Ενα κειμενο που αναρτηθηκε στο pas.gr και μου κεντρισε το ενδιαφερον,
μια διαφορετικη φωνη...και αφου ζητησαμε την αδεια του συγγραφεα το παρουσιαζουμε αυτούσιο..

ΠΕΤΡΟΛΟΥΚΑΣ vs ΨΑΡΑΝΤΩΝΗΣ….

(Τώρα πια, που ο ΠΑΣ νίκησε, η διαιτησία τον αδίκησε όπως φοβόσαστε, και όλα βαίνουν καλώς…μπορούμε νομίζω να συζητήσουμε πιο σοβαρά. Το παρακάτω το έστειλα, 2-3 μέρες πριν τον αγώνα, στα οπαδικά φόρουμ, αλλά δεν αναρτήθηκε, έτσι το έστειλα και στην εφημερίδα Ηπειρωτικός Αγών αργότερα, όπου επίσης δεν αναρτήθηκε-δημοσιεύθηκε. Ελπίζω τώρα να το αναρτήσετε. Δεν ξέρω αν άφταιγε το μέγεθος, μια και και τα 2 κείμενα ήταν αρχικά 1 )

Αγαπητή εφημερίδα ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ,
Επιτρέψτε μου με την ευκαιρία του αγώνα ΠΑΣ – ΟΦΗ, τη Δευτέρα στην πόλη σας, να απευθύνω την παρακάτω επιστολή, ως μια, δονκιχωτική έστω, προσπάθεια καταλλαγής και αποστασιοποίησης από ένα ιδιαίτερα φορτισμένο κλίμα. Ένα κλίμα γύρω από έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, που δυστυχώς αποτελεί τον κυρίαρχο τρόπο που αντιμετωπίζουμε όλα τα ζητήματα της δημόσιας σφαίρας στη χώρα μας. Απλά είναι κρίμα σ΄ έναν αγώνα 2 επαρχιακών ομάδων, με τη δική της ιστορία η καθεμιά και με το φορτίο ενός ολόκληρου πολιτισμού των περιοχών που εκπροσωπούν, να ακούγονται ένθεν και ένθεν οι κραυγές ενός οπαδικού μιμητισμού που αντιστοιχεί σε κυρίαρχα ποδοσφαιρικά μοντέλα, μοντέλα που αποτέλεσαν την επιτομή και τον πιο οδυνηρό καθρέπτη της ελληνικής παθογένειας και διαφθοράς. Σας αποστέλλω την παρακάτω λοιπόν επιστολή, και παρακαλώ να τη δημοσιεύσετε ολόκληρη, με την παράλογη ελπίδα πως μπορεί να υπάρξει ένα άλλο βλέμμα, κατανόησης ακόμα και συνοδοιπορίας-αν μιλάμε για υγιείς προσπάθειες, αναγκαίο όχι μόνο για το ποδόσφαιρο, αλλά και για την κοινωνία. (την απέστειλα και σε 2 οπαδικά φόρουμ του ΠΑΣ, www.pas.gr και www.bluevayeros.gr , αλλά δεν αναρτήθηκε- υποθέτω προσωρινά)

