύτερο και στην... εγγύηση των Άγγλων, οι οποίοι όμως δεν υπέγραψαν τη Συμφωνία. Αποστράτευσαν και αφόπλισαν τον έτοιμο να συνεχίσει τον ένοπλο αγώνα ΕΛΑΣ, τον μόνο εγγυητή που θα μπορούσαν να έχουν, με αόριστες υποσχέσεις αφερέγγυων πολιτικάντηδων που ξεπετάχτηκαν από το πουθενά, επωφελούμενοι της πολιτικής δίνης και κρίσης στις οποίες είχε περιπέσει η χώρα μας από το μοίρασμα της Ευρώπης μεταξύ των μεγάλων και των αγγλικών όπλων. Εδώ, αν δεχθούμε ότι ήταν άπειροι στα πολιτικά παιγνίδια και τις ίντριγκες, δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι το ίδιο συνέβαινε και με το θέμα της αμνηστίας όταν φρόντιζαν να συμπεριλάβουν σ’αυτήν μόνο τον εαυτό τους και μερικές ακόμη ηγετικές προσωπικότητες. Πράγμα που δείχνει ότι από τους μισερούς και συκοφαντικούς λίβελους που δέχτηκαν στον Λίβανο και στη σύσκεψη των παραμονών των Χριστουγέννων από τους άκαπνους, άπραγους και φανατικά αντιΕΑΜΙκούς πολιτικούς αντιπάλους μας και από αυτά που ειπώθηκαν μέσα στη σύσκεψη (έχουν δημοσιευθεί τα πρακτικά της) θεωρούσαν ενδεχόμενο να ακολουθήσει ό,τι ακολούθησε.

Πράγματι, μόνο από την υπογραφή της Συμφωνίας μέχρι τις 10 Δεκεμβρίου 1945, μέσα σε 10 μήνες δηλαδή, όπως δήλωσε ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης Κ. Ρέντης, οι ΕΑΜικοί αγωνιστές που είχαν διωχθεί για κατοχικά αδικήματα, ανέρχονταν περίπου σε 80.000, από τους οποίους οι μισοί σχεδόν βρίσκονταν ήδη στις φυλακές ως κατάδικοι ή υπόδικοι, ενώ περίμεναν εκκρεμείς 48.056 ακόμη δικογραφίες να πέσουν στα χέρια παθιασμένων δικαστών και εισαγγελέων!

Από τους αγωνιστές αυτούς ο Μ. Βασιλόπουλος είχε σπάσει το τότε ρεκόρ Γκίνες με καταδίκη από το Κακουργιοδικείο Κορίνθου 351 φορές σε θάνατο, ενώ τρεις άλλοι, ο Κ. Κιοπρές, ο Σωτ. Παπαδόπουλος και ο Γεωρ. Κολλημένος, είχαν εισπράξει από Β' Κακουργιοδικείο Αθηνών καταδίκες 127, 55 και 42 φορές σε θάνατο αντίστοιχα! Αργότερα εκτελέστηκαν.

Να λοιπόν γιατί η Συμφωνία της Βάρκιζας χαρακτηρίστηκε απ' όλους κατάπτυστη και εγγληματική και μόνο από τον Ν. Ζαχαριάδη και το ΚΚΕ ελιγμός και λάθος.

Και ποιες ήταν οι συνέπειες για τους πρωτεργάτες αυτής της Συμφωνίας; Φυσικά όχι οι διώξεις που υπέστησαν όλοι οι αγωνιστές, αφού φρόντισαν να συμπεριλάβουν εαυτούς στην αμνηστία, αλλά μόνο κομματικές. Ο μεν Γ. Σιάντος, που είχε πεθάνει το 1947, κατηγορήθηκε από τούς Ν. Ζαχαριάδη και Δ. Βλαντά το 1950 ως προβοκάτορας, χαφιές και ισόβιος πράκτορας των Άγγλων, για να αποκατασταθεί το 1958 μαζί με τον Ν. Πλουμπίδη και τον Κ. Καραγιώργη, ο δε Μ. Παρτσαλίδης να διαγραφεί αργότερα από το ΚΚΕ, για άλλους όμως λόγους.

