Σαν σήμερα, 29 Αυγούστου 2004, πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα η τελετή λήξης των 28ων Ολυμπιακών Αγώνων. Όμως, ποια ήταν η «προίκα» του 2004;



Και ξαφνικά, εν έτει 2010, η διεθνής κοινή γνώμη ανακάλυψε την ελληνική αναξιοπιστία. Ανακάλυψε τη «δημιουργική λογιστική», τα ψεύτικα και παραποιημένα στατιστικά στοιχεία με τα οποία δημιουργούσε η Ελλάδα μια διαφορετική εντύπωση για την οικονομική της κατάσταση.

Ολοι φαίνονται πως αγνοούν ότι η Ελλάδα μπήκε στην ευρωζώνη αν και δεν συγκέντρωνε τα κριτήρια που είχαν τεθεί, χάρη στα παραπλανητικά νούμερα που παρέθεσε και που οι Ευρωπαίοι «εταίροι» αποδέχτηκαν, αν και γνώριζαν ότι ήταν ψεύτικα. Αλλωστε δεν ήταν μόνο η Ελλάδα που παρέθεσε ψεύτικα στοιχεία...

Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που η Ελλάδα συγκεντρώνει τα φώτα μιας παγκόσμιας αρνητικής δημοσιότητας: Το 2004, λίγους μήνες πριν από τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα, η «διεθνής κοινότητα» κρατούσε την ανάσα της αν θα μπορέσουν τελικά να είναι έτοιμες στην ώρα τους οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις και υποδομές που ήταν απαραίτητες για να γίνουν οι Αγώνες. Τότε οι ελληνικές ευρεσιτεχνίες και πατέντες έδωσαν και πήραν, οι εργολάβοι χρέωσαν τα έργα πολύ παραπάνω «λόγω του κατεπείγοντος», θυσιάστηκαν και κάποιοι εργάτες, κυρίως ξένοι, και τελικά «τα καταφέραμε», είπαν. Μίλησαν για τους «επιτυχημένους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας» και ξέχασαν ότι το πραγματικό κόστος των «έργων» ήταν 4-5 φορές περισσότερο από το αρχικά προϋπολογισθέν. Ξέχασαν ότι ο φάκελος με τον οποίο «κέρδισε» η Αθήνα τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 ήταν εντελώς διάτρητος, ότι ήταν γεμάτος ψεύτικα στοιχεία, ότι ήταν αναξιόπιστος.

Ο σουηδικός λαός θεωρείται από τους πιο φιλειρηνικούς. Οταν όμως του τέθηκε το 1997 το δίλημμα αν θέλει να διεξαχθούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 στη Στοκχόλμη, η απάντηση δόθηκε με ένα μπαράζ βομβιστικών εκρήξεων σε αθλητικές εγκαταστάσεις: το κύριο επιχείρημα των αντιτιθέμενων Σουηδών ήταν ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα επιβάρυναν σοβαρά την οικονομία της χώρας τους και θα περιόριζαν τους πόρους που προορίζονταν για κοινωνικές δαπάνες. Ετσι, με χαμηλή βαθμολογία στο κριτήριο «λαϊκή αποδοχή», οι Σουηδοί απέτρεψαν τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων στη χώρα τους. Μέχρι σήμερα αρνούνται να ενταχθούν στην ευρωζώνη.

Στο Βερολίνο, στις αρχές της δεκαετίας του '90, η μη διεκδίκηση των Ολυμπιακών Αγώνων τέθηκε ως όρος για τη συνεργασία στις δημοτικές εκλογές μεταξύ αριστερών και οικολογικών δυνάμεων. Μέχρι σήμερα, στο Βερολίνο, το ισχυρό αντι-ολυμπιακό κίνημα που αναπτύχθηκε απέτρεψε τη διεκδίκηση των περιζήτητων παγκοσμίως Ολυμπιακών Αγώνων...

Στη χώρα μας, αντιθέτως, η «Μεγάλη Ιδέα» των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα άγγιξε τη φαντασία ενός μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού. Ο ανεκδιήγητος φάκελος που κατατέθηκε στην ανεκδιήγητη «Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή» του Σάμαρανκ, των «αθανάτων» και των μαφιόζων, περιείχε στημένο γκάλοπ όπου το 97,5% των Ελλήνων ήταν υπέρ των Αγώνων στην Αθήνα. Οσοι εναντιώθηκαν, θεωρήθηκαν από «αντεθνικά στοιχεία» έως γραφικοί. Τα επιχειρήματά τους για τις οικονομικές, κοινωνικές, περιβαλλοντικές επιπτώσεις της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα αποσιωπήθηκαν ή λογοκρίθηκαν. Ετσι, κάποιοι φαίνεται να πέφτουν από τα σύννεφα όταν αντιλήφθηκαν λίγα χρόνια μετά τους Αγώνες ότι το δημόσιο χρέος και ο δανεισμός είχαν εκτοξευθεί στα ύψη.

Το πραγματικό ωστόσο κόστος της «επιχείρησης Ολυμπιάδα 2004» δεν το μάθαμε ποτέ. Φρόντισε γι' αυτό η Γιαννούλα και ο Σημίτης και στη συνέχεια ο Καραμανλής και ο Αλογοσκούφης. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι ακόμα πληρώνουμε κι ακόμα χρωστάμε τα κερατιάτικα.

Σήμερα η κατάσταση είναι τραγική για τη χώρα. Αυτοί που μας «χάρισαν» τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, αυτοί που μας επέβαλαν να αγοράσουμε άχρηστους εξοπλισμούς και πανάκριβα συστήματα ασφαλείας, αυτοί που παρακολουθούσαν τα τηλέφωνά μας, οι Γερμανοί της Siemens και αυτοί που εισέπραξαν τις μίζες και τις προμήθειες, μας μιλάνε για «αναξιοπιστία» της χώρας . Μας ζητάνε να καθηλώσουμε τους ήδη χαμηλούς μισθούς και τις συντάξεις, να περικόψουμε ακόμη περισσότερο τις κοινωνικές δαπάνες και ταυτόχρονα παίρνουν μέτρα για να στηρίξουν τις τράπεζες που τόσα χρόνια μας ξεζούμιζαν κανονικά.

Στο Μόντρεαλ του Καναδά δεν απέκρυψαν ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν γι' αυτούς μια οικονομική καταστροφή. Ακόμα πληρώνουν... Στην Ελλάδα, αποκρύπτεται επιμελώς ότι η κατρακύλα της οικονομίας της χώρας ξεκινάει λίγα χρόνια πριν από το 2004 και κορυφώνεται σήμερα. Οι εμφανισθέντες «υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης», τα χαμηλά ποσοστά ανεργίας των προηγούμενων χρόνων δεν μπορούν να αποκρύψουν την ουσιαστική «προίκα» των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα, δηλαδή την πραγματικότητα των τεράστιων ελλειμμάτων, του αχαλίνωτου δανεισμού. Η φούσκα έσπασε. Το ζήτημα είναι αν και πότε θα ξεχειλίσει το ποτάμι της οργής.

Του ΠΑΝΟΥ ΤΟΤΣΙΚΑ
Πολεοδόμος, μέλος «Καμπάνιας Αντι-2004»