Οι ιστορίες των δυο Αφγανών γυναικών που συγκλόνισαν την κοινή γνώμη τις τελευταίες ημέρες, θύμισαν για άλλη μια φορά την σκληρή μοίρα που αντιμετωπίζουν εκατομμύρια γυναίκες στον πλανήτη.

Το περασμένο καλοκαίρι η 21χρονη Gulnaz έπεσε θύμα βιασμού από τον σύζυγο της ξαδέρφης της. Το δράμα της θα περνούσε απαρατήρητο αν η κοπέλα δεν έμενε έγκυος από τον βιαστή της, με αποτέλεσμα να συλληφθεί από την αστυνομία ως ένοχη μοιχείας δια της βίας. Η Gulnaz που αντιμετώπισε κάθειρξη ως και 12 έτη, γέννησε στη φυλακή την κόρη της και απελευθερώθηκε με προεδρική χάρη, όταν η υπόθεση της έγινε γνωστή παγκοσμίως και ασκήθηκε πίεση στην αφγανική κυβέρνηση.

Η Gulnaz πρέπει τώρα να παντρευτεί τον βιαστή της εάν θέλει να επιστρέψει στην οικογένεια της και να ξεπλύνει την ντροπή. Εάν ο βιαστής της αρνηθεί τον γάμο, τότε η κοπέλα δεν θα μπορέσει ποτέ να επιστρέψει στο χωριό της. Για μια ανύπαντρη μητέρα χωρίς κανένα πόρο η προοπτική αυτή ισοδυναμεί με καταδίκη.

Παρόμοια μοίρα περιμένει και την 15χρονη Sahar Gul, (φωτογραφία) ** την οποία ο 30χρονος σύζυγος της και η οικογένεια του, κρατούσαν για μήνες κλειδωμένη σε ένα υπόγειο αρνούμενοι να της δώσουν επαρκή τροφή. Τα καθημερινά βασανιστήρια περιελάμβαναν εγκαύματα, ξυλοδαρμούς, αφαίρεση νυχιών, κατάγματα..Η 15χρονη προσπάθησε 2 φορές να ξεφύγει αλλά οι γείτονες την επέστρεψαν στον σύζυγο της. Τελικά σώθηκε ύστερα από παρέμβαση της αστυνομίας αλλά η μοίρα της παραμένει άγνωστη, καθώς σύμφωνα με τον αφγανικό νόμο θα πρέπει να επιστρέψει στην οικογένεια του άντρα της.



Η ιστορία των δύο γυναικών, όσο ακραία και αν ακούγεται, δεν είναι παρά ο απόηχος της βίας που εκατομμύρια γυναίκες αντιμετωπίζουν καθημερινά.

Στην Ιορδανία 2 γυναίκες το μήνα χάνουν την ζωή τους από το χέρι του πατέρα ή του αδελφού τους με την δικαιολογία της διαφύλαξης της οικογενειακής τιμής. Σπάνια οι δράστες αντιμετωπίζουν τις συνέπειες των πράξεων τους, καθώς σύμφωνα με το εθιμικό δίκαιο, εάν οι συγγενείς του θύματος συγχωρήσουν δημόσια τον δράστη τότε δεν απαγγέλλονται κατηγορίες εναντίον του.

Τα θύματα όμως δεν βρίσκουν ποτέ δικαίωση, όπως η 28χρονη Aisha στην περιοχή Basira της ΝΑ Ιορδανίας. Τον περασμένο Ιούλιο και ενώ διένυε τον 5ο μήνα της εγκυμοσύνης της, έπεσε νεκρή από το χέρι του αδελφού της, ύστερα από δεκάδες μαχαιριές στο πρόσωπο και την κοιλιά. Το έγκλημα της: έμεινε έγκυος από τον σύζυγο της, ο οποίος όμως την εγκατέλειψε προτού η εγκυμοσύνη γίνει φανερή και οι γείτονες την κατηγόρησαν ως μοιχαλίδα.

Το 2009 παγκόσμια αίσθηση είχαν προκαλέσει οι εικόνες από την εκτέλεση της 13χρονης Aisha Ibrahim Duhulow στη Σομαλία. Το κοριτσάκι είχε πέσει θύμα βιασμού και καταδικάστηκε σε θάνατο δια λιθοβολισμού. Η κάμερα ενός κινητού είχε καταγράψει την δεκατριάχρονη να σέρνεται ουρλιάζοντας σε μια τρύπα όπου τουλάχιστον 50 άτομα της πετούσαν πέτρες. Όταν την ξέθαψαν από το έδαφος και διαπιστώθηκε πως δεν είχε πεθάνει, την έθαψαν πάλι και συνέχισαν τον λιθοβολισμό.



Τον Φεβρουάριο του 2010 ο πατέρας και ο παππούς της 16χρονης Medine Mehmi στην επαρχία Adiyaman στην Τουρκία, την έθαψαν ζωντανή σε μια τρύπα βάθους 2 μέτρων μέσα στο χώρο που η οικογένεια φύλασσε τις κότες. Το πτώμα της κοπέλας ανακαλύφθηκε 40 ημέρες αργότερα από την αστυνομία σε καθιστή θέση και με τα χέρια δεμένα. Ο πατέρας θεώρησε πως έπρεπε να ξεπλύνει την οικογενειακή τιμή καθώς οι γείτονες είχαν κατηγορήσει την κόρη του πως έκανε παρέα με αγόρια.