* Ο Μάνος Ιωαννίδης είναι συνταξιούχος δικηγόρος. Υπήρξε κατά την Κατοχή καπετάνιος του λόχου ΕΛΑΣ Βύρωνα Αθηνών, φοίτησε στη Σχολή Αξ/κών του Γ.Σ. ΕΛΑΣ στο Βουνό, ονομάστηκε Ανθυπολοχαγός και στη συνέχεια τοποθετήθηκε επιτελής του Προτύπου Τάγματος της Α' Ταξιαρχίας Αθηνών που έδρευε στην Καισαριανή. Eίναι συγγραφέας του βιβλίου «Φάκελος Νο 9745/Β - Στα χρόνια του Μεγάλου Αγώνα» (εκδ. Μέδουσα)

πηγή: avgi.gr

από **sellos** Πεμ 14 Μαρ 2013 - 12:05

Ο Μαρξ και η Ιστορία (130 χρόνια από τον θάνατό του)
http://tvxs.gr/news/%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%89%CF%80%CE%B1/%CE%BF-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%BE-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-130-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B8%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%84%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CF%85

Ο Βλαντιμίρ Λένιν γράφει για τον Καρλ Μαρξ
http://tvxs.gr/news/%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1/%CE%BF-%CE%B2%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%AF%CF%81-%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CE%B9%CE%BD-%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%B5%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BB-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%BE

από **palios-4** Κυρ 31 Μαρ 2013 - 1:32

Η εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη.

Σαν σήμερα, το 1952, ο Νίκος Μπελογιάννης καταδικάζεται σε θάνατο και εκτελείται στο Γουδή με τους συναγωνιστές τους Ηλία Αργυριάδη, Νίκο Καλούμενο και Δημήτρη Μπάτση.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.... - Σελίδα 3 Untitled-1_175

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.... - Σελίδα 3 Untitled-1_175

Η φωτογραφία-σύμβολο του Δήμου Σακελαρίου, που γνώρισε μία απήχηση (στην εποχή της, αλλά και σήμερα) ανάλογη αυτής του "Τσε" του κουβανού φωτογράφου Alberto Korda. "Μετά την απολογία του Μπελογιάννη, η Έλλη Ιωαννίδου (Παππά) του προσφέρει ένα γαρύφαλλο, σε μια στιγμή τρυφερότητας και αγάπης σ' εκείνες τις εξαιρετικά τραγικές ώρες. Η φωτογραφία θα κάνει το γύρο του κόσμου και ο Πικάσο θα σχεδιάσει το περίφημο σκίτσο του «Ανθρώπου με το γαρύφαλλο», συμμετέχοντας ο ίδιος με τον τρόπο αυτό στη διεθνή διαμαρτυρία".

από **islandos** Κυρ 31 Μαρ 2013 - 10:31

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%AD%CF%83%CE%B5_%CE%8C%CE%BF%CF%85%CE%B5%CE%BD%CF%82
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 31 ΜΑΡΤΙΟΥ ....... 33 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗ ΤΖΕΣΕ ΟΟΥΕΝΣ . Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΑΝΑΓΚΑΣΕ ΤΟΝ ΧΙΤΛΕΡ ΝΑ ΑΠΟΧΩΡΗΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΑΝΑΓΚΑΣΤΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΙΡΕΤΗΣΕΙ ΩΣΑΝ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗ .

από **coldlife** Κυρ 14 Απρ 2013 - 12:17

Μαύρη επέτειος για το Αγρίνιο η 14η Απριλίου

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.... - Σελίδα 3 Agia-triada-ptomata

69 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη μαύρη Μεγάλη Παρασκευή (14 Απριλίου 1944), όπου 120 συμπατριώτες μας εκτελέστηκαν από τους συνεργάτες των Γερμανικών δυνάμεων κατοχής κοντά στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας.

Υπάρχουν σελίδες στη σύγχρονη ιστορία μας που και να θέλουμε δεν μπορούμε να τις ξεχάσουμε γιατί είναι βαθιά χαραγμένες στου νου και την καρδιά μας.Υπάρχουν γεγονότα που και 67 χρόνια μετά παραμένουν όχι μόνο νωπά αλλά κι επίκαιρα όσο ποτέ.

Στις 14 Απριλίου του 1944 ήταν Μεγάλη Παρασκευή και η Ελλάδα βρίσκονταν υπό κατοχή,κάτω από τη Γερμανική στρατιωτική μπότα.

