Όλες οι εποχές κάποτε πρέπει να τελειώνουν. Έτσι, κι η εποχή Θεοδωρίδη. Με τα καλά της και τα αρνητικά της. Με τα συν και τα μείον της, με τις επιτυχίες της και τις αποτυχίες της.

Κανείς δε μπορεί να παραβλέψει το γεγονός ότι ο κ. Θεοδωρίδης παρέλαβε, έναντι βέβαια πολύ χαμηλού αντιτίμου, την ΠΑΕ ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΣ σε πολύ δεινή οικονομική και βαθμολογική θέση, και την επανέφερε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στη φυσιολογική της θέση, στην Α' Εθνική. Ύστερα μάλιστα από δεκαέξι χρόνια μαρτυρικών περιπλανήσεων στα μονοπάτια της Β' και Γ' κατηγορίας. Κανείς δε μπορεί να παραβλέψει ότι στην περίοδο Θεοδωρίδη, η ομάδα απέκτησε και πάλι Ακαδημίες, ομάδες νέων, εξοπλισμό και βοηθητικά γήπεδα για τα νέα "Λιοντάρια". Κανείς δε μπορεί να παραβλέψει ότι το Δημοτικό Γήπεδο Σερρών, εγκαταλελειμμένο από όλες τις Διοικήσεις του Δήμου, απέκτησε επί των ημερών Θεοδωρίδη και πάλι λίγη από την παλιά αίγλη του Λάκκου των Λεόντων. Στα χρόνια αυτά, διαμορφώθηκε ο περιβάλλοντας χώρος του γηπέδου, τα γραφεία της ΠΑΕ, αίθουσα συνεντεύξεων, επισκευάστηκαν τα επίσημα, τοποθετήθηκαν κυλικεία, μπήκε σύγχρονος χλοοτάπητας, ενώ χρησιμοποιήθηκαν και οι εγκαταστάσεις της ΕΠΣΣ. Σε αυτά τα χρόνια, τέλος, ήρθαν και κάποιοι λίγοι παίχτες στο ρόστερ που ίσως στα αμέσως προηγούμενα χρόνια, να θεωρούνταν πολυτέλεια.

Όμως, οι ομάδες δεν κρίνονται ούτε από τις καινούριες στολές τους, ούτε από τις μπουτίκ τους. Δυστυχώς ή ευτυχώς, κρίνονται από τις επιτυχίες τους και τους φιλάθλους τους. Από τα αγωνιστικά επιτεύγματά τους και από το ήθος και την αξιοπρέπεια του λαού τους. Και, δυστυχώς, στον ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟ το μόνο που απέμεινε πλέον να τον τιμά είναι η αξιοπρέπεια και το ήθος των φιλάθλων του. Η αξιοπρέπεια και το ήθος είναι αυτά που δεν επιτρέπουν στον κόσμο του ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΥ να βλέπει αμέτοχος την ομάδα του να γίνεται περίγελος και πρωταγωνιστής εξωαγωνιστικών και παρασκηνιακών σεναρίων. Είναι η αξιοπρέπεια και το ήθος των πιστών φίλων της ομάδας που δεν επιτρέπουν άλλο το διασυρμό της ερυθρόλευκης φανέλας από παράγοντες και παίχτες. Είναι η αξιοπρέπεια και το ήθος των, αναγνωρισμένων από όλη τη φίλαθλη Ελλάδα, "σαψάληδων" που δε μπορεί να επιτρέψει άλλο αυτήν την αυτοκαταστροφική πορεία μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, υποβιβασμού κι ανόδου. Πρέπει να γίνει κάτι και πρέπει να γίνει ΤΩΡΑ!

