Τα πιο διάσημα ποδοσφαιρικά ντέρμπι στον κόσμο
Σελίδα 1 από 1
17062010
Τα πιο διάσημα ποδοσφαιρικά ντέρμπι στον κόσμο
Όταν το ποδόσφαιρο, ο βασιλιάς των σπορ, συνδέεται εκτός από αγωνιστικές και βαθμολογικές διαφορές, με εθνικιστικές, πολιτικές, ταξικές, οικονομικές και θρησκευτικές συγκρούσεις αιώνων, τότε γεννιούνται τα «ντέρμπι».
Η λέξη «ντέρμπι» έχει αγγλική ρίζα και η καταγωγή της είναι από τα χωριά Ντέρμπισαϊρ της Αγγλίας. Πρωτοεμφανίστηκε το 18ο αιώνα παρουσιάζοντας ως έννοια τη ποδοσφαιρική αντιπαλότητα και την επίλυση διαφορών μέσω της διεξαγωγής ενός αγώνα.
Αυτά τα ντέρμπι περιμένουν κάθε χρόνο οι οπαδοί των ομάδων για να εκφράσουν την εκατέρωθεν αντιπαλότητα τους και το μίσος τους, το οποίο πηγάζει από διαφορετικούς παράγοντες. Κάθε ντέρμπι, σε όποια χώρα και αν διεξάγεται έχει να παρουσιάσει τη δική του αίγλη και τη δική του ιστορία. Παρακάτω λοιπόν ακολουθούν ορισμένα από τα «do or die» ντέρμπι της ποδοσφαιρικής Ευρώπης.
Η αρχή γίνεται φυσικά από το παλαιότερο ποδοσφαιρικό ντέρμπι της Ευρώπης και συγκεκριμένα της Σκωτίας, που διεξάγεται ανάμεσα στους «Προτεστάντες» Ρέϊντζερς και τους «Καθολικούς» της Σέλτικ. Το λεγόμενο «Old Firm» της Γλασκόβης ξεκινάει το 1888 με την ίδρυση της φιλοιρλανδικής Σέλτικ που έρχεται σε ευθεία αντιπαράθεση με τους κυβερνητικούς των Τζέρς. Οι πολιτικές και θρησκευτικές διαφορές των δυο ομάδων δημιουργούν ένα άσβεστο μίσος μεταξύ των οπαδών τους που διατηρείται έως και σήμερα. Στο βωμό του... φανατισμού, 66 φίλοι των Ρέϊντζερς έχασαν τη ζωή τους το 1971. Στο αγωνιστικό κομμάτι οι Ρέϊντζερς κυριαρχούν έχοντας κατακτήσει 52 πρωταθλήματα, όμως η Σέλτικ ήταν η πρώτη βρετανική ομάδα που κατέκτησε ευρωπαϊκό τίτλο και συγκεκριμένα το Κύπελλο Πρωταθλητριών του 1967. Ο Σωτήρης Κυριάκος και ο Γιάννης Σαμαράς(που αγωνίζεται ως και σήμερα στη Σέλτικ) είναι οι δυο Έλληνες που έχουν ζήσει το ιστορικό αυτό ντέρμπι.
Κατηφορίζοντας προς την Ισπανία, συναντούμε δυο ποδοσφαιρικές αναμετρήσεις με ανάλογη ιστορικότητα. Φυσικά το el classico μεταξύ Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης και το ματς Σεβίλλη-Ρεάλ Μπέτις. Για το πρώτο η ιστορία είναι αρκετά γνωστή σε όσους παρακολουθούν το άθλημα. Μια κίνηση του βασιλιά της Ισπανίας Αλφόνσου 13ου να επιτρέψει, δηλαδή, στη Ρεάλ να υιοθετήσει το λευκό χρώμα της βασιλικής σημαίας ήταν αρκετή για να ξεκινήσει η έριδα μεταξύ Καταλανών και πρωτευουσιάνων. Η κόντρα αυτή ενισχύθηκε στη περίοδο του Ισπανικού Εμφυλίου, με την απαγόρευση της χρήσης της καταλονικής γλώσσας (εκτός από το Camp Nou, έδρα της Μπαρτσελόνα), ενώ στις μέρες μας πέρασε σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο με την αλληλοαρπαγή παικτών όπως οι Ντι Στέφανο, Λουίς Φίγκο, Λουίς Ενρίκε, Ρονάλντο, Σάμουελ Ετό, κ.α. Οι «διαφορές» μεταξύ Σεβίλλης και Ρεάλ Μπέτις, περιορίζονται σε τοπικό κυρίως επίπεδο και αιτία κόντρας αποτέλεσε η απόσπαση μελών της διοίκησης της Σεβίλλης το 1909 ύστερα από διαφωνίες και η ταυτόχρονη δημιουργία του δικού τους συλλόγου, της Ρεάλ Μπέτις. Το «μίσος» συνεχίζεται με κόντρες εντός και εκτός γηπέδων.
Και στις γειτονικές χώρες της Ελλάδας υπάρχουν αναμετρήσεις που «κλέβουν» την ποδοσφαιρική παράσταση. Στην Ιταλία υπάρχει το «derby della madonina» (από το ομώνυμο άγαλμα της Παναγίας στο τρούλο του ναού του Μιλάνου και σύμβολο της πόλης) που διεξάγεται με αντιπάλους την Ίντερ και τη Μίλαν. Πρόκειται για αντιπαράθεση δυο κοινωνικών τάξεων του 1899 που φέρνουν το ποδόσφαιρο στην Ιταλία. Αρχικά ιδρύεται η Μίλαν, η μη συμμετοχή όμως αλλοεθνών ποδοσφαιριστών εκτός από Βρετανούς (άλλωστε στη χώρα τους «γεννήθηκε» το άθλημα) οδηγεί στην ίδρυση της Ιντερνασιονάλε (διεθνής)-πλήρες όνομα της Ίντερ- που έχει στις τάξεις της ποδοσφαιριστές από πολλές χώρες.
Το άλλο ιταλικό ντέρμπι, είναι καθαρά πολιτικό, εκτός από ποδοσφαιρικό. «Ρόμα», που σημαίνει αριστεροί ιδεολογικά Ρωμαίοι του Νότου, εναντίον Λάτσιο δηλαδή βόρειοι ακροδεξιοί Ρωμαίοι. Η συγκεκριμένη κόντρα μετρά και δυο θύματα εκατέρωθεν. Το 1979 ένας οπαδός χάνει τη ζωή του από ρίψη καπνογόνου ενώ το 2004 ένας άλλος πέφτει νεκρός από σφαίρες αστυνομικού έξω από το γήπεδο.
Η Μπεσίκτας μπορεί να είναι η ανερχόμενη δύναμη στο τουρκικό ποδόσφαιρο, όμως τα βλέμματα όλων στρέφονται στη μάχη μεταξύ Γαλατασαράϊ και Φενερμπαχτσέ. Ο Βόσπορος χωρίζει την ευρωπαϊκή Τουρκία από την ασιατική και αναπόφευκτα και τις δυο ομάδες. Η «ευρωπαϊκή» «Γαλατά» ιδρύεται το 1905 ενώ ο «ασιατικός» «φωτεινός κήπος» όπως είναι η μετάφραση της Φενέρ ιδρύεται δυο χρόνια αργότερα από την εργατική τάξη.