Ο Ελληνικός λαός πάλευε τον εχθρό με την ελπίδα και το όραμα της απελευθέρωσης κι αυτό του έδινε φτερά σ’ αντίθεση με το σήμερα που ο εχθρός είναι αόρατος και δεν φαίνεται να υπάρχει διέξοδος από την οικονομική χιτλεροποίηση.

Ημέρα μνήμης σήμερα, 14 Απριλίου 2013, για το Αγρίνιο και τους απανταχού Ελληνες. Είναι η μαύρη επέτειος της εκτέλεσης των 120 πατριωτών από τους Γερμανούς κατακτητές.Η πιο μαύρη Παρασκευή στην ιστορία της πόλης του Αγρινίου και της Ελλάδας ολόκληρης.

Οπως αναφέρει στην ανακοίνωσή του ο ίδιος ο Γερμανός στρατιωτικός διοικητής η εκτέλεση ήταν αντίποινα για το σαμποτάζ που είχε προηγηθεί στις 9 Απριλίου λίγο έξω από το χωριό Σταμνά σε τρένο που μετέφερε τρόφιμα και πολεμοφόδια στις Γερμανικές δυνάμεις κατοχής στο Αγρίνιο.

Οι Γερμανοί είχαν τεράστιες απώλειες από την πετυχημένη ενέργεια των ανταρτών του ΕΛΑΣ.

Τη νύχτα εκείνη της Μεγάλης Παρασκευής στη γειτονιά της Αγίας Τριάδας δεν ακούγονταν ο πένθιμος ήχος της καμπάνας. Τα χτυπήματα των γκασμάδων π’ άνοιγαν φρέσκους τάφους νυχτιάτικα κι ύστερα κοντά στο χάραμα το κροτάλισμα των όπλων τον σκέπαζαν.

Μια κρύα μέρα ξημέρωσε με 120 πατριώτες νεκρούς,θυσία στο βωμό της ελευθερίας της πατρίδας. Ο κατάμαυρος ουρανός και η βροχή που έπεφτε ασταμάτητα συνέθεταν το τραγικό σκηνικό.

Είναι και το Αγρίνιο μιά από τις μαρτυρικές πόλεις της πατρίδας μας,παρ’ ότι δεν είναι ευρέως γνωστό,όπως τα Καλάβρυτα,το Δίστομο,η Καισαριανή και πολλές ακόμα πόλεις και χωριά της πατρίδας μας.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.... - Σελίδα 3 Agrinio-120

Πριν ακόμα χαράξει στις φυλακές του Αγρινίου,που ήταν τότε εκατό μέτρα αριστερά της εκκλησίας της Αγίας Τριάδας δίπλα στο 3ο Δημοτικό σχολείο, επικρατούσε αναστάτωση. Οι κρατούμενοι πατριώτες που μάχοταν τον κατακτητή υποψιάζονταν ότι κάτι κακό θα συμβεί.

Στις πέντε παρά τέταρτο ο επικεφαλής φρουρός φώναξε τρία ονόματα. Αβραάμ Αναστασιάδης, Χρήστος Σαλάκος και Πάνος Σούλος! Αυτοί έμελλε να είναι οι πρώτοι νεκροί της ημέρας…

Ηταν οι τρεις που οδηγήθηκαν στην κεντρική πλατεία Μπέλλου και κρεμάστηκαν στους φανοστάτες.Τους άφησαν εκεί όλη τη Μ.Παρασκευή και το μεσημέρι του Μ.Σαββάτου τους μετέφεραν στον ομαδικό τάφο πίσω από την εκκλησία της Αγίας Τριάδας.

Οι υπόλοιποι 117 ήρωες οδηγήθηκαν κατά δεκάδες απέναντι από τις φυλακές,πίσω από το ιερό της εκκλησίας κι εκτελέστηκαν δια τυφεκισμού, όπως αναφέρει στην ανακοίνωσή του ο Γερμανός διοικητής, μπροστά στους φρεσκοσκαμένους λάκους. Ανάμεσα στους νεκρούς αγωνιστές ήταν κι έφηβοι, παλικαράκια, καθώς και μία γυναίκα η Κατίνα Χατζάρα.