Χιλιάδες τα θύματα εγκλημάτων τιμής

Τα Ηνωμένα Έθνη υπολογίζουν τον αριθμό των γυναικών που πέφτουν θύματα εγκλημάτων τιμής στα 5000 ετησίως, όμως οι μη κυβερνητικές οργανώσεις και οι ομάδες γυναικών στη Μέση Ανατολή και την ΝΑ Ασία θεωρούν πως ο αριθμός των θυμάτων ξεπερνάει τα 20.000 ετησίως.

Σε πολλές περιπτώσεις οι δολοφονίες δεν καταγράφονται, καθώς αρκετές γυναίκες υποχρεώνονται από τους συγγενείς τους να καταπιούν ποντικοφάρμακο ή να αυτοπυρποληθούν και έτσι τα εγκλήματα θεωρούνται αυτοκτονίες.

Όχι μόνο στο Ισλάμ

Στον δυτικό κόσμο τα εγκλήματα τιμής, παρουσιάζονται συχνά ως τακτική συνυφασμένη με το Ισλάμ, κάτι το οποίο δεν ισχύει, καθώς τέτοιες πρακτικές υπήρχαν στις κοινωνίες πολύ πριν την εμφάνιση των θρησκειών. Εγκλήματα τιμής καταγράφονται ήδη στην Αρχαία Ρώμη και παρέμειναν επι αιώνες πάγια τακτική σε διάφορες κοινωνίες από την Αίγυπτο μέχρι την Κίνα. Στην χριστιανική Ευρώπη μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 50, οι περιπτώσεις που ο πατέρας ή ο αδελφός σκότωνε την αδελφή ή την κόρη του για να ξεπλύνει την οικογενειακή τιμή δεν ήταν σπάνιες.



Στην Ινδία- στις μη μουσουλμανικές κοινότητες- τουλάχιστον 5000 γυναίκες ετησίως (αν και διάφορες οργανώσεις υπολογίζουν τον αριθμό αυτό σε 25000) δολοφονούνται από συζύγους που νιώθουν εξαπατημένοι λόγω της χαμηλής προίκας που έλαβαν.

Η φτώχεια και η έλλειψη παιδείας θα μπορούσε εν μέρει να εξηγήσει τα εγκλήματα τιμής αλλά και πάλι δεν θα έφτανε για να τα ερμηνεύσει. Τα εγκλήματα τιμής διαφοροποιούνται από την υπόλοιπη βία κατά των γυναικών επειδή συνδέονται με τις παραδόσεις των λαών και έχει δημιουργηθεί μια διεστραμμένη θεωρία για να τα δικαιολογήσει.

Παρέκκλιση ίσον θάνατος

Η επικρατούσα αντίληψη στις πατριαρχικές κοινωνίες πως οι γυναίκες αποτελούν αγαθό χωρίς υπόσταση, φυλετικές παραδόσεις, επιθυμία ελέγχου του σώματος της γυναίκας, διαπαιδαγώγηση που στηρίζεται στη σωματική τιμωρία και τη βία θεωρούνται ως τα κύρια αίτια. Σε όλα αυτά όμως πρέπει να προστεθεί και ένα νέο στοιχείο: οι πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές που συμβαίνουν στις πατριαρχικές κοινωνίες της Μέσης Ανατολής και της Ασίας.

Οι πόλεμοι και η φτώχεια ώθησαν πολλές γυναίκες να βγουν στην αγορά εργασίας ως το μόνο μέσο επιβίωσης. Το άνοιγμα των κοινωνιών αυτών στον δυτικό κόσμο (είτε με βίαιο τρόπο είτε σταδιακά) έφερε μαζί του και τον απόηχο των δικαιωμάτων των γυναικών. Οι νέες ευθύνες που αναλαμβάνουν οι γυναίκες και που σταδιακά οδηγούν σε χειραφέτηση, οδηγεί συχνά στη βία εναντίον τους από τα αρσενικά μέλη της οικογένειας που φοβούνται πως θα χάσουν τον έλεγχο πάνω στις κόρες και τις αδελφές τους.

Το δικαίωμα της γυναίκας στη ζωή καθορίζεται από το πόσο συμμορφώνεται με τον «κοινωνικό» της ρόλο. Οποιαδήποτε παρέκκλιση τιμωρείται με θάνατο. Όσο λοιπόν ο κοινωνικός ρόλος των γυναικών θα καθορίζεται από τα αρσενικά μέλη της κοινότητας, ιστορίες όπως της Gulnaz και των άλλων γυναικών δεν θα εκλείψουν ποτέ.

πηγή: theinsider.gr

** http://www.theinsider.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=16881:h-thliberi-istoria-tis-15xronis-afganis-poy-basanistike-epeidi-arnithike-na-ekporneytei&catid=52:world&Itemid=79