Ηράκλειο, 7/1/2010
Προσοχή, αγαπητοί φίλοι του ΠΑΣ. Το παρόν δεν απευθύνεται σε αυτούς που ο μόνος τρόπος να υπάρξουν είναι να αφανίσουν άλλους, σε αυτούς που διαρκώς και μόνον ετεροπροσδιορίζονται, σε αυτούς που βλέπουν καλούς και κακούς, μπλε και μαύρους, σε αυτούς που εζήλωσαν δόξα και συμπεριφορά των κυρίαρχων οπαδικών όχλων του ελληνικού ποδοσφαίρου, σε αυτούς που ζουν με το όνειρο να γ…σουν τη Δευτέρα κάποιους μακρινούς και τρομερούς εχθρούς, σ’ αυτούς που η δικαίωσή τους θάναι να φύγουν από το βάλτο της Β’ και να βουτήξουν στην κινούμενη άμμο της Α’, σε αυτούς που αποτελούν την κομπαρσαρία της νεοελληνικής καφρίλας, όποια ομάδα κι αν υποστηρίζουν…
Αντιθέτως, απευθύνεται σε όσους αντιλαμβάνονται το ποδόσφαιρο ως την πιο οδυνηρή επιτομή του νεοελληνικού μας βίου, ως τον πιο διεφθαρμένο καθρέπτη της ελληνικής κοινωνίας, ως ένα χώρο που αξίζει να ασχολείσαι μόνο αν οι σκέψεις και οι πράξεις παραπέμπουν και έξω από τον μικρό αυτό κύκλο, στον ομόκεντρο κύκλο της κοινωνίας, απευθύνεται σε όσους δεν τους φτάνει η αυτιστική πλήρωση της επιτυχίας της ομαδάρας τους (…κι όλοι οι άλλοι να πάνε να ….θούνε), σε αυτούς που πιστεύουν πως η οπαδική καφρίλα δεν έχει χρώμα, σε αυτούς που θεωρούν ότι το ποδόσφαιρο δεν μπορεί ν΄ανήκει αποκλειστικά σε χέρια ανθρώπων του υποκόσμου ή του ανωκόσμου, σε συμμορίτες του στοιχήματος, σε Χοντρούς σβέρκους και Πνευμονοπαθείς με πούρα, σε προέδρους ή προεδρούληδες ‘σωτήρες’, σε επαρχιακούς μικρομαγαζάτορες ή λαμόγια που γλείφουν, εκμαυλίζουν, εκμεταλλεύονται έναν ολόκληρο κόσμο (μικρό ή μεγάλο), έναν κόσμο-θηρίο που γουστάρει, καυλώνει, βρίζει, φοβερίζει, τρέφεται από την επιτυχία και κάνει μόκο ή περιμένει την αποτυχία για να βρει κάποιον να ξεσκίσει. Απευθύνεται σε όσους πιστεύουν ότι η χαρά και η ουσία βρίσκονται στη συμμετοχή και όχι στον καναπέ της κερκίδας, σε όσους πληγώνονται και χαίρονται από τους αγώνες της ομάδας ΤΟΥΣ και επιθυμούν το παιχνίδι να παίζεται μα καθαρούς όρους (φαιδρό αστείο στη χώρα μας), που επιθυμούν να υπάρχει αγώνας, ένταση, άμιλλα, δύναμη χωρίς καφρίλα. Σε όσους πιστεύουν ότι οι ομάδες τους θα έπρεπε να εκπροσωπούν τους ίδιους, την πόλη τους, την περιοχή τους και να διαχέονται δημιουργικά και κοινωνικά οι μεν στους δε κι όχι ν’ αποτελούν τους παρίες της κοινωνίας. Απευθύνεται σ΄αυτούς που γελούν με τους θλιβερούς πολιτικούς που ασχολούνται να σβηστούν τιμωρίες, να εγκριθούν άδειες, να προστατεύσουν ομάδες (και που ποτέ δεν έκαναν κάτι για στοιχειώδη νομιμότητα στο ίδιο το ποδόσφαιρο) αναπαράγοντας διαρκώς έναν φαύλο (κι ελπίζω τελειωμένο) κύκλο συναλλαγής, πελατειακής σχέσης, διαφθοράς και αναπαραγωγής τέτοιων σχέσεων και ΠΟΤΕ λύσης.
Ήθελα κάποια από αυτά να τα γράψω καιρό, από τότε που μικρές σπίθες υποδαυλίζουν ένθεν και ένθεν έναν ανταγωνισμό καφρίλας, πρόκλησης, αδιέξοδης κι επικίνδυνης μαλα%ίας. Κι αν στον αγώνα της Δευτέρας μπορεί να υπάρξει νικητής, στον άλλο αγώνα δεν μπορεί. Απλά αλλεπάλληλοι, διαδοχικοί ρέκορντμεν… Προφανώς δεν ανήκω σ’ αυτούς τους λίγους, που θυμούνται ανά τακτά διαστήματα να &αμάνε τον ΠΑΣ και τα Γιάννενα στο Γεντί Κουλέ. Προφανώς θα θελα, και είμαι σίγουρος, ότι απευθύνομαι σε αντίστοιχους φίλους του ΠΑΣ. Κι αν στέλνω αυτήν την επιστολή είναι για να τους πω, πούμε ότι υπάρχουμε κι ΕΜΕΙΣ. Κι ότι έχουμε κι εμείς να μοιραστούμε μια παρηγορητική κοινότητα. Κι ας είναι της οδύνης.
Επειδή λοιπόν τούτη την ώρα που γράφω, ακούω Πετρολούκα Χαλκιά (Μοιρολόι με γυρίσματα,

