Αφού την περασμένη Κυριακή άρχισα τις αναμνήσεις, είναι τελικά αναπόφευκτο να συνεχίσω και σήμερα με αυτές.

Πάντα σε σχέση με την υπόθεση Κεντέρη-Θάνου, που συγκλόνισε το πανελλήνιο την 12η Αυγούστου 2004 και για πολύ καιρό μετά...

Το Νοέμβριο του 2005 δέχθηκα ένα απρόσμενο τηλεφώνημα από κάποιον κύριο που, αν και με ξενική προφορά, μιλούσε πολύ καλά ελληνικά. Μου συστήθηκε ως Σβεν Βέτερ, Σουηδός, ο οποίος εκπροσωπούσε την IAAF στην Ελλάδα, με κύρια αρμοδιότητα τους ελέγχους ντόπινγκ σε έλληνες αθλητές.

- Θα περάσετε και εμένα από ένα τέτοιο έλεγχο; Τον ρώτησα για να μάθω μια ώρα αρχύτερα τι ζητούσε.

«Ασφαλώς όχι», απάντησε γελώντας. «Τώρα κάνω μια έρευνα, πάντα για λογαριασμό της IAAF, γύρω από την υπόθεση Κεντέρη-Θάνου και θέλω τη βοήθειά σας».

Σκοπός του Βέτερ ήταν να με πείσει να καταθέσω εναντίον των δύο αθλητών στη δίκη που θα γινόταν, μετά από προσφυγή της IAAF, στο Αθλητικό Δικαστήριο της Λοζάνης (ΚΑΣ). Του απάντησα αμέσως αρνητικά, διευκρινίζοντας ότι η συνεργασία με τις αθλητικές, δικαστικές ή αστυνομικές αρχές δεν αποτελεί μέρος της δουλειάς μου. Τουλάχιστον έτσι όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ...

Τότε ο Βέτερ μου ζήτησε να τον βοηθήσω στη συγκέντρωση στοιχείων τα οποία η IAAF θα χρησιμοποιούσε σε βάρος των δύο αθλητών. Τον πληροφόρησα πως ό,τι θα μπορούσε να του φανεί χρήσιμο το είχα ήδη δημοσιεύσει στην «Ε», οπότε δεν ετίθετο κανένα θέμα πρόσθετης πληροφόρησής του. Τουλάχιστον από εμένα...

Ο Σουηδός, όμως, δεν κατέθεσε τα όπλα και μέσα από δύο συζητήσεις συνολικής διάρκειας μιας ώρας κατάλαβα ότι αγνοούσε όλες τις σημαντικές πτυχές της υπόθεσης· το τροχαίο, το Λέχαιο, το Κατάρ... Γι' αυτό και κάποια στιγμή τον ξεφορτώθηκα, παραπέμποντάς τον στο αρχείο της «Ε» και στο Mega, για να ζητήσει μια κόπια από το ρεπορτάζ που είχε κάνει ο Σόμπολος στο Λέχαιο.

Μετά από ένα μήνα και αφού προηγουμένως μεσολάβησε ο πατέρας του, που εργαζόταν ως αθλητικός συντάκτης στο Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, μου τηλεφώνησε από το Λονδίνο ο δικηγόρος Γρηγόρης Ιωαννίδης, γνωστός από την υπόθεση Φέρντιναντ, ο οποίος είχε αναλάβει την υπεράσπιση των Κεντέρη-Θάνου ενώπιον του ΚΑΣ.

Τα όσα άκουσα από τον Ιωαννίδη με έκαναν έξω φρενών. Ούτε λίγο ούτε πολύ ο Σβεν Βέτερ, μετά τις συνομιλίες που είχε μαζί μου, κατέθεσε εγγράφως προς το ΚΑΣ το περιεχόμενο μιας συνέντευξης που ισχυριζόταν ότι του παραχώρησα και στην οποία φερόμουν να λέω απίστευτα πράγματα εναντίον των αθλητών... Μεταξύ αυτών και ότι τους θεωρούσα ύποπτους για την σε βάρος μου δολοφονική απόπειρα τον Οκτώβριο του 2004!

«Δεν έχω δώσει καμιά συνέντευξη, όλα αυτά είναι κατασκευάσματα του Βέτερ», είπα στον δικηγόρο. «Αν σας διευκολύνει», συνέχισα, «είμαι πρόθυμος να τον διαψεύσω με ένα άρθρο μου στην "Ε". Ή μάλλον, νομίζω ότι έχω καθήκον να το κάνω. Δεν θα επιτρέψω την καταδίκη των δύο αθλητών με έναν τέτοιο δόλιο τρόπο».

Ο Ιωαννίδης μού απάντησε ότι εκτιμούσε τη στάση μου, αλλά ένα δημοσίευμα δεν θα λαμβανόταν υπόψη από το δικαστήριο. Επρεπε να καταθέσω στο ΚΑΣ, αν ήθελα να αποδοθεί δικαιοσύνη.

«Να μου στείλετε την κατάθεση του Σβέτερ και θα σας πω», ήταν η απάντησή μου. Οταν την διάβασα αντιλήφθηκα ότι ο Σουηδός είχε ενεργήσει ως κοινός απατεώνας. Πήρα στο τηλέφωνο τον Ιωαννίδη. «Θα καταθέσω», του είπα. «Πες μου πώς πρέπει να γίνει».

Του έστειλα με φαξ στο Λονδίνο την κατάθεσή μου, γραμμένη στα ελληνικά. Τη μετέφρασε και μου την επέστρεψε, ειδικά συντεταγμένη προς το ΚΑΣ, από το φαξ του Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων όπου εργαζόταν ο πατέρας του, μιας και ο ίδιος βρισκόταν, πια, στη Θεσσαλονίκη για να κάνει Πρωτοχρονιά με τους δικούς του. Μετά τον απαραίτητο έλεγχο την υπέγραψα και την προώθησα στο προσωπικό του φαξ στο Λονδίνο, όπου τη βρήκε μετά τις διακοπές.

Με αχρηστευμένη την κατάπτυστη κατάθεση Σβέτερ, η IAAF φαίνεται ότι δεν μπορούσε να πετύχει την καταδίκη του Κεντέρη-Θάνου στη Λοζάνη. Γι' αυτό και αρκέστηκε σε ένα συμβιβασμό μαζί τους, ο οποίος μπορεί να ήταν αρκετά επώδυνος (2 1/2 χρόνια αποκλεισμός) για τους αθλητές, αλλά όμως τυπικά δεν ήταν καταδίκη. Παρ' ότι ισοδυναμούσε, βέβαια, με κάτι τέτοιο.

Κατά μία περίεργη σύμπτωση η αποκάλυψη εκείνου του «καταδικαστικού συμβιβασμού» έμελλε να γίνει από την αφεντιά μου στην «Ε» μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Που όμως ήταν αρκετό σε κάποιους για να ξεχάσουν τι ακριβώς είχε γίνει νωρίτερα...

Του ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΣΥΡΙΓΟΥ
"ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ"