Γενική Συζήτηση

Είναι μεγάλη τιμή και χαρά για μένα το να είμαι προπονητής στην Καστοριά. Μια ομάδα που ο κάθε ένας από εμάς που ασχολείται με το επάγγελμα του προπονητή στο νομό Καστοριάς, θέλει να δουλέψει. Δέχθηκα την πρόταση του κ. Σταμούλη με ιδιαίτερη χαρά και δεν αιφνιδιάστηκα καθόλου, αφού ανάμεσα στους υποψηφίους βρισκόμουν κι εγώ.

Η ομάδα μας ξεκινάει από το μηδέν και όλοι μαζί θα προσπαθήσουμε, κάνοντας τα αδύνατα δυνατά να την κάνουμε να ορθοποδήσει. Τα υπόλοιπα θα τα δει ο κόσμος της Καστοριάς μέσα στο γήπεδο

Καλώς ήλθατε στο ανεπίσημο (από 09/06/2010) website της Καστοριάς. Ενημερωθείτε έγκυρα και έγκαιρα για την πορεία της ομάδας

Προς: Α. Γ. Σ. Κ. "ΚΑΣΤΟΡΙΑ"

Υπόψη του κυρίου Προέδρου

Κοιν: Προς τα υπόλοιπα μέλη του Δ. Σ.

Κύριε Πρόεδρε,

με την παρούσα επιστολή σας υποβάλλω την παραίτηση μου από τη θέση του εκπροσώπου τύπου, αλλά και από αυτή του αναπληρωματικού μέλους του Δ. Σ., για τους λόγους που θα σας εκθέσω παρακάτω. Θα ήθελα όμως πρώτα να σας ευχαριστήσω θερμότατα για την τιμή που μου κάνατε μέχρι τώρα.

Στόχος μου ήταν να συνεργαστώ με τη νέα διοίκηση και να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό για την άξια εκπροσώπηση της ομάδας μας στα ΜΜΕ, κάτι που έκανα τα τελευταία έντεκα (11) χρόνια, αναλαμβάνοντας το 1999 κάτω από δύσκολες συνθήκες και ξεκινώντας από μηδενική βάση. Δυστυχώς, όμως από τις πρώτες συζητήσεις, κατάλαβα ότι το νέο Δ. Σ. είχε μία άποψη για την θέση του εκπροσώπου τύπου εντελώς διαφορετική από την δική μου. Αποφάσισα για λόγους καθαρά ηθικής τάξης να πω ευθαρσώς τις απόψεις μου στην συνεδρίαση του Δ. Σ. στις 02/06/2010 και να δηλώσω ξεκάθαρα την θέση μου. Φαίνεται, όμως, ότι η ειλικρίνεια και η εμπειρία της θέσης αυτής που έχω αποκτήσει από την πολυετή μου ενασχόληση με το συγκεκριμένο αντικείμενο δεν εκτιμήθηκε δεόντως και κάποια από τα λεγόμενα μου παρερμηνεύτηκαν εσκεμμένα από ορισμένα μέλη του Δ. Σ., που παράλληλα θέλουν να με συνδέσουν απαραιτήτως και οπωσδήποτε με κάποια δημοσιεύματα γνωστής αθλητικής εφημερίδας της Θεσσαλονίκης, όπου κατοικώ μόνιμα.

1) Επειδή στη ζωή μου δεν ανέχτηκα ποτέ την αδικία, την απρέπεια και την αγένεια
2) Επειδή κάποιοι "συνδιοικούντες" εκφράζονται για μένα απρεπώς, εκμεταλλευόμενοι ότι δεν κατοικώ στην Καστοριά
3) Επειδή σε κάποιους αρέσει να βάζουν ταμπέλες στους άλλους, γιατί έτσι τους βολεύει
4) Επειδή διαπιστώνω ότι η παρουσία μου στην ομάδα προκαλεί εκνευρισμό σε ορισμένους "όψιμους " παράγοντες
5) Επειδή ο εγωισμός ορισμένων έχει μπει πάνω από το συμφέρον της Καστοριάς και έχει ξεπεράσει τα όρια
6) Επειδή, δυστυχώς, πιστεύω ότι οι περισσότεροι από το νυν Δ. Σ. βλέπουν μόνο το δένδρο και όχι το δάσος
7) Επειδή διαπιστώνω (εύχομαι από τα βάθη της ψυχής μου να κάνω λάθος) ότι κάποιοι από το Δ. Σ. δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι έχουν αναλάβει τις τύχες της Καστοριάς, μίας ομάδας με μεγάλη ιστορία και ένδοξο παρελθόν, που οι συγκυρίες την έφεραν σε αυτή την κατάσταση

Για όλους τους παραπάνω λόγους αποφάσισα με αίσθημα ευθύνης να σας υποβάλλω την παραίτηση μου, την οποία και παρακαλώ να κάνετε αποδεκτή.

Εύχομαι, ολόψυχα, ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ στο δύσκολο έργο που έχετε αναλάβει και η ΚΑΣΤΟΡΙΑ μας να ξαναγυρίσει στο δρόμο των επιτυχιών και να γνωρίσει επί των ημερών σας στιγμές μόνο χαράς.

Με εκτίμηση

Βασίλης Θ. Χριστόπουλος

Pierikos1961 έγραψε:Το site της Καστοριάς απέκτησε πρόσφατα ανεπίσημο ( ; ) χαρακτήρα...

Αγαπητοί φίλοι της Καστοριάς,

είμαι ο Βασίλης Χριστόπουλος, υπεύθυνος τύπου της ομάδας τα τελευταία έντεκα (11) χρόνια. Το καλοκαίρι του 1999, με προτροπή δική μου και με την σύμφωνη γνώμη του Παναγιώτη Σπυρόπουλου και του Κώστα Μελλίδη, δημιουργήθηκε η ιστοσελίδα της αγαπημένης μας ομάδας με το domain name www.kastoria-fc.com. Μία κίνηση πρωτοποριακή για τα δεδομένα εκείνης της εποχής, όπου μία ομάδα Δ΄ Εθνικής αποκτούσε την προβολή της στο διαδίκτυο, μέσω ενός δικού της χώρου, τη στιγμή που ομάδες ακόμα και Α΄ Εθνικής δεν είχαν κάτι αντίστοιχο. Θυμάμαι από την πρώτη στιγμή τα συγχαρητήρια που δεχόμασταν και την χαρά που είχαν οι Καστοριανοί φίλαθλοι, ειδικά εκείνοι εκτός Καστοριάς, που μπορούσαν ανά πάσα ώρα και στιγμή να ενημερωθούν για την αγαπημένη μας ομάδα.