Το πιο βάρβαρο πάντως ντέρμπι γίνεται στη Σερβία ανάμεσα στη Παρτιζάν και τον Ερυθρό Αστέρα. Οι «γκομπάροι» Παρτιζάνοι και οι «ντελιγέ» του Ερυθρού Αστέρα έρχονται σε σύγκρουση όχι μόνο εντός γηπέδων αλλά δίνουν και ραντεβού θανάτου εκτός γηπέδων. Απολογισμός 1 νεκρός φίλαθλος της Παρτιζάν το 2006.
Last but not least, το «αιώνιο» ελληνικό ντέρμπι μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού. Ίσως είναι η μοναδική αναμέτρηση που η αντιπαλότητα δε περιορίζεται μόνο στο ποδόσφαιρο αλλά υπάρχει και στα άλλα αθλήματα. Ο Παναθηναϊκός ιδρύθηκε το 1908 από Αθηναίους αστούς ενώ ο Ολυμπιακός είναι γέννημα θρέμμα της εργατικής τάξης του λιμανιού του Πειραιά. Πριν λίγα χρόνια δυστυχώς ύστερα από εκτεταμένα επεισόδια έχασε τη ζωή του ένας φίλαθλος του Παναθηναϊκού.
Εκτός γηραιάς ηπείρου τα διασημότερα ποδοσφαιρικά ντέρμπι είναι μεταξύ της Ρίβερ Πλέϊτ και της Μπόκα Τζούνιορς, στην Αργεντινή και στην Ουρουγουαή ανάμεσα σε Πενιαρόλ και Νασιονάλ.
Ένα όμως είναι σίγουρο. Ότι ντέρμπι πάντα θα υπάρχουν. Όμως καλό θα ήταν να διαρκούν μόνο 90 λεπτά και να διεξάγονται μόνο εντός των τεσσάρων αγωνιστικών γραμμών του γηπέδου.
πηγή: ε.ΜΜΕ.ις
Η λέξη «ντέρμπι» έχει αγγλική ρίζα και η καταγωγή της είναι από τα χωριά Ντέρμπισαϊρ της Αγγλίας. Πρωτοεμφανίστηκε το 18ο αιώνα παρουσιάζοντας ως έννοια τη ποδοσφαιρική αντιπαλότητα και την επίλυση διαφορών μέσω της διεξαγωγής ενός αγώνα.
Αυτά τα ντέρμπι περιμένουν κάθε χρόνο οι οπαδοί των ομάδων για να εκφράσουν την εκατέρωθεν αντιπαλότητα τους και το μίσος τους, το οποίο πηγάζει από διαφορετικούς παράγοντες. Κάθε ντέρμπι, σε όποια χώρα και αν διεξάγεται έχει να παρουσιάσει τη δική του αίγλη και τη δική του ιστορία. Παρακάτω λοιπόν ακολουθούν ορισμένα από τα «do or die» ντέρμπι της ποδοσφαιρικής Ευρώπης.
Η αρχή γίνεται φυσικά από το παλαιότερο ποδοσφαιρικό ντέρμπι της Ευρώπης και συγκεκριμένα της Σκωτίας, που διεξάγεται ανάμεσα στους «Προτεστάντες» Ρέϊντζερς και τους «Καθολικούς» της Σέλτικ. Το λεγόμενο «Old Firm» της Γλασκόβης ξεκινάει το 1888 με την ίδρυση της φιλοιρλανδικής Σέλτικ που έρχεται σε ευθεία αντιπαράθεση με τους κυβερνητικούς των Τζέρς. Οι πολιτικές και θρησκευτικές διαφορές των δυο ομάδων δημιουργούν ένα άσβεστο μίσος μεταξύ των οπαδών τους που διατηρείται έως και σήμερα. Στο βωμό του... φανατισμού, 66 φίλοι των Ρέϊντζερς έχασαν τη ζωή τους το 1971. Στο αγωνιστικό κομμάτι οι Ρέϊντζερς κυριαρχούν έχοντας κατακτήσει 52 πρωταθλήματα, όμως η Σέλτικ ήταν η πρώτη βρετανική ομάδα που κατέκτησε ευρωπαϊκό τίτλο και συγκεκριμένα το Κύπελλο Πρωταθλητριών του 1967. Ο Σωτήρης Κυριάκος και ο Γιάννης Σαμαράς(που αγωνίζεται ως και σήμερα στη Σέλτικ) είναι οι δυο Έλληνες που έχουν ζήσει το ιστορικό αυτό ντέρμπι.
Κατηφορίζοντας προς την Ισπανία, συναντούμε δυο ποδοσφαιρικές αναμετρήσεις με ανάλογη ιστορικότητα. Φυσικά το el classico μεταξύ Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης και το ματς Σεβίλλη-Ρεάλ Μπέτις. Για το πρώτο η ιστορία είναι αρκετά γνωστή σε όσους παρακολουθούν το άθλημα. Μια κίνηση του βασιλιά της Ισπανίας Αλφόνσου 13ου να επιτρέψει, δηλαδή, στη Ρεάλ να υιοθετήσει το λευκό χρώμα της βασιλικής σημαίας ήταν αρκετή για να ξεκινήσει η έριδα μεταξύ Καταλανών και πρωτευουσιάνων. Η κόντρα αυτή ενισχύθηκε στη περίοδο του Ισπανικού Εμφυλίου, με την απαγόρευση της χρήσης της καταλονικής γλώσσας (εκτός από το Camp Nou, έδρα της Μπαρτσελόνα), ενώ στις μέρες μας πέρασε σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο με την αλληλοαρπαγή παικτών όπως οι Ντι Στέφανο, Λουίς Φίγκο, Λουίς Ενρίκε, Ρονάλντο, Σάμουελ Ετό, κ.α. Οι «διαφορές» μεταξύ Σεβίλλης και Ρεάλ Μπέτις, περιορίζονται σε τοπικό κυρίως επίπεδο και αιτία κόντρας αποτέλεσε η απόσπαση μελών της διοίκησης της Σεβίλλης το 1909 ύστερα από διαφωνίες και η ταυτόχρονη δημιουργία του δικού τους συλλόγου, της Ρεάλ Μπέτις. Το «μίσος» συνεχίζεται με κόντρες εντός και εκτός γηπέδων.
Και στις γειτονικές χώρες της Ελλάδας υπάρχουν αναμετρήσεις που «κλέβουν» την ποδοσφαιρική παράσταση. Στην Ιταλία υπάρχει το «derby della madonina» (από το ομώνυμο άγαλμα της Παναγίας στο τρούλο του ναού του Μιλάνου και σύμβολο της πόλης) που διεξάγεται με αντιπάλους την Ίντερ και τη Μίλαν. Πρόκειται για αντιπαράθεση δυο κοινωνικών τάξεων του 1899 που φέρνουν το ποδόσφαιρο στην Ιταλία. Αρχικά ιδρύεται η Μίλαν, η μη συμμετοχή όμως αλλοεθνών ποδοσφαιριστών εκτός από Βρετανούς (άλλωστε στη χώρα τους «γεννήθηκε» το άθλημα) οδηγεί στην ίδρυση της Ιντερνασιονάλε (διεθνής)-πλήρες όνομα της Ίντερ- που έχει στις τάξεις της ποδοσφαιριστές από πολλές χώρες.