και μ’ ακουμπάει χρόνια τώρα, όσο οι ρυτίδες κι η πετρωμένη μνήμη στα πρόσωπα των Ηπειρωτών μανάδων, όσο η ρυτιδιασμένη γη και η ομίχλη στα τοπία του Μπαλάφα, επειδή δε γουστάρω κανείς να με τοποθετεί απέναντι για να με ‘λιθοβολήσει’ κι εγώ να μη μιλάω ή να πρέπει να κρυφτώ πίσω απ΄τους δικούς μου για να γλιτώσω, επειδή πιστεύω πως υπάρχουν αντίστοιχοι Ηπειρώτες που γουστάρουν τα αντίστοιχα συμβολικά, μεταφυσικά, ζώντα τοπία της Κρήτης, επειδή η φυσική και η πνευματική γεωγραφία ενός τόπου ανήκει σε όλους όσοι τη σέβονται, την αναγνωρίζουν ή τη ζουν ασυνείδητα και όχι μόνο σε όσους την ενδύονται σαν ταυτότητα, για να υπάρξουν, ελλείψει άλλης .
Επειδή εν κατακλείδει, ακόμα και σ΄ένα αγώνα ποδοσφαίρου έπρεπε να συγκρούονται ομάδες, να υπάρχουν οπαδοί και φίλοι και των 2 ομάδων να τα δίνουν όλα χωρίς να σκοτώνονται, και να συναντώνται πολιτισμοί και προτερήματα όπου υπάρχουν, θάθελα να πιστεύω ότι κάποτε θα ’φτανα στα Γιάννενα με φίλους, λύρες, ρακές, παξιμάδια και τυριά, θα τάπινα με Γιαννιώτες και μετά θα μπαίναμε στο γήπεδο. Και αντίστοιχα εδώ.


Και μια και όσο με συγκινεί ο Ψαραντώνης

(και ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΠΑΕ ΟΦΗ 2010-11 https://www.youtube.com/watch?v=_hSm3Kmpihg )με συγκινεί και ο Πετρολούκας εγώ αντί για την καφρίλα της Δευτέρας θα θελα μια κοινή συναυλία των 2, οργανωμένη από τους ‘εχθρούς του λαού’. Δεν είναι δυνατόν σ’ αυτό το Νεοελληνιστάν, σ’ αυτό το ποδόσφαιρο κάποιοι να ζηλεύουν ακόμα το οπαδικό μοντέλο των καταστροφέων του ελληνικού ποδοσφαίρου παοσφπ. Δεν είναι δυνατόν όταν κυρίαρχα μοντέλα γύρω μας καταρρέουν (άλλα δικαίως άλλα αδίκως), εμείς να επιμένουμε αταβιστικά στην πιο αδιέξοδη, επικίνδυνη, αφόρητη, επαρχιακή μπαναλιτέ, στην πιο χαμηλή και κακόηχη οπαδικά και κοινωνικά αντιπαράθεση. Το να ασχολείσαι με το ελληνικό ποδόσφαιρο της β’ εθνικής (κάθε λέξη κι ένας ομόκεντρος κύκλος διαφθοράς) σίγουρα απαιτεί παράλογο θάρρος, γι αυτό ας το κάνουμε με έναν τρόπο που να αξίζει τουλάχιστον τον κόπο. Διαφορετικά καταντά ασυγχώρητο.
Αφελής δεν είμαι και γνωρίζω καλά το τι και το πώς κάποιων πραγμάτων. Δεν αντέχω όμως ν’ ακούγονται μόνο κάποιοι. Ξέρω ότι υπάρχουν κι οι άλλοι. Όσο για τους αμετανόητους, να ζητήσω συγνώμη για τον κόπο τους και να ομολογήσω …Α, ξέχασα μιλάμε για ποδόσφαιρο μωρέ, για μπαλίτσα και για Ελλάδα. Βουρ στη λάσπη λοιπόν. Και πολύ μείναμε απέξω.

Υ.γ. Περιμένω έστω κι έναν να σηκωθεί τη Δευτέρα να χειροκροτήσει όταν χαιρετήσει ο ΟΦΗ. Εγώ αυτό θα κάνω την τελευταία αγωνιστική.


Με εκτίμηση σας αφιερώνω ένα κείμενο (του Οκτώβρη) που αφορά το φετινό εγχείρημα του ΟΦΗ, με την πεποίθηση ότι απευθύνομαι σε φίλους –αντιπάλους που θέλουν να κατανοήσουν κι όχι εχτρούς που θέλουν να &αμήσουν οι έρμοι. Το εγχείρημα επειδή ακριβώς είναι ενδιαφέρον και διαφορετικό, είναι πιο πιθανό να αποτύχει παρά να επιτύχει. Είπαμε τη ζωή πρέπει να τη ζεις με τον τρόπο που της αξίζει… Το κείμενο δημοσιεύτηκε στη μεγαλύτερης κυκλοφορίας τοπική εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ, στην ιστοσελίδα www.cretalive.gr και στο φόρουμ των φίλων του ΟΦΗ www.snakes4.com . Αν υπάρχει κάτι να μας διαφωτίσει για την προσπάθεια του ΠΑΣ, ευχαρίστως θα το διάβαζα και θα το φιλοξενούσα. Με την ουτοπική ελπίδα ότι ένα άλλο ποδόσφαιρο είναι εφικτό, ότι ειδικά επαρχιακές ομάδες μπορούν να μοιράζονται πράγματα, να συναιρούν δυνάμεις και ν’ αποτελούν διακριτό πόλο κόντρα στο κυρίαρχο μοντέλο, σας εύχομαι ένα πιο υγιές και συμμετοχικό μοντέλο, έναν πιο καθαρό ηπειρώτικο ήχο. Με εκτίμηση.




ΟΦΗ, a case for study


Να πω προκαταβολικά, πως το παρόν ίσως να αφορά μόνον όσους βλέπουν στο ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο την πιο οδυνηρή επιτομή της νεοελληνικής πραγματικότητας και κρίσης, τον πιο διεφθαρμένο και φθαρμένο καθρέπτη της. Όσες φορές έγραψα, υπό αυτήν την οπτική έγραψα, όχι βέβαια για να διασκεδάσω τα αμήχανα ή υποτιμητικά βλέμματα όσων απορούν με όσους καταπιάνονται ή ‘λερώνονται’ με την μπάλα, αλλά γιατί ένιωθα πως δεν μπορείς να μένεις αμέτοχος με ένα σημαντικό κομμάτι της δημόσιας σφαίρας, που συνεχώς παράγει διαφθορά, αρνητικό ή ‘μαύρο’ οικονομικό αποτέλεσμα, εκμαυλισμό και φαυλότητα, βία και παρανομία. Που κοινωνικοποιεί με το χειρότερο τρόπο ένα σημαντικότατο μέρος νέων και λιγότερο νέων, που στον μπαξέ του συναντώνται όλα τα λούλουδα της νεοελληνικής χλωρίδας. Πρόεδροι, προεδράρες, παράγοντες, μπράβοι, πούρα, στοιχηματίες, πλυντήρια χρήματος, προσωπικοί ή οργανωμένοι στρατοί, αδηφάγο και ανθρωποφαγικό πλήθος που τρέχει πίσω και θρέφεται από το αίμα της επιτυχίας, σκοποί που αγιάζουν όλα τα μέσα, διαιτητές ακροβάτες ή χειρουργοί, με οσφυικά προβλήματα και όρασης, θεσμικοί παράγοντες σε ...παραγκουπόλεις, πολιτειακοί παράγοντες που είτε δεν λερώνουν τα χέρια τους ή συνεργούν με τον πιο φαύλο τρόπο για ίδιο όφελος. Ανώκοσμος και υπόκοσμος χέρι με χέρι. Προσθέστε κι ένα πλήθος ενδιάμεσων, παράμεσων και λαμογιών, ανακατέψτε το μίγμα και πετάξτε το στην πιο άγρια αρένα, χωρίς κανένα νόμο και κανόνα. Πασπαλίστε το με ζάχαρη, λάσπη και στρας, φωτίστε το και δώστε το στα Μέσα (και τι μέσα), εφημερίδες και κανάλια να μας το σερβίρουν. Για γεύση ή αισθητική ούτε τολμώ να μιλήσω. Σκυλάδικου παραλιακής η Super League, σκυλάδικου εθνικής οδού η Football League…τρομάρα τους, τα βαρύγδουπα ονόματα μας μάραναν.

ΠαρΟΛΑ αυτά, κάτι πεισματικά διασώζεται. Κάποιοι αξιοπρεπείς προπονητές πριν εκπέσουν, κάποιοι δημοσιογράφοι που αρθρώνουν ένα διαφορετικό λόγο πριν κουραστούν, κάποιοι ποδοσφαιριστές που αντιστέκονται στην αφυδάτωση του ταλέντου τους, το πάθος ενός κόσμου που προσπαθεί να μην ξοδευτεί χαχόλικα, μια περίτεχνη ενέργεια που αρκεί να σε κάνει να ξεχαστείς έστω για μια στιγμή. Σπαράγματα μιας πανάρχαιας λειτουργίας που χάνονται, σβήνουν, ακυρώνονται ή διαστρέφονται κάτω από το βαρύ άρμα του νεοελληνικού καρνάβαλου, του ποδοσφαίρου.

Γι’ αυτό όταν κάτι σαλεύει, όταν κάτι λαμπυρίζει στο βούρκο, αξίζει ν’ ασχοληθούμε μαζί του. Οτιδήποτε τραβάει το ποδόσφαιρο από το περιθώριο της κοινωνίας, στο οποίο λιμνάζει. Οτιδήποτε μπορεί να κάνει το ποδόσφαιρο κομμάτι που να αφορά με θετικό τρόπο την κοινωνία και την πόλη, αξίζει την προσοχή μας και γιατί όχι τη συμμετοχή μας. Ακόμα κι αν νιώθουμε πως δεν είναι παρά ένα ξέφτισμα ζωής, μια δονκιχωτική προσπάθεια που θα συντριβεί στους κυνικούς ανεμόμυλους της κοινωνικοπολιτικής πραγματικότητας της χώρας.