Τα χρόνια περάσανε και η ιστοσελίδα της ομάδας μας μοιράστηκε με τους φίλους της Καστοριάς στιγμές χαράς και λύπης. Ενημερωμένη πάντοτε σωστά κι έγκυρα, σε καθημερινή βάση, επί έντεκα (11) συναπτά έτη, αποτέλεσε το προπύργιο της εκπροσώπησης της ομάδας μας στα ΜΜΕ, αλλά και της προβολής των θέσεων και απόψεων της Καστοριάς. Άλλωστε η μέχρι τώρα επισκεψιμότητα της (212.273 επισκέπτες) δηλώνει ξεκάθαρα την επιτυχία της.

Όμως οι καιροί αλλάζουν. Η νέα διοίκηση της Καστοριάς, για τους δικούς της λόγους, τους οποίους σέβομαι απόλυτα, αποφάσισε να μην συνεχιστεί η εκπροσώπηση της ομάδας μας από την συγκεκριμένη ιστοσελίδα. Για αυτό το λόγο και για να μην υπάρχει απολύτως καμία παρεξήγηση με τους νυν διοικούντες, η ιστοσελίδα www.kastoria-fc.com από τις 09/06/2010 έλαβε τον τίτλο του ανεπίσημου website της Καστοριάς που ασχολείται με τα θέματα της ομάδας. Η ιστοσελίδα θα βρίσκεται ενεργοποιημένη μέχρι τις 31/07/2010. Από εκεί και πέρα θα αποφασίσω με τους συνεργάτες μου για το τι "μέλλει γεννέσθαι" και θα σας το κοινοποιήσω σχετικά.

Σας ευχαριστώ θερμότατα για την συμπαράσταση σας όλα αυτά τα χρόνια και εύχομαι ολόψυχα η ΚΑΣΤΟΡΙΑ μας να αναγεννηθεί γρήγορα και να επανέλθει σύντομα στο δρόμο των επιτυχιών.

Κυριακή, 25η Μαΐου 1980. Ένα χρόνο πριν έρθει η πολιτική "Αλλαγή" του Ανδρέα Παπανδρέου, έρχεται η αλλαγή στο ποδόσφαιρο. Ξαφνικά, όλη η Ελλάδα μιλά για την Καστοριά. Τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων γράφουν για τον θρίαμβο με ερυθροκίτρινα γράμματα. Μοιάζει απίστευτο, αλλά είναι αληθινό: η Καστοριά είναι Κυπελλούχος Ελλάδος ! Χιλιάδες κόσμου ξεχύνονται στους δρόμους για να πανηγυρίσουν το ακατόρθωτο, που η Καστοριά έκανε κατορθωτό. Το γλέντι κρατά για καιρό. Από τότε πολλά έχουν αλλάξει. Και σίγουρα όχι μόνο στο πολιτικό σκηνικό. Στο πέρασμα του χρόνου, η ομάδα της Καστοριάς γνώρισε άσχημες -πολύ άσχημες- στιγμές. Σαν κι αυτές που βιώνει σήμερα.

Τραγική ειρωνεία: φέτος, που συμπληρώνονται 30 χρόνια από τον θρίαμβο του 1980, η Καστοριά μηδενίζεται "στα μισά του δρόμου" και εξαναγκάζεται σε πρόωρο υποβιβασμό. Ίσως γι' αυτό οι μνήμες από την κατάκτηση του Κυπέλλου (για όσους ζούσαν τότε και είναι σε θέση να θυμούνται) να είναι σήμερα εντονότερες από ποτέ. Σε στιγμές κακές και οδυνηρές, ο νους τρέχει πίσω, εκεί που τα πράγματα ήταν διαφορετικά.

Η θρυλική ενδεκάδα, που χάρισε στο νομό μας το Κύπελλο Ελλάδος, χάθηκε. Οι δρόμοι των ποδοσφαιριστών χώρισαν και έκτοτε κανείς δεν τους ξαναείδε όλους μαζεμένους, όπως "τότε". Αυτό που αποτελούσε "αίτημα" πολλών φιλάθλων όλα αυτά τα χρόνια, να ξανασμίξει, δηλαδή, η κυπελλούχος ομάδα του 80΄, έγινε πράξη φέτος. Οι ποδοσφαιριστές της θρυλικής ομάδας έζησαν και πάλι, 30 ολόκληρα χρόνια μετά, στιγμές συγκίνησης και χαράς, συναντώντας ξανά ο ένας τον άλλον στην πόλη στην οποία κάποτε χάρισαν το Κύπελλο.

Συγκεντρώθηκαν το Σάββατο 19 Ιουνίου στην Καστοριά, όπου είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν και να θυμηθούν τις μοναδικές στιγμές που έζησαν το βράδυ της 25ης Μαΐου 1980, επικρατώντας με το εντυπωσιακό σκορ 5-2 επί του Ηρακλή και κατακτώντας το Κύπελλο Ελλάδος. Έγραψαν, έτσι, την πιο ένδοξη σελίδα στην αθλητική ιστορία της Καστοριάς.

Κάλλιο αργά παρά ποτέ λέει μία λαϊκή ρήση, η οποία ταιριάζει "γάντι" στη συγκέντρωση των παλαίμαχων ποδοσφαιριστών της ΠΑΕ Καστοριάς της εποχής του 1980.

Για πρώτη φορά και μετά από 30 χρόνια οι ποδοσφαιριστές που χάρισαν στην ομάδα της Καστοριάς ανεπανάληπτες στιγμές και έγραψαν ιστορία, είχαν την ευκαιρία να ανταμώσουν ξανά, το Σάββατο 19 Ιουνίου στο ξενοδοχείο "LIMNEON RESORT" και να θυμηθούν τα "ηρωικά" γεγονότα της εποχής εκείνης, τις στιγμές που έζησαν στο γήπεδο και στα αποδυτήρια, τα πειράγματά τους ο ένας στον άλλο, και το θρίαμβο που πέτυχαν στο μεγάλο τελικό επί του Ηρακλή με το επιβλητικό σκορ 5-2, κατακτώντας το Κύπελλο Ελλάδος.

Η ομάδα της Καστοριάς, αποδείχθηκε υπεράξιος εκπρόσωπος του επαρχιακού ποδοσφαίρου, δίνοντας μοναδικό χρώμα και διαστάσεις πραγματικού θριάμβου στον τελικό, ανεβάζοντας το επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου σε φανταστικά ύψη για την εποχή εκείνη, κάνοντας εκατομμύρια τηλεθεατές να ζήσουν πρωτόγνωρες εικόνες, γιατί μέχρι τότε παρόμοιες έβλεπαν μόνο στα γήπεδα της Αγγλίας.

Τα "χρυσά" παιδιά της Καστοριάς, σε αυτή την πρώτη συγκέντρωση που έγινε με αφορμή τη συμπλήρωση των 30 χρόνων από την κατάκτηση του Κυπέλλου, ήταν σχεδόν όλα εκεί. Οι απουσίες ελάχιστες, αν και όλοι επιθυμούσαν να είναι παρόντες σε αυτό το ιστορικό επετειακό αντάμωμα.

Το "παρών" σε αυτή την πρώτη συγκέντρωση έδωσαν οι εξής 15 ποδοσφαιριστές : Τσιρώνης Τάκης, Σημαιοφορίδης Λάκης, Δίντσικος Γιάννης, Παπαβασιλείου Γρηγόρης, Αλεξιάδης Λάζαρος, Σιαπανίδης Γιάννης, Κόπανος Αντώνης, Παπαβασιλείου Αργύρης, Βοϊτσίδης Ανδρέας, Σιάντσης Παύλος, Χουνουζίδης Γιώργος, Καπουσούζης Θέμης, Παπαδόπουλος Χρήστος, Αγόρου Κώστας και Λιόλιος Θωμάς, ενώ απουσίαζαν ο αρχηγός Γιώργος Παράσχος και οι δύο τερματοφύλακες, Νίκος Σαργκάνης και Σάκης Ερμείδης. Αξίζει, ωστόσο, να αναφερθούν και τα ονόματα των ποδοσφαιριστών που συμμετείχαν εκείνη τη χρονιά σε ορισμένους αγώνες πρωταθλήματος και κυπέλλου : Παρουσιάδης, Μπάκης, Στολτίδης, Αναγνώστου, Γιάχα, Ρομπέρτο και Μπεργελές, ενώ στη συνάντηση το "παρών" έδωσαν ο τότε γενικός αρχηγός Γιώργος Σιαπέρας, καθώς και ο φροντιστής, ο γνωστός "Μπόμπεκ".

Πρωτεργάτης αυτής της ιδέας ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής του τελικού, ο Τάκης Τσιρώνης, ο οποίος είχε μεγάλη επιθυμία κάποια στιγμή να πραγματοποιηθεί αυτό το αντάμωμα και πολύ περισσότερο φέτος με τη συμπλήρωση των 30 χρόνων. Ο ίδιος, με δική του πρωτοβουλία, ειδοποίησε όλους τους πρώην συμπαίκτες του, καθώς και τον πρόεδρο της ομάδας εκείνης, Γιώργο Χαλκίδη, ο οποίος τελικά δεν παρευρέθηκε. Οι περισσότεροι ανταποκρίθηκαν σε αυτό το κάλεσμα, το οποίο έδωσε την ευκαιρία σε όλους να βρεθούν ξανά μαζί και να περάσουν ξεχωριστές και ευχάριστες στιγμές.

Οι περισσότεροι, λοιπόν, ανταποκρίθηκαν σε αυτό το "σάλπισμα" του Τάκη Τσιρώνη για καταγραφή μνήμεων μετά από 30 χρόνια, όντας όμως, πολλοί εξ’ αυτών, να ιδωθούν περισσότερο και από μια 20ετία, με αποτέλεσμα τα σφιχταγκαλιάσματα και οι έντονες συγκινήσεις να... δώσουν και να... πάρουν, ενώ ο ένας απηύθυνε τον λόγο στον άλλον χρησιμοποιώντας το μικρό του όνομα ή κάποιο παρατσούκλι, αποδεικνύοντας πως όλοι τους έχουν καλή μνήμη.

Ήταν μια πολύ ξεχωριστή βραδιά με έντονα συναισθήματα και συγκινήσεις. Οι περισσότεροι από αυτούς σήμερα ηλικίας 45 - 55 ετών, έχουν κάνει οικογένεια, έχουν παιδιά και κάποιοι εγγόνια και φυσικά σήμερα τους διηγούνται τον άθλο που πέτυχαν ως ποδοσφαιριστές της Καστοριάς. καθένας τους μετά τη λήξη της καριέρας τους χάραξε τον δικό του δρόμο, αναζητώντας την επαγγελματική του αποκατάσταση. Σήμερα, 30 χρόνια μετά, όλοι τους λίγο πολύ είναι μια χαρά και βρίσκονται διάσπαρτοι σε όλα σχεδόν τα γεωγραφικά διαμερίσματα της χώρας. Κάποιοι δε από αυτούς έγιναν επιχειρηματίες και μάλιστα πετυχημένοι. δού μερικά από τα κυριότερα επαγγέλματά τους: μάνατζερ ποδοσφαίρου, υπεύθυνοι ακαδημίας ποδοσφαίρου, πράκτορες ΟΠΑΠ, γουνοποιοί, ξενοδόχοι, γουναράδες, δικηγόροι, ασφαλιστές.

Ασφαλώς, το ενδιαφέρον της συζήτησης μονοπωλήθηκε γύρω από τον αξέχαστο Τελικό Κυπέλλου. Άλλωστε σε εκείνο το ματς, οι ποδοσφαιριστές αυτοί έφεραν την ανατροπή στο ποδοσφαιρικό κατεστημένο της χώρας και από εκείνη την ανεπανάληπτη επιτυχία κάποιοι από αυτούς έκαναν σταδιοδρομία σε μεγάλες ομάδες. Ο αγώνας εκείνος "σημάδεψε" τη μετέπειτα ζωή πολλών εξ’ αυτών. Φυσικά, κανείς δεν ξεχνά την επιτυχία τους, που χάρισε σε όλους τους Καστοριανούς την κατάκτηση του Κυπέλλου. Μας έκαναν υπερήφανους! Γεγονός μοναδικό, που δύσκολα μπορεί να επαναληφθεί από άλλη επαρχιακή ομάδα σαν την Καστοριά, τουλάχιστον πληθυσμιακά, γιατί αργότερα το Κύπελλο κατέκτησαν η Λάρισα και ο ΟΦΗ.

Ήταν μια πολύ ευχάριστη βραδιά και όλοι τους δεσμεύτηκαν να συναντηθούν ξανά, επιφυλάσσοντας εκπλήξεις όσον αφορά στο οργανωτικό κομμάτι.

Εδώ και αρκετά χρόνια είχα αυτή την επιθυμία, κάποια στιγμή να μαζευτούμε και να θυμηθούμε γεγονότα και καταστάσεις της εποχής. Τελικά, έστω και μετά από 30 χρόνια, η επιθυμία μου έγινε πραγματικότητα. Πήρα την πρωτοβουλία και αφού ειδοποίησα όλους τους ποδοσφαιριστές, που με μεγάλη χαρά το δέχθηκαν και τους ευχαριστώ που ανταποκρίθηκαν, καταφέραμε να συναντηθούμε και να αναλωθούμε σε εκείνες τις ανεπανάληπτες στιγμές που ζήσαμε. Ομολογώ η ατμόσφαιρα ήταν πολύ συγκινητική, γιατί κάποια πράγματα στη ζωή δεν μπορούν να ξεχαστούν.

Η κατάκτηση του Κυπέλλου ήταν η κορυφαία στιγμή της ποδοσφαιρικής μας καριέρας, γράφοντας ιστορία στη θρυλική τότε Καστοριά. 'Όταν συνειδητοποιήσαμε ότι ήμασταν στον τελικό με αντίπαλο τον Ηρακλή (αν κι εγώ τότε επιθυμούσα τον ΠΑΟΚ), όλοι μαζί είπαμε "δεν το χάνουμε αυτό το κύπελλο". Ήταν η ευκαιρία της ζωής μας για να κάνουμε καριέρα σε μεγάλες ομάδες. Ήμασταν αποφασισμένοι να το πάρουμε και παρότι βρεθήκαμε πίσω στο σκορ, αυτό δεν μας εμπόδισε, ούτε μας άγχωσε. Κάθε άλλο, μας πείσμωσε. Η εμφάνισή μας ήταν εξαιρετική και το αξίζαμε. Κάτι, άλλωστε, που το παραδέχθηκαν και οι Ηρακλειδείς. Ζήσαμε ανεπανάληπτες στιγμές εκείνο το βράδυ της 25ης Μαΐου. Δεν ήταν λίγο πράγμα μια επαρχιακή ομάδα να κατακτάει το Κύπελλο και να συμμετέχει αργότερα στο Κύπελλο Κυπελλούχων με αντίπαλο την πανίσχυρη τότε Δυναμό Τυφλίδας.

Αυτό το Κύπελλο το φέραμε εμείς με τον ιδρώτα μας στην Καστοριά και είναι λυπηρό εδώ και 12 χρόνια, περίπου, να βρίσκεται στα χέρια ενός ιδιώτη της Καστοριάς (λόγω κατάσχεσης των περουσιακών στοιχείων της ΠΑΕ Καστοριά) και όχι στα γραφεία του συλλόγου ή σε μια ειδική προθήκη στο Δημαρχείο Καστοριάς. Παρά τις όποιες προσπάθειες έχουν γίνει μέχρι σήμερα, δυστυχώς δεν κατέστη δυνατό να επιστρέψει το Κύπελλο στη θέση που του ανήκει.

Εμείς, ως παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές και πολύ περισσότερο αυτοί που το κατακτήσαμε, ξεκινήσαμε κάποιες ενέργειες και πολύ σύντομα πιστεύω το Κύπελλο να πάει στη θέση του.

Το γκολ με τον τρόπο που επιτεύχθηκε, ήταν μια στιγμή που θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη μου. Θυμάμαι όταν πήγα και έσκυψα να πάρω την μπάλα για να εκτελέσω το πλάγιο άουτ, κάποιος φύλακας του σταδίου που βρισκόταν στα κάγκελα με φώναξε λέγοντάς μου : "Σημαιοφορίδη ρίξτο μέσα στην εστία, σημάδεψε τον τερματοφύλακα". Αυτό ήταν. Με έδωσε το ερέθισμα να το επιχειρήσω. Θυμάμαι πήρα φόρα και έβαλα όση δύναμη είχα σημαδεύοντας την εστία. Ο Παπαδόπουλος, τερματοφύλακας του Ηρακλή, αιφνιδιάστηκε και έστειλε την μπάλα στα δίχτυα. Το γκολ της ισοφάρισης, 5 λεπτά πριν τη λήξη του ημιχρόνου, νομίζω ήταν το κομβικό σημείο για τη μετέπειτα εξέλιξη του αγώνα. Μας ανέβασε το ηθικό και την ψυχολογία στο β’ ημίχρονο, όπου και ήμασταν εκπληκτικοί, φθάνοντας πανάξια στη μεγάλη νίκη.

Πιστεύω, ότι για την εποχή εκείνη, πετύχαμε το ακατόρθωτο. Μια μικρή επαρχιακή ομάδα που αγωνιζόταν σε ξερό γήπεδο και κινδύνευε με υποβιβασμό, κατάφερε να ξαφνιάσει ολόκληρη την ποδοσφαιρική Ελλάδα, κατακτώντας το κύπελλο. Ήμασταν όλοι μια παρέα και καταφέραμε να πετύχουμε κάτι που κανείς δεν το πίστευε. Το κύπελλο που πήρα με την ομάδα της Καστοριάς, ήταν το πρώτο στην καριέρα μου και το χάρηκα πολύ περισσότερο από αυτό που κατέκτησα αργότερα με τον Παναθηναϊκό.

Τεράστια συμβολή στην κατάκτηση του κυπέλλου είχε ο προπονητής μας Σάββας Βασιλειάδης. Στον τελικό παίξαμε με σύστημα 3-5-2, το οποίο μετά 10 χρόνια εφάρμοζαν άλλες ομάδες. Εμείς είχαμε κάνει το απόλυτο εκείνο το βράδυ, γράφοντας την πιο ένδοξη σελίδα στην ιστορία της ομάδας.

Αυτό που θυμάμαι, είναι ότι το Σάββατο ήμουν με την αποστολή της ομάδας, την Κυριακή αγωνίστηκα στον Τελικό και την επόμενη ημέρα το πρωί ήμουν στο στρατόπεδο. Δεν χάρηκα όπως και οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές την κατάκτηση του κυπέλλου, που αποτέλεσε την πιο ένδοξη σελίδα στην ιστορία της ομάδας. Φέρτε μας ξανά τον Ηρακλή εκείνης της εποχής να τον συντρίψουμε και πάλι, γιατί απ’ ότι βλέπω σήμερα, και οι υπόλοιποι της ομάδας μου συμπαίκτες αντέχουν...!

Αναμφίβολα, το ‘80, με την επιτυχία μας γράψαμε μεγάλη ιστορία, η οποία "σημάδεψε" αρκετούς από εμάς στη μετέπειτα επαγγελματική μας καριέρα. Η κατάκτηση του Κυπέλλου από την Καστοριά για την εποχή εκείνη, ήταν κάτι το εξωπραγματικό και πιστεύω ότι εμείς αποτελέσαμε το "κλειδί" της... πόρτας προκειμένου να ανοίξει η όρεξη για υψηλές διακρίσεις και για άλλες επαρχιακές ομάδες, όπως ο ΟΦΗ και η Λάρισα.

Αυτό, όμως, που με στεναχωρεί ιδιαίτερα σήμερα, είναι να βλέπω την ομάδα σε αυτή την κατάσταση. Δεν της αξίζει να είναι εκεί και εύχομαι σύντομα να βρει το δρόμο της. Εμείς, ως παλαίμαχοι, θα είμαστε στο πλευρό της, όποτε μας ζητηθεί.

Είχαμε μια απίστευτη ομοιογένεια. Ένας για όλους και όλοι για έναν. Η ομάδα ήταν πολύ δεμένη, ήμασταν μια οικογένεια κι αυτό νομίζω μέτρησε πάρα πολύ στον τελικό του’80. Θέλαμε όσο τίποτε άλλο να κατακτήσουμε το Κύπελλο. Είχαμε ψυχή και πάθος και τα καταφέραμε.

Φυσικά, αυτό που δεν μπορώ να ξεχάσω, είναι ο κόσμος. Ολόκληρη η πόλη της Καστοριάς είχε μετακομίσει στο γήπεδο της Ν. Φιλαδέλφειας. Όπου και να γυρνούσες έβλεπες μια εκπληκτική ατμόσφαιρα με κιτρινοκόκκινα χρώματα. Ο κόσμος ήταν ιδιαίτερα εκδηλωτικός και πριν λήξει το ματς μπήκε μέσα στο γήπεδο για να πανηγυρίσει μαζί μας.

Ήταν στιγμές αξέχαστες και η σημερινή πρώτη συγκέντρωση, μετά από 30 χρόνια, μας ξανάνιωσε και μας έδωσε μεγάλη χαρά, αφού είχαμε την ευκαιρία να βρεθούμε και πάλι, σχεδόν όλοι μαζί, και να θυμηθούμε τις ανεπανάληπτες εκείνες στιγμές.

Λυπάμαι που δεν αγωνίστηκα στον Τελικό Κυπέλλου, που ήταν και η κορυφαία στιγμή της ιστορίας της Καστοριάς. Σημασία, όμως, έχει, ότι πετύχαμε έναν πραγματικό θρίαμβο, ανατρέποντας τα μέχρι τότε δεδομένα στο Ελληνικό ποδόσφαιρο. Είχαμε πολύ καλή ομάδα και δίκαια κατακτήσαμε το κύπελλο.

Η επιτυχία εκείνη, άνοιξε το δρόμο για μεταγραφές παικτών σε μεγάλους συλλόγους, αφού την ίδια χρονιά έφυγαν ο Σαργκάνης, ο Σημαιοφορίδης (ΠΑΟ) και ο Δίντσικος (ΑΕΚ), ενώ πιστεύω πως ήταν άδικο που δεν πήρε τότε μεταγραφή ο σούπερ σταρ του τελικού Τάκης Τσιρώνης.

Δεν ξέρω πώς και γιατί, αλλά ήμασταν σίγουροι ότι εκεί που φτάσαμε δεν το χάναμε. Είχαμε μεγάλη αυτοπεποίθηση και ήμασταν αποφασισμένοι να φέρουμε το Κύπελλο στην Καστοριά. Η ευκαιρία και η πρόκληση ήταν τόσο μεγάλη, που μας γέμισε με πείσμα και αποφασιστικότητα, έτσι ώστε να στεφθούμε κυπελλούχοι.

Ο τελικός ήταν πολύ συναρπαστικός, πετύχαμε 5 γκολ και γράψαμε ιστορία, σπάζοντας το κατεστημένο της εποχής, αφού ήμασταν η πρώτη επαρχιακή ομάδα που συμμετείχε σε Τελικό Κυπέλλου και, μάλιστα, το κατακτήσαμε ισοπεδώνοντας τον Ηρακλή με 5-2. Σε αυτή τη συνάντηση είδαμε μετά από χρόνια τους συμπαίκτες μας και θυμηθήκαμε πολλά πράγματα, αλλά και τις ατάκες μας.

Τέλος, αυτό που θέλω να πω, είναι ότι λυπάμαι πραγματικά που σήμερα η Καστοριά είναι σε αυτή την τραγική θέση. Δεν της αξίζει. Εύχομαι πολύ σύντομα να ανακάμψει.

Ειλικρινά, ακόμη και σήμερα, 30 χρόνια μετά, δεν μπορώ να πιστέψω ότι η ομάδα μου, η Καστοριά, κατέκτησε το Κύπελλο. Εγώ και ο Γιάννης Δίντσικος ήμασταν οι βενιαμίν της ομάδας και λόγω της μικρής μας ηλικίας δεν μπορούσαμε τότε να αντιληφθούμε το μέγεθος της επιτυχίας. Κάποιες στιγμές βλέπω τις φωτογραφίες, διαβάζω τα αρχεία των εφημερίδων της εποχής από την κατάκτηση του κυπέλλου και αναρωτιέμαι: "Τι κάναμε; Είναι δυνατόν; Μια μικρή επαρχιακή ομάδα, η Καστοριά, ισοπέδωσε στον Τελικό τον Ηρακλή και κατέκτησε το Κύπελλο!!!

Όσο για τη σημερινή συγκέντρωση, αυτή μας γύρισε το χρόνο 30 χρόνια πίσω. Βρεθήκαμε, οι περισσότεροι πρωταγωνιστές της εποχής εκείνης, και συζητήσαμε πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα. Το θετικό είναι, ότι μερικοί από εμάς αν και είχαμε να βρεθούμε πάνω από 20 χρόνια, όταν ήρθαμε πρόσωπο με πρόσωπο, αμέσως γνώρισε ο ένας τον άλλον. Άλλωστε, πώς να ξεχάσεις αυτούς τους συμπαίκτες, όταν έχεις ζήσει μαζί τους μοναδικές στιγμές;

Δυστυχώς, για εμένα, στην κατηγορία που θα αγωνιστεί φέτος η Καστοριά είναι σαν να μην υπάρχει. Δεν άξιζε τέτοιας τύχης και λυπάμαι που την περσινή περίοδο κάποιοι άνθρωποι ασέλγησαν πάνω στην ιστορία της. Εύχομαι σύντομα να ξεπεράσει τα προβλήματά της και να βρεθεί εκεί που της αξίζει. Εμείς, ως παλαίμαχοι, μάς πονάει που την βλέπουμε σήμερα να... σέρνεται στο περιφερειακό πρωτάθλημα. Είμαστε στο πλευρό της και όποτε χρειαστεί τη βοήθειά μας θα την έχει.

Ακόμη και σήμερα αισθάνομαι λυπημένος, γιατί δεν συμμετείχα στον τελικό, που ήταν και η μεγαλύτερη επιθυμία με το τέλος της καριέρας μου, στον οποίο η Καστοριά έγραψε μεγάλη ιστορία, κατακτώντας το κύπελλο. Βέβαια, παρακολούθησα το ματς μέσα από τον πάγκο, με τα πολιτικά μου ρούχα, και ασφαλώς εκείνη η βραδιά δεν ξεχνιέται. Ήταν η κορυφαία στιγμή στην ιστορία της ομάδας, κατακτώντας ως πρώτη επαρχιακή ομάδα το Κύπελλο Ελλάδος. Δε νομίζω να επαναληφθεί στο μέλλον ανάλογη επιτυχία.

Όσο για το σήμερα, ειλικρινά λυπάμαι που η ομάδα βρίσκεται σε αυτή την πολύ άσχημη κατάσταση και το χειρότερο είναι ότι δεν βλέπω να προκύπτει μια θετική εξέλιξη, έτσι ώστε να ανακάμψει. Εύχομαι να διαψευστώ και η ομάδα να βρει τον δρόμο της.

Σχετικά με τη συνάντησή μας, ήταν μια πολύ έξυπνη πρωτοβουλία, έστω και μετά από τόσα χρόνια, μιας και βρεθήκαμε όλοι μαζί και θυμηθήκαμε τον άθλο του ‘80. Πιστεύω, ότι αυτό ήταν μια αρχή και να βρισκόμαστε σε πιο τακτικά διαστήματα.

Ο τραυματισμός μου, μου στέρησε τη χαρά να αγωνιστώ στον Τελικό Κυπέλλου. Όμως, παρά την απουσία μου, τα παιδιά ήταν εντυπωσιακά. Ήταν κάτι, που από την αρχή το πιστέψαμε όλοι μας, ότι μπορούμε να το πάρουμε. Ξέραμε ότι ήταν μοναδική ευκαιρία και το εκμεταλλευτήκαμε με τον καλύτερο τρόπο. Υποχρεώσαμε το πανελλήνιο να υποκλιθεί μπροστά μας. Είχαμε πολύ καλή ομάδα και δίκαια το κατακτήσαμε. Τα χρόνια εκείνα ήταν πολύ διαφορετικά. Κυριαρχούσε το συναίσθημα και η αγάπη για την ομάδα. Αυτό που καταφέραμε ήταν πραγματικός άθλος.

Η συγκέντρωση αυτή μου έδωσε την ευκαιρία να δω μετά από πολλά χρόνια όλους σχεδόν τους συμπαίκτες μου. Η συγκίνηση ήταν πολύ μεγάλη, γιατί ζήσαμε μοναδικές στιγμές, που δεν θα τις ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου.

Με στενοχωρεί αφάνταστα η σημερινή πορεία της ομάδας. Επειδή, όμως, από τη φύση μου είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, πιστεύω ότι η Καστοριά κάποια στιγμή θα αρχίσει και πάλι να... απασχολεί το πανελλήνιο, όπως πριν 3-4 χρόνια που έφτασε στην ημιτελική φάση Κυπέλλου, αλλά και στη διεκδίκηση της ανόδου στην Super League".

Ήταν μια ονειρική βραδιά, που θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη όλων μας. Το κύπελλο αυτό, πιστεύω ότι το αξίζαμε, γιατί στον τελικό πραγματοποιήσαμε φανταστική εμφάνιση, κάτι, άλλωστε, που επιβεβαιώθηκε από ολόκληρο τον φίλαθλο κόσμο της Ελλάδος, οι οποίοι το χάρηκαν, γιατί μια επαρχιακή ομάδα κατάφερε τότε να κάνει την ανατροπή, σπάζοντας το κατεστημένο.

Αυτό, ωστόσο, που μας λυπεί ιδιαίτερα, είναι το τρόπαιο, δυστυχώς, δεν βρίσκεται στη θέση του, αλλά στα χέρια ενός ιδιώτη, εξαιτίας της κατάσχεσης των γραφείων της ΠΑΕ, πριν από 12 περίπου χρόνια. Αυτό, πλέον, εμείς οι ποδοσφαιριστές δεν μπορούμε να το ανεχθούμε άλλο, γιατί αυτό το κύπελλο για να το φέρουμε στην Καστοριά χύσαμε αίμα και ιδρώτα.

Εμείς, ως παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές και πολύ περισσότερο αυτοί που το κατακτήσαμε, έχουμε πάρει τις αποφάσεις μας και το κύπελλο πολύ σύντομα θα το καμαρώνουμε στα γραφεία της ομάδας, γιατί εκεί είναι η θέση του και αποτελεί την ιστορία της ομάδας.

Ήταν η πιο όμορφη βραδιά στην ποδοσφαιρική μου καριέρα. Μπορεί να στάθηκα άτυχος και να μην αγωνίστηκα στον τελικό, αλλά ακόμη και σήμερα αισθάνομαι ότι συμμετείχα, κι αυτό με ικανοποιεί.

Η σημερινή ημέρα, μάς γέμισε μεγάλη συγκίνηση, αλλά, ταυτόχρονα και χαρά, αφού είχα-με την ευκαιρία να ανταμώσουμε οι ποδοσφαιριστές που φέραμε το Κύπελλο στην Καστοριά, μετά από 30 χρόνια, γράφοντας την πιο λαμπρή σελίδα στην ιστορία της. Ήταν κάτι που το χαρήκαμε πάρα πολύ και ελπίζω αυτές οι συναντήσεις να γίνονται σε πιο τακτά διαστήματα.

Είμαι πολύ συγκινημένος, που μετά 30 χρόνια, βρέθηκα με τους συμπαίκτες μου, με τους οποίους κατακτήσαμε το Κύπελλο Ελλάδος, αφήνοντας άφωνο το πανελλήνιο. Θυμηθήκαμε τις ανεπανάληπτες στιγμές που ζήσαμε τότε. Περάσαμε υπέροχα και εύχομαι σύντομα να ξανασυναντηθούμε.

Ωστόσο, αυτό που με εξοργίζει αφάνταστα, είναι να βλέπω σήμερα την ομάδα της Καστοριάς σε αυτό το χάλι. Εύχομαι να ξεφύγει από αυτή την κατάσταση και να ορθοποδήσει. Εμείς, ως παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές, έχουμε τη διάθεση να βοηθήσουμε και είμαστε στο πλευρό της.

Η σημερινή ημέρα μας φόρτισε με μεγάλη συγκίνηση. Μπορεί να πέρασαν 30 χρόνια από το θαύμα εκείνο της 25ης Μαΐου του ‘80, αλλά εγώ μετά τη σημερινή συγκέντρωση και αφού βρεθήκαμε όλοι σχεδόν οι πρωταγωνιστές εκείνης της βραδιάς, μου φαίνεται σαν να ήταν χθες. Τόσο νωπά είναι τα συναισθήματά μου. Η κατάκτηση του Κυπέλλου ήταν ένα γεγονός που σημάδεψε τη ζωή μας. Δύσκολα κάποια επαρχιακή ομάδα του βεληνεκούς της Καστοριάς να πετύχει κάτι αντίστοιχο, γι’ αυτό και είμαστε υπερήφανοι.

Πρόκειται ασφαλώς για γεγονός κωμικοτραγικό, πρωτοφανές ίσως στα αθλητικά χρονικά. Μια ομάδα κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας, το οποίο δεν μπορεί να χαρεί, επειδή της το έχουν… κατάσχει! Η υπόθεση χρήζει ειδικού χειρισμού (και από νομικής απόψεως), προκειμένου να λυθεί -επιτέλους- το πρόβλημα και να επιστρέψει το Κύπελλο εκεί που ανήκει (δηλαδή στον κόσμο της Καστοριάς) και παράλληλα, ο κ. Χάτσιος να απεμπλακεί από αυτή την ιστορία, στην οποία άθελά του έχει αναμιχθεί.

Επίσης, να σημειωθεί, ότι στο παρελθόν έχουν γίνει προσπάθειες από διάφορους παράγοντες της ομάδας, ώστε να επιστραφεί το Κύπελλο, κάτι που δεν κατέστη δυνατό. Πάντα η υπόθεση "κολλούσε" κάπου. Ορισμένοι θεωρούν ότι το θέμα ήταν οικονομικό και είχε να κάνει με το κόστος των φυλάκτρων.

Η υπόθεση επιστροφής του Κυπέλλου αναθερμάνθηκε κατά την πρόσφατη συγκέντρωση των ποδοσφαιριστών της Καστοριάς, στην οποία, μάλιστα, οι αθλητές που δεν ζουν σήμερα στο νομό μας, ανέμεναν ότι θα είχαν την ευκαιρία να αγκαλιάσουν και πάλι "το Κύπελλό τους". Όταν, όμως, δεν το αντίκρισαν να "καμαρώνει" στο ξενοδοχείο που έγινε η συνάντηση, αναρωτήθηκαν: "Πού είναι το τρόπαιό μας;". Η απάντηση που πήραν από τους Καστοριανούς συμπαίκτες τους, οι οποίοι τους ενημέρωσαν για την κατάληξη του τροπαίου, τους γέμισε θλίψη και απογοήτευση. Το δυσάρεστο γεγονός, τους σόκαρε και όλοι τους συμφώνησαν ότι πρέπει να βρεθεί οπωσδήποτε μια λύση και, μάλιστα, άμεσα. "Δεν είναι δυνατόν η ιστορία της ομάδας, το Κύπελλο που κατακτήσαμε, να μη βρίσκεται στα γραφεία του συλλόγου", είπαν.

Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής Λάκης Σημαιοφορίδης, δικηγόρος σήμερα, ανέλαβε την πρωτοβουλία να ασχοληθεί με το θέμα και επικοινώνησε με τον κ. Χάτσιο, προκειμένου να ενημερωθεί για τις λεπτομέρειες της υπόθεσης. Ο κ. Σημαιοφορίδης τόνισε ότι το ζήτημα είναι καθαρά νομικό και θα πρέπει να βρεθεί η "χρυσή τομή", για να επιστρέψει το Κύπελλο στην ομάδα. Ωστόσο, δεν απέκλεισε ενδεχόμενη οικονομική επιβάρυνση της ομάδας, αγνώστου χρηματικού ποσού, βάσει της διαδικασίας που ορίζει ο νόμος.

Απέναντι σε αυτό το ενδεχόμενο, όλοι, σχεδόν, οι ποδοσφαιριστές της κυπελλούχου ομάδας, εξέφρασαν τις εντονότατες αντιρρήσεις τους."Δεν υπάρχει περίπτωση να πληρώσουμε για κάτι που έχουμε αποκτήσει με αίμα και ιδρώτα, γράφοντας την πιο ένδοξη σελίδα της ομάδας!".

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες ο πρόεδρος των παλαιμάχων ποδοσφαιριστών και μέλος της "χρυσής" ομάδας, Αργύρης Παπαβασιλείου, μαζί με άλλους ποδοσφαιριστές, γνωστοποίησαν στους συμπαίκτες τους ότι έχουν ξεκινήσει συντονισμένες ενέργειες για να αποκτήσει και πάλι η Καστοριά το Κύπελλο που της ανήκει.

Έχουν ήδη έρθει σε επαφή με την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (Ε.Π.Ο.), ζητώντας από τα αρμόδια στελέχη της να τους αποστείλουν πιστό αντίγραφο του Κυπέλλου Ελλάδος (αυτού που απονέμεται κάθε χρόνο στον εκάστοτε κυπελλούχο), για να το παραδώσουν στη συνέχεια στη διοίκηση του ποδοσφαιρικού συλλόγου ή στον Δήμο Καστοριάς, προκειμένου να εκτεθεί σε ειδική προθήκη στο δημαρχιακό μέγαρο.

Αυτή ήταν και η ομόφωνη απόφαση των παλαίμαχων ποδοσφαιριστών της Καστοριάς, που επιθυμούν να δοθεί τέλος σε ένα θέμα που δικαιολογημένα τους βασανίζει και τους στενοχωρεί εδώ και χρόνια. Όχι μόνο αυτούς, αλλά και χιλιάδες φιλάθλους της ομάδας και κατοίκους της Καστοριάς.

Σε ότι αφορά το αντίγραφο του Κυπέλλου που κατέχει ο Γρ. Χάτσιος, οι ποδοσφαιριστές αποφάσισαν ότι θα μπορούσε να κινηθεί διαδικασία παραλαβής του, μόνον εφόσον επέλθει συμφωνία μεταξύ των δύο πλευρών και αυτονόητα χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση για την ομάδα.

''...Ούτε στις εκλογές ούτε στην εθνική γιορτή δεν συνέβη αυτό. Για πρώτη φορά στην ιστορία της πόλης στις 9 η ώρα είχαν κλείσει όλα τα καταστήματα και στους δρόμους δεν υπήρχε ψυχή.... Το τεχνικό και γενικό λύκειο έγραφε εξετάσεις το Σάββατο το απόγευμα. Αλλά πολλοί μαθητές έμειναν στη μέση για να μπούνε στις επτά η ώρα στο ειδικό για αυτούς ναυλωθέν πούλμαν για να πάνε στην Αθήνα...''.

Ο λόγος για την 25η Μαϊου του 1980, ακριβώς 30 χρόνια πριν, ημέρα κατά την οποία η Καστοριά γνώρισε αναντίρρητα ανεπανάληπτες στιγμές δόξας, τιμής και περηφάνιας. Ποιος ο λόγος; Μα φυσικά, η κατάκτηση του κυπέλλου Ελλάδος και με τρόπο μάλιστα θριαμβευτικό , καθώς με την επιβλητική τους εμφάνιση τα παληκάρια της Καστοριάς οδήγησαν τον Ηρακλή του μεγάλου Βασίλη Χατζηπαναγή σε συντριβή με το εμφαντικό 5-2 στον 36ο τελικό του θεσμού !

Σίγουρα, στο μυαλό του κάθε φίλαθλου της Καστοριάς, ακόμα και του πιο αισιόδοξου και απαιτητικού, η κατάκτηση του κυπέλλου έμοιαζε με όνειρο θερινής νυκτός, παρ' όλα αυτά η άσημη ,ως την 25η Μαϊου του 1980, Καστοριά κατόρθωσε να σπάσει το κατεστημένο της εποχής και να γίνει η πρώτη επαρχιακή ομάδα στην ιστορία του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίου, που κατέκτησε επίσημο τίτλο. Σήμερα, 30 χρόνια μετά από αυτήν την ανυπέρβλητη και ακαταγώνιστικη επιτυχία είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας παρουσιάσουμε εκτενώς και στιγμή προς στιγμή την πορεία προς τον μεγάλο τελικό, κάθε λεπτομέρεια της διεξαγωγής του, τις στιγμές της ανύψωσης του βαρύτιμου τροπαίου καθώς επίσης και των ξέφρενων πανηγυρικών γεγονότων, που επακολούθησαν τόσο στη Νέα Φιλαδέλφεια όσο και στην πόλη της Καστοριάς , με την επιστροφή των θριαμβευτών ! Ας ξεκινήσουμε λοιπόν το ταξίδι προς το παλιό καλό παρελθόν...

28 Νοεμβρίου 1979: Η Καστοριά μετά από παράταση νίκησε με 1-0 τον Εθνικό στο στάδιο Καραισκάκη και τον απέκλεισε. Σκόρερ ήταν στο 114’ ο Μπεργελές. Σ’ αυτόν τον αγώνα καλύτερη απόδοση είχαν ο Ερμείδης, ο Αλεξιάδης και ο Αγόρου.

Χαρακτηριστικό αυτού του παιχνιδιού ήταν η ενέργεια του προπονητή του Εθνικού να επισκεφτεί τα αποδυτήρια της Καστοριάς και να "τριφτεί" πάνω στον Ερμείδη. Όταν έκπληκτος ο τερματοφύλακας μας τον ρώτησε τι κάνει, εκείνος του απάντησε "Προσπαθώ να κολλήσω λίγη τύχη".

Η Καστοριά είχε την εξής σύνθεση : Ερμείδης, Αλεξιάδης, Αγόρου, Σιαπανίδης, Σιμαιοφορίδης Παπαβασιλείου, Κόπανος, Μπεργελές, Μπάρτσιο (Χουνουζίδης 73’), Γιάχα ( Αναγνώστου 75'), Τσιρώνης.

Από αυτό το θρίαμβο είχαν απουσιάσει ο Παράσχος και ο Σιάντσης.

Διαιτητής ήταν ο κ. Χρυσοβέργης από την Πάτρα.

6 Φεβρουαρίου 1980: Στην Καστοριά με ευκολία κερδίζει την Καβάλα με 2-0 και πρόκρινεται στην Γ’ Φάση. Σκόρερς ο Μπάκης στο 17΄και ο Ρήγας στο 61’.

Η Καστοριά είχε αγωνισθεί με τους: Σαργκάνη, Αλεξιάδη, Σιαπανίδη, Κόπανο (70΄ Στολτίδη) , Καπουσούζη, Παράσχο,Χουνουζίδη, (Μπάκη 46’) Παπαβασιλείου, Λιόλιο, Σημαιοφορίδη, Τσιρώνη.

Διαιτητής του αγώνα ήταν ο κ. Μπαλλής(Βουτσαράς-Πασιόπουλος) του Σ. Δ. Αθηνών. Κόπηκαν 1.701 εισιτήρια και εισπράχθηκαν 331.988 δραχμές.

20 Φερβρουαρίου 1980: Η Καστοριά νίκησε τον Ολυμπιακό Λουτρακίου με 1-5. Σκόρερς ο Τσιρώνης ( 28 πέναλτυ, 44’, 57’ πέναλτι), ο Κόπανος (60΄) και ο Παπαβασιλείου στο 88’.

Η Καστοριά αγωνίσθηκε με τους : Σαργκάνη, Καπουσούζη, Αλεξιάδη, Παπαβασιλείου Γρηγόρη, Παράσχο, Σιαπανίδη, Κόπανο, Σιάντζη, Χουνουζίδη (70’ Στολτίδη), Λιόλιο (57’ Δίντσικο) και Τσιρώνη.

Διαιτητής ήταν ο κ. Γιαννακουδάκης του συνδέσμου Πειραιά.

5 Μαρτίου 1980 : Στην Καστοριά κερδίζει με 1-0 την Λαρισα. Σκορερ ο Τσιρώνης στο 73'.

Η σύνθεση : Ερμείδης, Αλεξιάδης, Αγόρου, Σιαπανίδης, Χουνουζιδης, Παρασχος, Δίντσικος, Στολτίδης (Παπαδόπουλος 46'),Λιόλιος( Βοιτσίδης 46') , Παπαβασιλείου, Τσιρώνης.

Διαιτητής ο κ. Πλατόπουλος του Σ. Δ. Αθηνών, ο οποίος έπαιξε τραυματίας στα τελευταία 20΄περίπου, αφού είχε πάθει κράμπα.

* Κόπηκαν 3.683 εισιτήρια και εισπράχθηκαν 790.000 δρχ. Οι χίλιοι περίπου οπαδοί ήταν Λαρισαίοι.

28 Μαρτίου 1980 : Η Καστοριά απέσπασε ισοπαλία 1-1 στη Λάρισα και εξασφάλισε την πρόκριση. Το τέρμα της Καστοριάς πέτυχε στο 17' ο Δίντσικος.

Η σύνθεση της Καστοριάς : Παρουσιάδης, Αγόρου, Σιαπανίδης, Κόπανος, Σημαιοφορίδης, Παράσχος, Δίντσικος, Παπαβασιλείου, Βοϊτσίδης, Σιάντσης, Τσιρώνης (80΄Στολτίδης).

Διαιτητής ήταν ο κ. Λαγογιάννης του Σ. Δ. Π. Πειραιά.