Το άλλο ιταλικό ντέρμπι, είναι καθαρά πολιτικό, εκτός από ποδοσφαιρικό. «Ρόμα», που σημαίνει αριστεροί ιδεολογικά Ρωμαίοι του Νότου, εναντίον Λάτσιο δηλαδή βόρειοι ακροδεξιοί Ρωμαίοι. Η συγκεκριμένη κόντρα μετρά και δυο θύματα εκατέρωθεν. Το 1979 ένας οπαδός χάνει τη ζωή του από ρίψη καπνογόνου ενώ το 2004 ένας άλλος πέφτει νεκρός από σφαίρες αστυνομικού έξω από το γήπεδο.
Η Μπεσίκτας μπορεί να είναι η ανερχόμενη δύναμη στο τουρκικό ποδόσφαιρο, όμως τα βλέμματα όλων στρέφονται στη μάχη μεταξύ Γαλατασαράϊ και Φενερμπαχτσέ. Ο Βόσπορος χωρίζει την ευρωπαϊκή Τουρκία από την ασιατική και αναπόφευκτα και τις δυο ομάδες. Η «ευρωπαϊκή» «Γαλατά» ιδρύεται το 1905 ενώ ο «ασιατικός» «φωτεινός κήπος» όπως είναι η μετάφραση της Φενέρ ιδρύεται δυο χρόνια αργότερα από την εργατική τάξη.
Το πιο βάρβαρο πάντως ντέρμπι γίνεται στη Σερβία ανάμεσα στη Παρτιζάν και τον Ερυθρό Αστέρα. Οι «γκομπάροι» Παρτιζάνοι και οι «ντελιγέ» του Ερυθρού Αστέρα έρχονται σε σύγκρουση όχι μόνο εντός γηπέδων αλλά δίνουν και ραντεβού θανάτου εκτός γηπέδων. Απολογισμός 1 νεκρός φίλαθλος της Παρτιζάν το 2006.
Last but not least, το «αιώνιο» ελληνικό ντέρμπι μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού. Ίσως είναι η μοναδική αναμέτρηση που η αντιπαλότητα δε περιορίζεται μόνο στο ποδόσφαιρο αλλά υπάρχει και στα άλλα αθλήματα. Ο Παναθηναϊκός ιδρύθηκε το 1908 από Αθηναίους αστούς ενώ ο Ολυμπιακός είναι γέννημα θρέμμα της εργατικής τάξης του λιμανιού του Πειραιά. Πριν λίγα χρόνια δυστυχώς ύστερα από εκτεταμένα επεισόδια έχασε τη ζωή του ένας φίλαθλος του Παναθηναϊκού.
Εκτός γηραιάς ηπείρου τα διασημότερα ποδοσφαιρικά ντέρμπι είναι μεταξύ της Ρίβερ Πλέϊτ και της Μπόκα Τζούνιορς, στην Αργεντινή και στην Ουρουγουαή ανάμεσα σε Πενιαρόλ και Νασιονάλ.
Ένα όμως είναι σίγουρο. Ότι ντέρμπι πάντα θα υπάρχουν. Όμως καλό θα ήταν να διαρκούν μόνο 90 λεπτά και να διεξάγονται μόνο εντός των τεσσάρων αγωνιστικών γραμμών του γηπέδου.
πηγή: ε.ΜΜΕ.ις
sellos- Respected
- Αριθμός μηνυμάτων : 25978
Ηλικία : 15
Τόπος : ΑΘΗΝΑ
Ομάδα :
Registration date : 01/11/2008
Τα πιο διάσημα ποδοσφαιρικά ντέρμπι στον κόσμο :: Σχόλια
Απ: Τα πιο διάσημα ποδοσφαιρικά ντέρμπι στον κόσμο
πολλες ανακρίβειες.
Ρέηντζερς Σελτικς δεν έχουν πλέον θρησκευτική κόντρα,
αυτά τα προτεστάντες-καθολικοί είναι παρωχυμένα.
Η κόντρα που έχουν είναι ότι η Σελτικς είναι η περήφανη ομάδα της Σκωτίας
και η Ρεηντζερς οι γενίτσαροι φιλοεγγλέζοι.
Στην Ισπανία η δικατορία του Φράνκο επέβαλε καταστολή
των Καταλανών και Βάσκων κ λοιπών εθνοτικών ομάδων
για να επιβάλλει έναν ισπανικό ολοκληρωτισμό. Σημαντικό ότι
τα κέντρα αντίστασης της νόμιμης κυβέρνησης και της αναρχοαριστεράς
ενάντια στο φασιστικό πραξικοπηματικό στρατό των Δεξιών-βασιλικών-παπαδαριού ήταν οι περιοχές της ανατολικής και νότιας Ισπανίας.
Ρέηντζερς Σελτικς δεν έχουν πλέον θρησκευτική κόντρα,
αυτά τα προτεστάντες-καθολικοί είναι παρωχυμένα.
Η κόντρα που έχουν είναι ότι η Σελτικς είναι η περήφανη ομάδα της Σκωτίας
και η Ρεηντζερς οι γενίτσαροι φιλοεγγλέζοι.
Στην Ισπανία η δικατορία του Φράνκο επέβαλε καταστολή
των Καταλανών και Βάσκων κ λοιπών εθνοτικών ομάδων
για να επιβάλλει έναν ισπανικό ολοκληρωτισμό. Σημαντικό ότι
τα κέντρα αντίστασης της νόμιμης κυβέρνησης και της αναρχοαριστεράς
ενάντια στο φασιστικό πραξικοπηματικό στρατό των Δεξιών-βασιλικών-παπαδαριού ήταν οι περιοχές της ανατολικής και νότιας Ισπανίας.
Ιντερ και Μίλαν με οπαδούς σε όλη την Ιταλία δεν έχουν σχέση πλέον με κοινωνικές διαφορές.
και το άκρον άωτον της ανακρίβειας αφορά το Ρόμα - Λάτσιο.
και η Ρόμα έχει ακροδεξιούς και η Λάτσιο. και οι δύο ομάδες
έχουν οπαδούς από το λούμπεν προλεταριάτο και από την
παραδοσιακή αστική τάξη. Η Ρόμα επειδή πληρούσε τα κριτήρια
της "ρομανιτά" που προπαγάνδιζε ο Μουσολίνι είχε και
το σπρώξιμο επί φασισμού.
πραγματικά απίθανος ο συντάκτης!
και το άκρον άωτον της ανακρίβειας αφορά το Ρόμα - Λάτσιο.
και η Ρόμα έχει ακροδεξιούς και η Λάτσιο. και οι δύο ομάδες
έχουν οπαδούς από το λούμπεν προλεταριάτο και από την
παραδοσιακή αστική τάξη. Η Ρόμα επειδή πληρούσε τα κριτήρια
της "ρομανιτά" που προπαγάνδιζε ο Μουσολίνι είχε και
το σπρώξιμο επί φασισμού.
πραγματικά απίθανος ο συντάκτης!
Δεν ειναι ακριβώς έτσι..
Ο Μουσολινη παρολο που ηταν οπαδος της Λατσιο πιστευε πως δημιουργοντας μια ακομη ισχυρη ομαδα στην πολη της Ρώμης θα μπορουσαν να αντωγωνιστουν τις ομαδες του Βορρα..
Γι'αυτο και υποστηριξε την προσπαθεια αυτη και ετσι σενενωθηκαν 3 ομαδες της Ρωμης.
