Ο θάνατος ενός ακόμη ανήλικου Ρομά, ύστερα από πυρκαγιά που ξέσπασε στον καταυλισμό στον Ασπρόπυργο, αναδεικνύει και πάλι τον κοινωνικό αποκλεισμό που βιώνει η συγκεκριμένη ομάδα. Σύμφωνα με επίσημες και ανεπίσημες πηγές ο πληθυσμός των Ρομά στην Ελλάδα ανέρχεται σε 250.000 -350.000 άτομα, με το 55% να δηλώνει, σε έκθεση του 2008, ότι έχει υποστεί διακρίσεις. (Έκθεση του ινστιτούτου για τα Δικαιώματα και την Ετερότητα)

Οι Ρομά αναγκάζονται να ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες στη χώρα μας. Μάλιστα τα στοιχεία αναφέρουν πως πρόκειται για τις χειρότερες συνθήκες στην Ευρώπη. Ευρωπαϊκές έρευνες αναφέρουν ότι ακόμη και οι περισσότερο ενταγμένοι κοινωνικά Ρομά στην Ελλάδα (π.χ Αγία Βαρβάρα), είναι στην δυσμενέστερη κατάσταση στην Ευρώπη.

Σε μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας έχει διαμορφωθεί η άποψη ότι ο τρόπος διαβίωσης των Ρομά είναι μία πολιτισμική έκφραση, μία εκούσια «αυτοπεριθωριοποίηση», στο όνομα μίας άλλης κουλτούρας, εδραιώνοντας ουσιαστικά τον κοινωνικό αποκλεισμό τους.

«Είναι ένας τεράστιος μύθος. Κάτω από αυτές τις συνθήκες όλοι θα βρισκόμασταν στην ίδια κατάσταση. Οι Ρομά αντιμετωπίζουν τεράστια μορφωτικά και κοινωνικά ελλείμματα, από τα οποία για να βγουν χρειάζονται μεγάλη ώθηση. Ο μύθος αυτός αναπαράγει, σαν μία αυτοεπαληθευόμενη προφητεία, την γκετοποίηση, τον κοινωνικό διαχωρισμό», σχολιάζει, μιλώντας στο tvxs.gr, ο Μίλτος Παύλου, διευθυντής του Εθνικού Παρατηρητηρίου Ρατσισμού και Ξενοφοβίας, ο οποίος έχει συγγράψει την έκθεση «Η Στέγαση των Ρομά στην Ελλάδα. Φαύλοι Κύκλοι και Εδραιωμένοι Μύθοι»..

Τα τελευταία δέκα χρόνια η ελληνική πολιτεία φέρεται να έχει πραγματοποιήσει υψηλές δαπάνες με στόχο να επιτευχθεί η ένταξη των Ρομά στον κοινωνικό ιστό. Η προσπάθεια επικεντρώθηκε στα ατομικά δάνεια κατοικίας, ώστε να λυθεί το πρόβλημα της στέγασης. Συγκεκριμένα, το πρόγραμμα δανείων των Ρομά προέβλεπε 9.000 δάνεια ύψους έως 60.000 ευρώ, τα οποία καλύπτονται από τον εθνικό προϋπολογισμό.

«Είναι άλλη μία τραγική ιστορία σπατάλης», σημειώνει ο Μίλτος Παύλου. «Η προσπάθεια ήταν λάθος και σε επίπεδο διαχείρισης αλλά και σε επίπεδο σχεδιασμού», τονίζει και προσθέτει: «Έδωσαν στους Ρομά δάνεια να πάρουν σπίτι λες και είναι ένας εργαζόμενος που ζει κανονικά και έχει γνώσεις και εκπαίδευση. Το πρόβλημα της στέγασης δεν είναι μόνο πρόβλημα χρημάτων».

Ο κ. Παύλου επισημαίνει ότι ένας Ρομά καλείται να αντιμετωπίσει γραφειοκρατικές διαδικασίες, όταν «δεν ξέρει να διαβάζει» και κάνει λόγο για «μονοδιάστατη αντιμετώπιση του θέματος, που δεν οδηγεί πουθενά».

«Το μείζων πρόβλημα είναι η εκπαίδευση των παιδιών. Χρειάζεται ολική προσέγγιση. Αυτές οι οικογένειες χρειάζονται κοινωνική υπηρεσία που θα προσφέρεται μέσα στο χώρο τους», τονίζει.

Στην Ελλάδα εφαρμόστηκαν τα Ιατροκοινωνικά Κέντρα και οι κινητές ιατρικές μονάδες που υλοποιήθηκαν από το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την ΚοινωνικήΈνταξη. Η συγκεκριμένη υπηρεσία αναγνωρίστηκε από τους αρμόδιους ως ένα σημαντικό βήμα και μία από τις καλύτερες πρακτικές σε ευρωπαϊκό επίπεδο, καθώς οι καταυλισμοί και οι οικισμοί των Ρομά, υποστηρίζονται μέσα από βασική πρωτοβάθμια ιατρική και κοινωνική φροντίδα και κοινωνικές υπηρεσίες.

«Αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να προστατευθούν μόνοι τους. Δεν μπορούν να πάνε στο νοσοκομείο, δεν γνωρίζουν. Δεν μπορούν να στείλουν τα παιδιά τους σε σχολείο. Χρειάζεται λοιπόν μέσα στον καταυλισμό να έχεις ιατρική περίθαλψη και κοινωνικό λειτουργό, που θα φροντίζει τα παιδιά. Οι Ρομά δεν έχουν την πρόσβαση στα διάφορα κοινωνικά δίκτυα, όπως οι υπόλοιποι πολίτες στην Ελλάδα», λέει στο tvxs.gr ο Μίλτος Παύλου.

«Υπάρχουν δύο πυλώνες, λοιπόν, που θα πρέπει να επικεντρωθούμε. Ο πρώτος είναι το κοινωνικό κράτος, η προστασία προς τα παιδιά των Ρομά και ο δεύτερος είναι η εργασία και η απασχόληση», επισημαίνει. Αναπόφευκτα τίθεται το ερώτημα της οικονομικής συγκυρίας. «Η οικονομική κατάσταση της χώρας είναι δεινή, πλην όμως, υπάρχει μία πρόκληση. Οι κινήσεις για τις μειονότητες αφορούν μόνο αυτές τις κοινωνικές ομάδες ή και το κοινωνικό σύνολο;», διερωτάται ο κ. Παύλου.

«Ο σεβασμός αυτών των κοινωνικών ομάδων αφορά το κοινωνικό σύνολο γιατί στην πραγματικότητα πρόκειται για αναπτυξιακή δράση. Αν χρηματοδοτήσεις κοινωνικές υπηρεσίες για αποκλεισμένες ομάδες, το οικονομικό αποτέλεσμα που θα έχεις θα είναι αναπτυξιακό. Το κοινωνικό σύνολο χρειάζεται αυτές τις κοινωνικές υπηρεσίες. Πρόκειται για μία αναπτυξιακή δράση και είναι μία λύση που στο μέλλον θα βγάλει τη χώρα από το χάλι στο οποίο βρίσκεται. Μοιάζει να μην υπάρχουν χρήματα για αυτά τα πράγματα σήμερα. Όμως αν δώσεις χρήματα σε αυτόν τον τομέα τότε πραγματικά οδηγείσαι σε ένα άλλο αναπτυξιακό μοντέλο που θα δώσει ώθηση στην κοινωνία σου», καταλήγει.

πηγή:tvxs.gr