Ο ΛΑΚΗΣ Ο....ΜΠΑΤΣΟΥΛΗΣ

σήμερα θα διηγηθούμε μια φανταστική ιστορία η οποία ουδεμία σχέση έχει με πρόσωπα και καταστάσεις.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αγοράκι ο Παύλος. Οι γονείς του, τον φώναζαν Λάκη και αυτό το όνομα έμελε να τον συνοδεύει σε όλη του τη ζωή. Ο μπαμπάς του δεν ήταν και το καλύτερο παράδειγμα γονέα, έπινε και τον κακομεταχειριζόταν. Η μητέρα του τον χώρισε όταν ο Λάκης ήταν 9 χρονών. Για να τα βγάλει πέρα με τα οικονομικά προβλήματα αναγκάστηκε να βγει στο πεζοδρόμιο.

Ο Λάκης στο σχολειό ήταν απόμακρος. Κανείς δεν του μιλούσε και δύσκολα έκανε φίλους. Έφταιγε και η εμφάνιση του, το πρόσωπο του ήταν γεμάτο σπυριά και λόγω μυωπίας φορούσε κάτι γυαλιά που περισσότερο έμοιαζαν με πατομπούκαλα. Τα υπόλοιπα παιδιά του σχολείου τον κορόιδευαν συνέχεια, ήταν κυριολεκτικά το παιδί της σφαλιάρας. Μάλιστα μια μέρα στην έκτη δημοτικού πέρασε δύσκολες στιγμές όταν μια παρέα παιδιών τον στρίμωξε στις τουαλέτες και τον έλουσε με υποτιμητικά σχόλια και όχι μόνο, γιατί ρουφιάνευε συνέχεια στο διευθυντή του σχολείου καθετί που γινόταν. Ο Λάκης γίνονταν όλο και πιο απόμακρος. Με κοπέλες ούτε καν περνούσε από το μυαλό του να ανοίξει κουβέντα. Τα κόμπλεξ του και οι ανασφάλειες του είχαν γεμίσει το μυαλό του. Στο γυμνάσιο και στο λύκειο βρήκε παρέα τον ηλεκτρονικό υπολογιστή του. Ξημεροβραδιάζονταν μπροστά σε μια οθόνη παίζοντας βίαια παιχνίδια και φαντασιώνονταν σεξουαλικές σχέσεις με μοντέλα και τραγουδίστριες. Τα βίαια παιχνίδια στον υπολογιστή μετέτρεψαν σιγά σιγά τα κόμπλεξ του και τις ανασφάλειες του σε σαδισμό. Στη τρίτη λυκείου ο Λάκης αποφάσισε ότι θα εκδικηθεί για όλα όσα πέρασε στη ζωή του. Έδωσε εξετάσεις πέρασε σε μια αστυνομική σχολή και έγινε ματατζής.

Τώρα πάει γυμναστήριο, πέταξε τα πατομπούκαλα και έκανε λέιζερ στα μάτια. Ο εσωτερικός του κόσμος όμως έμεινε ο ίδιος. Κομπλεξικός και σαδιστής. Ένα απόγευμα τον έστειλαν μερικά χιλιόμετρα έξω από το Βόλο να σταματήσει μερικά λεωφορεία με οπαδούς που πήγαιναν να γουστάρουν με την αγαπημένη τους ομάδα. Στη διμοιρία επειδή ήταν και λίγο φοβητσιάρης του έδωσαν να κρατάει τη φυσούνα με το δακρυγόνο. Οπλισμένος με μια ασυλία που απολαμβάνουν οι πραίτορες κάθε απολυταρχικού καθεστώτος αλλά και με ένα ύφος μπλαζέ, στάθηκε μπροστά στην πόρτα ενός εκ των λεωφορείων. Από το τζάμι είδε παιδιά από 15 μέχρι 75 χρονών. Έπιναν, τραγουδούσαν και περνούσαν καλά με τις παρέες τους, φαίνονταν ευτυχισμένοι.

Οι διαδικασίες όσον αφορά τη τύχη των λεωφορείων ήταν συνοπτικές. Δεν κατάφεραν καλά καλά να σταματήσουν πριν κάνουν αναστροφή για να γυρίσουν πίσω στη Θεσσαλονίκη από όπου έρχονταν. Η διμοιρία του Λάκη μαζί με άλλη μια και ένα πλήθος περιπολικών διετάχθησαν να ακολουθήσουν τα λεωφορεία μέχρι το τελικό τους προορισμό. Ο Λάκης μέσα στη κλούβα δεν μιλούσε. Θυμόταν τα πρόσωπα των ανθρώπων μέσα στο πούλμαν και τα συνέκρινε με τα δικα του παιδικα χρονια. Γέμισε ζήλια και φθόνο. Εκείνη η στιγμή που τον στρίμωξαν στη τουαλέτα οι συμμαθητές του δεν έφευγε από το μυαλό του. Λίγο πριν τη Κατερίνη τα λεωφορεία σταματούν σε ένα παρκινγκ και οι επιβάτες πάνε για κατούρημα. Ο συνδυασμός κόμπλεξ και σαδισμού ενεργοποιείτε. Ο Λάκης ο σπυριάρης όπως τον φώναζαν στο σχολειό μαζί με άλλους ομοίους του αρχίζουν και σπρώχνουν τον κόσμο που έχει βγει να κατουρήσει, όταν κάποιοι από αυτούς ζητούν το λόγο, ο Λάκης ο σπυριάρης αδειάζει τη φυσούνα με το δακρυγόνο αέριο μέσα στο λεωφορείο από τη πίσω πόρτα και φωνάζει στον οδηγό να ξεκινήσει. Ο οδηγός που δεν έχει αντιληφθεί τι συμβαίνει, ξεκινά κλείνοντας τις πόρτες, σε λιγότερο όμως από ένα λεπτό όταν το αέριο του Λάκη του σπυριάρη έχει κατακλύσει το λεωφορείο λιποθυμά, ενώ μόλις και μετά βίας κατορθώνει πριν χάσει εντελώς τις αισθήσεις του να ακινητοποιήσει το όχημα. Ο Λάκης ο σπυριάρης κάθεται και απολαμβάνει από απόσταση τα χαρούμενα παιδιά που φθονούσε λίγες ώρες πριν να πηδάνε από τις πόρτες και από την καταπακτή της οροφής για να πάρουν ανάσα.

Είναι χαρούμενος, νιώθει ότι πήρε εκδίκηση για εκείνο το στρίμωγμα στη τουαλέτα από τους συμμαθητές του. Το βράδυ θα πάει σπίτι. Αφού εκτονωθεί μπροστά στον υπολογιστή του θα κοιμηθεί ήσυχος. Μέχρι την επόμενη φορά βέβαια που θα δει κάποιον ευτυχισμένο....
A.C.A.B -6-

Подъезд τι πα να πεί αυτό το κινέζικο στην υπογραφή σου῞

ΘΥΡΑ 6