Προσπαθώ να μπω μέσα στο μυαλό εκείνων που μεθοδικά και μελετημένα έκλεψαν τη σορό του Τάσσου Παπαδόπουλου. Αδύνατο. Παράλληλα, σαν κάποιος που έχει αποχαιρετήσει από αυτή ζωή τους γονείς του, πάσχω να μετρήσω το σοκ και την οδύνη των οικείων του, της συντρόφου της ζωής του, των παιδιών του. Πάλι αδύνατο

Ξυπνάει ο πολιτικός νους από την άλλη πλευρά και προσπαθεί να ερμηνεύσει το ακατονόμαστο που συνέβη την Πέμπτη τη νύχτα.

Φαντάζομαι το τελείως κινηματογραφικό σκηνικό. Καταρρακτώδης βροχή, κρύο, η πόλη να κοιμάται και 4-5 τύποι εξαιρετικά οργανωμένοι να μπαίνουν στο κοιμητήριο, να μετακινούν με μεγάλη προσοχή την πλάκα, να παίρνουν το φέρετρο με τη σορό, να σκορπίζουν τριγύρω ασβέστη για να σβήσουν τα ίχνη και να εξαφανίζονται.

Ένα σίγουρο:
Αυτοί που έπραξαν αυτό που έπραξαν έχουν τόσο απύθμενο θράσος που ανά πάσα στιγμή μπορούν να κάνουν οτιδήποτε εφ’ όσον κάποιος τους πληρώσει.

Γιατί πιστεύω, πως είναι επαγγελματίες.

Εκτός αν είναι 4-5 μεμονωμένα καθάρματα….

Άλλο ένα σίγουρο:
Αυτοί που συνέλαβαν και παρήγγειλαν αυτό το ανοσιούργημα δεν θα διστάσουν σε τίποτα προκειμένου να πετύχουν τους σκοπούς τους.

Εκτός αν οι δράστες είναι αυτόκλητοι και δεν εκτελούσαν άνωθεν παραγγελία.

Με άλλα λόγια, στην πραγματικότητα, τίποτα δεν είναι σίγουρο σε αυτή την υπόθεση.

Είναι Σχέδιο;

Εγκέφαλοι που μπορούν να συλλάβουν ένα τέτοιο σχέδιο, αν είναι Κύπριοι τότε μιλάμε για αδιανόητα αρρωστημένους ανθρώπους (δεν υπάρχουν λέξεις…) και αν δεν είναι Κύπριοι τότε μιλάμε για χωρίς μέτρο κυνικούς (πάλι δεν υπάρχουν λέξεις…) που δεν έχουν την απειροελάχιστη αναστολή σε τίποτα προκειμένου να «υπηρετήσουν» τους στόχους τους.

Είναι σαφέστατο πως έχουμε να κάνουμε με την πιο σκοτεινή ενέργεια που έγινε στην Κύπρο από το 1974 και μετά. Μέχρι πρότινος ήταν η σκοτεινή δολοφονία του αείμνηστου Θεόφιλου Γεωργιάδη. Αλλά ακόμα και αυτή, έμεινε πια πίσω.

Είναι σαφέστατο πως η πράξη αυτή στοχεύει στην ενότητα του Κυπριακού Λαού σε μια εξαιρετικά λεπτή και δύσκολη συγκυρία κατά την οποία η Κυπριακή Δημοκρατία δέχεται πλήθος πιέσεων από το εξωτερικό ενώ το εσωτερικό της μέτωπο μοιάζει εύθραυστο.

Άραγε…αυτοί που είναι υπεύθυνοι για την πράξη τελείωσαν εδώ;
Θα επανέλθουν με κάποια «προκήρυξη» στην οποία θα δηλώνουν την «τύχη» της σορού του Τάσσου Παπαδόπουλου και θα αποτυπώνουν το… «σκεπτικό» της ενέργειάς τους;

Σε τι γλώσσα θα είναι γραμμένο ένα τέτοιο πιθανό κείμενο;

Και σε όποια γλώσσα κι αν είναι ποιος πιστοποιεί την γνησιότητά του;
Δηλαδή…αν είναι στα Ελληνικά σημαίνει πως αυτοί που έδρασαν είναι Έλληνες; Αν είναι στα Τουρκικά σημαίνει πως είναι Τούρκοι;

Θα υπάρξει συνέχεια όμως;

Ή ο στόχος των σκοτεινών προβοκατόρων είναι να αφήσουν το «γεγονός» να επικρέμεται πάνω από την Κυπριακή Κοινωνία για να τη δηλητηριάζει στάλα- στάλα;

Το τελευταίο το θεωρώ αρκετά ισχυρή πιθανότητα.

Μόνο, που θέλω να πιστεύω πως αυτό που έγινε, ανεξάρτητα από τη συνέχειά του, δεν θα προκαλέσει συσπείρωση της «Πλατφόρμας του ΌΧΙ» αλλά συσπείρωση της Πλατφόρμας όλων των Κυπρίων κατά όλων όσων επιθυμούν με κάθε τρόπο να βάλουν την Κύπρο σε μόνιμη τροχιά στη νύχτα και την καθυστέρηση.

