Οι ιππότες της τραπέζης και οι τραπεζοκόμοι

«Αν η Αφρική ήταν τράπεζα, θα την είχαν σώσει», έγραφε ένα παλιό σύνθημα. Και σήμερα, τον καιρό της κρίσης και της επανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, σχεδόν μοιάζει με αξίωμα. Οι τράπεζες δεν περιμένουν την πολιτική που θα ορίσει τη λειτουργία τους. Οι ίδιες χαράσσουν πολιτική. Και οι πολιτικοί ακολουθούν με όλα αυτά τα επιχειρήματα περί «ευστάθειας», «ρευστότητας», «αναγκαίας διάσωσης» και προβληματισμών περί καταθέσεων. Αν έχετε κάποια αμφιβολία γι’ αυτό, σκεφθείτε αν πριν από μερικά χρόνια θα μπορούσατε να φανταστείτε στη θέση του πρωθυπουργού έναν τραπεζίτη.

Το 1998, όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση, ο Κώστας Καραμανλής ως πρωθυπουργός διαβεβαίωνε πως οι ελληνικές τράπεζες δεν κινδυνεύουν γιατί δεν έχουν τοξικά προϊόντα. Λίγο αργότερα όμως τους έδωσε 28 δις και ο Παπανδρέου συνέχισε με άλλα 40. Το 2011 ο Ευάγγελος Βενιζέλος έδωσε 100 εκατομμύρια στην Proton Bank, που ήταν υπό δικαστική διερεύνηση, και στη συνέχεια άλλα 700 εκατομμύρια από τα ποσά που δανειζόμαστε, με όλες τις γνωστές επιπτώσεις. Αμέσως μετά έφτιαξε έναν νόμο που τον αμνήστευε γι’ αυτή του την παρανομία.

Τι συνέβη με τις ελληνικές τράπεζες;

Τίποτα παραπάνω από το ότι αναγκάστηκαν να αποκαλύψουν τη σχέση τους με το πολιτικό κατεστημένο και τον τρόπο που λειτουργούσαν επί δεκαετίες. Η λεγόμενη έλλειψη ρευστότητας των τραπεζών δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της κρίσης, αλλά και της πολιτικής τους. Επί δεκαετίες μάζευαν λεφτά των καταθετών και στη συνέχεια με αυτά τα λεφτά, όπως ακριβώς ο Κοσκωτάς, δανειοδοτούσαν offshore εταιρίες και θυγατρικές τους, από τις οποίες διοχέτευαν χρήμα σε άγνωστη κατεύθυνση. Ο Κοσκωτάς μπροστά τους μοιάζει με αγνό πρόσκοπο.

Στην αγορά δημιουργούσαν μια εικόνα ευρωστίας και έσπρωχναν το επενδυτικό κοινό να τις εμπιστεύεται και στη συνέχεια να εξαρτάται με κάθε είδους δάνεια, ακόμη και «για την πιτυρίδα».Οι περισσότερες αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου που έκαναν ήταν εικονικές. Δάνειζαν κάποιες offshore εταιρίες, οι οποίες στη συνέχεια συμμετείχαν στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας. Μια αέναη φούσκα με εικονικό χρήμα.

Και τι έκαναν οι μέτοχοι; Οι μεγάλοι συμμετείχαν στο παιχνίδι. Έβγαζαν δάνεια για τον εαυτό τους ή για τις εταιρίες τους. Δημιουργούσαν εταιρίες real estateμε δάνεια της τράπεζας και στη συνέχεια πουλούσαν κτίρια στην ίδια την τράπεζα ή σε ιδιώτες σε πολλαπλάσιες τιμές από τις πραγματικές. Στο τέλος έσβηναν ίσως και τα δάνεια ως ζημιές. Την πλήρωναν τελικά οι μικρομέτοχοι και οι καταθέτες που αντιμετωπίζουν σήμερα το ενδεχόμενο της κατάρρευσης.

Ο καλύτερος εταίρος στις νομιμοφανείς παρανομίες ήταν η Εκκλησία. Δεκάδες Μονές σε όλη τη χώρα (πρώτη και καλύτερη η Μονή Βατοπεδίου) έπαιρναν δάνεια από τις τράπεζες για να γίνουν μεσίτες. Εκατοντάδες κτίρια χτίστηκαν ή αγοράστηκαν από μοναστήρια και μετά μεταπωλήθηκαν σε πολλαπλάσιες τιμές με μια απλή διαδικασία υπερτιμολόγησης και ξεπλύματος χρήματος χωρίς κανέναν έλεγχο.

Και οι πολιτικοί;

Πολιτικοί όπως και πολλοί δημοσιογράφοι ήταν άμεσα συνδεδεμένοι με το οικονομικό κατεστημένο των τραπεζών. Οι τραπεζίτες ήταν και χρηματοδότες βουλευτών (τις περισσότερες φορές έμμεσα), ενώ η ίδια η Βουλή νομοθετούσε νόμους για τις τράπεζες. Δεκάδες όροι σε συμβόλαια τραπεζών έχουν κηρυχθεί παράνομοι, αλλά εξακολουθούν να ισχύουν. Τα ίδια τα κόμματα έχουν δανειοδοτηθεί με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, βάζοντας ως υποθήκες μελλοντικές τους χρηματοδοτήσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό. Και ποιος ξέρει αν αύριο θα υπάρχουν;

Το ίδιο το κράτος όμως έχει κάνει το χειρότερο. Έχει επιτρέψει να μην υπάρχει κανένας ουσιαστικός ελεγκτικός μηχανισμός. Η Τράπεζα της Ελλάδος, γι’αυτό που αποκαλύφθηκε ως σκάνδαλο Proton, είχε επιβάλλει μετά από ελέγχους 50.000 πρόστιμο. Το άφησε να εξελιχθεί όπως και τις δανειοδοτήσεις σε τόσες τράπεζες. Ανέχθηκε επίσης τη συνεχή δανειοδότηση των ΜΜΕ, χωρίς πραγματικές υποθήκες. Στην υπόθεση του ALTER τα δάνεια δίνονταν με υποθήκες άυλους τίτλους. Δηλαδή τηλεοπτικό προϊόν που μπορεί να στοίχιζε 10.000 και να το κοστολογούσαν πολλαπλάσια. Κάπως έτσι τα «Στρουμφάκια» στο ALTER εκτιμήθηκε πως στοιχίζουν 1 εκατομμύριο ανά επεισόδιο και δόθηκαν τα δάνεια, των οποίων τα αποτελέσματα είναι γνωστά.

Σήμερα ο κίνδυνος να καταρρεύσουν οι τράπεζες επισείεται για να παρθούν μέτρα επί μέτρων. Το επιχείρημα είναι ότι έχουν χάσει από το κούρεμα των ομολόγων. Η αλήθεια είναι πως οι τράπεζες, μέσα από τη σχέση συνδιαλλαγής με το κράτος, έπαιρναν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, τα οποία έδιναν στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα, και δανείζονταν με επιτόκιο 1%. Στη συνέχεια με αυτά τα λεφτά κέρδιζαν δανείζοντας το κράτος με 4,5% και τους ιδιώτες με έως και 8%. Μέρος από αυτά τα χρήματα διοχέτευσαν στις θυγατρικές τους στο εξωτερικό για να κάνουν, όπως έλεγαν, το «ελληνικό θαύμα».Το θαύμα ήταν πως με τα χρήματα αυτά δανειοδοτήθηκαν άλλες offshore σε χώρες με ακόμη μικρότερο έλεγχο. Όταν τα ελληνικά ομόλογα έγιναν κουρελόχαρτα, οιτράπεζες κλήθηκαν από την Κεντρική Τράπεζα να τα αγοράσουν. Λεφτά δεν υπήρχαν. Ήταν τότε που οι κυβερνήσεις Καραμανλή-Παπανδρέου, με το επιχείρημα ότι έπρεπε να δώσουν ρευστό στην αγορά, αναγνώρισαν 70 δις για τις τράπεζες. Με αυτά δεν έπεσε ρευστό στην αγορά, αλλά αγοράστηκαν και πάλι τα ομόλογα. Όταν ήρθε το κούρεμα, οι τράπεζες που είχαν κερδίσει, και ο μέτοχοι που είχαν κερδίσει έμμεσα ακόμη περισσότερα, άρχισαν να μιλούν για την κατάρρευση. Οπότε ήρθε η επανακεφαλαιοποίηση.

Αν έχετε αμφιβολία για το ότι όλα γίνονται για τις τράπεζες, υπάρχει και το πρόσφατο παράδειγμα των 18 δις ευρώ. Το ελληνικό κράτος έχει προκαταβάλλει τα λεφτά αυτά, με τα οποία θα πληρωθούν όσοι κατέχουν ομόλογα των ελληνικών τραπεζών. Τα ομόλογα αυτά φυσικά δεν έχουν υποστεί κανένα κούρεμα.Αντίθετα, ο μικροομολογιούχος, ο οποίος έδωσε 100 χιλιάδες για να αγοράσει ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, για να στηρίξει την ελληνική οικονομία, έχει χάσει το 1/3 των χρημάτων του.