Είναι ανώφελο κι επικίνδυνο να μπούμε σε συγκρίσεις με εποχές Καραντινίδη, Κούτλα, Νυκτοπάτη κτλ. Ανώφελο γιατί θα αναφερθούμε σε περιόδους που οι ΠΑΕ είχαν ελάχιστα έως μηδενικά έσοδα και καμία στήριξη οικονομική, κι επικίνδυνο γιατί ορισμένες παλιές διοικήσεις κάνουν σε πολλά σημεία αυτή του Πέτρου Θεοδωρίδη να μοιάζει ιδανική... Είναι, επίσης, ανώφελο και κουραστικό να πούμε για το αν η ομάδα παίζει με έξι στόπερ και για το γιατί δεν απέκτησε σέντερ φορ έστω το Γενάρη. Ανώφελο γιατί ό,τι ήταν να γίνει έγινε, και αγωνιστικά και βαθμολογικά, και κουραστικό γιατί τις ελλείψεις στην ομάδα τις επισημαίνουμε ως σύνδεσμος κάθε χρόνο, ήδη πριν την έναρξη του πρωταθλήματος. Το πρόβλημα ουσίας στην επταετία Θεοδωρίδη στην ομάδα, είναι η ενός ανδρός αρχή. Είναι ο πυρήνας όλων των θετικών κι ιδιαίτερα των αρνητικών αποτελεσμάτων της παρουσίας Θεοδωρίδη στην ομάδα. Ένας παράγοντας με περισσότερα από τριάντα χρόνια παρουσίας στο Ελληνικό ποδόσφαιρο, που πλέον, όμως, οι εξελίξεις τον έχουν ξεπεράσει και δε δείχνει να το αντιλαμβάνεται ή να θέλει να το αποδεχτεί και να προσαρμοστεί. Ένας πρόεδρος που θέλει να αποφασίζει για όλους και για όλα, με το επιχείρημα πληρώνω μόνο εγώ, άρα αποφασίζω. Ένας επιχειρηματίας που ουδέποτε πλησίασε την τοπική κοινωνία, παρά μόνο όταν νουθετούνταν από το σύνδεσμό μας. Ένας πρόεδρος που πήρε πάρα πολύ αργά μέτρα προστασίας της ομάδας από "φίλους" κι "εχθρούς", εντός κι εκτός ομάδας.

Από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής μας, κάναμε σαφές ότι για εμάς δεν έχει σημασία ποιος είναι πρόεδρος στην ομάδα, ποιος προπονητής και ποιοι οι παίχτες. Άλλωστε, το όραμά μας και ο απώτερος στόχος μας ως Che Guevara Club, είναι μια μέρα να βρεθεί η ομάδα στα χέρια ανθρώπων που την αγαπούν πραγματικά, στα χέρια του κόσμου της. Από την πρώτη στιγμή τονίσαμε ότι είμαστε υπέρ της καλοπροαίρετης κριτικής κι όχι της υστερόβουλης πολεμικής. Βέβαια, για κάποιους τρίτους αυτά τα όρια είναι δυσδιάκριτα. Για εμάς, όχι. Από την πρώτη στιγμή της εμφάνισης Θεοδωρίδη στον ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟ, επισημάναμε το γεγονός ότι δεν υπάρχει ένα μακροπρόθεσμο πλάνο με το οποίο θα χτιστεί μια σύγχρονη ομάδα, που θα αποπνέει υγεία και θα προσφέρει θέαμα, και ίσως και κάποιες μεγάλες χαρές στον κόσμο της. Τα πρώτα βήματα γίνανε δειλά δειλά μέχρι που τα πάντα τα διέλυσε το παιχνίδι με τον Ακράτητο. Κι, όμως, όταν οι πάντες εγκατέλειπαν την ομάδα και τον πρόεδρο, όταν όλοι δήθεν ξέρανε πώς είχε χαθεί εκείνο το παιχνίδι και η άνοδος, εμείς ως Che Guevara Club, τότε επιστρατεύσαμε όλες μας τις δυνάμεις για να βρεθούμε δίπλα στο σύλλογο και να μη χαθεί το όνειρο. Δε χρειάζεται να αποδείξουμε τι έχουμε κάνει ως σύνδεσμος στην παράλληλη πορεία μας με την τωρινή διοίκηση. Ούτε θα λαϊκίσουμε αναφέροντας πόσες φορές επιτέθηκε φραστικά ή με συνεντεύξεις του κατά του συνδέσμου μας ή μελών μας. Άλλωστε, η έντονη κριτική που δέχεται από εμάς το τελευταίο διάστημα, ξέρει πολύ καλά ότι δεν έχει ουδεμία σχέση εκδίκησης για κάτι. Εμείς, επιθυμώντας να θεωρούμε εαυτούς θεματοφύλακες του καλού και των συμφερόντων της ομάδας, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να συγκρουστούμε με τα όποια πιθανά δικά του συμφέροντα ή ακόμα κι αυτά παιχτών και παραγόντων της ομάδας. Περιμέναμε την έλευση ενός και μόνο προπονητή, που θα μπορούσε να χτίσει μια ομάδα με ένα ικανό να ανανεώνεται και να βελτιώνεται ρόστερ, πράγμα που το έχουν καταφέρει αρκετές ομάδες στη χώρα μας. Περιμέναμε μια ΠΑΕ, της οποίας τα μέλη θα είναι επιφορτισμένα με συγκεκριμένο έργο.