παρολα αυτα στους κόλπους των οπαδών της συγκεντρώθηκαν κυρίως άνθρωποι της εργατικής τάξης και αριστερών φρονημάτων, σε αντίθεση με την Λάτσιο η οποία ήταν περισσότερο δημοφιλής στη μεσαία και ανώτερη τάξη της Ρώμης, με μερίδα οπαδών της μέχρι και σήμερα να ανήκει στον ακροδεξιό χώρο.
Ο Μουσολινη παρολο που ηταν οπαδος της Λατσιο πιστευε πως δημιουργοντας μια ακομη ισχυρη ομαδα στην πολη της Ρώμης θα μπορουσαν να αντωγωνιστουν τις ομαδες του Βορρα..
Γι'αυτο και υποστηριξε την προσπαθεια αυτη και ετσι σενενωθηκαν 3 ομαδες της Ρωμης.
παρολα αυτα στους κόλπους των οπαδών της συγκεντρώθηκαν κυρίως άνθρωποι της εργατικής τάξης και αριστερών φρονημάτων, σε αντίθεση με την Λάτσιο η οποία ήταν περισσότερο δημοφιλής στη μεσαία και ανώτερη τάξη της Ρώμης, με μερίδα οπαδών της μέχρι και σήμερα να ανήκει στον ακροδεξιό χώρο.
Σε σχεση με την Σκωτια..
οι ομαδες ξεκινησαν να δημιουργουντα με θρησκευτηκα χαρακτηριστηκα
Η Σέλτικ απο τους καθολικους και η Ρειτζερς απο τους πρωτεσταντες
και γενικα κι αλλες ομαδες στην Σκωτια εχουν τετοια στοιχεια (Χιμπερνιαν)
και μαλιστα λενε πως η πρωτη αναμετρηση εγινε με σκοπο να συνυπαρξουν μαζι οι δυο (θρησκευτηκες) κοινοτητες,αλλες εποχες 1888 που να ξεραν τι θα γινει τα επομενα χρονια
και επισης υπαρχει και το εθνικο στοιχειο ισως..
Βεβαια σημερα εχουν αλλαξει αρκετα τα δεδομενα..
η Σελτικ υπολογιζεται πως εχει πολλα εκατομυρια οπαδους σε ολο τον κοσμο
οποτε καποια στοιχεια έχουν αλλαξει..
οι ομαδες ξεκινησαν να δημιουργουντα με θρησκευτηκα χαρακτηριστηκα
Η Σέλτικ απο τους καθολικους και η Ρειτζερς απο τους πρωτεσταντες
και γενικα κι αλλες ομαδες στην Σκωτια εχουν τετοια στοιχεια (Χιμπερνιαν)
και μαλιστα λενε πως η πρωτη αναμετρηση εγινε με σκοπο να συνυπαρξουν μαζι οι δυο (θρησκευτηκες) κοινοτητες,αλλες εποχες 1888 που να ξεραν τι θα γινει τα επομενα χρονια
και επισης υπαρχει και το εθνικο στοιχειο ισως..
Βεβαια σημερα εχουν αλλαξει αρκετα τα δεδομενα..
η Σελτικ υπολογιζεται πως εχει πολλα εκατομυρια οπαδους σε ολο τον κοσμο
οποτε καποια στοιχεια έχουν αλλαξει..
και φυσικα εχει παρει και πολιτικες διαστασεις το θεμα πλεον
ειχε γραψει και σε ένα κειμενο του ο pasvigroup που το κατεχει το θεμα..
ειχε γραψει και σε ένα κειμενο του ο pasvigroup που το κατεχει το θεμα..
Οι Rangers είναι φιλοβασιλικοί και γουστάρουν την υπάρχουσα ένωση με την Βρεττανία συνολικά και όχι μόνο με την Αγγλία. Το πιο αξιοπρόσεκτο γεγονός είναι οτι το μεγαλύτερο ξυλίκι πέφτει εκτός Σκωτίας και πιο συγκεκριμένα στην Βόρειο Ιρλανδία. Εκεί οι προτεστάντες ή Unionists ή το τάγμα της Οράγγης υποστηρίζουν την Rangers σαν ομάδα που προέρχεται από τέτοιους θρησκευτικούς κύκλους και αντιπροσωπεύει και την ένωση με την Μεγάλη Βρετανία. Αντίθετα οι καθολικοί ή Liberals ή ας πούμε συμπαθούντες του IRA και Sin Fein υποστηρίζουν την Celtic σαν σύμβολο αντίστασης. Έτσι τις περισσότερες πωλήσεις εμφανίσεων αυτών των ομάδαων εκτός Σκωτίας τις κάνουν στην Βόρειο Ιρλανδία.
Θάνο τους έζησα από κοντά κ σου λέω ότι η Ρόμα έχει κ αυτή
νεοφασίστες όπως και η Λάτσιο αναρχοκουμουνιστές..
Ο διαχωρισμός Λάτσιο=δεξιοι, Ρόμα=αριστεροί πολύ απλά
γίνεται από άσχετους..
νεοφασίστες όπως και η Λάτσιο αναρχοκουμουνιστές..
Ο διαχωρισμός Λάτσιο=δεξιοι, Ρόμα=αριστεροί πολύ απλά
γίνεται από άσχετους..
για το θέμα της Σέλτικς το ξέρω από κρητικό-σκωτσέζο που κάναμε μαζί στρατό
όπως ξανάγραψα στη μια γκέτα η Κρήτη και στην άλλη, Celtics - IRA - fuck the queen!
όπως ξανάγραψα στη μια γκέτα η Κρήτη και στην άλλη, Celtics - IRA - fuck the queen!
mario4 έγραψε:πολλες ανακρίβειες. Σημαντικό ότι
τα κέντρα αντίστασης της νόμιμης κυβέρνησης και της αναρχοαριστεράς
ενάντια στο φασιστικό πραξικοπηματικό στρατό των Δεξιών-βασιλικών-παπαδαριού ήταν οι περιοχές της ανατολικής και νότιας Ισπανίας.
σωστά τα λες, αλλά η νότια Ισπανία (κυρίως η Ανδαλουσία) δεν τα πήγε και τόσο καλά στον αντιφρανκικό αγώνα. Η Σεβίλλη έπεσε από την πρώτη μέρα, ενώ κι η υπόλοιπη περιφέρεια δεν κράτησε πάνω από ένα χρόνο.Πιο απλά θα μπορούσες να πεις ότι τα μεγάλα αστικά κέντρα έμειναν πιστά στη δημοκρατία ενώ οι συντηρητικές επαρχιακές πόλεις προτίμησαν το παλιό μοντέλο.
Επίσης το παραμυθάκι ότι η Μαδρίτη ήταν φιλοβασιλική και φιλοφρανκική κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου δε στέκει, μόνο αν κοιτάξει κανείς πώς αντιστάθηκε λυσσαλέα η Μαδρίτη στην πολιορκία του Φράνκο καταλαβαίνει ότι πρόκειται για παραποίηση της ιστορίας με βάση ποδοσφαιρικές συμπάθειες και γενικεύσεις. Επίσης, η Βαρκελώνη έπεσε πρώτη(και με κάτω τα χέρια), την ώρα που η Μαδρίτη αντιστάθηκε μέχρι την τελευταία μέρα και μόνο όταν έπεσε έληξε ο Εμφύλιος.