Οι τράπεζες θα σωθούν και πάλι

Οι μέτοχοι κυρίως. Τα deal για την αγορά των κρατικών τραπεζών έχουν κλείσει κάτω από το τραπέζι. Όλοι όσοι μιλούσαν για την ανάγκη λειτουργίας των νόμων της αγοράς, ξαφνικά αποκτούν μια επιλεκτική βουβαμάρα. Γιατί να μην ισχύσουν στις τράπεζες οι νόμοι της αγοράς; Γιατί να μην κλείσουν όσες δεν ανταποκρίνονται; Μα για να σωθούν οι καταθέσεις, είναι το επιχείρημα.

Είναι αληθινός ο κίνδυνος των τραπεζών; Ναι, είναι, αλλά δημιουργήθηκε από αυτούς που έπρεπε να είναι ήδη φυλακή. Δεν γίνεται; Μα αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που δεν υπάρχει κανένας ελεγκτικός μηχανισμός. Και η Τράπεζα της Ελλάδος τρέχει να καλύψει με ελέγχους εξπρές, πριν ολοκληρωθούν οι εισαγγελικές έρευνες, τον θόρυβο που δημιουργείται.

Το γεγονός ότι ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, της ελεγκτικής Αρχής, ήταν και μέτοχος τράπεζας (και στέλεχος σε πολλές από αυτές) προφανώς δεν τον εμποδίζει να ελέγξει τους συνεταίρους και τα πρώην αφεντικά του. Στην Ελλάδα ζούμε.

http://www.koutipandoras.gr/?p=20898

«Ο καθείς και τα όπλα του»

Οι περισσότεροι φίλοι και πολύ περισσότερο οι συνεργάτες, επιμένουν πως δεν χρειαζόταν αυτό το άρθρο. Καλά γελάσαμε με τα περί ΕΥΠ, λένε, μια χαρά εκτέθηκαν οι εισπράκτορες με BLOGάκι. Ακόμη και αν βρεθεί έστω και ένας άνθρωπος που θα αναρωτηθεί «τι είναι αυτά με τον Βαξεβάνη;» θα βρεθούν άλλοι χίλιοι να του πουν «μα φυσικά τα αποτελέσματα της έντιμης Δημοσιογραφίας».

Έχω όμως άλλη άποψη. Όταν το 2012 υπάρχουν ενδείξεις για τη λειτουργία παρακράτους με μακρύ χέρι όχι του χωροφύλακα, αλλά της διατεταγμένης υπηρεσίας «δημοσιογράφων», το θέμα δεν είναι τι θα κάνεις και αν σε συμφέρει επικοινωνιακά, αλλά ότι πρέπει να κάνεις το ένα και μοναδικό πράγμα: Να το πεις στον κόσμο.

Υπάρχει όμως και άλλος λόγος που γράφω αυτές τις γραμμές. Ας υποθέσουμε πως κάποιος δημοσιογράφος, έντιμος με αποδοχή από τον κόσμο, ταγμένος στη Δημοσιογραφία και μόνο, βρίσκεται νεκρός με 5 σφαίρες στο κεφάλι τι θα γίνει; Γενική κατακραυγή, που μπορεί να αντιστρέψει τα σχέδια όσων ήθελαν την φυσική του εξόντωση.

Αν δεν γίνει αυτό και προσπαθήσουν για τον ίδιο δημοσιογράφο να τον «δολοφονήσουν» ως προσωπικότητα; Για παράδειγμα ένας δημοσιογράφος, έμμισθος του παρακράτους, με έναν υπόδικο πράκτορα και τον διαταραγμένο εγκέφαλο ο οποίος ηγείται της επικοινωνιακής πολιτικής ενός κόμματος, πάρουν απόφαση να διοχετεύσουν ένα συκοφαντικό έγγραφο και όσους πείσουν, τι γίνεται; Ο κόσμος γελάει. Όχι μόνο γιατί μπορεί να εμπιστεύεται τον δημοσιογράφο και τις αποκαλύψεις του, αλλά γιατί ξέρει πως ο καθένας μπορεί να φτιάξει ό,τι έγγραφο θέλει (όπως αυτό της φωτογραφίας με το όνομα Γιάννης Παρακρατάκος) σε ένα κομπιούτερ. Οπότε πάλι χαμένο το παιχνίδι.