Ένα τέτοιο σάλεμα, ένα μικρό φωσάκι, είναι θαρρώ η φετινή προσπάθεια του ΟΦΗ. Μετά από χρόνια ανομίας, ποδοσφαιρικής, ηθικής και αισθητικής απαξίωσης και παρακμής και μετά από ένα σημαντικό αγώνα των φίλων του για καθαρότητα και περηφάνια, η ομάδα ‘απελευθερώθηκε’ και βρίσκεται στον μεγαλύτερο ιστορικά βαθμό στα χέρια του κόσμου της. Ξέρω πολλοί θα χαμογελάσετε ειρωνικά, θα αναφερθείτε στην πραγματικότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου που σχεδόν σε υποχρεώνει να κυλιστείς στη λάσπη για να επιβιώσεις, σε παιχνίδια πολιτικών και παραγόντων, σε αδιαφανείς ή γκρίζες ζώνες, σε κάποιες ενέργειες οπαδών, σε, σε,...

Όλα αυτά όμως δεν μπορούν να ακυρώσουν ότι ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ένας πρόεδρος σωτήρας ή πατερούλης, μία ‘αόρατη’ χειρ ή ένας αχυράνθρωπος, μία πηγή χρημάτων που προσφέρει μεν, ορίζει-διορίζει- περιορίζει δε και κρατά το φίλαθλο μπουκωμένο ή αηδιασμένο στον καναπέ της κερκίδας.

ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ, στην ιστορία του ΟΦΗ νιώθουν οι φίλοι τους να τους ΑΦΟΡΑ, με τέτοιο έντονο τρόπο, η ομάδα ΤΟΥΣ. Πέρυσι, οι αγώνες του ΟΦΗ στο Γεντί Κουλέ ήταν ένα πανηγύρι, πανηγύρι χαράς και ελευθερίας. Φέτος είναι κάτι σημαντικότερο. Πανηγύρι χαράς, ευθύνης και συμμετοχής. Πρώτη φορά τόσοι άνθρωποι από τον πιο ενεργό πυρήνα του ΟΦΗ, έβαλαν την κεφαλή τους στο ντορβά. Άνθρωποι, παιδιά από αυτούς που ριζοσπαστικοποιήθηκαν με τα αιτήματα της νομιμότητας και της περηφάνιας, μετέχουν ενεργά στη διοίκηση. Με μπροστάρη την πιο εμβληματική, ποδοσφαιρικά, μορφή της ομάδας, το Νίκο Μαχλά, προσφέρουν ΑΜΙΣΘΙ, απίστευτο έργο. Γύρω τους συνειδητοποιημένοι φίλαθλοι που συνεχώς αυξάνονται προσφέρουν εθελοντικά, όπου και όπως μπορούν, στήριξη και ιδέες.

Προσπαθούν στην κυριολεξία να μετακινήσουν ένα βουνό. Τα τρέχοντα προβλήματα τεράστια, κληρονομηθέντα χρέη, σκοτεινές δυσλειτουργίες του παρελθόντος, άγνωστα μονοπάτια και διάφορα κοράκια που παρακολουθούν από απόσταση. Παρόλα αυτά, προσπαθούν να ρίξουν φως, να βρουν λύσεις. Με αξιοπρέπεια και χωρίς να χάσουν την ηθική βάση, τη μόνη που έχουν να πατήσουν στη νέα εποχή του ΟΦΗ. Σηκώνουν τεράστιο βάρος και ίσως κάποια στιγμή πρέπει να μιλήσουν, για τα ...απίστευτα που συναντούν. Ώστε ο κόσμος να μάθει, να γίνει ακόμα πιο συνειδητός και συμμέτοχος, να μοιραστεί το βάρος σε περισσότερους, να σηκωθεί πιο εύκολα.

Ο ΟΦΗ τούτη την ώρα έχει 2 πυλώνες για να πατήσει. Τον κόσμο του και την Κρήτη. Δεν έχει ούτε κάποιον προστάτη, ούτε μπορεί να θέλξει κόσμο και πόρους από τις ποδοσφαιρικές του επιτυχίες. Παρόλα τα πέτρινα χρόνια διατήρησε και αύξησε τον κόσμο και το πάθος του, ριζοσπαστικοποίησε μια κρίσιμη μάζα του με τα αιτήματα για λευτεριά και νομιμότητα. Συγχρόνως αποτελεί ακόμα την ομάδα ταύτισης με την Κρήτη, λόγω ιστορίας και πλήθους. Επιζεί πεισματικά στη Β’, ενώ άλλες ομάδες στην Α’ με το μοντέλο προέδρου χρηματοδότη δεν μπορούν να κινητοποιήσουν, δημιουργήσουν, συν-κινήσουν κόσμο. Είπαμε, το ποδόσφαιρο είναι παράξενο πράγμα...