(προσωπικά σιχαίνομαι ποδοσφαιρικά και τις δυο ομάδες, αν και αγαπώ και τις δυο πόλεις)
Ρέιντζερς-Σέλτικ...
...ή καθολικοί εναντίον προτεσταντών. Ένα από τα πλέον "αιματοβαμμένα" ντέρμπι στην Ευρώπη και αναμφίβολα ανάμεσα απ΄αυτά που ξεχωρίζουν για το...περίσσιο πάθος. Τραγικές στιγμές στην ιστορία του, ήταν ο θάνατος του γκολκίπερ της Σέλτικ, Τζον Τόμσον, το 1931, όταν δέχτηκε κλωτσιά στο κεφάλι προσπαθώντας να αρπάξει τη μπάλα από τα πόδια επιθετικού των Ρέιντζερς, αλλά και ο χαμός 66 φιλάθλων των Ρέιντζερς το 1971, κατά τη διάρκεια πανηγυρισμών για νικητήριο γκολ της ομάδας τους στις καθυστερήσεις.
Βασισμένο τόσο σε θρησκευτικές διαφορές, όσο και σε πολιτικές, το Ρέιντζερς-Σέλτικ έχει στιγματιστεί από το μίσος μεταξύ των οπαδών, το οποίο συνήθως μεταφέρεται και στους ποδοσφαιριστές. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε ότι τα τελευταία 20 χρόνια μόλις τρεις ποδοσφαιριστές (σ.σ. Στίβεν Πρίσλεϊ, Μαρκ Μπράουν, Κένι Μίλερ) έχουν φορέσει τις φανέλες και των δύο ομάδων.
Ρόμα-Λάτσιο...
Το ντέρμπι της πρωτεύουσας της Ιταλίας κόβει την ανάσα... Μπορεί οι δύο σύλλογοι να υστερούν σε τίτλους και διακρίσεις από άλλες ομάδες του Καμπιονάτο, όμως η μεταξύ τους κόντρα δεν έχει σύγκριση. Η κοινή έδρα του "Ολίμπικο" γίνεται η σύγχρονη αρένα στη "μάχη" για τον τίτλο της "καλύτερης ομάδας της πρωτεύουσας", ενώ τα στερεότυπα για την καταγωγή των οπαδών των δύο ομάδων, προσφέρουν το...έξτρα πάθος στους δύο...μονομάχους.
Ο τραγικός θάνατος του οπαδού της Λάτσιο, Βιτσένζο Παπερέλι, από φωτοβολίδα οπαδών της Ρόμα το 1979, έκανε την έχθρα ακόμη μεγαλύτερη, ενώ έκτοτε ρατσιστικά φαινόμενα από τους "ακροδεξιούς" οπαδούς των "λατσιάλι" έχουν κάνει τον γύρο του κόσμου.
Γαλατασαράι-Φενέρμπαχτσέ...
Αν μιλάμε για "αιώνιες" κόντρες, τότε αυτή δεν μπορεί να απουσιάζει... Και αυτό γιατί το μίσος για τις δύο ομάδες έχει ρίζες από το...μακρινό 1934, τότε που ο διαιτητής σε φιλικό των δύο συλλόγων αναγκάστηκε να διακόψει το ματς για να μην υπάρξουν θύματα είτε εντός του γηπέδου, είτε στις κερκίδες.
Έκτοτε ακολούθησαν δεκάδες χρόνια κόντρας, η οποία κορυφώθηκε το 1996, όταν στον τελικό του κυπέλλου της σεζόν 95-96, ο τεχνικός της Γαλατά, Γκρέιαμ Σούνες, πανηγύρισε τη νίκη της ομάδας του, καρφώνοντας μια τεράστια σημαία της στο κέντρο του γηπέδου της Φενέρ. Ο Σούνες έγινε αυτομάτα "ήρωας" στα μάτια των οπαδών της Γαλατά, αλλά και υπαίτιος για τα βίαια επεισόδια που ακολούθησαν από τους οπαδούς της Φενέρ.
Ρίβερ Πλέιτ-Μπόκα Τζούνιορς...
Το "superclassico" του παγκόσμιου ποδοσφαίρου θεωρείται και όχι άδικα το νούμερο ένα ντέρμπι στον πλανήτη. Παρά τις πανέμορφες στιγμές, όμως, που έχουν χαρίσει τόσο οι δύο ομάδες με τη μπάλα τους, όσο και οι οπαδοί με την ατμόσφαιρα που δημιουργούν, δεν έχουν απουσιάσει και οι τραγωδίες, με κορυφαία όλων το 1968, όταν 71 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη "θύρα 12" του "Ελ Μονουμεντάλ" (σ.σ. έδρα της Ρίβερ).
Λίγα χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 1987, το "superclassico" είχε και πάλι κακή κατάληξη, καθώς μετά το ματς ακολούθησαν βίαια επεισόδια μεταξύ των οπαδών των δύο ομάδων, τα οποία είχαν σαν συνέπεια έναν νεκρό και 60 τραυματίες. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι οπαδοί της Μπόκα, οι οποίοι θεωρούνται πως προέρχονται από την εργατική τάξη, αποκαλούν τους φίλους της Ρίβερ με το όνομα "gallinas" (σ.σ. κοτόπουλα), ενώ αυτοί της Ρίβερ τους φωνάζουν με το "chanchitos" (σ.σ. μικρά γουρούνια)
Νασιονάλ-Πενιαρόλ...
Με δεδομένο ότι το 80% των Ουρουγουανών υποστηρίζουν μία από τις δύο ομάδες, γίνεται εύκολα κατανοητό ότι στο μεταξύ τους ντέρμπι, η χώρα...κόβεται στη μέση. Μπορεί να λείπει η λάμψη άλλων μεγάλων ντέρμπι, ωστόσο όταν οι "χρηματιστές" της Νασιονάλ αντιμετωπίζουν τους "μανιακούς" της Πενιαρόλ, το ενδιαφέρον δεν μπορεί να απουσιάσει.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η "λευκή" ισοπαλία του 1990, όταν ο διαιτητής της αναμέτρησης αναγκάστηκε να διακόψει το ματς λόγω των πολλών αποβολών (σ.σ. συνολικά μοίρασε από 11 κόκκινες κάρτες σε κάθε ομάδα!!). Δέκα χρόνια αργότερα, οι παίκτες των δύο ομάδων δεν έμειναν στις...κόκκινες, καθώς το "μποξ" στην αναμέτρηση οδήγησε στην φυλάκιση (!!) εννέα ποδοσφαιριστών και ενός προπονητή για έναν μήνα.
Μίλαν-Ίντερ...
Δίχως αμφιβολία αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ντέρμπι του πλανήτη, όχι μόνο εξαιτίας του μεγέθους των δύο ομάδων, αλλά και για τις όμορφες (σ.σ. όσο και περίεργες) ιστορίες που έχουν πλαισιώσει τα συγκεκριμένα παιχνίδια. Η κόντρα των δύο συλλόγων ήταν αναπόφευκτη, μιας και η δημιουργία τους ήρθε μετά την διάσπαση ενός συλλόγου. Το 1908, ο σύλλογος του Μιλάνου διασπάται στη Μίλαν και την Ίντερ, λόγω διαφωνίας για το αν πρέπει να γίνονται μεταγραφές ξένων και έκτοτε το...μίσος των δύο πλευρών συντηρείται. Το εκπληκτικό, όμως, είναι ότι τα παιχνίδια των δύο ομάδων έχουν συνδεθεί εκπληκτικά με ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν σ' αυτές.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η δεκαετία του 60', όταν οι Ματσόλα και Ριβέρα μετέφεραν την κόντρα των ομάδων τους (σ.σ. ηγέτης της Ίντερ ο Ματσόλα, της Μίλαν ο Ριβέρα) στην Εθνική ομάδα. Δύο από τους πλέον χαρισματικούς ποδοσφαιριστές που έχει βγάλει το ιταλικό ποδόσφαιρο, ανάγκαζαν τους εκάστοτε Ομοσπονδιακούς τεχνικούς να μην τους χρησιμοποιούν στην ίδια ενδεκάδα. Έτσι, συνήθως ο ένας περνούσε ως αλλαγή του άλλου στο ημίχρονο.