Αντιθέτως, εδώ και χρόνια βλέπουμε έναν πρόεδρο να ορίζει το ΔΣ της ΠΑΕ του. Βλέπουμε ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με την ομάδα, να επανδρώνουν την ΠΑΕ. Βλέπουμε τον τοπικό επιχειρηματικό κόσμο να θυμάται την ομάδα στις επιτυχίες και να γυρνά την πλάτη αντίστοιχα στην πρώτη στραβοτιμονιά. Διαπιστώνουμε καθημερινά, ότι η ομάδα είναι μέσο αυτοπροβολής, ανέλιξης κι επικοινωνιακών τρικ για κάποιους, Σερραίους και μη. Αντιλαμβανόμαστε όλο και πιο πολύ χρόνο με το χρόνο, πόσο τοπικοί φορείς κι αρχές, δημοτικοί και πολιτειακοί παράγοντες δε θέλουν την ομάδα ισχυρή και στη μεγάλη κατηγορία. Νιώθουμε τον πόλεμο και την κοροϊδία από παντού καθημερινά, από απλά θέματα όπως την αδιαφορία του Δήμου για το γηπεδικό, έως την πολεμική της Αστυνομίας σε θέματα μετακινήσεων των οπαδών της ομάδας. Βιώνουμε καθημερινά μικροκομματικά και μικροπολιτικά παιχνίδια εις βάρος της ομάδας μας και μόνο. Εκτάσεις για το νέο γήπεδο να παραχωρούνται από ένα δήμο που καταργήθηκε, χρήματα που δεσμεύονται από τον υπουργό πρώην κυβέρνησης να αποδεσμεύονται από το νυν, δημάρχους να μην απορροφούν κονδύλια που προορίζονται για το γήπεδο της ομάδας και δημοτικές παρατάξεις που επιθυμούν την έξωση της ομάδας και την καταστροφή του υπάρχοντος γηπέδου. Βαρεθήκαμε χρόνο παρά χρόνο να γεμίζουν τα επίσημα με φάτσες που εμφανίζονται για να φωτογραφηθούν στη φιέστα ανόδου, βαρεθήκαμε πολιτευτές που κοσμούν τα βιογραφικά τους με το αν και το τι σχέση είχαν ή έχουν με τον ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟ, βαρεθήκαμε να μας περιβάλλουν ανίκανοι συμφεροντολόγοι.

Κουραστήκαμε να βλέπουμε αυτή η ομάδα να πλαισιώνεται από ανθρώπους που δε μπορούν να διαφωνήσουν ή να συμβουλέψουν τον πρόεδρό της. Από ανθρώπους που δε μπορούν να εξασφαλίσουν την παρουσία των φιλάθλων μας σε ένα εκτός έδρας παιχνίδι. Έχουμε σιχαθεί να είμαστε οι πρωταγωνιστές σε ρεπορτάζ ειρωνικά για την ομάδα μας, είτε λόγω της λεγεώνας των δανεικών παιχτών μας κάθε χρόνο, είτε για το ποιους "φίλους" επέλεξε κάθε χρόνο ο πρόεδρός μας. Έχουμε σιχαθεί να βλέπουμε τους παίχτες μας, τα "δικά" μας παιδιά, να διαγωνίζονται για το ποιος θα φύγει πρώτος από την ομάδα και το ποιος θα κάνει την πιο αντι-Πανσερραϊκή δήλωση. Δε μπορούμε να ανεχτούμε άλλο την κοροϊδία του στυλ "τα δώσαμε όλα αλλά χάσαμε". Του "προσπαθούμε αλλά είμαστε άτυχοι". Του "δε χάθηκε τίποτα ακόμα, θα παλέψουμε". Ναι, δε χάθηκε τίποτα ακόμα για αυτό κι εμείς θα είμαστε συνεχώς δίπλα στην ομάδα και στις εξελίξεις, ό,τι κι αν γίνει τελικά τόσο στο φετινό πρωτάθλημα, όσο και το καλοκαίρι. Αλλά, ας μας εξηγήσει κάποιος πώς γίνεται με θεωρητικά ανώτερη ποιοτικά ομάδα από την προπέρσινη να έχουμε "υποβιβαστεί" (έστω και όχι μαθηματικά ακόμη) χρονολογικά και βαθμολογικά πολύ πιο νωρίς από εκείνη. Πώς γίνεται η ομάδα να είναι "πρότυπο οικονομικής διαχείρισης", να μη δέχεται τον προπέρσινο πόλεμο από τους διαιτητές ή άλλα συμφέροντα, να είναι παίχτες και τεχνικοί πληρωμένοι και ικανοποιημένοι, και τα αποτελέσματα και οι εμφανίσεις να οδεύουν από το κακό στο χειρότερο; Ας εξηγήσουν όσοι μπορούν, πώς γίνεται να αποδεχθεί ο Σερραίος φίλαθλος δηλώσεις ότι κάποιες ομάδες πρέπει να πέσουν ή να αποδεχθεί τη μη συμμετοχή των δανεικών παιχτών στα ματς με τις ομάδες που τους δάνεισαν; Πώς μπορούμε να δεχτούμε την απομάκρυνση των φιλάθλων μας από τις θέσεις τους για χάρη των φιλοξενουμένων; Πώς μπορούμε να ανεχόμαστε πλέον τη μετατροπή του γηπέδου μας σε έδρα των αντιπάλων για μερικές χιλιάδες ευρώ; Δε μπορούμε. Κι επειδή δε μπορούμε να τα ανεχόμαστε άλλο όλα αυτά, ήρθε η ώρα να δώσουμε ένα οριστικό τέλος, είτε η Ιστορία μας δικαιώσει είτε όχι.