Γρήγορα το κακό μαντάτο διαδόθηκε σ’ όλη τη μικρή τότε πόλη του Αγρινίου. H μυρωδιά του θανάτου παντού. Τ’ ανοιξιάτικα λουλούδια στις αυλές και στα μπαλκόνια των σπιτιών μύριζαν μπαρούτι και φρέσκο αίμα,το αίμα των αγωνιστών για την λευτεριά της πατρίδας.

Ο πόνος ,ο τρόμος, η φρίκη, ο φόβος μαζί με το θρήνο και το μίσος για τους φονιάδες των παλικαριών διάχυτα στην πόλη. Οι σταγόνες της βροχής που συνέχιζε να πέφτει, ίσως να ‘ταν τα δάκρυα του Θεού, ανακατεύτηκαν με τα δάκρυα των χαροκαμένων μανάδων,των αδελφών,των συζύγων,των φίλων και των συγγενών ποτίζοντας τη γη όπου σε λίγο ξεφύτρωσε η λευτεριά.

Ολες οι οικογένειες της πόλης είχαν κι από ένα δικό τους ανάμεσα στους εκτελεσθέντες ήρωες, που όλοι μαζί αδερφομένοι πολέμαγαν τους κατακτητές.

Σημαντικό ρόλο στην εκτέλεση των 120 έπαιξαν και κάποιοι Ελληνες τσολιάδες, αξιωματούχοι, συνεργάτες των Γερμανών κατακτητών.

http://agriniovoice.gr/mauri-epeteios-gia-to-agrinio-i14i-apr/#

από **Barbabilios** Κυρ 14 Απρ 2013 - 12:45

69 χρόνια είναι πάρα πολλά για να ξεχάσεις και να υποστηρίξεις χρυσή αυγή....
Εχουμε τον ήρωα τον Μπαρμπαρούση μπροστάρη που κλωτσάει πάγκους στις λα'ι'κές και καρφωνει στην αστυνομία ρομά, που κλέβουν ρεύμα από κολόνες της ΔΕΗ.

από **zaxos4snakes** Κυρ 14 Απρ 2013 - 16:29

Μα ο Μπαρμπαρούσης παίζει σωστά το ρόλο.
Ιστορικά οι ακροδεξιοί πάντα ήταν οι χαφιέδες του κατακτητή.
Με το πρόσχημα του δήθεν πατριωτισμού και της αποφυγής
των ληστοσυμμοριτών και κομμουνιστών.
Δεν κάνει δηλαδή κάτι λάθος ή παράξενο.

από **coldlife** Δευ 15 Απρ 2013 - 21:10

Επιζώντες κρατούμενοι επέστρεψαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ για την επέτειο της απελευθέρωσης

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.... - Σελίδα 3 1211

Μια ιδιαίτερα συγκιντητική τελετή πραγματοποιήθηκε στο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ στην Βαϊμάρη,όπου από το 1937 ως το 1945 πέθαναν 56.000 κρατούμενοι,με αφορμή την 68η επέτειο της απελευθέρωσης του.

Με δάκρυα στα μάτια οι επιζώντες του σρατοπέδου συγκέντρωσης επέστρεψαν στο μέρος όπου οι Ναζί σκότωσαν 56.000 κρατούμενους, για να καταθέσουν λίγα λουλούδια στη μνήμη των αδικοχαμένων.

Με μια ιδιαίτερα συγκινητική τελετή πέρασαν την 68η επέτειο της απελευθέρωσης του στρατοπέδου και των κρατουμένων που κατάφεραν να επιζήσουν.

Ο 87χρονος Petro Mischtschuk από την Ουκρανία, φορώντας την στολή που επέβαλλαν τα SS στους κρατούμενους να φορούν, άφησε λίγα κόκκινα τριαντάφυλλα στα μνημεία που έχουν στηθεί.

Την ίδια ώρα άλλος ένας επιζών ο κ.Wiktor Karpus από το Κίεβο,ιδιαίτερα φορτισμένος δεν μπόρεσε να κρατήσει τα δάκρυα του κατά τη διάρκεια της τελετής.

Το στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ, το οποίο βρίσκεται κοντά στη Βαϊμάρη,στην Ανατολική Γερμανία, και ξεκίνησε να λειτουργέι τον Ιούλιο του 1937, ήταν ένα από τα μεγαλύτερα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Οι περισσότεροι από τους πρώτους τροφίμους ήταν πολιτικοί κρατούμενοι αλλά μετά τις επιθέσεις τη Νύχτα των Κρυστάλλων το 1938, περίπου 10.000 Εβραίοι στάλθηκαν στο στρατόπεδο εκεί.