Στις αρχές της δεκαετίας του 90' η κόντρα Ίντερ-Μίλαν...παγκοσμιοποιήθηκε. Η παρουσία των Ολλανδών, Ράικαρντ, Γκούλιτ, Φαν Μπάστεν, στη Μίλαν και των Γερμανών, Κλίσμαν, Μπρέμε, Ματέους, στην Ίντερ, είχε σαν αποτέλεσμα ένα από τα σπουδαιότερα παιχνίδια σε...Μουντιάλ. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιταλίας, Ολλανδία και Γερμανία βρέθηκαν αντιμέτωπες και η...μοίρα δεν θα μπορούσε να διαλέξει καλύτερη έδρα από το Σαν Σίρο. Οι Γερμανοί τελικά κατάφεραν να πάρουν την πρόκριση και παράλληλα να δώσουν χαρά στους φίλους της Ίντερ, που έβλεπαν τη Μίλαν να κυριαρχεί σε Ιταλία και Ευρώπη.
Άγιαξ-Φέγενορντ...
Κι όμως το "αιώνιο" ντέρμπι της Ολλανδίας δεν έχει την Αϊντχόβεν πρωταγωνίστρια. Η Φέγενορντ θεωρείται για τους οπαδούς του Άγιαξ ως η πιο "μισητή" αντίπαλος, γεγονός που πολλοί αποδίδουν στην "κόντρα" των δύο μεγαλύτερων πόλεων της χώρας. Το "βιομηχανικό" Ρότερνταμ κόντρα στο "κουλτουριάρικο" Άμστερνταμ... Ακόμα κι έτσι, όμως, το ντέρμπι έχει μεγάλη ποδοσφαιρική ιστορία, η οποία ξεκινάει από τη πρώτη κιόλας φορά που οι δύο ομάδες βρέθηκαν αντιμέτωπες.
Ήταν το 1921, όταν η Φέγενορντ κατάφερε να ανέβει στη μεγάλη κατηγορία. Αν και "νεοφώτιστη" αποδείχτηκε ιδιαίτερα ανταγωνιστική και διεκδίκησε μέχρι τέλους τον τίτλο. Στο πρώτο της ντέρμπι, όμως, με τον Άγιαξ, ο "Αίαντας" έδειξε ανωτερότητα, έστω κι αν χρειάστηκε τη βοήθεια του διαιτητή (σ.σ. μέτρησε κακώς ένα γκολ) για να φτάσει στη νίκη. Το ματς πήγε στα...δικαστήρια, η Φέγενορντ δεν δικαιώθηκε ποτέ και κάπως έτσι οι οπαδοί της βρήκαν τον...αιώνιο εχθρό.
Οι συγκρούσεις των δύο ομάδων έχουν συνοδευτεί από έντονα επεισόδια μεταξύ των οπαδών τους, με αποκορύφωμα αυτά του 1997 στη κωμόπολη του Μπέβεργουικ. Φίλοι των δύο συλλόγων ήταν πρωταγωνιστές στη αποκαλούμενη και ως "μάχη του Μπέβεργουικ", η οποία είχε σαν αποτέλεσμα έναν νεκρό, δεκάδες τραυματίες, αλλά και κινητοποίηση της Πολιτείας για την άμεση εφαρμογή μέτρων κατά της βίας.
Μπαρτσελόνα-Ρεάλ Μαδρίτης...
Οι δύο ισπανικές ομάδες που...λατρεύουν να μισούνται είναι υπεύθυνες για το σπουδαιότερο ντέρμπι στην Ευρώπη, το οποίο καταφέρνει κάθε χρόνο να προσελκύει το ενδιαφέρον όλου του πλανήτη. Οι... ρίζες της κόντρας εντοπίζονται στα πρώτα χρόνια της ίδρυσής τους και από τότε το "el clasico" έχει σημαδευτεί από πολιτικές κόντρες, αυτοκτονίες, δολοφονίες, αρπαγές παικτών, αλλά και του διαχρονικού...εμφυλίου της χώρας, μεταξύ Καστιγιάνων και Καταλανών.
Ένα βιβλίο πιθανότατα δεν θα αρκούσε για να καταγράψει την ιστορία αυτού του ντέρμπι, ωστόσο επιγραμματικά τα αίτια της μεγάλης κόντρας συνοψίζονται στη "συμπάθεια" της Ρεάλ από το βασιλικό καθεστώς, στην απέλαση του Γκαμπέρ (σ.σ. ιδρυτής της Μπαρτσελόνα) το 1925 και στη μετέπειτα αυτοκτονία του λόγω κατάθλιψης, στη δολοφονία του προέδρου των Καταλανών, Ζοζέπ Σουνιόλ, από τη δικτατορία του Φράνκο, αλλά και στην αρπαγή του μεγάλου Αλφρέντο ντι Στέφανο από τη Ρεάλ κι ενώ είχε συμφωνήσει να αγωνιστεί στη Μπαρτσελόνα.
Αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσουμε το γεγονός ότι στην περίοδο της δικτατορίας η Μπαρτσελόνα είχε μετατραπεί σε...εθνικό σύμβολο αντίστασης, έχουμε στα...χέρια μας τις τέλειες συνθήκες για τη δημιουργία δύο...εχθρών, των οποίων η έχθρα μετατρέπεται σε ποδοσφαιρική...απόλαυση.
Απο τον Γιωργο Καρακωστα στο Νewstime.gr
...ή καθολικοί εναντίον προτεσταντών. Ένα από τα πλέον "αιματοβαμμένα" ντέρμπι στην Ευρώπη και αναμφίβολα ανάμεσα απ΄αυτά που ξεχωρίζουν για το...περίσσιο πάθος. Τραγικές στιγμές στην ιστορία του, ήταν ο θάνατος του γκολκίπερ της Σέλτικ, Τζον Τόμσον, το 1931, όταν δέχτηκε κλωτσιά στο κεφάλι προσπαθώντας να αρπάξει τη μπάλα από τα πόδια επιθετικού των Ρέιντζερς, αλλά και ο χαμός 66 φιλάθλων των Ρέιντζερς το 1971, κατά τη διάρκεια πανηγυρισμών για νικητήριο γκολ της ομάδας τους στις καθυστερήσεις.
Βασισμένο τόσο σε θρησκευτικές διαφορές, όσο και σε πολιτικές, το Ρέιντζερς-Σέλτικ έχει στιγματιστεί από το μίσος μεταξύ των οπαδών, το οποίο συνήθως μεταφέρεται και στους ποδοσφαιριστές. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε ότι τα τελευταία 20 χρόνια μόλις τρεις ποδοσφαιριστές (σ.σ. Στίβεν Πρίσλεϊ, Μαρκ Μπράουν, Κένι Μίλερ) έχουν φορέσει τις φανέλες και των δύο ομάδων.