Και αυτοί οι 2 πρέπει να είναι οι στρατηγικοί ζωτικοί χώροι που θα αντλήσει ζωή και κατεύθυνση. Το νέο μυθολογικό του φορτίο. Κάποτε ήταν η ωραία μπάλα, οι επιτυχίες, η Κρήτη. Τώρα είναι ο αγώνας του για τη ‘λευτεριά’ και η Κρήτη. Και εξηγούμαι. Από τη μια τη νέα ηθική του εκκίνηση πρέπει αφενός να την επικοινωνήσει (κάτι που δεν έγινε καθόλου πέρυσι) και αφ’ ετέρου να την κάνει βάση παρουσίας του στα ελληνικά ποδοσφαιρικά δρώμενα. Σε μια εποχή που, ελπίζω, αργά ή γρήγορα θα μετατοπίσει πάγιες καταστάσεις και δυσμορφίες, που το αίτημα για νομιμότητα είναι ευρύτερο κοινωνικά, ο ΟΦΗ πρέπει να πιέσει προς εκκαθάριση του κόσμου του ποδοσφαίρου, προς καθαρούς κανόνες παιχνιδιού. Είναι εξάλλου νωπή ακόμα η ωμή επίδειξη ισχύος του παρασκηνίου πέρυσι. Δεν έχει κανένα νόημα να στοιχηθεί, να λουφάξει ή να συνεργαστεί. Πρέπει επίσης, να ανοιχτεί και να γίνει μια υπόθεση της πόλης, μια υπόθεση της Κρήτης. Συχνότατα στο ενδιαφέρον φόρουμ των φίλων snakes του ΟΦΗ (www.snakes4.com), γράφουν άνθρωποι με ανοιχτά μυαλά, που βλέπουν την ομάδα και το ποδόσφαιρο με ένα κοινωνικό πρίσμα και όχι το σύνηθες οπαδικό που απαντάται συχνά σε τέτοια φόρουμ. Διαθέτουν εξωστρέφεια και εξαιρετικές ιδέες (π.χ. προτάσεις για ένα άλλο μοντέλο ομάδας, ενεργοποίηση φιλάθλων για σβήσιμο συνθημάτων από μνημεία, παρεμβάσεις για ενίσχυση κοινωνικών ομάδων με ανάγκες- εράνους για Αϊτή, αιμοδοσίες, προβολή κρητικών προϊόντων, συναντήσεις για βελτίωση συμπεριφοράς φιλάθλων, κ.ά. πολλά). Αυτή τη στιγμή, παιδιά με αρχές και ιδέες βρίσκονται και στο Δ.Σ. και στο σύλλογο μετόχων. Καμιά φορά όμως είναι δύσκολο να πάρουν ανάσα σε μια σαιζόν που η επιτυχία θεωρείται κρίσιμη. Που τα προβλήματα τρέχουν από μέρα σε μέρα, από Κυριακή σε Κυριακή. Προσπαθούν να αγοράσουν χρόνο, που στην Ελλάδα αγοράζεται μόνο με την επιτυχία, βλέπω όμως αργά αλλά σταθερά να διορθώνουν πράγματα.

Και έρχομαι στο δίπολο ΟΦΗ-Κρήτη. Που όσο ισχυρό και αν φαντάζει, όσο αυτονόητο κι αν είναι, όσο κι αν εκτός Κρήτης αυτά τα 2 είναι ταυτισμένα, ακόμα και στην πιο χυδαία συνθηματική εκδοχή (ΟΦΗ κ******, γ*** την Κρήτη όλη), τόσο σαθρό αποδείχτηκε και αποδεικνύεται. Ναι μεν ο ΟΦΗ, αποτελεί τη μεγαλύτερη σε φιλάθλους ομάδα και από τις μεγαλύτερες στην Ελλάδα, ωστόσο σε πολλά μέρη της Κρήτης αποτελεί δεύτερη ή τρίτη ομάδα επιλογής, ακόμα και μισητό εχθρό. Οι λόγοι μπορεί να είναι πολλοί, ο χρόνος προβολής των ‘μεγάλων’ ομάδων από τα μήντια, η ηθική μομφή περί ‘τσάτσων’ που μέχρι πέρυσι κηλίδωνε την ομάδα, η ποδοσφαιρική της παρακμή, η χρόνια ανικανότητα των διοικούντων, οι τοπικιστικές εντάσεις της Κρήτης, ακόμα και η υπερβολική καμιά φορά ‘επιθετικότητα’ κάποιων από τους φίλους του ΟΦΗ, φορτισμένων από ένα μίγμα ‘μεγαλοιδεατισμού’ και χρόνιας αγανάκτησης από τα εσωτερικά, σχιζοφρενικά προβλήματα που πέρασε η ομάδα. Κάποιες από αυτές όμως τις αιτιάσεις πλέον δεν ισχύουν και η ομάδα πρέπει να επικοινωνήσει το νέο της πρόσωπο σε αντιδιαστολή με αυτό του παρελθόντος, τον αγώνα για καθαρότητα παντού, το πανηγύρι του Γεντί Κουλέ.