Οι κρατούμενοι του αρχικά απασχολούνταν σε καταναγκαστική εργασία, κυρίως σε εργοστάσια πολεμικού εξοπλισμού, αλλά και σε κατασκευές και σε λατομικές εργασίες.

Το 1941 όμως ξεκίνησε η εφαρμογή ενός προγράμματος ιατρικών πειραμάτων σε κρατούμενους.

Για το σκοπό αυτό δημιουργήθηκαν στο βόρειο τμήμα του Στρατοπέδου νέα παραπήγματα.

Οι κρατούμενοι μολύνονταν με διαφόρους τύπους ιών και θανατηφόρων μικροβίων (κυρίως τύφου) για να μελετηθούν οι αντιδράσεις του οργανισμού και η πιθανή θεραπεία των ασθενειών που προκαλούσαν.

Το 1944 ο Δανός Ταγματάρχης των SS Καρλ Βερνέτ άρχισε την εκτέλεση μιας σειράς πειραμάτων με σκοπό την “θεραπεία” της ομοφυλοφιλίας.

“Ιατρικά” πειράματα διεξήχθησαν, επίσης, στο “αναρρωτήριο”, όπου εκατοντάδες κρατούμενοι Σοβιετικοί αιχμάλωτοι πολέμου εξοντώθηκαν με ενέσεις (κυρίως φαινόλης).

Επίσης στο συγκεκριμένο στατόπεδο κρατήθηκαν αρκετοί επώνυμοι άνδρες της εποχής,όπως ο Λεόν Μπλουμ ,πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας,ο Πολ Εμίλ Γιανσόν, πρώην Πρωθυπουργός του Βελγίου, ο οποίος απεβίωσε στο Στρατόπεδο το 1944 και ο Έρνεστ Τέλμαν, επικεφαλής του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος, ο οποίος δολοφονήθηκε στο Στρατόπεδο το 1944.

Συγκλονιστικές μαρτυρίες από την απελευθέρωση του στρατοπέδου τον Απρίλιο του 1947, αναφέρουν δεκάδες νεκρούς μέσα στο στρατόπεδο και άθλια κατάσταση των επιζώντων οι οποίοι ήταν εξαντλημένοι, στα πρόθυρα του θανάτου.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.... - Σελίδα 3 1310-300x222

http://www.kar.org.gr/?p=17162

από **Rossoblu** Τρι 30 Απρ 2013 - 16:15

30 Aπριλιου 1945

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.... - Σελίδα 3 936349_552351654787816_1373449660_n

από **palios-4** Πεμ 2 Μάης 2013 - 1:18

69 χρόνια από την εκτέλεση των 200 Ελλήνων από τους Γερμανούς στην Καισαριανή

Εξήντα εννέα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την ηρωική θυσία των 200 Ελλήνων στην Καισαριανή.
Στις 27 Απριλίου του 1944 οι δυνάμεις Κατοχής, σε αντίποινα για την εξόντωση ενός Γερμανού στρατηγού και του επιτελείου του στους Μολάους της Λακωνίας, πήραν από το στρατόπεδο του Χαϊδαρίου 200 πρώην κρατούμενους-εξόριστους επί δικτατορίας Μεταξά στην Ακροναυπλία, την Ανάφη, τον Αϊ-Στράτη κ.α και τους εκτέλεσαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.
«Καλύτερα να πεθάνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά παρά να ζει σκλάβος» έγραψε ο Νίκος Μαριακάκης, γεωπόνος από τα Χανιά. Αξέχαστο το «όχι» του Ναπολέοντα Σουκατζίδη στην προσφορά των ναζί να του χαρίσουν τη ζωή, επειδή γνώριζε πέντε γλώσσες και τους ήταν χρήσιμος ως διερμηνέας. Είπε ότι θα δεχόταν να ζήσει μόνο εάν δεν πήγαινε άλλος στο εκτελεστικό απόσπασμα στη θέση του.
Την ημέρα εκείνη γράφτηκε μία από τις πλέον αιματοβαμμένες σελίδες της αντίστασης κατά του κατακτητή στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Αυτη ειναι η ανακοινωση-διαταγη των στρατευματων κατοχης για την εκτελεση,σα να προκειται για μια διεκπεραιωτικη διαδικασια.
Ιδιαιτερη μνεια παντα γινεται στους ντοπιους συνεργατες και τα κατορθωματα αυτων.
Απο τους απογονους αυτων των καθαρματων περιμενουμε σημερα να διεκδικησουν τις αποζημιωσεις η εστω την αξιοπρεπεια της χωρας μας.
Κουνια που μας κουναγε.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.... - Σελίδα 3 Cf84ceb1ceb3cebcceb1cf84ceb1cf83cf86ceb1cebbceafcf84ceb5cf821