Ρόμα-Λάτσιο...
Το ντέρμπι της πρωτεύουσας της Ιταλίας κόβει την ανάσα... Μπορεί οι δύο σύλλογοι να υστερούν σε τίτλους και διακρίσεις από άλλες ομάδες του Καμπιονάτο, όμως η μεταξύ τους κόντρα δεν έχει σύγκριση. Η κοινή έδρα του "Ολίμπικο" γίνεται η σύγχρονη αρένα στη "μάχη" για τον τίτλο της "καλύτερης ομάδας της πρωτεύουσας", ενώ τα στερεότυπα για την καταγωγή των οπαδών των δύο ομάδων, προσφέρουν το...έξτρα πάθος στους δύο...μονομάχους.
Ο τραγικός θάνατος του οπαδού της Λάτσιο, Βιτσένζο Παπερέλι, από φωτοβολίδα οπαδών της Ρόμα το 1979, έκανε την έχθρα ακόμη μεγαλύτερη, ενώ έκτοτε ρατσιστικά φαινόμενα από τους "ακροδεξιούς" οπαδούς των "λατσιάλι" έχουν κάνει τον γύρο του κόσμου.
Γαλατασαράι-Φενέρμπαχτσέ...
Αν μιλάμε για "αιώνιες" κόντρες, τότε αυτή δεν μπορεί να απουσιάζει... Και αυτό γιατί το μίσος για τις δύο ομάδες έχει ρίζες από το...μακρινό 1934, τότε που ο διαιτητής σε φιλικό των δύο συλλόγων αναγκάστηκε να διακόψει το ματς για να μην υπάρξουν θύματα είτε εντός του γηπέδου, είτε στις κερκίδες.
Έκτοτε ακολούθησαν δεκάδες χρόνια κόντρας, η οποία κορυφώθηκε το 1996, όταν στον τελικό του κυπέλλου της σεζόν 95-96, ο τεχνικός της Γαλατά, Γκρέιαμ Σούνες, πανηγύρισε τη νίκη της ομάδας του, καρφώνοντας μια τεράστια σημαία της στο κέντρο του γηπέδου της Φενέρ. Ο Σούνες έγινε αυτομάτα "ήρωας" στα μάτια των οπαδών της Γαλατά, αλλά και υπαίτιος για τα βίαια επεισόδια που ακολούθησαν από τους οπαδούς της Φενέρ.
Ρίβερ Πλέιτ-Μπόκα Τζούνιορς...
Το "superclassico" του παγκόσμιου ποδοσφαίρου θεωρείται και όχι άδικα το νούμερο ένα ντέρμπι στον πλανήτη. Παρά τις πανέμορφες στιγμές, όμως, που έχουν χαρίσει τόσο οι δύο ομάδες με τη μπάλα τους, όσο και οι οπαδοί με την ατμόσφαιρα που δημιουργούν, δεν έχουν απουσιάσει και οι τραγωδίες, με κορυφαία όλων το 1968, όταν 71 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη "θύρα 12" του "Ελ Μονουμεντάλ" (σ.σ. έδρα της Ρίβερ).
Λίγα χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 1987, το "superclassico" είχε και πάλι κακή κατάληξη, καθώς μετά το ματς ακολούθησαν βίαια επεισόδια μεταξύ των οπαδών των δύο ομάδων, τα οποία είχαν σαν συνέπεια έναν νεκρό και 60 τραυματίες. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι οπαδοί της Μπόκα, οι οποίοι θεωρούνται πως προέρχονται από την εργατική τάξη, αποκαλούν τους φίλους της Ρίβερ με το όνομα "gallinas" (σ.σ. κοτόπουλα), ενώ αυτοί της Ρίβερ τους φωνάζουν με το "chanchitos" (σ.σ. μικρά γουρούνια)
Νασιονάλ-Πενιαρόλ...
Με δεδομένο ότι το 80% των Ουρουγουανών υποστηρίζουν μία από τις δύο ομάδες, γίνεται εύκολα κατανοητό ότι στο μεταξύ τους ντέρμπι, η χώρα...κόβεται στη μέση. Μπορεί να λείπει η λάμψη άλλων μεγάλων ντέρμπι, ωστόσο όταν οι "χρηματιστές" της Νασιονάλ αντιμετωπίζουν τους "μανιακούς" της Πενιαρόλ, το ενδιαφέρον δεν μπορεί να απουσιάσει.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η "λευκή" ισοπαλία του 1990, όταν ο διαιτητής της αναμέτρησης αναγκάστηκε να διακόψει το ματς λόγω των πολλών αποβολών (σ.σ. συνολικά μοίρασε από 11 κόκκινες κάρτες σε κάθε ομάδα!!). Δέκα χρόνια αργότερα, οι παίκτες των δύο ομάδων δεν έμειναν στις...κόκκινες, καθώς το "μποξ" στην αναμέτρηση οδήγησε στην φυλάκιση (!!) εννέα ποδοσφαιριστών και ενός προπονητή για έναν μήνα.
Μίλαν-Ίντερ...
Δίχως αμφιβολία αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ντέρμπι του πλανήτη, όχι μόνο εξαιτίας του μεγέθους των δύο ομάδων, αλλά και για τις όμορφες (σ.σ. όσο και περίεργες) ιστορίες που έχουν πλαισιώσει τα συγκεκριμένα παιχνίδια. Η κόντρα των δύο συλλόγων ήταν αναπόφευκτη, μιας και η δημιουργία τους ήρθε μετά την διάσπαση ενός συλλόγου. Το 1908, ο σύλλογος του Μιλάνου διασπάται στη Μίλαν και την Ίντερ, λόγω διαφωνίας για το αν πρέπει να γίνονται μεταγραφές ξένων και έκτοτε το...μίσος των δύο πλευρών συντηρείται. Το εκπληκτικό, όμως, είναι ότι τα παιχνίδια των δύο ομάδων έχουν συνδεθεί εκπληκτικά με ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν σ' αυτές.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η δεκαετία του 60', όταν οι Ματσόλα και Ριβέρα μετέφεραν την κόντρα των ομάδων τους (σ.σ. ηγέτης της Ίντερ ο Ματσόλα, της Μίλαν ο Ριβέρα) στην Εθνική ομάδα. Δύο από τους πλέον χαρισματικούς ποδοσφαιριστές που έχει βγάλει το ιταλικό ποδόσφαιρο, ανάγκαζαν τους εκάστοτε Ομοσπονδιακούς τεχνικούς να μην τους χρησιμοποιούν στην ίδια ενδεκάδα. Έτσι, συνήθως ο ένας περνούσε ως αλλαγή του άλλου στο ημίχρονο.
Στις αρχές της δεκαετίας του 90' η κόντρα Ίντερ-Μίλαν...παγκοσμιοποιήθηκε. Η παρουσία των Ολλανδών, Ράικαρντ, Γκούλιτ, Φαν Μπάστεν, στη Μίλαν και των Γερμανών, Κλίσμαν, Μπρέμε, Ματέους, στην Ίντερ, είχε σαν αποτέλεσμα ένα από τα σπουδαιότερα παιχνίδια σε...Μουντιάλ. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιταλίας, Ολλανδία και Γερμανία βρέθηκαν αντιμέτωπες και η...μοίρα δεν θα μπορούσε να διαλέξει καλύτερη έδρα από το Σαν Σίρο. Οι Γερμανοί τελικά κατάφεραν να πάρουν την πρόκριση και παράλληλα να δώσουν χαρά στους φίλους της Ίντερ, που έβλεπαν τη Μίλαν να κυριαρχεί σε Ιταλία και Ευρώπη.