Όλα αυτά ισχύουν βέβαια αν υπάρχει σχέδιο με «εκτελεστικά όργανα» και «παρασκηνιακούς εγκεφάλους».

Το χθεσινό Βήμα, γράφει ξεκάθαρα για τα τρία σενάρια που συζητούνται στους κύκλους της Αστυνομίας:

1. Ανεγκέφαλοι υπερπατριώτες για να προκαλέσουν εθνικιστική υστερία και να ακυρώσουν την όποια πιθανότητα επιτυχίας των συνομιλιών Χριστόφια Ταλάτ.
2. Κοινοί κακοποιοί για να ζητήσουν λύτρα προκειμένου να επιστρέψουν τη σορό
3. Παρακρατικοί κύκλοι υπηρεσιών γύρω ή μέσα από την ΜΙΤ.

Ασφαλώς και το πιο ανώδυνο σενάριο για την Κύπρο (όχι βέβαια για την οικογένεια) είναι το Νο 2. Αναρωτιέται κάποιος εύλογα όμως. Είναι δυνατόν κοινοί κακοποιοί να επέλεξαν τυχαία ακριβώς τη νύχτα της 10ης Δεκεμβρίου που έκλεινε ένα χρόνο ακριβώς από τον θάνατο του Τάσσου Παπαδόπουλου;

Μακάρι να είναι έτσι και απλά οι δράστες να διάλεξαν τη συγκεκριμένη νύχτα λόγω της έντονης βροχόπτωσης που σβήνει όλα τα ίχνη.
Μένουν τα άλλα δύο σενάρια, που είναι εξίσου εφιαλτικά και δεν προοιωνίζουν τίποτα μα τίποτα το καλό για τον τόπο.

Οι ευθύνες των πολιτικών κομμάτων αυτή τη στιγμή στην Κύπρο, είναι τεράστιες.

Και οφείλουν να διαφυλάξουν την ενότητα της κοινωνίας πάνω από πολιτικές σκοπιμότητες και να μην ξεγλιστρήσουν σε νύξεις και υπονοούμενα.

Με κατάπληξη, είδα σε γνωστό κυπριακό ιστολόγιο που αντιπολιτεύεται σκληρά την Διακυβέρνηση του Δημήτρη Χριστόφια να επιρρίπτει ούτε λίγο ούτε πολύ ευθύνες στην…Κυβέρνηση για αυτό που έγινε.

Το εν λόγω ιστολόγιο είναι στο διαδίκτυο η «ναυαρχίδα» της πολεμικής κατά του σημερινού Προέδρου και δεν κρύβει την απέραντη αγάπη και νοσταλγία του προς τον αείμνηστο Τάσσο Παπαδόπουλο.

Ο οποίος πρέπει να πω, υπήρξε απείρως πιο νηφάλιος και φιλοσοφημένος από αρκετούς φανατικούς οπαδούς του.

Τα αισθήματά μου, την εκτίμηση μου και τον σεβασμό μου προς τον τέως Πρόεδρο της Δημοκρατίας ουδέποτε τα έκρυψα.

Όμως το να κατηγορούν κάποιοι τον κο Χριστόφια για …πολιτική ευθύνη στο έγκλημα που έγινε, είναι όχι απλά επιπόλαιο, αλλά επικίνδυνο και δείχνει τεράστια ιδεολογική μυωπία σε βαθμό τυφλότητας.

Εάν και εφ όσον αποδειχθεί πως υπεύθυνοι για αυτή την πράξη είναι κάποιοι λίγοι μεμονωμένοι, όσοι έδειξαν ως υπεύθυνη τη σημερινή Κυβέρνηση θα έχουν αυτοακυρωθεί πολιτικά δια παντός.

Μακάρι λοιπόν, να είναι κάποιοι μεμονωμένοι και να συλληφθούν και να τιμωρηθούν παραδειγματικά.

Για να εκλείψουν οι κάθε είδους θεωρίες συνομωσίας που αυτή τη στιγμή εκτοξεύονται σαν πυροτεχνήματα από κάθε πλευρά, στοχοποιώντας την κάθε «απέναντι» πλευρά.

Η απαγωγή της σορού του Τάσσου Παπαδόπουλου είναι ένα έγκλημα χωρίς χαρακτηρισμό. Όσοι όμως καλλιεργούν γύρω από αυτό το έγκλημα εμφυλιακό κλίμα είναι ακόμα χειρότεροι από τους βέβηλους και συλητές.

Γιατί καθιστούν το απεχθές, απεχθέστερο…

ΥΓ. Αναρωτιέμαι στα σοβαρά, μήπως πρέπει ο αυριανός αγώνας ΑΠΟΕΛ-Ομόνοιας είτε να ακυρωθεί είτε να γίνει κεκλεισμένων θυρών σε άδειες κερκίδες.

Του Γιώργου Πήττα.