ΔΕ ΘΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ...ΑΡΧΗΓΕ(ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΣΚΙΝΙΑΤΗΣ)

https://www.youtube.com/watch?v=jsfratbjtXc ΜΠΟΣΚΙ ΖΕΙΣ ΕΣΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΣ

Περασε ενας χρόνος κιόλας από τότε?

Κρίμα, μόνο αυτό!!

29 οκτωβριου ειναι το ετησιο μνημοσυνο του Γιαννακη...
αχ ρε γιαννη περασε ηδη ενας χρονος και οποτε το σκεφτομαστε ακομη δεν μπορουμε να το χωνεψουμε,τοσο νεος...
να σαι καλα εκει πανω

ο αδερφός ήταν ποδοσφαιριστής κι αυτός? πώς πέθανε?

προσωπικα δεν ειμαι σιγουρος αν ηταν και εκεινος ποδοσφαιριστης,νομιζω πως οχι,τουλαχιστον οχι σε επαγγελματικο επιπεδο οπως ο γιαννακης
νομιζω οτι σκοτωθηκε σε τροχαιο και εκτοτε ο γιαννης βασανιζοταν ψυχολογικα μεσα του...

τη θυμάμαι την ιστορία, ακούστηκε πολύ εδώ στο νησί. Λυπήθηκα πολύ..

Κρίμα, μεγάλο κρίμα...

Νεος καλο παιδι...δεν ειχε εχθρους...κριμα..τον ειχε ζητησει κι ΑΕΚ...και αλλαξε ο προπονητης και χαλασε η μεταγραφη...η οικογενεια του σε δυσκολη κατασταση και αφοτου εχασε τον αδερφο του δε μπορουσε να συνελθει...ολα στραβα...ακομα εχω στο μυαλο μου οταν το μαθαμε στην εξεδρα στο παιχνιδι κυπελλου με τον Ολυμπιακο...δεν ειχαμε διαθεση για τιποτα...απλα μαζεψαμε τα πανο...οι παιχτες του Διαγορα μολις το μαθανε αλλοι κλαιγανε...αλλοι καθησμενοι στη μεση του γηπεδου..τραγικες καταστασεις...σαγαπαμε δε σε ξεχναμε

Δεν υπηρξε ανθρωπος να πει κακη κουβεντα για τον γιαννη.προσωπικα ετυχε να ειμαστε στο ιδιο σχολειο καποιο καιρο,να παρουσιαστουμε μαζι στο κεντρο στο στρατο και να απολυθουμε μαζι στο καστελλοριζο και ηταν παντα χαμογελαστο παιδι,παιδι της παρεας,ευχαριστο με λιγα λογια το καλυτερο παιδι....

Α ρε Γιανναρε κριμα!!Τουλαχιστον εχεις καλη παρεα εκει πανω τον αδερφο σου και τον εντυ!!

α ρε μας θύμισες και τον μαύρο!

Μας αφησες νωρις ρε Γιανναρε! Για παντα στις καρδιες μας!

Δε ξεχνιουνται φιλε και οι 2!!Μεσα σε λιγους μηνες χασαμε 2 δικα μας παιδια!!

Πραγματικά ρε φίλε έστω και αν πέρασε ένας χρόνος από εκείνη την μαύρη μέρα δεν μπορώ να το πιστέψω ακόμα
Είχα την τιμή να με αποκαλείς φίλο και να πειραζόμαστε όσων αφορά τις ομάδες
Γνωρίζω πολύ καλά ότι αν υπάρχει παράδεισος εσύ θα είσαι "εκεί" .... όχι μόνο γιατί ήσουν το καλό παιδί που ΟΛΟΙ ανεξαιρέτως παραδέχονται αλλά γιατί η καλοσύνη που είχες μέσα σου σε έκανε αντί να βλάψεις άλλους να βλάψεις τον ίδιο σου τον εαυτό
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει ....

ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΝΑ ΣΕ ΓΝΩΡΙΖΩ ΑΠΟ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ !!!


ΓΝΩΡΙΖΑ ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕ ΓΙΑΝΝΗΣ !!!!


ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΩ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΟΤΙ
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ !!!


ΦΙΛΑΡΑΚΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΑΦΡΥ ΤΟ ΧΩΜΑ ΠΟΥ ΣΕ ΣΚΕΠΑΖΕΙ!!!

Πριν ακριβώς ένα χρόνο, ήταν μια μέρα γιορτής για το ποδόσφαιρο του νησιού…
Ο Διαγόρας, λίγους μήνες μετά την επιστοφή στη Β’ Εθνική ύστερα από 16
χρόνια, υποδεχόταν τον Ολυμπιακό για το Κύπελλο Ελλάδος. Στερημένοι από
ανάλογες παραστάσεις, ετοιμαζόμασταν για το γήπεδο από νωρίς…
Η ώρα είχε φτάσει. Το γήπεδο γεμάτο, από οπαδούς τόσο του Διαγόρα, όσο
και του Ολυμπιακού Πειραιώς. Τραγούδια, συνθήματα και κλίμα ανάλογο
μιας συνάντησης ανάμεσα σε μια ομάδα του νησιού μας και τον πρωταθλητή
Ελλάδος.
Το ξεκίνημα για τον Διαγόρα όμως, δεν ήταν το ιδανικό. Οι
«ερυθρόλευκοι» του Ερνέστο Βαλβέρδε, προγήθηκαν με τον Οσκαρ στο 14'.
Παρά το γεγονός, οι γηπεδούχοι δεν το έβαλαν κάτω και με γκολ του
Τριανταφύλλου στο 29’ έφεραν το ματς στα ίσια και έδειξαν πως για μια
ακόμη χρονιά, ήταν διατεθειμένοι να βγάλουν το «λάδι» στον πρωταθλητή.
Αυτό, έμελλε να είναι και το σκορ του ημιχρόνου. Όμορφο ποδόσφαιρο,
εξαιρετική εμφάνιση από τον Διαγόρα και ευκαιρία για όλους μας να
στήσουμε «πηγαδάκια» στο ημίχρονο και να αναπτύξουμε τις δικές μας
αγωνιστικές θεωρίες.
Μόνο που τα πράγματα… δεν έγιναν ακριβώς έτσι. Οι ψίθυροι άρχισαν και
το περιεχόμενο τους δεν ήταν καθόλου ευχάριστο. «Ρε, έμαθες τίποτα για
τον Μπόσκι;», μου λέει ένας φίλος. «Όχι ρε τι έγινε;» του απαντάω.
«Ακούστηκε ότι αυτοκτόνησε!» μου λέει με τη σειρά του και μου «παγώνει»
το αίμα. Τον κοιτάζω με απορία, αλλά και φόβο. Το ίδιο και αυτός εμένα.
Δεν ήξερα πώς να αντιδράσω. Ήταν χοντρό, ήταν τρελό για να είναι πλάκα,
αλλά για τον ίδιο ακριβώς λόγο, δεν μπορούσε να είναι και αλήθεια. Το
κατάπια και κράτησα τις αμφιβολίες μου, μέχρις ότου μου πει κάποιος
πραγματικά τι γίνεται.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, είχε έρθει η ώρα για τη σέντρα του δευτέρου
μέρους. Τίποτα απολύτως όμως δεν θύμιζε πια γιορτή. Τίποτα δεν ήταν
ίδιο, σε ένα κλίμα βαρυ κι ασήκωτο και τότε άρχισα να συνειδητοποιώ πως
αυτό που τρόμαζα να πιστέψω, ήταν αλήθεια. Η ΘΥΡΑ 6 κατέβαζε τα πανό
της, οι φίλοι του Διαγόρα δεν έβγαζαν τσιμουδιά και εκείνοι του
Ολυμπιακού κοιτούσαν με απορία. Λίγα λεπτά αργότερα, δεν ακουγόταν
τίποτα και από κανέναν. Ο γηραιός της πόλης, με τους παίκτες του να μην
έχουν ειδοποιηθεί για τη φήμη που άρχισε να επιβεβαιώνεται, έκανε το
2-1 και πάλι με τον Τριανταφύλλου. Το «γκολ» που βγήκε από μέσα μας,
δεν ακούστηκε ούτε μέχρι τον αγωνιστικό χώρο.
Όπως δεν ακούστηκε και εκείνο στο 2-2 του Ντιόγο, ένα λεπτό αργότερα.
Κι όσο τα λεπτά κυλούσαν, άκουγε κανείς μόνο τον ήχο της μπάλας και τις
οδηγίες των προπονητών. Μέχρι το 77’. Τότε τα φώτα έσβησαν και το
γήπεδο πλημμύρισε από σκοτάδι, όπως και οι ψυχές μας. Στιγμή σημαδιακή,