Παράλληλα και το πιο σημαντικό, πρέπει να γίνει ένα παράθυρο της Κρήτης στον κόσμο και για τον κόσμο. Μέσω του ΟΦΗ θα προβάλλεται, δωρεάν, οτιδήποτε έχει σχέση με την φυσική και πνευματική παραγωγή του νησιού. Έτσι μόνο θα μπορέσει να απευθυνθεί στην Κρήτη και σε όλους τους Κρήτες εντός και εκτός νησιού. Ας προτείνω μερικά συγκεκριμένα βήματα (κεφαλαιώνοντας και προτάσεις που πολύ συχνά ακούγονται διάσπαρτες στο φόρουμ των snakes).

- Η φανέλα του ΟΦΗ, μπροστά, εκεί που συνήθως υπάρχει ο κεντρικός χορηγός, δεν θα έχει ιδιωτική χορηγία, παρά μόνο την Κρήτη ή κάτι που θα αναφέρεται στην Κρήτη. Φανταστείτε μια φανέλα με την Κρήτη στο κέντρο ή μ’ ένα σύνθημα π.χ. Επισκεφθείτε την Κρήτη ή Visit Crete, ή με το Δίσκο της Φαιστού ή Ανακαλύψτε την Κρήτη ή το Μινωϊκό ανάκτορο. Φανταστείτε συνθήματα που μπορούν να εναλλάσσονται ανά δίμηνο, όπως Οίνος Κρήτης – Wines of Crete ή Έλαιον Κρήτης – Olive oil of Crete. Χωρίς να διαφημίζουν συγκεκριμένη φίρμα παρά προϊόντα της Κρήτης. Φανέλα που θα εμφανίζει εκ περιτροπής και από ένα νομό της Κρήτης. Φανέλα που σε ισχυρές πνευματικές επετείους μπορεί να έχει το όνομα ενός Ελ Γκρέκο ή ενός Καζαντζάκη. Δεν βαρεθήκατε πια τα ΟΠΑΠ, Πάμε Στοίχημα ή άλλα εταιρικά ονόματα στις φανέλες. (...σκεφτείτε μόνο πως η Μπαρτσελόνα και ο ...ΟΦΗ θα έχουν κάτι εναλλακτικό )
- Φανταστείτε αν ο ΟΦΗ επανέλθει στην Α΄ και παίξει Ευρώπη, τι ισχυρή διαφήμιση θα ήταν για την Κρήτη.
- Παντού, όπου υπάρχει εικόνα από ΟΦΗ ή το γήπεδό του θα βγαίνει μια άλλη πρόταση, από την πεπατημένη. Ας πούμε, στις συνεντεύξεις τύπου, όπου υπάρχουν εικονίδια των χορηγών, εκεί εκτός από τις εταιρείες που θα έχουν προσφέρει, θα υπάρχουν δωρεάν και θα προβάλλονται όλα τα πνευματικά ιδρύματα του νησιού. Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, ΙΤΕ (αφήστε με να φαντασιώνομαι μια φανέλα με το Ι Τ Ε ), Θαλασσόκοσμος, Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου, Βικελαία κ.ά.
- Όπου πηγαίνει ο ΟΦΗ θα προβάλλει και θα προσφέρει κάτι από την πνευματική και φυσική παραγωγή του νησιού.

Όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι ο ΟΦΗ και ο κόσμος του θα αποφασίσουν και θα στραφούν σε μια διαφορετική θεώρηση του ποδοσφαίρου και της ομάδας τους. Ενός ποδοσφαίρου που δεν θα είναι ένας κοινωνικός παρίας, με αρνητικό πολιτισμικό και κοινωνικοποιητικό ρόλο, αλλά μία ομάδα που θα αφορά την πόλη και το νησί, θα έχει φίλους συμμέτοχους, υλικά και πνευματικά, και όχι καταναλωτές του καναπέ της εξέδρας, που θα έχει ένα κοινωνικό πρόσωπο και ρόλο να παίξει, με συμμετοχή, ευθύνη και παρέμβαση. Που θα τιμά και δεν θα ντροπιάζει.

Τέτοιες κι άλλες προτάσεις μπορούν να υπάρξουν. Σε μια σχέση σύζευξης με την κοινωνία, σε μια σχέση win-win, που θα έλεγαν και οι διπλωμάτες. Και θα δείτε μακροπρόθεσμα πως και οι άλλοι νομοί θα νιώσουν δική τους την ομάδα (σημ.οι πιο πιστοί που ξέρω είναι από άλλους νομούς) και ανταπόκριση θα βρίσκεις σε συμ-μετοχή από πολλούς Κρητικούς, από την ένωση ξενοδόχων, από συνεταιρισμούς παραγωγών, από συλλόγους Κρητών ανά την Ελλάδα. Και πιστέψτε με , δεν είναι μια συμφεροντολογική ανάγκη μιας ομάδας αλλά μια στοιχειωδώς λειτουργική αναγκαιότητα μιας κοινωνίας, όπως η κρητική, που έχει προ πολλού χάσει κάθε ιστό και κάθε κοινό τόπο.

