«Ασήμαντες» διαφορές ανάμεσα σε κάποια πρωταθλήματα

Επειτα απ' όλα όσα έχουν συμβεί την τελευταία εβδομάδα στον κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου -που δεν μας αφήνει ποτέ να πλήξουμε-, δεν ξέρω αν έχει νόημα να κάνουμε συγκρίσεις του ελληνικού «ποδοσφαιρικού προϊόντος» με άλλα παρόμοια.

Του Χρίστου Χαραλαμπόπουλου

Το δικό μας πρωτάθλημα είναι μοναδικό. Πρέπει η ίδια η ΟΥΕΦΑ να φροντίσει να συντηρηθεί στην τωρινή του μορφή και να το διαφημίζει -με δικά της έξοδα- για να βλέπει ο κόσμος πώς ήταν τα πράγματα στην προϊστορία του παιχνιδιού. Επίσης, κάποιοι πίθηκοι, που οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι έχουν την ιδιότητα του οπαδού, σε περιπτώσεις επεισοδίων δεν θα πρέπει να τιμωρούνται, αλλά να τους εξασφαλίζεται δωρεάν και απεριόριστη διαμονή στο ζωολογικό πάρκο στο Μαρκόπουλο, για να πηγαίνουμε και να δείχνουμε στα παιδιά μας τον ελλείποντα κρίκο της εξέλιξης του πιθήκου σε άνθρωπο. Αυτοί οι «οπαδοί» που ζουν στον δικό τους κόσμο και δεν καταλαβαίνουν τι ακριβώς συμβαίνει τριγύρω τους -είτε από αδυναμία είτε από ηλιθιότητα- είναι που ζητούν από τους προέδρους των ομάδων «παικταράδες αεροδρομίου» και εκατομμύρια, για να αποκτήσουν αξία οι αξιολύπητοι εαυτοί τους. Την περασμένη Παρασκευή, στη στήλη του που ασχολείται με τα media, ο συνάδελφος Βασίλης Κουφόπουλος παρουσίασε το συνολικό ποσό που εισέπραξαν οι ελληνικές ομάδες τα τελευταία 10 χρόνια από την πώληση των τηλεοπτικών τους δικαιωμάτων. Συνολικά εισέπραξαν 370 εκατομμύρια ευρώ. Το ποσό, για μία αγορά όπως η ελληνική και με δεδομένη την ποιότητα του ελληνικού ποδοσφαιρικού προϊόντος, είναι υψηλό και θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να μαθαίναμε πώς το αξιοποίησαν οι ομάδες. Οχι ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί (εδώ δεν γνωρίζουν οι φορολογικές αρχές την τελευταία δεκαετία τι συμβαίνει στους ισολογισμούς των ομάδων) αλλά το αναφέρω, έτσι, for the record -για τα πρακτικά, που λένε και οι Αγγλοσάξονες. Ας επιστρέψω σ' εκείνα τα 370 εκατομμύρια που θεωρητικώς θα βοηθούσαν τις ομάδες να ενισχυθούν αγωνιστικά, να ισχυροποιήσουν τις επιχειρηματικές τους δομές και να αρχίσουν -ή τουλάχιστον να προσπαθήσουν- οι μεγαλύτερες να αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Λυπάμαι που θα διαλύσω τις ψευδαισθήσεις κάποιων, αλλά η εξασφάλιση ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος και η διάκριση σε ευρωπαϊκό επίπεδο –που μετριέται με τη συμμετοχή σ' έναν τελικό, ας πούμε, ή τη συνεχή παρουσία σε υψηλό επίπεδο- για τις ελληνικές ομάδες, ακόμα και για τους δύο μεγάλους, Ολυμπιακό και ΠΑΟ, που έχουν ασύγκριτα μεγαλύτερη οικονομική δύναμη από τους υπολοίπους, είναι ένα πολύ πολύ μακρινό όνειρο. Και πώς να μην είναι, όταν τα έσοδα παίζουν καθοριστικό ρόλο στην αγωνιστική δύναμη μιας ομάδας. Είμαστε, ας το χωνέψουν κάποιοι, μία πολύ μικρή αγορά η οποία μάλιστα αντιμετωπίζει βαθιά οικονομική κρίση που θα διαρκέσει αρκετά χρόνια. Ενα ενδεικτικό παράδειγμα. Με βάση τα οικονομικά στοιχεία της χρονιάς που πέρασε, οι τέσσερις αγγλικές ομάδες (Μάντσεστερ Γ., Λίβερπουλ, Αρσεναλ, Τσέλσι) παρά το γεγονός ότι δεν έφθασαν ούτε στους ημιτελικούς της διοργάνωσης του Τσάμπιονς Λιγκ, συγκέντρωσαν 140 εκατομμύρια ευρώ από τα πριμ της ΟΥΕΦΑ και τα τηλεοπτικά δικαιώματα, μόνο. Για το ίδιο χρονικό διάστημα, οι 4 ιταλικές ομάδες του Τσάμπιονς Λιγκ –που κατέκτησε η Ιντερ- συγκέντρωσαν 116 εκατομμύρια και οι 4 ισπανικές κατάφεραν να μαζέψουν 105 εκατομμύρια. Εδώ η φιναλίστ του Γιουρόπα Λιγκ, η αγγλική Φούλαμ, κατάφερε να συγκεντρώσει 10 εκατομμύρια ευρώ από πριμ και τηλεοπτικά δικαιώματα. Οι αποστάσεις είναι χαώδεις και σε μία τέτοια αγορά όπως αυτή του επαγγελματικού ποδοσφαίρου τα μεγέθη κάνουν τη διαφορά. Αυτό που οι ελληνικές ομάδες μπορούν να κάνουν, όσες παίρνουν μέρος στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, είναι να προσπαθήσουν να παίρνουν τουλάχιστον την τρίτη θέση από τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ -όποια ή όποιες μετέχουν εκεί- και να προσπαθούν μαζί με όσες μετέχουν στο Γιουρόπα Λιγκ να φθάνουν στους «16» σε σταθερή βάση. Για αρχή είναι ένας εφικτός στόχος.