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.... - Σελίδα 3 Cf84ceb1ceb3cebcceb1cf84ceb1cf83cf86ceb1cebbceafcf84ceb5cf821

από **coldlife** Σαβ 11 Μάης 2013 - 10:45

11 Μαΐου 1958: Η ΕΔΑ στην αξιωματική αντιπολίτευση

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.... - Σελίδα 3 Eda

Στις 11 Μαΐου 1958 η ανάδειξη της ΕΔΑ σε αξιωματική αντιπολίτευση με το 24,42% και την εκλογή 79 βουλευτών, αντιμετωπίζεται διεθνώς ως τεράστια επιτυχία της ελληνικής Αριστεράς, εννιά μόλις χρόνια από την πολιτικο-στρατιωτική συντριβή της και τη λήξη του Εμφυλίου.

Η υπερψήφιση της ΕΔΑ από τόσο μεγάλο ποσοστό -το οποίο στις εργατικές συνοικίες των μεγαλουπόλεων ξεπερνούσε κατά πολύ το 50%, φτάνοντας μέχρι και στα 2/3 των ψήφων- σε συνθήκη διώξεων και τρομοκρατίας, που εμπόδιζε την εκδήλωση του φρονήματος στο μεγαλύτερο μέρος της επαρχίας, αποτέλεσε απόδειξη της διατήρησης ισχυρών δεσμών με τον εργαζόμενο κόσμο που είχαν διαμορφωθεί στα χρόνια της εαμικής Αντίστασης.

Υπήρξε, εντούτοις, και αποτέλεσμα μιας ιδιαίτερης συγκυρίας, καθώς, εκτός από τα χρονίζοντα προβλήματα φτώχειας, ανεργίας και μετανάστευσης, εκτός από τη διάθεση του δημοκρατικού κόσμου να ξεπεραστεί το μετεμφυλιακό καθεστώς της αστυνομοκρατίας, προστίθονταν η εγκατάσταση αμερικανο-νατοϊκών βάσεων στην Ελλάδα και ο κίνδυνος εξοπλισμού τους με πυρηνικά όπλα, αλλά και η συμπαράσταση της Αριστεράς στον απελευθερωτικό αγώνα των Κυπρίων ενάντια στον οποίο τοποθετούνταν οι εντός του ΝΑΤΟ σύμμαχοι της Ελλάδας, Μ. Βρετανία, Τουρκία και ΗΠΑ.

http://left.gr/news/11-maioy-1958-i-eda-stin-axiomatiki-antipoliteysi

από **coldlife** Δευ 13 Μάης 2013 - 10:20

Σαν σήμερα, 12 Μαίου 1942, ο Αρης Βελουχιώτης συναντιέται στην «Καλύβα του Στεφανή», έξω από τη Σπερχειάδα, με την πρώτη ομάδα ανταρτών και αρχίζει την μεγάλη «πορεία» του για την δημιουργία του αντάρτικου κινήματος από την ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Φθιώτιδα.

Η πορεία που θα ακολουθήσει θα τον αναδείξει σε κορυφαίο ήρωα για το αντιφασιστικό κίνημα.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.... - Σελίδα 3 964648_512005745532936_473347172_o

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.... - Σελίδα 3 964648_512005745532936_473347172_o

από **coldlife** Σαβ 18 Μάης 2013 - 10:41

Ηταν νέος με βάρος στους ώμους του

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.... - Σελίδα 3 Joydivisionweb__64_