Αυτές οι προτάσεις, σαν βάση συζήτησης, είναι γνωστές σε κάποια μέλη της διοίκησης εδώ και καιρό. Ξέρω ότι τις συμμερίζονται και ότι βρίσκονται από την ίδια πλευρά του ποταμού. Για ένα διαφορετικό μοντέλο ομάδας και ποδοσφαίρου. Βέβαια σηκώνουν τ΄ αγκωνάρια της σκληρής πραγματικότητας των τρεχουσών ασφυκτικών αναγκών και προσπαθούν σιγά σιγά να βρουν χώρο και χρόνο και για τ’ άλλα. Ο ΟΦΗ, όμως μετά από χρόνια έχει κάνει τον κόσμο του να ονειρεύεται και να τραγουδά ‘ έχουμε σαλτάρει με τη λευτεριά...’ και να κατεβάζει ιδέες, ακόμα και δονκιχωτικές. Είναι δε η μόνη ομάδα που έχει τη δυναμική, τον κόσμο και το πλαίσιο αναφοράς να κάνει κάτι τέτοιο. Το πιθανότερο βέβαια είναι τ’ αγκωνάρια να πλακώσουν κάποιους, οι Μήδοι τελικά να διαβούνε , αλλά πάλι δεν πειράζει. Αρκεί να παίζεις στο γήπεδο κι όχι να βρίζεις από την κερκίδα ή να χαυνώνεις μπροστά στην τηλεόραση, αρκεί όταν παίζεις, το παιχνίδι σου να είναι ενδιαφέρον. Μέχρι να σφυρίξει ο διαιτητής...

Η λύση που αξίζει ο ΟΦΗ είναι σε αντιστοίχιση με αυτή που αξίζει και έχει ανάγκη η κοινωνία. Η ορθή και η δύσκολη. Η πολυμετοχικότητα και το άνοιγμα στην Κρήτη και την κοινωνία. Υπάρχει η δυνατότητα για μια υγιή οικονομικά και μοντέρνα λύση, που θα είναι και μια ‘πολιτισμική’ πρόταση. Η συμμετοχικότητα και η ευθύνη και όχι η σωτηρία από έναν πρόεδρο σωτήρα ή πατερούλη. Γιατί η συμμετοχή είναι χαρά και ζωή ενώ ο καναπές θάνατος.

Υ.Γ.1. Χαίρομαι, που μετά από ενεργοποίηση και πρόταση των φιλάθλων, που εισακούστηκε άμεσα από τη διοίκησή τους, υπάρχει η Κρήτη στη φανέλα της ομάδας και μια ρετρό ασπρόμαυρη εμφάνιση.


Υ.Γ.2. Η παράπλευρη ουσία της προσπάθειας του ΟΦΗ, μόνος, χωρίς μεσάζοντες, χωρίς κεράσματα, χωρίς δόξα και χρήμα για διαφόρους, και με εθελοντισμό χαλάει αρκετές πιάτσες. Από τις μικρές έως τις μεγαλύτερες. Όταν προσφέρεις εθελοντικά, χωρίς να απαιτείς ή να βγάζεις χρήμα, κυριολεκτικά μπλοκάρει το σύστημα.. Δεν παράγει χρήμα, μόστρα ή δόξα για κάποιους. Κι αυτός είναι ένας σημαντικός παράπλευρος κίνδυνος για το εγχείρημα του ΟΦΗ. Πολλοί θα ήθελαν την αποτυχία, πολλοί θα ήθελαν ο κόσμος να αποτραβηχτεί στην κερκίδα...

3/10/2010

Υ.Γ. Χαίρομαι που η διοίκηση λίγες μέρες μετά - με ευαισθησία, όραμα και αντανακλαστικά, ανάρτησε πάνω από τις θύρες 3-7 2 τεράστια φωτοπορτρέτα των Καζαντζάκη και Ξυλούρη (από τις εμβληματικότερες μορφές της Κρήτης). Ήδη, συνεργάζεται και προωθεί αφιλοκερδώς το έργο οργανισμών όπως ΚΕΘΕΑ και Ελπίδα. Επίσης, υποδέχεται κάθε αποστολή αντίπαλης ομάδας με καλάθια που περιέχουν κρητικά προϊόντα.Και ακολουθούν κι άλλα..

Με εκτίμηση