τρομακτική, αλλά και απαραίτητη όπως τελικά αποδείχθηκε, για να
αποχαιρετήσει ένα ολόκληρο στάδιο τον ποδοσφαιριστή, τον άνθρωπο, τον
φίλο, τον γνωστό, τον συγγενή, τον άγνωστο Γιάννη Κοσκινιάτη…
Όσοι ήταν μέσα σε αυτούς τους 3.500 φιλάθλους που έδωσαν το παρών σε
αυτή την αναμέτρηση, θυμούνται και καταλαβαίνουν πως ότι και να γράψω,
δεν γίνεται να εκφράσω τα συναισθήματα και το κλίμα εκείνης της
στιγμής. Το όνομά του, γίνεται σύνθημα που σπάει την «παγωμάρα».
Ακούγεται από τη ΘΥΡΑ 6 και σιγά σιγά από το υπόλοιπο γήπεδο. Οι
παίκτες του Παύλου Δερμιτζάκη, δεδομένης της διακοπής, ρωτάνε να μάθουν
τι έγινε. Το γεγονός, δεν μπορούσε να μείνει άλλο κρυφό…
Βλέποντας τους συμπαίκτες του Γιάννη να κλαίνε σαν μωρά παιδιά και να
χτυπιούνται στο έδαφος, κάθε ίχνος ανδρικού εγωισμού εξαφανίζεται και
τα δάκρυα κυλάνε από μόνα τους. Τραγωδία! Μόνο αυτή η λέξη, με τη
μεγάλη σημασία, μπορεί να περιγράψει όλα όσα έγιναν εκείνη την ώρα.
Τα φώτα ξαφνικά άναψαν και πάλι. Ο αγώνας έπρεπε να συνεχισθεί και οι
«κυανέρυθροι» να παλέψουν για να αφιερώσουν μια μεγάλη νίκη στη μνήμη
του φίλου τους. Αυτός ήταν και ο όρκος που έδωσαν άλλωστε πριν μπουν
ξανά στο γήπεδο, με την ψυχολογία τους όμως να είναι ήδη
«κατεστραμμένη». Το τι ακολούθησε, είναι λίγο πολύ γνωστό. Στο
αγωνιστικό μέρος, ο Ολυμπιακός, πριν από έναν ακριβώς χρόνο, πήρε την
πρόκριση. Και ο Γιάννης, μια απόφαση που μα τον Θεό, ακόμη δεν μπορώ να
καταλάβω.
Ο Ερνέστο Βαλβέρδε έμαθε το συμβάν στην λήξη του αγώνα από ανθρώπους του Διαγόρα και τόνισε χαρακτηριστικά: "Μόλις
πληροφορηθήκαμε τι συνέβη στην ομάδα του Διαγόρα. Αυτού του είδους οι
καταστάσεις μας κάνουν να βάζουμε το ποδόσφαιρο σε δεύτερη μοίρα.Ειναι
πολύ τραγικό αυτό που συνέβη. Έφυγε κάποιος συνάδελφος και του Διαγόρα
και δικός μας. Γιατί όλοι ασχολούμαστε με το ποδόσφαιρο. Δεν γνωρίζαμε
τίποτα κατά την διάρκεια του αγώνα. Μόλις το πληροφορηθήκαμε και δεν
ξέρω αν μπορούμε να προσφέρουμε κάτι εμείς. Το μόνο που μπορούμε να
προσφέρουμε είναι να πούμε τα συλλυπητήρια μας και κουράγιο σε όλους.
Σε στιγμές σαν αυτές το ποδόσφαιρο περνάει σε δεύτερη μοίρα .Το παιχνίδι δεν έχει και τόση σημασία. Λυπόμαστε πολύ…"
Συντεριμενος από τον χαμό του ποδοσφαιριστή του ο Παύλος Δερμιτζάκης τόνισε χαρακτηριστικά: "Είχαμε
ένα τρομερά δυσάρεστο γεγονός. Ένας παίκτης της ομάδας μας από τα
σπλάχνα του Διαγόρα ένα από τα καλύτερα παιδιά και πολύ καλός
ποδοσφαιριστής σήμερα έχασε την ζωή του…Εκφράζω συλλυπητήρια στην
οικογένεια του Γιάννη, στην οικογένεια του Διαγόρα.Έχουμε καθήκον να
είμαστε καλά και να τον θυμόμαστε όπως πρέπει. Ηταν ένα γεγονός που
έγινε σήμερα μαθεύτηκε στην διάρκεια του παιχνιδιού από τον κόσμο.
Τα παιδιά ακούγαν το όνομα του στην εξέδρα και έμαθαν στην διακοπή πώς
ο Γιάννης δεν είναι πια μαζί μας.Καταλαβαινετε πώς ούτε ποδόσφαιρο
μπορούσαν να παίξουν τα παιδιά ούτε το μυαλό τους ήταν εκει και το
ποδόσφαιρο έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Συλλυπητήρια και πάλι σε όλους και
ναμαστε γεροί να τον θυμόμαστε γιατί έφυγε ένα διαμαντι.από την
οικογένεια του Διαγόρα το νησί μας και γενικά από το ποδόσφαιρο".

Εκ μέρους των ποδοσφαιριστών του Διαγόρα μίλησε στους εκπροσώπους του Τύπου ο Ηλίας Σαπάνης που τόνισε: "Βρίσκομαι
εδώ εκπροσωπώντας τους συμπαίκτες μου. Καταλαβαίνετε πώς είναι δύσκολες
στιγμές θέλω να εκφράσω τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια του
Γιάννη και να πω απλά "Φίλε Γιάννη επειδή πιστεύω πώς υπάρχεις ακόμα
μας βλέπεις και μας ακούς θα σε θυμόμαστε για πάντα και δεν θα σε
ξεχάσουμε ποτέ".

Αυτές οι λέξεις φίλε Γιάννη, επιβεβαιώνουν τον Ηλία. Κανείς δεν θα σε ξεχάσει, ποτέ...


(Δ.Χ)

www.12soccer.gr
Αξιζει να το διαβασετε...

Και ο πρώτος αγώνας που έγινε στο γήπεδο ''Διαγόρας'' μετά τον χαμό του, ήταν αυτός με τον ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ.
Είμουν αυτός που βγήκε από το γήπεδο πηγαίνοντας σε ένα κοντινό ανθοπωλείο να αγοράσω μία ανθοδέσμη, η οποία κατατέθηκε μπροστά στην ''6'' στην φωτογραφία του από αντιπροσωπεία μελών juniors του συνδέσμου μας blue vayeros, καταχειροκροτούμενη απ`όλο το γήπεδο.
Συγκινητικές οι στιγμές.....
Στον συγκεκριμένο αγώνα, παρ`ότι ήθελα την νίκη για την ομάδα μου, κάπου μέσα μου ήξερα πως δεν θα έρθει για να αφιερωθεί ως νίκη στην μνήμη του Γιάννη από τους συμπαίκτες του, από την ομάδα του.....και έτσι έγινε....


Να είσαι καλά εκεί που βρίσκεσαι Γιάννη Κοσκινιάτη.

ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟ ΠΑΛΙΚΑΡΙ ΠΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣΕ ΤΗΝ ΑΝΘΟΔΕΣΜΗ(ΕΣΥ ΗΣΟΥΝΑ PAS Giannina?)ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΕ ΜΕ ΚΑΤΙ ΠΙΤΣΙΡΙΚΑΔΕΣ ΑΠΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ.ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ....ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΟΜΑΔΕΣ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΗΚΑΝΕ ΤΟ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΣ
«ΔΕΝ
ΘΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΑΡΧΗΓΕ , ΑΡΧΗΓΕ», τραγουδουσαν εν χορω τα παιδια
της Θύρας 6 κατευοδονωντας τον στην τελευταια του κατοικια. Είναι πολύ
λιγες οι λέξεις για να περιγραψει κανεις εκεινες τις στιγμες

Ειναι
κριμα που εφυγε τοσο νωρις. Το μονο σιγουρο ειναι πως θα νοιαζεται απο
εκει ψηλα για την οικογενεια του, την ομαδα του και τους φιλους του.
Αυτο εκανε παντα... Να εισαι καλα εκεί πανω και να γεμιζεις τον ουρανο με χαμογελα...

Είχαμε αποφασίσει ήδη από τα Γιάννενα στον σύνδεσμό μας να κατατεθεί ανθοδέσμη στην μνήμη του Γιάννη Κοσκινιάτη.
Το μόνο σίγουρο είναι, πέραν της καλής πράξης από πλευράς του συνδέσμου μας για κατάθεση ανθοδέσμης, για την οποία δεν θέλουμε ευχαριστίες καθ`όσον θεωρούμε υποχρέωση και καθήκον κάτι τέτοιο, πως οι δύο πιτσιρικάδες μέλη juniors blue vayeros, κατάλαβαν τι εστί να αποδίδεις τιμές σε άτομα που χάθηκαν αγαπητά από πάρα πολλούς.....!

Πραγματικα ήταν μεγαλες στιγμες αυτες που έζησαν οι φιλοι του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ
στην Ρόδο περσυ.
κατι τέτοιες στιγμες που αποδιδεται τιμή σε ανθρωπους που πεθαναν είναι πανω απο το ιδιο το ποδοσφαιρο,πανω απο καθε αποτελεσμα
γι'αυτο και κανενας οπαδος-φιλαθλος του ΠΑΣ δεν στεναχωρεθηκε για το αποτελεσμα
γιατι όλοι μεσα μας ξεραμε πως έτσι έπρεπε να γινει
για τον Γιάννη Κοσκινιάτη.

Ευχομαι να είναι καλά εκει που είναι και να ζησουν οι δικοι του ανθρωποι να τον θυμουνται..

ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΑΜΟ ΤΟΥ ΜΠΟΣΚΙ!!ΓΙΑΝΝΗ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ ΘΑ ΣΟΥ ΑΦΙΕΡΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΟΔΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΟΥ ΑΓΑΠΗΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΘΥΡΑ -6-

Είχα βρεθεί και εγώ σε αυτό το γήπεδο στην κερκίδα με τους Γιαννιώτες αφού η άλλη μου μεγάλη αγάπη ειναι ο ΠΑΣ..Συγκίνηση μόνο!!!

α εσύ είσαι ο διάσημος ΠΑΣολές από Ρόδο ?

Και να ήξερες marie τι έχει φτιάξει εκεί κάτω ο manos.........
Γεια σου mano.......!