Εκλεισε την τηλεόραση καθώς έπεφταν οι τίτλοι τέλους της ταινίας «Stroszek» του Χέρτσογκ. Υστερα ο Ιαν Κέρτις έβαλε το «Idiot» του Ιγκι Ποπ στο πικ απ, πήρε το σχοινί της μπουγάδας, έφτιαξε μια θηλιά και κρεμάστηκε στην κουζίνα του σπιτιού του, στο Μάκλσφιλντ. Ηταν το ξημέρωμα της 18ης Μαΐου του 1980, παραμονή της περιοδείας των Joy Division στις ΗΠΑ.Το επόμενο μεσημέρι η γυναίκα του, η Ντέμπορα Κέρτις, επιστρέφοντας στο σπίτι βρήκε το πτώμα. Ο Κέρτις ήταν μόλις 23 χρόνων κι είχε προλάβει να κυκλοφορήσει με τους Joy Division έναν μόνο δίσκο, το «Unknown pleasures». Ο δεύτερος, το «Closer», κυκλοφόρησε δύο μήνες μετά το θάνατό του. «Οταν η αστυνομία ανακάλυψε το σημειωματάριό του -όπου έγραφε τους στίχους-, μας είπε ότι ήταν κλασική καταγραφή των σκέψεων ενός αυτόχειρα», είχε πει ο Πίτερ Χουκ, ο μπασίστας. «Αλλά ήμασταν πολύ νέοι για να το καταλάβουμε».

«Ολα ξεκίνησαν με τους Sex Pistols», έλεγε στις συνεντεύξεις ο ντράμερ, ο Στίβεν Μόρις. «Επαιζαν, χωρίς να ξέρουν τα όργανα, έναν τρομακτικό θόρυβο. Οπότε σκεφτήκαμε ότι μπορούμε να το κάνουμε κι εμείς». Αφού είδαν τη συναυλία των Sex Pistols στο Free Trade Hall τού Μάντσεστερ και βουτήχτηκαν στη φιλοσοφία του πανκ, δύο φίλοι, ο Μπέρναντ Σάμνερ, που έπαιζε κιθάρα, και ο μπασίστας Πίτερ Χουκ, έφτιαξαν τη δική τους μπάντα. Βρήκαν για τραγουδιστή τον Ιαν Κέρτις από μια αγγελία στο τοπικό δισκάδικο και κατέληξαν, αφού άλλαξαν αρκετούς ντράμερ, στον φίλο τού Ιαν, Στίβεν Μόρις. Το πρώτο τους όνομα ήταν «Warsaw» (Βαρσοβία) από την ομώνυμη ελεγεία του Μπάουι, το «Warzawa» στον δίσκο «Low». Πολύ σύντομα το άλλαξαν σε «Joy Division» από το βιβλίο «The house of dolls», τη μαρτυρία μιας νεαρής Εβραίας για τις σεξουαλικές υπηρεσίες που παρείχαν στους ναζί οι όμορφες και νέες κοπέλες των στρατοπέδων συγκέντρωσης.

Μόνο που οι Joy Division δεν ήταν η κλασική πανκ μπάντα. «Μπαίναμε στο στούντιο, όλοι μαζί γράφαμε τις μελωδίες στην κιθάρα. Ο Ιαν άκουγε και μετά τραβούσε από ένα κουτί στίχους και άρχιζε να τραγουδάει», θυμάται ο Σάμνερ. «Εγραφε κάθε νύχτα σπίτι του».

Ούτε ο Κέρτις ήταν ο κλασικός πανκ. Μπορεί ο τρελός χορός του με τις επιληπτικές κινήσεις γύρω από το μικρόφωνο να θύμιζε τον Ιγκι Ποπ. Οι στίχοι του, όμως, ήταν επηρεασμένοι από συγγραφείς όπως ο Τζέιμς Γκράχαμ Μπάλαρντ και ο Ουίλιαμ Μπάροουζ, που έφτιαχναν τις δικές τους εφιαλτικές ουτοπίες. Τους χρωστάνε ολόκληρα τραγούδια, όπως το «Atrocity exhibition» ή το «Interzone». Στις ελάχιστες συνεντεύξεις του ο Ιαν Κέρτις έλεγε: «Δεν δίνω απαντήσεις στους ανθρώπους, τους θέτω ερωτήσεις».