Έφτασε, πλέον η στιγμή οι δρόμοι του ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΥ και του κ. Θεοδωρίδη να πάρουν διαφορετικές κατευθύνσεις. Κι αυτό, μπορεί να γίνει πολιτισμένα, όπως πρέπει να συμβαίνει σε αντίστοιχες περιπτώσεις. Δυστυχώς, για εμάς και το σύλλογο, ο κ. Θεοδωρίδης δεν κατάφερε να φέρει την ομάδα στα επίπεδα που ίσως και ο ίδιος επιθυμούσε. Ξέρουμε ότι ακόμα και τώρα είναι ικανός να τη διατηρήσει στην κατηγορία ή να την ξανανεβάσει άμεσα. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, ΩΣΤΟΣΟ, ΙΚΑΝΟΣ ΝΑ ΕΜΠΝΕΥΣΕΙ ΑΛΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ. Κι η παραμονή στην κατηγορία, για εμάς δεν είναι αυτοσκοπός. Η όλη πορεία, ο όλος σχεδιασμός ή καλύτερα η έλλειψη οποιουδήποτε σχεδιασμού για το μέλλον είναι το πιο σημαντικό και πιο επικίνδυνο χαρακτηριστικό της προεδρίας Θεοδωρίδη. Απίστευτοι ερασιτεχνισμοί και καθημερινές επιλογές το υπογραμμίζουν μέρα με τη μέρα. Ανακοινώσεις που επαναδιατυπώνονται, υπογραφές που ανακαλούνται, πωλητήρια που αιωρούνται για δεκαπενθήμερα. Κι ο παραλογισμός συνεχίζεται... Παραιτείται ο πρόεδρος της ομάδας. Από πού; Από την εταιρεία του; Παραιτούνται μέλη του ΔΣ σε ένδειξη συμπαράστασης προς τον πρόεδρο. Από τι; Από αρμοδιότητες που δεν έχουν; Και μήπως ήταν αιρετοί από τον κόσμο της ομάδας ή τους όποιους μετόχους; Διορισμένοι ήταν. Παραχωρούνται οι μετοχές της ΠΑΕ. Παραχωρούνται ή πωλούνται; Αν πωλούνται, θα ευθύνεται ο κόσμος της ομάδας για τη μη αγορά τους;;; Αν παραχωρούνται, ευχαριστούμε αλλά το έχουμε ξαναδεί το έργο με αχυράνθρωπους μπροστά και τον πρόεδρο από πίσω, με διαρχίες προέδρων και μεγαλομετόχων, με τυχοδιώκτες που αγοράζουν αεριτζίδικα και καταστρέφουν ομάδες πουλώντας κάθε τους περιουσιακό στοιχείο.

Καλούμε, λοιπόν, τον πρόεδρο της ΠΑΕ να κινήσει από τώρα τις διαδικασίες διαδοχής του. Ανεξαρτήτως της πορείας της ομάδας έως το τέλος του πρωταθλήματος, είναι απαραίτητο ο σύλλογος να επιστρέψει στην ομαλότητα προκειμένου να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της επόμενης χρονιάς. Κι αυτό δε μπορεί να γίνει με πρόεδρο, διοίκηση, τεχνικούς, παίχτες και φιλάθλους να αλληλοκατηγορούνται και να αλληλοϋπονομεύονται. Όταν αγαπάς κάτι, το αποδεικνύεις ακόμα και την ύστατη ώρα του χωρισμού. Αν οι κατά καιρούς δηλώσεις του κ. Θεοδωρίδη, ότι αγάπησε αυτήν την ομάδα, είχαν έστω και μια μικρή βάση, και δεν ήταν απλά λόγια της στιγμής, ας το αποδείξει έστω και την τελευταία στγμή, τη στιγμή του "χωρισμού". Όλα τα πράγματα κάποια στιγμή κάνουν ή πρέπει να κάνουν τον κύκλο τους. Ήρθε η ώρα για την ομάδα να πορευθεί χωρίς τον κ. Θεοδωρίδη, είτε αυτό τη βοηθήσει στο μέλλον είτε όχι.

ΥΓ: Ο κόσμος του ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΥ έκανε τεράστιες προσπάθειες και επέδειξε μεγάλη υπομονή αυτήν την επταετία, αλλά τελικά το "μόσχευμα" αποδείχθηκε ασύμβατο.

CHE GUEVARA CLUB