Τι γίνεται όμως αν γίνει συνδυασμός των δύο σεναρίων; Δηλαδή αν ο δημοσιογράφος βρεθεί νεκρός με 5 σφαίρες στο κεφάλι και δίπλα του υπάρχει μια προκήρυξη της οργάνωσης «Σέχτα Επαναστατών ο νταβραντισμένος Μιχάλης», στην οποία αναγράφεται πως ο δημοσιογράφος ήταν πράκτορας μυστικών δυνάμεων, που ήρθε η ώρα να πληρώσει για τα εγκλήματά του. Στην προκήρυξη υπάρχουν και στοιχεία από τη ζωή του δημοσιογράφου εμφανώς αληθινά, για να καλύψουν και κάποια άλλα που είναι ψέματα. Για παράδειγμα πως δημοσιογράφος είχε ταξιδέψει το καλοκαίρι του 2012 στην Τήλο (ναι, με την κοπελιά του) για να συναντήσει τον γνωστό πράκτορα ποντιακής καταγωγής Τζειμς Μποντ-ίδη (δεν υπάρχει). Εκείνη την ώρα κάποιοι θα θυμίσουν στην κοινή γνώμη πως κάτι τέτοιο είχε δημοσιευτεί κάποτε αλλά κανένας δεν έδωσε σημασία. Και ίσως κάποιοι αναρωτηθούν : «Λες να ήταν αλήθεια;». Κανένας πάντως δεν θα χρεώσει στο παρακράτος μια δολοφονία. «Όλοι ίδιοι είναι και πού ξέρεις πού ήταν μπλεγμένος» θα ακουστεί ως αποτελεσματικός ψίθυρος.

Γράφω αυτές τις γραμμές γιατί δεν είμαι φρουρούμενος και ούτε θα είμαι ποτέ. Δεν φοβάμαι το παρακράτος γιατί θα το κάνω ισχυρό. Γιατί η δύναμη του δημοσιογράφου πρέπει να είναι η εντιμότητα και η δουλειά του και προστασία του οι πολίτες. «Ο καθείς και τα όπλα του» που λέει και ο Ελύτης.

Κώστας Βαξεβάνης
koutipandoras.gr

Συνέλαβαν το δημοσιογράφο Γιάννη Παπαγιάννη

Συνελήφθη από στελέχη του Τμήματος Δίωξης Ηλεκτρονικού εγκλήματος ο δημοσιογράφος Γιάννης Παπαγιάννης με την κατηγορία «της πλαστογραφίας, της χρήσης πλαστού εγγράφου και της συκοφαντικής δυσφήμισης». Πριν από λίγο οδηγήθηκε στην Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής (ΓΑΔΑ). Εναντίον του κινήθηκε η αυτόφωρη διαδικασία μετά από μήνυση που υπέβαλε ο δημοσιογράφος Κώστας Βαξεβάνης στην Εισαγγελία Αθηνών. Ο κ. Παπαγιάννης δημοσίευσε εις γνώσιν του πλαστό έγγραφο (που μπορεί να πλαστογράφησε ο ίδιος) που εμφανίζει τον Κ. Βαξεβάνη να εισπράττει μεγάλο χρηματικό ποσό από την ΕΥΠ.

Ο Γ. Παπαγιάννης όχι μόνο δεν τήρησε βασικούς κανόνες δημοσιογραφικής δεοντολογίας προκειμένου να διασταυρώσει τη γνησιότητα της πληροφορίας αλλά σκόπιμα δημοσίευσε το εν λόγω πλαστό έγγραφο με πρόφαση τους προβληματισμούς για τη γνησιότητα του. Με αυτό τον τρόπο διέσπειρε ψευδείς εντυπώσεις και συκοφαντίες. Ο Γ. Παπαγιάννης έχει ταυτοποιηθεί από προηγούμενες κατηγορίες και διώξεις εναντίον του ως ο διαχειριστής του blog fimotro που δημοσίευσε το εν λόγω έγγραφο.

Η ταυτοποίηση του είχε προκύψει μετά από μήνυση που κατέθεσε εναντίον του ο διευθυντής του δελτίου ειδήσεων του Mega Χρήστος Παναγιωτόπουλος για εκβιασμό. Ο Γ. Παπαγιάννης θα οδηγηθεί στο αυτόφωρο το πρωί της Δευτέρας από όπου αναμένεται να ζητήσει προθεσμία εκδίκασης. Εως τη Δευτέρα θα παραμείνει κρατούμενος στη ΓΑΔΑ. Εναντίον του Γ. Παπαγιάννη ο δημοσιογράφος Κ. Βαξεβάνης αναμένεται να καταθέσει και αγωγή.

koutipandoras.gr