Μοναχικός, βασανισμένος από επιληπτικές κρίσεις και ταλαντούχος ποιητής, ο Ιαν Κέρτις αυτοκτόνησε στα είκοσι τρία του. Αφησε δύο δίσκους από τους πιο επιδραστικούς στη σύγχρονη σκηνή, το «Still», μια συλλογή από ακυκλοφόρητα τραγούδια και ζωντανές ηχογραφήσεις, και τα σινγκλ «Ceremony» και «Love will tear us apart». Το τελευταίο έγινε και επιγραφή στον τάφο του, στο νεκροταφείο του Μάκλσφιλντ.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.... - Σελίδα 3 R-i-p-ian-joy-division-142314_291_157

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.... - Σελίδα 3 R-i-p-ian-joy-division-142314_291_157

Οι υπόλοιποι συνέχισαν ως New Order μέχρι τη διάλυσή τους το 2007.

«Οι νέοι με ένα βάρος στους ώμους τους», όπως έλεγε το «Decades», ο θλιμμένος ύμνος που έκλεινε τον δίσκο «Closer», ήταν η εμμονή στους στίχους τού Κέρτις. Το 1979, έπειτα από μια περίοδο οικονομικής ύφεσης, από όπου ξεπήδησε το πανκ, οι Συντηρητικοί με επικεφαλής τη Θάτσερ ξεκίνησαν την εκστρατεία οικονομικής αναδιάρθρωσης. Η μουσική των Joy Division ήταν μουντή, άγρια και μελαγχολική, το σάουντρακ τού Μάντσεστερ, καθώς οι τελευταίες βιομηχανίες έκλειναν και οι δρόμοι γέμιζαν άνεργους εργάτες.

«Υπήρχε οργή στη μουσική τους», λένε τώρα όσοι τους θυμούνται στις συναυλίες τους, «αλλά και μια ζοφερή μοιρολατρία, μια άγρια παραίτηση». Σε μια γκρίζα πόλη, που από τη μια στέκονταν απεγνωσμένοι άνθρωποι και από την άλλη η αστυνομία που επαιρόταν ότι την είχε κάνει την πιο ασφαλή πόλη, η μουσική των Joy Division ήταν ο ήχος που αντανακλούσε τον εφιάλτη.

Ο Αντονι Γουίλσον, διοργανωτής τότε συναυλιών, το θέτει πιο απλά: «Το πανκ είπε σε αυτόν τον κόσμο “άντε γαμήσου”, αλλά δεν μπορούσε να προχωρήσει πιο πέρα. Το επόμενο βήμα, να παραδεχτείς ότι “γαμήθηκα”, το ανέλαβαν οι Joy Division». Κάπως έτσι, αν το πανκ ήταν μια εξέγερση μετά μουσικής, η μουσική των Joy Division ήταν η παραδοχή του αδιεξόδου των καιρών. Σηματοδότησαν το τέλος μιας εποχής, με τον ίδιο τρόπο που οι Doors, μια δεκαετία πριν, είχαν βάλει την ταφόπλακα στη χίπικη ουτοπία.

Οι Joy Division έγδυσαν το ροκ από όλο το γκλαμ, που είχε κουβαλήσει στο παρελθόν, ξεπέρασαν την άναρθρη κραυγή τού πανκ και έδειξαν ότι μπορείς να γράψεις μουσική για την απόγνωση γύρω σου, χωρίς καμία παραχώρηση. Αφησαν πίσω τους ένα σωρό ακόλουθους: από τους The Sound της εποχής τους, μέχρι όλη τη στρατιά από τις σημερινές μπάντες, που αντιγράφουν τον σκοτεινό μετα-πανκ ήχο τους. Μόνο που κανένας από αυτούς δεν μπορεί να τραγουδάει «ένα γεμάτο όπλο δεν θα σε απελευθερώσει» και να νιώθεις ότι το εννοεί. Ισως γιατί οι Joy Division μίλησαν μόνο για τους καιρούς τους.

http://parallhlografos.wordpress.com/

από **coldlife** Δευ 20 Μάης 2013 - 12:02

Σαν σήμερα, το 1941, ξεκίνησε η Μάχη της Κρήτης, μια από τις σημαντικότερες μάχες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που έμεινε στην Ιστορία τόσο για την αντίσταση που συνάντησαν οι ναζιστικές δυνάμεις όσο και για τις απώλειες που υπέστησαν στην προσπάθειά τους να κατακτήσουν την Κρήτη.