Η εξέγερση του Watts, που διήρκεσε έξι μέρες στην ομώνυμη συνοικία του Λος Άντζελες τον Αύγουστο του 1965, θα μείνει στην ιστορία ως η μεγαλύτερη εξέγερση στην περιοχή - μέχρι να ξεσπάσουν τα γεγονότα του 1992. Η εξέγερση χαρακτηρίστηκε ως κίνημα αντίδρασης ενάντια στις αστυνομικές βιαιότητες και στις ρατσιστικές αδικίες που έπλητταν τους μαύρους της αμερικανικής πολιτείας. Τα θύματα της εξέγερσης υπολογίστηκαν στα 34, ενώ 1.032 άτομα τραυματίστηκαν και 3.438 συνελήφθησαν.

Ο πρόλογος της εξέγερσης σημειώθηκε στις 11 Αυγούστου όταν αστυνομικός σε περιπολία με το όνομα Lee Minikus, σταμάτησε το αυτοκίνητο του Αφροαμερικανού Marquette Frye επειδή πίστευε ότι οδηγούσε υπό την επίρροια αλκοόλ. Ο οδηγός δεν βρέθηκε αρνητικός στον έλεγχο στον οποίο υποβλήθηκε από τον αστυνομικό, με αποτέλεσμα να συλληφθεί άμεσα. Το ίδιο συνέβη και με τον αδερφό του Ronald, στον οποίο απαγορεύθηκε να οδηγήσει το αυτοκίνητο έως το σπίτι τους. Το γεγονός αυτό πήρε μεγάλες διαστάσεις και το πλήθος που βρισκόταν γύρω από την περιοχή που συνέβη το γεγονός άρχισε να εξαγριώνεται. Σε λίγη ώρα οι άνθρωποι που μαζεύτηκαν στο σημείο μετατράπηκαν σε εκατοντάδες οργισμένα άτομα που πετούσαν πέτρες και άλλα αντικείμενα κατά των αστυνομικών. Η καταστολή του όχλου δεν άργησε να έρθει, ενώ η κατάληξη της διαμαρτυρίας συμπεριέλαβε τη σύλληψη τόσο του Marquette Frye όσο και του αδερφού του αλλά και της μητέρας τους.

https://www.youtube.com/watch?v=SRDvY_anJdc&feature=player_embedded

Το συμβάν της 11ης Αυγούστου αποτέλεσε απλά την αφορμή της εξέγερσης του πληθυσμού της συνοικίας του Watts καθώς για μεγάλο χρονικό διάστημα οι κάτοικοι, κυρίως Αφροαμερικανοί, γίνονταν αποδέκτες ρατσιστικών διακρίσεων που μεγάλωναν την ένταση μεταξύ αυτών και της πολιτείας. Έτσι, η εξέγερση προέκυψε από τη συγχώνευση μιας σειράς τέτοιων κρουσμάτων στην περιοχή και η σύλληψη των τριών μελών της οικογένειας Frye ήταν η αφορμή για να ξεχυθεί η βία στους δρόμους του Watts για τις επόμενες ημέρες.

Οι αυξανόμενες ενισχύσεις των δυνάμεων της τάξης δεν κατόρθωσαν να ξαναπάρουν τον έλεγχο του δρόμου. Την τρίτη ημέρα οι διαδηλωτές αφού λεηλάτησαν τα γύρω οπλοπωλεία, πήραν τα όπλα στα χέρια τους κι έτσι μπορούσαν να πυροβολούν ακόμα και τα ελικόπτερα της αστυνομίας. Οι εξεγερμένοι επιδόθηκαν στη γενικευμένη λεηλασία και τον εμπρησμό καταστημάτων. Χιλιάδες στρατιώτες και αστυνομικοί -η στρατιωτική δύναμη μιας μεραρχίας πεζικού με την υποστήριξη αρμάτων μάχης- χρειάστηκε τελικά να ριχτούν στη μάχη για να περιορίσουν την εξέγερση έπειτα από οδομαχίες πολλών ημερών. Την ήδη αυξημένη ένταση πυροδότησε ακόμη περισσότερο και ο αρχηγός του Αστυνομικού Τμήματος του Λος Άντζελες. William Parker αποκαλώντας τους εξεγερμένους «ζώα του ζωολογικού πάρκου». Μετά από τρεις μέρες επενέβη ο Εθνικός Στρατός της Καλιφόρνια για να θέσει την έκρυθμη κατάσταση υπό έλεγχο.

Η συνολική εκτίμηση της ζημιάς υπολογίστηκε στα 40 εκατομμύρια δολάρια αφού σχεδόν 1000 κτίρια υπέστησαν ζημιές. Οι περισσότερες από τις σωματικές βλάβες περιοριζόταν σε λευκούς επιχειρηματίες που είχαν προκαλέσει δυσαρέσκεια στη γειτονιά λόγω των αδικιών που διέπρατταν. Τα σπίτια δεν δέχτηκαν επιθέσεις, αν και ορισμένα έπιασαν φωτιά λόγω της γειτνίασης με άλλες φλεγόμενα κτίρια.

Αναλύσεις επί αναλύσεων ακολούθησαν την καταστολή της εξέγερσης για να βρεθούν τα αίτια που προκάλεσαν την ένταση αυτή αφού οι συμμετέχοντες ήταν από ποικίλα κοινωνικά στρώματα. Φαίνεται, όμως πως δε μπόρεσαν οι «ειδήμονες» να συμφωνήσουν και να προβούν σε κατάλληλες ρυθμίσεις αφού το Watts συνεχίζει να αντιμετωπίζει κοινωνικά προβλήματα όπως φτώχεια, έντονη εγκληματική δραστηριότητα και ελλιπή παιδεία μέχρι και σήμερα.

πηγή;tvxs.gr