Τα λεφτά των άλλων

Εμείς, εδώ στην Ελλάδα που δεν έχουμε δεύτερο γήπεδο για ευρωπαϊκά παιχνίδια, δεν βάζουμε τέτοιους μικρούς στόχους. Εμείς είμαστε ή «κούπα» ή τίποτε. Και το «τίποτε», όποτε μας βολεύει, το βαφτίζουμε ευρωπαϊκή πορεία. Μια ματιά στα έσοδα που εξασφαλίζουν κάποια άλλα πρωταθλήματα από τις πωλήσεις των τηλεοπτικών τους δικαιωμάτων στο εξωτερικό υπογραμμίζει το μέγεθος της ελληνικής αγοράς τηλεοπτικών δικαιωμάτων. Σε μία δεκαετία απέφερε 370 εκατομμύρια στις ομάδες της Σούπερ Λίγκας. Ενδεικτικά, οι ομάδες της αγγλικής Πρέμιερ Λιγκ από την πώληση των τηλεοπτικών τους δικαιωμάτων τους σε χώρες εκτός Αγγλίας από φέτος μέχρι το 2013 θα εισπράξουν συνολικά 1 δισ. 437 εκατομμύρια στερλίνες δηλαδή 479 εκατομμύρια τον χρόνο, την ώρα που εμείς συγκεντρώσαμε 370 εκατ. ευρώ σε μία δεκαετία. Για τα τηλεοπτικά δικαιώματα των αγώνων του ελληνικού πρωταθλήματος, δυστυχώς, δεν υπάρχει και τόσο έντονο ενδιαφέρον από το εξωτερικό. Αυτό προσφέρει πολύ μεγάλες δυνατότητες στις αγγλικές ομάδες, που μπορούν να δώσουν και καλύτερους μισθούς και περισσότερα για μεταγραφές. Οι ομάδες της ισπανικής λίγκας συγκεντρώνουν τέσσερις φορές λιγότερα τον χρόνο από τους Αγγλους και οι Ιταλοί έξι φορές λιγότερα. Οι ομάδες της Μπουντεσλίγκα συγκεντρώνουν δεκατέσσερις φορές λιγότερα από τους Αγγλους τον χρόνο, οι Γάλλοι 18. Οι Γερμανοί, πάντως, προσπαθούν να μάθουν από τους Αγγλους τρόπους να πουλάνε ακριβότερα στο εξωτερικό τα τηλεοπτικά τους δικαιώματα. Την περίοδο 2006/07 είχαν εισπράξει 17, 9 εκατομμύρια ευρώ και την περίοδο 2009/10 έφθασαν τα 42 εκατομμύρια. Η αγγλική λίγκα τη χρονιά που πέρασε κέρδισε το μεγάλο βραβείο της βασίλισσας για την επιτυχημένη εξαγωγική δραστηριότητα ενός προϊόντος που φέρνει αρκετά έσοδα στη Βρετανία. Βέβαια, αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στα ισχυρά brand names που είναι κάποιες από τις αγγλικές ομάδες με οπαδούς σε όλον τον κόσμο και φυσικά το γεγονός ότι χάρη στα χρήματά τους οι Αγγλοι μπορούν να προσελκύουν αστέρες του ποδοσφαίρου απ' όλη την υφήλιο, δημιουργώντας γέφυρες με τις αγορές όλου του κόσμου. Αυτό το περιβάλλον, λοιπόν, κάποιοι είτε σκόπιμα το αγνοούν είτε δεν το αντιλαμβάνονται και εκεί βρίσκεται μία από τις αιτίες της απαράδεκτης συμπεριφοράς κάποιων πιθήκων.

"sportday"