Άγιαξ-Φέγενορντ...
Κι όμως το "αιώνιο" ντέρμπι της Ολλανδίας δεν έχει την Αϊντχόβεν πρωταγωνίστρια. Η Φέγενορντ θεωρείται για τους οπαδούς του Άγιαξ ως η πιο "μισητή" αντίπαλος, γεγονός που πολλοί αποδίδουν στην "κόντρα" των δύο μεγαλύτερων πόλεων της χώρας. Το "βιομηχανικό" Ρότερνταμ κόντρα στο "κουλτουριάρικο" Άμστερνταμ... Ακόμα κι έτσι, όμως, το ντέρμπι έχει μεγάλη ποδοσφαιρική ιστορία, η οποία ξεκινάει από τη πρώτη κιόλας φορά που οι δύο ομάδες βρέθηκαν αντιμέτωπες.
Ήταν το 1921, όταν η Φέγενορντ κατάφερε να ανέβει στη μεγάλη κατηγορία. Αν και "νεοφώτιστη" αποδείχτηκε ιδιαίτερα ανταγωνιστική και διεκδίκησε μέχρι τέλους τον τίτλο. Στο πρώτο της ντέρμπι, όμως, με τον Άγιαξ, ο "Αίαντας" έδειξε ανωτερότητα, έστω κι αν χρειάστηκε τη βοήθεια του διαιτητή (σ.σ. μέτρησε κακώς ένα γκολ) για να φτάσει στη νίκη. Το ματς πήγε στα...δικαστήρια, η Φέγενορντ δεν δικαιώθηκε ποτέ και κάπως έτσι οι οπαδοί της βρήκαν τον...αιώνιο εχθρό.
Οι συγκρούσεις των δύο ομάδων έχουν συνοδευτεί από έντονα επεισόδια μεταξύ των οπαδών τους, με αποκορύφωμα αυτά του 1997 στη κωμόπολη του Μπέβεργουικ. Φίλοι των δύο συλλόγων ήταν πρωταγωνιστές στη αποκαλούμενη και ως "μάχη του Μπέβεργουικ", η οποία είχε σαν αποτέλεσμα έναν νεκρό, δεκάδες τραυματίες, αλλά και κινητοποίηση της Πολιτείας για την άμεση εφαρμογή μέτρων κατά της βίας.
Μπαρτσελόνα-Ρεάλ Μαδρίτης...
Οι δύο ισπανικές ομάδες που...λατρεύουν να μισούνται είναι υπεύθυνες για το σπουδαιότερο ντέρμπι στην Ευρώπη, το οποίο καταφέρνει κάθε χρόνο να προσελκύει το ενδιαφέρον όλου του πλανήτη. Οι... ρίζες της κόντρας εντοπίζονται στα πρώτα χρόνια της ίδρυσής τους και από τότε το "el clasico" έχει σημαδευτεί από πολιτικές κόντρες, αυτοκτονίες, δολοφονίες, αρπαγές παικτών, αλλά και του διαχρονικού...εμφυλίου της χώρας, μεταξύ Καστιγιάνων και Καταλανών.
Ένα βιβλίο πιθανότατα δεν θα αρκούσε για να καταγράψει την ιστορία αυτού του ντέρμπι, ωστόσο επιγραμματικά τα αίτια της μεγάλης κόντρας συνοψίζονται στη "συμπάθεια" της Ρεάλ από το βασιλικό καθεστώς, στην απέλαση του Γκαμπέρ (σ.σ. ιδρυτής της Μπαρτσελόνα) το 1925 και στη μετέπειτα αυτοκτονία του λόγω κατάθλιψης, στη δολοφονία του προέδρου των Καταλανών, Ζοζέπ Σουνιόλ, από τη δικτατορία του Φράνκο, αλλά και στην αρπαγή του μεγάλου Αλφρέντο ντι Στέφανο από τη Ρεάλ κι ενώ είχε συμφωνήσει να αγωνιστεί στη Μπαρτσελόνα.
Αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσουμε το γεγονός ότι στην περίοδο της δικτατορίας η Μπαρτσελόνα είχε μετατραπεί σε...εθνικό σύμβολο αντίστασης, έχουμε στα...χέρια μας τις τέλειες συνθήκες για τη δημιουργία δύο...εχθρών, των οποίων η έχθρα μετατρέπεται σε ποδοσφαιρική...απόλαυση.
Απο τον Γιωργο Καρακωστα στο Νewstime.gr
Α!κ μια παρατηρηση...
εναντια στον φρανκο ηταν η χωρα των Βασκων (Εουσκαντι) κ η καταλωνια
απο κει κ περα καποιες μεμονομενες ομαδες σε διαφορες επαρχιες οι οποιες ακομα κ σημερα εχουν κοντρα με το κατεστημενο κ την ρεαλ (λα κορουνια-βαλενθια-σεβιλλη)
εναντια στον φρανκο ηταν η χωρα των Βασκων (Εουσκαντι) κ η καταλωνια
απο κει κ περα καποιες μεμονομενες ομαδες σε διαφορες επαρχιες οι οποιες ακομα κ σημερα εχουν κοντρα με το κατεστημενο κ την ρεαλ (λα κορουνια-βαλενθια-σεβιλλη)
η Λα Κορούνια κι η Σεβίλλη ήταν εξαρχής υπό τον Φράνκο, ως πόλεις. Η Βαλένθια έμεινε δημοκρατική ως το τέλος του εμφυλίου. Οι Βάσκοι είναι περίεργη κατάσταση, δεν πήγαν με το Φράνκο, αν και φανατικοί καθολικοί, όμως γρήγορα έπεσαν όλες οι πόλεις τους στους πραξικοπηματίες. (Μιλάω καθαρά από ιστορική άποψη κι όχι ποδοσφαιρική) Γενικά η κατάσταση στην Ισπανία είναι παράξενη, διότι πρόκειται για πολλά έθνη μέσα στο ίδιο κράτος, υπάρχουν 4 επίσημες γλώσσες στη χώρα (όχι διάλεκτοι όπως στην Ελλάδα) και αρκετός φανατισμός σε ορισμένες περιοχές.
Παρόμοια θέματα
» Τα γρηγορότερα χατ τρικ στον κόσμο
» Στον πλανήτη των πιθήκων
» "Χρυσό" παπούτσι: Από τον Εουσέμπιο στον Αντωνιάδη και από τον Μαχλά στον Ρονάλντο
» ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΑ-ΟΠΑΔΙΚΑ ΝΕΑ ΑΠΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ
» ΛΟΥΚΕΤΟ τώρα στον α(θ)λητισμό!
» Στον πλανήτη των πιθήκων
» "Χρυσό" παπούτσι: Από τον Εουσέμπιο στον Αντωνιάδη και από τον Μαχλά στον Ρονάλντο
» ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΑ-ΟΠΑΔΙΚΑ ΝΕΑ ΑΠΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ
» ΛΟΥΚΕΤΟ τώρα στον α(θ)λητισμό!
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης