Στις 28 Ιουνίου 1846, ο μουσικός εφευρέτης Adolphe Sax βγαίνει από το εργαστήριο του και καταχωρεί 14 πατέντες για ένα μουσικό όργανο που έμελλε να φέρει την επανάσταση στην αμερικανική μουσική, έναν αιώνα αργότερα. Η νέα του εφεύρεση; Το σαξόφωνο!

Αρχικά φτιαγμένα από ξύλο, τα όργανα του Sax «ανοίγουν» στο άκρο, δημιουργώντας καμπάνα ενίσχυσης του ήχου. Σχεδιασμένο σε επτά μεγέθη, από σοπρανίνο έως κοντραμπάσο, το σαξόφωνο συνδύαζε τα άνετα πλήκτρα των μεγάλων ξυλόφωνων και του με μία γλωττίδα στομίου του κλαρινέτου.

Αν και το σαξώφωνο έγινε γρήγορα δημοφιλές στις ορχήστρες του γαλλικού στρατού, ο βελγικής καταγωγής Sax πέρασε δεκαετίες ολόκληρες στα δικαστήρια υπερασπιζόμενος την κυριότητα των εφευρέσεών του, σημειώνοντας ελάχιστα κέρδη μέχρι το 1866. Ακολούθησαν μυριάδες τροποποιήσεις στο αρχικό μοντέλο προκειμένου να διευκολυνθεί το παίξιμο.

Η παραγωγή στις ΗΠΑ ξεκίνησε το 1888, όταν ο Charles Gerard Conn άρχισε να κατασκευάζει σαξόφωνα για τις στρατιωτικές μπάντες. Στις αρχές του 1900, το όργανο είχε γίνει μόνιμα εξάρτημα στις κωμωδίες του κύκλου vaudeville, όπου οι μουσικοί αρέσκονταν να χρησιμοποιούν το όργανο για αναπαραγωγή του κακαρίσματος των κοτόπουλων.

Το σαξόφωνο καθίσταται πλέον κορυφαίο δημιουργικό όργανο τη δεκαετία του 1920, οπότε παράγεται σε βαρύτονο, τενόρο, άλτο και σοπράνο. Την εποχή εκείνη αφήνει το κλαρινέτο και στρέφεται στο σαξόφωνο ο μουσικός της τζαζ Sidney Bechet, κάτι που τραβάει την προσοχή του κόσμου και των μουσικών. Ο Coleman Hawkins, εμπνευσμένος από τα σόλο της τρομπέτας του Louis Armstrong, γίνεται ο πρώτος βιρτουζος της τζαζ που εκμεταλλεύεται τους μαγευτικούς βαθιούς τόνους του τενόρο σαξοφώνου. Σύντομα ακολουθούν οι Ben Webster και Lester Young, οι οποίοι παίζουν εξαιρετικά σόλο σαξοφώνου ως βασικά μέλη στις ορχήστρες των Duke Ellington και Count Basie τη δεκαετία του 1930.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1940, ο Charlie Parker με το άλτο σαξόφωνό του πρωτοπορεί στη bebop μουσική, γράφοντας κορυφαίες σελίδες στην αμερικανική αλλά και παγκόσμια μουσική ιστορία.

πηγή: tvxs